คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่5 ผมน่าร๊ากก(ไม่มีไรจะพูด)
ตอนที่(อะไรวะ ลืม-*-)
Reina Part
อ๊าก!! ฉันจะฆ่าไอ้นาคาจิม่า ไอ้ลูกผอ.หน้าจืด ไอ้บ้านั่นปล่อยให้ซินเดอเรลล่าที่น่ารักของฉันรอได้ไง!! ห๊า!ก็เมื่อกี๊ริยะจังเพื่อนฉันเดินมากับใครก็ไม่รู้หน้าเด๋อๆหน่อย-..- แต่ดูเก๊กชะมัด ไม่ขึ้นหรอพี่เอ๊ย! หมอนั่นบอกว่าเพื่อนของฉันจะถูก จะถูกข่มขืน อร๊ากกกก ฉันเลยเผลอสอยคางหมอนั่นปลิ้น-..- มันเป็นสัญชาตญาณของหญิงแกร่งคนหนึ่ง(ถึกล่ะสิ) หุหุ แต่เพื่อนฉันก็บอกว่า ไอ้คุณ มิซากิ อิโตะ เอ้ย มิซากิ ทาคาฮาตะ อะไรเนี่ยเป็นคนช่วยไว้ ฉันเลยต้องขอโทษขอโพยหมอนั่นยกใหญ่-*- ไอ้นาคาจิม่า ไอ้บ้า ฉันอยากฆ่าแกจริงๆเลยว่ะ ไอ้เบือก นัดเพื่อนฉันแล้วไม่ยอมมา ตอนนี้มิซากิคนดีศรีโตเกียวก็ได้กลับบ้านไปแล้ว เพื่อนฉันนั่งซึมเลยล่ะT^T แงๆๆ
“นี่! เรามาเล่นซ่อนแอบกันมั้ยๆ”
“= =”
เค้าเครียดกันอยู่ไอ้น้องเวรนี่ก็ทำเป็นเล่นไปด้วย บ้านเล็กเท่าห้องน้ำของรูหนูจะไปเล่นซ่อนแอบได้ไงวะ ไอ้บ้า
“หุบปากไปเลยเรียว เค้าเครียดอยู่นะเฟ้ย!”
“ก็..อยากให้หายเครียดไง อีกอย่างเราไม่ได้เล่นซ่อนแอบตั้งแต่ประถมแล้วนะ”
“ตอนนี้อยู่ม.ปลายแล้วเว้ย”
“นั่นแหละ เล่นเถอะนะพี่ นะฮะๆๆๆๆ มาริยะจังด้วยนะ นะๆๆ”
“…………………………………………..”(เงียบ)
มาริยะจังไม่ตอบอะไรแต่นั่งเหม่อ= = แหม! เพื่อนฉันมาเป็นนางเอกMVอะไรตอนนี้-*- ไอ้น้องนี่ก็รบเร้าเค้าอยู่ได้ ตอนนี้ก็ 3 ทุ่มแล้ว ว่าแต่เพื่อนฉันจะไม่กลับบ้านเลยเหรอเนี่ย-^-
“เอ่อ…ริยะจัง ไม่กลับบ้านเลยเหรอ ค่ำแล้วนะ”
ฉันเดินเข้าไปถามมาริยะที่นั่งซึมอยู่ อีกฝ่ายไม่คอบแต่โผเข้ากอดฉันแล้วปล่อยโฮออกมา
“เรอินะ ฉันไม่อยากกลับบ้าน ไม่อยากกับคำถามว่า ‘ไปไหนมา ออกไปเจอผู้ชายมาล่ะสิ แรดชะมัด’จากไอริ ไม่อยากเจอประโยคดูถูกจากคุณน้า ไม่อยากเจอประโยคถากถางจากพ่อ ฮือๆๆ ฉันไม่มีใครแล้วจริงๆ ยูโตะก็ทิ้งฉันไปอีกคนแล้ว ฉันควรทำยังไงดี”
อ๊าก!! เพื่อนฉันร้องไห้ ฮือๆๆ ไอ้เรียวซึมเลย= = ใครจะไม่รู้ว่าไอ้น้องตัวดีของฉันนี่บังอาจจะเด็ดดอกฟ้า-*- ฉันก็รู้อยู่นะว่าน้องฉันชอบมาริยะยังกะอะไรดี น่าสงสารมันจริงๆเลย ที่เพื่อนฉันไม่เคยมองมันและเห็นมันเป็นแค่น้องคนหนึ่งเท่านั้น โถ..ไอ้น้องรัก! อยากให้มาริยะเลิกกับนาคาจิม่าจริงวุ้ย และหันมามองน้องฉันบ้าง=w=(พี่เชียร์น้องเต็มที่ว่างั้น)
“ไม่นะ เธอยังมีฉันนะ มาริจัง ชั่งคนอื่นสิ มันไม่จริงซะหน่อย ที่ไอริพูดน่ะ อย่าคิดมากนะ”
“ไม่จริงเหรอ! มันไม่จริงงั้นเหรอ เธอเองก็รู้ดีพอๆกับฉันและไอรินั่นแหละว่าฉันไปหาใคร หาคนที่ไม่เคยสนใจฉันเลย ฉันคงน่าสมเพชมากล่ะสิ”
“ไม่นะฮะ…มาริยะจังเป็นคนดี นิสัยก็ดี ไม่ได้เป็นอย่างที่ไอริว่าซักหน่อยและนาคาจิม่ากับมาริยะจังก็เป็นแฟนกัน เป็นแฟนกันมันผิดตรงไหนเหรอครับที่จะไปเดท ไปเที่ยวด้วยกัน พวกไม่มีแฟนนั่นแหละอิจฉา อีกอย่างถ้ามาริยะจังแรด ไอริร่านแล้วล่ะครับ> <”
ป๊าด…!! พูดถูกใจมากไอ้น้อง ว่าแต่แกกับฉันก็ยังไม่มีแฟนนะ-v- มันเหมือนประจานตัวเองเลยนะแก ไอ้ที่อิจฉาอ่ะ-*-
“ใช่ๆๆ ไอ้ลูกหมูพูดถูก ดีมากน้องๆเดี๋ยวพี่เลี้ยงหนมเอง โหะๆๆ ว่าแต่ไอ้แรดร่านนี่ถูกใจพี่มากเลยน้อง ฮ่าๆ ๆ”
ถูกใจจริงๆ ฮี่ๆๆ-v-
“อีกอย่างหนึ่งนะฮะ ถ้านาคาจิม่าไม่สนใจมาริยะจังก็ชั่งเถอะครับ สวยเลือกได้ มีคนดีอีกถมเถไป มาริยะจังลองเปิดใจแล้วมองดูแถวๆนี้สิครับ อาจจะเจอคนที่ใช่กว่าก็ได้น้า-..-“
น่าน! ว่าแล้ว ไอ้นี่มีแผน-*- อ้าปากก็เห็นลิ้นหมูแล้วน้องเอ้ย!
“งั้น! ลองใจนาคาจิม่าดูมั้ยๆ-..-“
ฮ่าๆฉันเลยถามมาริยะจังดู แผนเดิมนั่นแหละ ฮี่ๆ-v-
“แผนเดิมน่ะเหรอ ไม่อยากใช้แล้วอ่ะ คำตอบที่ได้รับก็เหมือนเดิม และการกระทำก็เหมือนเดิม”
อยากรู้ว่าแผนอะไรก็แผนเดิมแหละค้า ผู้อ่าน แผนบอกเลิกสิ้นคิดมากๆของฉันนาม เรอินะจังเอง-.,- แหะๆฉันคิดออกอยู่แผนเดียวนี่แหละ-.,-
“งั้น แผนจับยัดเข้าเครื่องจับเท็จเลย!”
เฮ้ย!! น้องฉัน= = เสนออะไรวะ
“ห๊า! ไม่ดีมั้ง แหะๆๆ”
มาริยะพูดพร้อมกับหัวเราะแห้งๆๆ อ่า…อย่างน้อยก็หัวเราะอ่ะนะ ถึงจะแห้งๆก็เหอะ= =
“งั้น เดี๋ยวฉันจะเอามีดจ่อคอหมอนั่นให้พูดความจริงว่ายังรักมาริยะจังของฉันอยู่มั้ย!!”
“เฮ้ย!! ไม่เอาๆ น่ากลัวชะมัดเลยพี่”
“ฮ่าๆๆนั่นสิ ฉันว่ายูโตะคงจะเผ่นหนีซะก่อน”
คราวนี้หัวเราะออกมาแล้วนิดๆๆ
“งั้น เอาแผนนี้ ปฏิวัติโรงเรียนจับนักเรียนและครูเป็นตัวประกัน! ให้นาคาจิม่าสัญญาว่าจะมีมาริยะจังคนเดียว ไม่เกี่ยวข้องกับหญิงอื่นเพื่อแลกกับตัวประกัน!”
“เผด็จการเกินไปป่าววะ= =”
“ฮ่าๆๆๆๆ อันนี้ยิ่งแล้วใหญ่เลยเรียวคุง”
เย้ๆๆ เพื่อนฉันเริ่มกลับมาหัวเราะเหมือนเดิมแล้ว> <
“เอาอันนี้ดีกว่า สาบานต่อหน้าควาย ทำไม่ได้ขอให้ควายขวิด-..-“
“กร๊ากก พี่ๆๆคิดได้ไงอ่ะ หนูว่าอันนี้เวิร์ค อุ๊บๆๆ ผมว่าอันนี้เวิร์ค ไฮโซมากๆๆ สาบานต่อหน้าควาย กร๊ากก”
น้องฉันมันหัวเราะเหมือนคนบ้าไปแล้ว ส่วน…
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ขำๆถ้าทำได้อย่างนั้นก็ดีน่ะสิ ฮิๆๆ แล้วมันจะได้ผลเหรอ?”
“เย้ย!! สนใจจริงๆเหรอเนี่ย”
“ฮิฮิ นิดนึงแหละ-v-“
“ฮ่าๆๆ มาริยะจังสนใจเรื่องพวกนี้ด้วย”
“ไม่หรอกๆๆ อันนี้ไม่ค่อยเวิร์คเท่าไหร่ น้ำมันพรายเลยมั้ย”
“กร๊ากก น่าสนกว่าๆๆ-..-“
“ส่วนชะนีที่มายุ่งกะนาคาจิม่าก็ต้อง เสกหนังควายเข้าท้อง-.-“
“ควายธนูด้วยนะพี่> <”
“ลองนึกภาพแล้วฮาจริงๆๆ”
“อ๊ากก ขำๆท้องแข็ง”
“บลาๆๆๆๆๆ”
และแล้วจากบรรยากาศอันน่าอึดอัดและโศกเศร้าก็กลายเป็นเสียงหัวเราะดังออกมาจากบ้านเล็กๆของพี่น้อง ยามาดะ ฮ่าๆ ที่จริงมุกมันก็อุบาทว์ๆและฝืดๆอ่ะนะ แต่สำหรับพวกเส้นตื้นอย่างพวกเรา3คนมันเลยฮาจนเว่อร์= = มาริยะจังน่ะ ใครๆก็มองว่าน่ารัก อ่อนหวาน ก็ใช่อยู่หรอก เพื่อนคนนี้เหมือนนางฟ้าของฉันเลยล่ะ แต่พวกเราก็เฮฮากันได้ แม้แต่มุกควายๆของฉันกับน้อง หึหึ พวกเราฮากันอยู่ แต่ฉันก็ไม่ลืมที่จะคิดแผนสั่งสอนไอ้คุณชายหรอกนะ ถ้าคุณมิซากิไม่มาเจอล่ะก็ เพื่อนฉันจะเป็นไงก็ไม่รู้ ชิ! พูดแล้วเจ็บใจชะมัด…
END REINA PART
Ryosuke Part (กลับสู่โหมดเดิม)
หาว…ผมนอนไม่หลับทั้งคืนเลยอ่ะครับ> <ก็มาริยะจังน่ะสิ มานอนที่บ้านกับพี่ผมและผมกับพี่ก็นอนห้องเดียวกัน โฮก…ตอนมาริยะจังหลับนี่น่ารักจังเลยนะ ไม่เหมือนพี่ผมที่
“คร่อก…ฟี้….กรี๊ด…เฉินหลง> <”
อะไรของเค้า= = เฉินหลง
ตอนนี้ก็ตี 5 แล้ว ลงไปเตรียมโจ๊ก(คัพ)ให้พี่กับมาริยะจังดีกว่า
So I say a little pray!!!
อ๊ะ! เสียงมือถือของมาริยะจังนี่นา…รับให้ก็ได้ไม่เสียหาย-..-
“ฮัลโหล ริยะจัง อยู่ที่ไหน ขอโทษนะที่ผิดนัด”
“เอ่อ…นี่ไม่ใช่มาริยะจังฮะ> <”
“ใคร!!”
อะไรวะ แค่บอกว่าไม่ใช่มาริยะจังแค่เนี๊ยะ- -!
“ยะ..ยามาดะ เรียวสุเกะครับ”
“ยามาดะ เรียวสุเกะ!!”
จึ๋ย ทำไมต้องตะโกนขนาดนั้นด้วยอ่าTOT’
“คะ..ครับ”
ติ๊ดๆๆๆ…
อ้าว วางไปแล้วซะงั้น อะไรของเค้านะ= = ว่าแต่เมื่อกี๊ใครโทรมา ไม่ได้ดูอ่า แต่เสียงคุ้นๆนะเนี่ย เปิดดูดีกว่าว่าใครโทรมา
‘ยูโตะจัง’
เฮ้ย!! ยูโตะ นาคาจิม่า ยูโตะ อ๊ากก เมื่อกี๊ผมบอกชื่อไปแล้วอ่าT T’ ทำไงดี แงๆๆ
“เป็นไรเรียวคุง”
อะจึ๋ย เจ้าของมือถือเดินลงมาแล้วT T’ บอกดีมั้ยเนี่ยว่าแฟนโทรมาหา ไม่ดีกว่า เดี๋ยวเค้าเข้าใจกัน-..-(ชั่วว่ะยามะ= =)
“ปะ…เปล่าฮะ ไม่มีอะไร> <”
“ฮิฮิ เหรอ เรียวคุงไปอาบน้ำได้แล้วนะ เดี๋ยวฉันทำอาหารให้เรอิจังกับเรียวคุงเอง”
“จะดีเหรอครับ”
“ดีสิ ฉันเป็นผู้อาศัยนะ รีบไปอาบน้ำเถอะนะ”
“ก็ได้ฮะ> <”
ยิ้มให้ขนาดนี้ให้ไปตายยังได้เลย> < อั่ก อยากเป็นลม แล้วผมก็เดินเข้าห้อง พี่ยังไม่ตื่นอีก จะหกโมงแล้วนะ!! ผมเลยเริ่มปลุกพี่
“พี่ฮะ ตื่นได้แล้ว>O<”
“ตื่น ตื่นเหรอ ตื่นก็ได้”
แล้วพี่ก็ลืมตาโดยอัตโนมัติ- - แปลกแฮะ ปกติต้องถีบเราก่อนถึงจะตื่นได้- - แล้วพี่ก็เดินเข้าห้องน้ำไปเลย อ่าว…อะไรจะเรียบร้อยปานนั้น-*-
บรรยากาศครึ้มๆน่ากลัวแฮะ ตอนนี้ผมทานข้าวเช้าไม่ค่อยจะลงแฮะ เนื่องจากพี่ผมเงียบเกินเหตุ เงียบๆๆ อะไรจะเงียบปานนี้ มาริยะจังก็เงียบ โอ้ย เงียบๆๆๆ คนหน้าตาดีเครียดT T
“เอ่อ…”
“หือ??”
พี่สาวผม หือO_o หือ หือ เนี่ยนะ!! แล้วยังทำตากลมๆแบ๊วๆใส่อีกด้วย อะไรเนี่ย งงๆๆ พี่เปลี่ยนไปเป็นคนละคนเลยนะเนี่ย ปกติถ้าผมชวนเวลากินข้าวเนี่ย มันต้องแบบว่า กวนทำไมไอ้ลูกหมู อยากกินรำรึไง แบบเนี๊ยะ แต่เนี่ย หือ ใครก็ได้เอาพี่ผมคืนมาTOT
AT 9.00 AM
ตอนนี้ผมก็อยู่ในห้องเรียนเรียบร้อยแล้ว โอ้ว โนว์ พี่ผมเรียบร้อยน่ารักขึ้นมาก อะไรกันเนี่ย เวลาจะเข้าห้องตัวเองพี่ก็หันมายิ้มหวานให้ผม จนผมแทบสำลัก อะไรกันเนี่ย?? และแล้ว ครู ชิซึนากะ ครูประจำวิชาคณิตศาตร์ก็เดินเข้ามา แต่ยังไม่ทันจะอ้าปากพูดก็มีเสียงวุ่นวายดังออกมาจากข้างนอก
“กรี๊ดๆๆๆ คนกำลังจะฆ่ากันค้า>O<”
“กรี๊ดๆๆๆ สุดหล่อโดนต่อยค่า”
“อร้ายๆๆ เร่เข้ามาๆๆ มามุงดูยูโตะคุงสุดหล่อ โดนต่อยค่า”
“ผู้หญิงต่อยด้วยค่า!!”
อะไรเนี่ย วุ่นวายไปหมดแล้ว ผู้หญิงห้องผมยกทัพกันออกไปดูไอ้ที่เค้าป่าวประกาศกันเมื่อครู่ อ๊าก วิ่งออกไปอย่างงี้ได้ยังไง รู้มั้ยว่าครูกำลังสอนอยู่ ใช้ไม่ได้จริงๆ ทำไมไม่ยอมรอเค้า!! แย๊กกก วิ่งไปมุงด้วยดีกว่า ทำไมคนมุงเยอะอย่างนี้ เสียงตุ๊บๆตั๊บๆพลั่ก ดังอยู่กลางวงที่เค้ามุง อ๊าก ผมตัวเล็กน่ารักมุดไปไม่ถึง แต่ผมก็ใช้ความสามารถส่วนตัวที่มีมากพร้อมกับหน้าตาอันหล่อเหลา(???) ดึ๊บๆๆๆเข้าไป และสิ่งที่ผมได้เห็นก็ทำให้ผมช็อคมาก มันคือ….รักแร้ของเคียวโกะจัง อร๊าก มาซะเป็นแพเลย น่ากลัว เฮ้ย ไม่ใช่ๆๆ เราต้องดึ๊บๆไปอีกมากกว่านี้ สิ่งที่ผมเห็นทำให้ผมถึงกับ ตะลึง ตะลึง ตะลึง ตึงๆ ตะลึง ตึงๆ กรี๊ด(?) พี่สามผมกำลังค่อมนาคาจิม่าที่มีเลือดกบปากพร้อมกระชากคอเสื้อออกมาอย่างโหดร้าย โดยที่ข้างๆมีคุณตาตี่ที่ดังกุมหัวที่มีเลือดไหล ผมคาดว่าเค้าคงจะโดนลูกหลง โถๆน่าสงสาร ผู้หญิงวีดว้ายกันใหญ่เลย
“เฮ้ย!! พี่”
ไม่ได้การล่ะ เรื่องชุลมุนคูณ2เมื่อมีแฟนคลับของนาคาจิม่าทนไม่ไหวที่เห็นสุดหล่อของตัวเองเจ็บตัวเลยเดินเข้าไปฉุดกระชากลากถูพี่ผมออกมา อ๊าก นี่เคียวโกะจังกับพรรคพวกก็เดินไปรุมทึ้งพี่ผมด้วย ฮือๆๆ เคียวโกะจังเดี๋ยวผมกรวดน้ำไปให้นะ(= =?) นาคาจิม่ายืนขึ้นเช็ดเลือกที่มุมปากนิดๆ สาวที่รุมทึ้งพี่ผมยังอุตส่าหฺหันมากรี๊ดกร๊าดได้ อ่า…ตอนนี้ผู้หญิงครึ่งโรงเรียนรุมทึ้งพี่ผมอยู่ ผมจะสงสารใครดี- -* กิตติศัพท์เรื่องชกต่อยของพี่ผมไม่เคยเป็นรองใครซะด้วย แต่เราเป็นน้องที่ดีต้องรีบวิ่งไปช่วยพี่ ฮี่ๆๆ(สร้างภาพ-..-) แต่ยังจะไม่ทันเด้าเข้าไปช่วยก็มีมือที่มองไม่เห็น= = ดึงแขนอันแสนจะบอบบางของผม(พูดมาได้ว่าบาง= =*) และมันคือมืออันสูงส่งของ นาคาจิม่า ยูโตะ ลูกชายคนแรกคนเดียวและคนสุดท้ายของท่านผอ.ที่ให้ทุนผมกับพี่เรียนอยู่ทุกวันนี้ โอ้ว มองด้วยสายตำอำมหิตใส่ผมเลย ผมเลยส่งสายตาพิศวาสไปให้-v-
“แหะๆสวัสดีฮะ นาคาจิม่า ยูโตะซัง> <”
“…….”
ไม่พูดอีกแล้ว-*- ตอนนี้ผมแอบเห็นผู้หญิงบางคนเด้งออกมาจากวง ซึ่งผมเดาว่าเนื่องจากบาทาของพี่สาวผมนั่นเอง ผมตัดสินใจได้แล้วว่าตอนนี้ผมส่งสารผู้หญิงที่รุมทึ้งพี่สาวผมแต่ผมสงสารตัวเองมากกว่าที่โดนนาคาจิม่า ยูโตะลากมาเพื่อจะทำมิดีมิร้ายT^T (This is a คิดไปเอง-*-) ถึงผมจะน่าร๊าก น่ารักแต่ผมก็เป็นผู้ชายนะ!! แมนทั้งแท่ง(แน่ใจนะ) ผมไม่ยอมเป็นเคะให้ง่ายๆหรอกนะเว้ย!! (อะไรของเธ๊อ ยามะจัง)ตอนนี้นาคาจิม่ากำลังลากผมเข้าห้อง(?)ของเขาที่สุดแสนจะเริ่ดหรูและเป็นส่วนตัว ลูกผอ.ก็น่าอิจฉาอย่างงี้แหละ แต่ห้องนี้กว้างกว่าบ้านผมอีก แถมมีเตียงด้วย เตียงO_O อ๊าก เตียง ไม่นะ นาคาจิม่าจะทำมิดีมิร้ายผมจริงๆรึ ม่ายย>O< ผมไม่ยอมเป็นเคะให้ใคร ผมอยากเป็นเมะๆๆๆ>O< เฮ้ย! ไม่ใช่ผมเป็นผู้ชายๆๆ
“กรี๊ดดดด ปล่อยนะ>O< คุณลากผมมาทำไม๊>O<”
และผมก็แหปากกรี๊ด นาคาจิม่าหันมามองด้วยสายตาแบบว่า……ผมคิดไปเองรึเปล่าที่แอบเห็นเขามองด้วยสายตาปลงๆ
“แหกปากทำไมวะ”
“จะให้ผมพูดว่า นาคาจิม่าคุงครับ ลากผมขึ้นเตียงเร็วๆสิคร้าบ ผมอยากเป็นเคะให้คุณจะแย่อยู่แล้ว เหรอวะครับ ผมไม่คิดเลยว่าคุณจะเป็นคนแบบนี้ ที่แท้คุณมันก็พวกโฮโม อร๊าก มาริยะจังต้องโดนหลอกแน่ๆ เอ๊ะ หรือคุณจะกิ๊กกับคุณตาตี่หัวเม่นแล้วคบผู้หญิงบังหน้า และตอนนี้ผมก็คือเหยื่อผู้น่าสงสาร อ๊ากกก>O<”
“หา??”
นาคาจิม่ามองอย่างอึ้งๆ อึ้งล่ะสิที่ผมรู้ความจริงแล้วหลังจากนั้น ก็แค่ยิ้ม เออ แค่ยิ้ม ยิ้ม ยิ้ม!! ยิ้มนี่มันดูชั่วๆชอบกลแฮะ นาคาจิม่าเลิกลากผมแต่กลับเอาหน้ายื่มเข้ามาใกล้เรื่อยๆ เฮ้ยจะทำอะไรฟะ และผมก็ถอยหนีมาเรื่อยๆจนติดเตียง อร๊าก เตียง ไม่จริงผมกำลังจะเป็นเคะ รับม่ายด้ายๆ
“เมื่อกี๊พูดว่าฉันเป็นอะไรนะ”
“เป็นกิ๊กกะคุณตาตี่หัวเม่น”
“แล้วคิดว่าตัวเองเป็นอะไรนะ”
“เป็นเหยื่อที่น่าสงสาร”
“เฮ้อ…ขนาดเป็นผู้ชายยังหลงตัวเองขนาดนี้ ฉันน่ะไม่ใช่โฮโมหรอกแต่ถามจริงๆเถอะ นายเป็นตุ๊ดป่าววะ”
นาคาจิม่าพูดแล้วเอามือลูบหน้าผม ผมบอกแล้วใช่มั้ยครับว่าผมบ้าจี้ และหลังจากนั้นผมก็เลย
พลั่ก!!!
เสียงผมต่อยนาคาจิม่าเองล่ะครับ หงายหลังตกเตียงไปเลย หน้างี้เหวอได้อีก ฮ่าๆๆ ตลกๆๆ
“นี่ นาย!”
แต่เค้าหล่อเหวอได้ไม่นานก็กลับมาวางฟอร์ม และไอ้ฟอร์มที่วางนี่น่ากลัวได้อีกT T ก็ลุกขึ้นมากระชากคอเสื้อผมน่ะสิ เล่นเอาหงายหลังไปพร้อมๆกัน ดูเหมือนว่าหมอนี่กำลังจะโกรธาซะแล้ว ยกกำปั้นขึ้นเหมือนจะต่อยผมแต่ก็ชะงัก ไม่ใช่เพราะสงสารผมแต่เป็นเพราะเสียงเปิดประตูและการปรากฏตัวของคุณตาตี่หัวเม่น
“ยูโตะ ฉะ…O_O เฮ้ย! ทำอะไรกันน่ะ!!”
ทำอะไรครับ คนเค้ากำลังจะฆ่ากันอยู่แล้ว ตางี้จากตาตี่โตขึ้นมาทันทีเลยนะ - - แต่ผมรู้แล้วว่าทำไมถึงทำหน้ายังงั้นT T ก็ไอ้ท่าต่อยของนาคาจิม่ามันชวนคิดลึกโคตรๆ ก็ลองคิดดูสิครับ นาคาจิม่าคร่อมผมอยู่บนเตียงและยกมือขึ้น ที่จริงคงจะต่อยแต่ทำมือยังกะจะกระชากเสื้อ-0- ถ้าคุณทะลึ่งอาจจะคิดไปไกลเหมือนคุณตาตี่หัวเม่น(เหมือนจะด่าเคย์โตะ) แต่ถ้าคุณแอ๊บแบ๊วอาจจะเอียงคอทำหน้าสงสัยแล้วพูดว่า “เอ๋?” เหมือนนักเรียนหญิงคนอื่นๆ คนอื่น!! เฮ้ย!
โครม!!
“โอ้ย!”
นาคาจิม่าเจ็บตัวเป็นรอบที่ร้อยของวันเนื่องจากมีนักเรียนหญิงทั้งในโรงเรียน นอกโรงเรียนรวมไปถึงยังไม่ได้เข้าโรงเรียนและเรียนจบไปนานแล้วมายืนออให้กำลังใจนาคาจิม่าปานว่าหมอนี่ถูกส่งไปรบที่อิหร่านแล้วรอดกลับมา= = เสียงพวกนักเรียนหญิงที่รุมพี่ผมที่สภาพสะบักสะบอมแต่ฝืนสังขารเพราะเป็นห่วงเทพบุตรของพวกเธอ เธอ เธอและเธอทั้งหลาย พวกนี้น่ากลัว ผมรู้นะ ทำหน้าแอ๊บแบ๊วแต่ในใจกรีดร้องเพราะอิจฉาผม เอ้ย! เพราะเครียดว่าสุภาพบุรุษของพวกเธอทั้งหลายจะพิศวาสผมใช่มั้ยล่ะ ผมยิ่งน่ารักกว่าอยู่ด้วย(= =)
“นายถีบฉัน!”
นาคาจิม่าลุกขึ้นจ้องผมด้วยสายตาอาฆาต
“เอ่อ…คุณอยากทำแบบนั้นกับผมทำไมล่ะ!”
ผมเถียงอย่างไม่ยอมแพ้
“ทำอะไร”
“ก็ทำแบบนั้นมัน…มันจั๊กจี้อ่ะ”
“หา!”
นาคาจิม่ามองหน้าผมงงๆและเหวอๆ คุณตาจี่หัวเม่นตอนนี้ตาเท่าไข่ห่าน หัวตั้งกว่าเดิมอีก พวกคนอื่นๆก็ทำหน้าตื่นตกใจ
“ก็เอามือมาลูบๆมันจั๊กจี้นะ> <”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด”
เสียงกรี๊ดของผู้หญิงดังออกมา คุณตาตี่หัวเม่นกลืนน้ำลายและมองนาคาจิม่าอย่างหวาดกลัว ส่วนนาคาจิม่าอ้าปากค้าง ยังไม่มีใครจะได้พูดอะไรพี่สาวผมในสภาพพลาสเตอร์แปะที่มุมปาก เสื้อผ้าไม่เป็นระเบียบและยับยู่ยี่ หัวยุ่งก็เดินเข้ามาพร้อมกับพูดว่า
“น้องชายกรูอยู่หนายยย ย๊ากกก>O<”
และตั้งท่าเหมือนจา พนม= =
“อยู่นี่ฮับ> <”
“กลับบ้าน เราจะไม่เรียนที่โรงเรียนของผอ.ที่มีลูกชื่อ นาคาจิม่า ยูโตะ ไอ้หน้าจืด ตัวอืด เป็นพยาธิตัวตืด แต่ยังหน้าม่อ ไม่มีพ่อสั่งสอน ทำหน้าสลอนไปทั่ว แถมยังชอบมั่วกับชะนี นิสัยยังกะผีบ้า บลาๆๆๆๆๆ”
เงียบ อึ้งทึ่งกับคำด่าของพี่ผม= = ที่มีแต่คล้องจองแต่จับใจความไม่ได้ว่าเจ๊เค้าจะสื่ออะไรและพี่ผมก็เดินมากระชากคอเสื้อผม ผมเลยเดินตามไปเงียบๆคนอื่นๆมองพี่ผมอย่างหวาดๆ
“เอ่อ…พี่ฮะ ทำไมพี่ถึงต่อยเค้าล่ะ”
“พี่เก็บกดว่ะ ขอระบายหน่อยนะน้องเอ้ย แมร่งอะไรของมันวะมีดีแค่หน้าตาและฐานะ นิสัยก็อุบาทว์ สมองแมร่งคงไม่มี มีแต่ขี้เลื่อย นี่รู้มั้ย ทำไมมันถึงผิดนัดกับมาริจังของฉัน มันน่ะไปมั่วผู้หญิงอยู่น่ะสิ ตามกันมาส่งถึงหน้าโรงเรียนนู่นแน่ะ หัวยุ่งมาเชียวไม่บอกก็รู้ว่าไปทำอะไรกันมา แถมยังมาจุจุ๊บกันต่อหน้าประชาชีให้เห็นอีก และประชาชีที่ว่านี่มันก็ฉันกับมาริยะ ทำไปได้ไงวะ แฟนตัวเองก็อยู่แท้ๆ”
“เอ่อ…แล้วมาริยะล่ะ”
“มาริยะน่ะเหรอ กลับบ้านแล้ว”
“เสียใจเรื่องนาคาจิม่าเหรอ”
“เปล่า พ่อมาลากกลับน่ะ ไม่งั้นฉันจะกล้าต่อยเหรอ-V- อย่าตกใจๆๆ พ่อของมาริน่ะ มีความเป็นพ่ออยู่หรอก ฉันนี่แหละโทรไปบอกว่ามาริจังโดนทำร้ายคนพ่อดีเด่นก็เลยรีบมารับลูกสาว= = แต่เรียงจังก็รู้ใช่มะว่ามาริจังน่ะ ไม่ชอบทำให้ใครเดือดร้อนหรอก แต่เห็นภาพบาดใจพอดีเลยกลับไปง่ายๆแต่ก็เข้าทางฉันแล้วล่ะ จะได้สั่งสอนไอ้บ้านั่นง่ายๆ โหะๆๆ”
“แล้วพี่พูดจริงเหรอว่าจะย้ายโรงเรียนน่ะ”
“อ๊ะ! จริงสิ ย้ายๆๆ มาริจังก็จะย้าย เราได้โรงเรียนใหม่แล้วล่ะ!”
“จริงเหรอ ที่ไหนล่ะ ทำไมผมไม่รู้”
“ก็ที่เดียวกับมิซากิจังอ่า”
“มิซากิ มิซากิไหนอ่ะ”
โป๊ก!
“โอ้ย! เจ็บนะพี่”
พี่เค้าเขกหน้าผากผมอีกแล้วTOT
“ก็คนที่ช่วยมาริไว้เมื่อคืนไง”
“อ๋อ…ทำไมสนิทกันเร็วจังล่ะ”
“เมื่อคืนแกคงจะหลับแบบลึกเป็นมหาสมุทรอินเดียสินะ ถึงไม่รู้อะไรกับชาวบ้านเลย= = ก็ไอ้คุณมิซากิจังน่ะ ลืมมือถือเอาไว้เลยกลับมาเอา และมันก็บังเอิ๊ญ บังเอิญที่คุณมิซากิสุภาพบุรุษแต่ไม่ใช่มหาขันที โดนรถของพวกคนรวยเฉี่ยวน่ะ และก็บังเอิ๊ญ บังเอิญที่รถคันนั้นเลี้ยวเข้าโรงแรมและก็บังเอิ๊ญบังเอิญที่อิตามิซากิชอบสอดรู้สอดเห็นเลยยืนดูเค้าใกล้ๆ- -! และบังเอิ๊ญบังเอิญคนที่เดินลงมาจากรถเป็นนาคาจิม่ากับผู้หญิงคนอื่นและก็บังเอิ๊ญบังเอิญที่อิตามิซากิเดินกลับมาเอามือถือแต่ดันแบ๊ตหมดเลยยืมมือถือของมาริยะ และก็บังเอิญอีกที่ในมือถือนั้นมีรูปของนาคาจิม่า และคุณมิซากิก็เล่าเรื่องให้ฟัง และพวกเราเลยตกลงกันว่าจะย้ายโรงเรียน! มาริจังก็จะเลิกกับยูโตะ”
“อ่อ บังเอิญเนอะ”
“อืมม์”
“เฮ้อ…โล่งอกจัง”
“โล่งอกอะไร”
“เปล๊า เปล่า ไม่มี”
โล่งอกที่มาริยะจังจะเลิกกับนาคาจิม่าไง โหะๆๆๆ แถมเป็นคนขอเลิก เจ๋งมั้ยล่ะ! และพวกเราก็เดินกลับบ้านกันเรื่อยๆตั้งแต่ยังไม่หมดคาบแรก- -* ของพี่ของผมก็เก็บมาให้เรียบร้อย พอเดินกลับมาถึงบ้ายพวกเราก็พบว่า
“พี่ได้ล็อคประตูมั้ย”
“เฮ้ย! ล็อคดิ่ ทำไม”
“ก็ประตูมันเปิดอ่ะ”
“หืมม์ หรือว่า..”
“ขโมย!”
ผมกับพี่รีบเตรียมอาวุธนั่นก็คือไม้กวาดแถวๆนี้แหละ แล้วพอเปิดประตูเข้าไป ก็มีผู้ชายตัวใหญ่ๆท่าทางน่ากลัวผลุบๆโผล่ๆจับข้าวของอยู่ ผมกับพี่สบตากันอย่างรู้ใจและหลังจากนั้น
“ย๊ากกกก ตายซะเถอะไอ้ขโมย!!!>O<”
“ไปลงนรกซะเถอะ ชิ่วๆๆๆๆ>O<”
และพวกเราก็กรำหน่ำฟาดไม้กวาดลงบนตัวขโมย
“โอ้ยๆๆฟังก่อนๆ นี่ไม่ใช่ขโมย”
“แย๊ก หน้าด้าน ไม่ใช่ขโมยได้ไง มาผลุบๆโผล่ๆอะไรที่กองกางเกงในของไอ้เรียว รึเป็นโรคจิตO.O โรคจิต แย๊ก อัดมันให้ยับ!!”
“ได้ฮับ บังอาจมามุดใต้กองกางเกงในรูปหมีพูกินอมยิ้มจูบุ๊ๆของโพ๊ม ยอมม่ายด้ายย>O<”
“แย๊กกกกกก”
ตุ๊บ! พลั่ก! อ่อก คร่อก! แย๊ก! โครม!
“โอ้ย หยุดนะไอ้ลูกเนรคุณ”
“ม่ายยย เฮ้ย ลูก!!??”
“เออสิ ไอ้ลูกบ้าฟาดมาได้”
ชายผู้นั้นพูดแล้วออกหน้าออกมาจากดงไม้กวาด เฮ้ยนั่นมัน……
“พ่อ!!!!!!”
“เออสิ พอพวกแกเอง จำไดมั้ย ยามาดะ เรโนะสุเกะ”
“กรี๊ดดดด พ่อ พ่อจริงๆด้วย ฮือๆๆๆๆ ซึ้งโฮกกก กรี๊ดดดดดดดดดด”
พี่ผมดีใจเว่อร์จนกรี๊ดออกมาปานได้เจอเฉินหลง แล้ววิ่งไปกอดพ่อ
“พ่อยังไม่ตายโฮกกกกกก”
และผมก็วิ่งไปกอดพ่อบ้าง
“ที่พูดน่ะแน่ใจนะว่าปาก”
“ฮะ> <”
“โหะๆๆๆลูกๆโตขึ้นแล้วสวยหล่อหน้าตาดีเหมือนพ่อเลยเนอะ โหะๆๆ”
“ฮะ หนูยอมรับว่าหนูหน้าตาดีแต่ไม่เหมือนพ่อ>_<”
“= =! ไอ้ลูกคนนี้นิ่ เรอินะปากนี่ดีจริงๆ”
“ไม่ใช่ ผมเรียวสุเกะ”
“นี้ เรอินะอยู่นะ!!”
“อ่าว เหรอ เฮ้ย! แล้วปากลูกเรอิจังไปโดนอะไรล่ะ โอ้ว ลูกสาวที่แสนจะบอบบางของพ่อTOT ฮือๆๆๆ น่าสงสารจริงๆ”
พวกเราได้รับเชื้อเว่อร์จากพ่อนี่เอง-v-
“แหะๆๆๆ”
“แล้วเรียวจังนี่ ปากแด๊งแดง แก้มงี้ชมพูเชียว ลูกชายพ่อมันต้องบึกบึนดิ่!!”
“โฮก ก็ผมน่ารักนี่ฮะ”
จริงๆนะ ปากผมแดงเอง แก้มผมก็ชมพูเอง-V- นี่แหละคนหน้าตาดี อ้อ พวกเราได้เชื่อหลงตัวเองจากพ่อด้วย-*-
“เหอๆๆๆบ้านเราน่าตาดีก็งี้แหละเนอะ ลูกสาวพ่อก็เท๊เท่ แมนมั่ก ผู้หญิงยุคใหม่ หุหุ ลูกชายพ่อก็น่าร๊าก น่ารัก หน้าหว๊านหวาน แต่ก็หล่อ ส่วนพ่อก็หน้าตาดี๊ดี โหะๆๆๆ”
“เหอๆๆๆๆ- -“
“แต่พ่อมีเรื่องสำคัญจะบอก”
“เรื่องอะไรฮะ!!”(ผมและพี่)
“เรื่องมันมีอยู่ว่า……”
โฮกกกก เพิ่งได้ฤกษ์มาอัพ= = เหอๆๆขอโทษนะคะ> < หุหุ
ขอบคุณเม้นท์ทุกเม้นท์และคนที่ติดตามนะคะ และก็ขอบคุณสำหรับคนที่บอกว่าไม่ Y = =
เรื่องนี้มี Y ประมาณสามคู่เจ้าค่า!! แต่มีคู่หญิงชาย ที่จริงเข้าใจนะ ว่า YAOI ย่อมาจากอะไร
แต่เอาเถอะ เจ๊าๆกันไป คนไม่ชอบก็ไม่ต้องอ่าน แค่เนี๊ยะ!! (ใส่อารมณ์เอ็คโค่)
และที่แต่งเพราะอยากแต่งค่ะ NakaYama คู่นี้ IT’S REAL โอเคบ่= =?
ฮ่าๆๆ แต่ตอนนี้ยาว โหะๆๆๆ ขอให้สนุกนะคะ บายๆๆๆค่า
ความคิดเห็น