คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่2(Yuto Part นิดหน่อยๆ-..-)
ตอนที่2
“พี่ฮะ ตื่นไปโรงเรียนได้แล้วฮะ>O<”
ตุ๊บ…พลั่ก…
“เอ๋งๆT T”
แงๆ วันนี้วันจันทร์ผมแค่ปลุกพี่ไปโรงเรียนเองนะ ทำไมต้องถีบผมด้วยT^T ใครก็ได้บอกหน่อย ทำไมพี่ต้องทำร้ายเยาวชนผู้น่ารักของชาติคนนี้ได้ลงคอ ฮือๆT T ส่วนไอ้เสียงเอ๋งๆ เสียงผมเองแหละคับ-..- ว่าแต่ทำไมผมต้องร้องเอ๋งๆด้วยอ่ะ (เอ่อนั่นสิ?) อ๋อ…เจ๊เปรี้ยวเค้าให้ร้องแบบนี้อ่ะคับ> <(พูดมากเดี๋ยวตัดค่าตัว) ชิ! ใครกันแน่พูดมาก เชอะ!(= =)
“อ่าว…เรียว ลงไปนอนทำไมตรงนั้นอ่ะ แง่มๆ แจ๊บๆ”(เสียงน้ำลายไหล-..-)
“เอ่อ…พี่จำไม่ได้เหรอฮะ พี่ถีบผมเมื่อกี๊อ่ะT.T”
“อ่าว พี่ถีบเรียวเหรอ เอ่อ…โทษทีๆ ทีหลังก็อย่าโง่มาให้ถีบนะ”
“ผมปลุกพี่นะคับ ไปโรงเรียนๆ เดี๋ยวสายนะ เห็นความหวังดีของน้องชายคนนี้บ้างเซ่!!!”
“-_-^ เออๆ บ่นเป็นคนแก่อยู่ได้ แกรีบไปเตรียมข้าวเช้าสิ ฉันตื่นแล้ว เดี๋ยวเข้าไปอาบน้ำ บื้อจริงๆ รีบๆนะ”
สรุปว่าผมผิดใช่มั้ยเนี่ย? งอนพี่แล้วนะ! แต่ผมก็ลงไปเตรียมข้าวเช้าแต่โดยดี พ่อไม่ได้กลับบ้าน 5 เดือน 8 วันแล้ว-*- หายไปทำอะไรอีกเนี่ย โดนจับไปขายแรงงานที่พม่าแล้วมั้งเนี่ย- - ข้าวเช้าที่ว่าไม่ได้มีอะไรมาก โจ๊กคัพก็หรูแล้ว-.- หรูกว่าบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปแหละเนอะ(ตรง?)
5 นาที ต่อมา…
“มาแล้วๆ ว้า…โจ๊กอีกแล้ว กินจนผอมแล้วนะเนี่ยT T
“- -* เหอะๆแน่ใจนะว่าผอม-..-“
“แกว่าอะไรนะ หมูเรียว ไอ้บูตะโกะเอ้ย!!”
อ่าว ผมผิดอีกแล้ว-*- ว่าตัวเองผอมแต่ด่าว่าเค้าเป็นหมู ชิ! ถ้าเค้าเป็นหมูตัวเองก็เป็นหมูตัวแม่ละว้า… (พอกันแหละ-*-) ไม่ได้อาบน้ำแน่ๆเลย 5 นาทีลงมาซะแล้ว พี่ใครวะ ซกมกได้โล่โคตรๆ-^-
“เออ..พี่ฮะ มาริยะจังเป็นแฟนกับลูกผอ.เหรอ”
“)o( แง่มๆ…แค่กๆๆ นะ..น้ำ น้ำหน่อย แค่กๆ”
“-*- นี่ฮะ ทีหลังก็ระวังหน่อยนะฮะ ผมไม่อยากลงหน้าหนึ่งเพราะพี่สำลักโจ๊กตาย”
พี่ผมสำลักได้แม้กระทั่งโจ๊ก-*- กินได้ทุเรศจริงๆเลย= =
“วะ แกก็ เออ ริยะจังเป็นแฟนกับนาคาจิม่า”
“อ้าว! ทำไมผมไม่รู้เรื่องนี้เลยอ่ะ”
“ทำไมต้องรู้เล่า!”
“ก็นาคาจิม่าอ่ะ ดังจะตาย ผู้หญิงห้องผมอ่ะ ชอบหมอนี่ทุกคนเลย-*- ทำไมไม่มีใครรู้เรื่อง”
“แล้วถ้าพวกชะนีทั้งหลายรู้เรื่อง ริยะจังของฉันจะรอดได้จนถึงป่านนี้เหรอ-_-^”
“อ๋อ งั้นเหรอ แล้วไอริเกี่ยวไรด้วยอ่ะฮะ”
“ยัยไอริน่ะเหรอ ยัยนั่นก็อาการหลงรักกี่เขยตัวเองแล้วน่ะสิ-^- ยัยเด็กแก่แดด จับถีบดีมั้ยเนี่ย หนอย มาทีหลังบังอาจมาข่มเหงริยะของฉัน> <”
“ไอริจังน่ารักออกน้า>.<”
“อย่านะเรียว ถ้าแกจะเอายัยเด็กนั่นมาเป็นน้องสะใภ้ฉัน ตัดพี่ตัดน้องกันเลย-0-“
“ไม่หรอกคับ”
ความจริงแล้วผมอยากได้พี่สาวไอริมากกว่า-..-
“อ้อ! เรื่องริยะจังกับนาคาจิม่า รู้แล้วเหยียบไว้เลยนะ อย่าเที่ยวเอาไปป่าวประกาศที่ไหนล่ะ ไม่งั้นจะโดนมิใช่น้อย”
“โอเชฮะ พี่ฉาว> <”
“ดีมาก ไอ้น้องชาย! แต่ยัยไอริทำท่าเหมือนจะรู้ว่ามาริยะกับนาคาจิม่าเป็นแฟนกัน เฮ้อ เอาไงดีเนี่ย ซินเดอเรลล่าของฉันจะต้องแย่แน่ๆเลย T T”
ดูเหมือนว่าพี่ของผมจะรักมาริยะจังมากกว่าผมอีกนะT^T แต่ก็เอาเถอะ ผมเข้าใจ มาริยะจังออกจะน่ารัก นิ่มนวล อ่อนโยน นิสัยดี ไม่เหมือนพี่ผม-*- ผมละงงจริงๆว่ามาริยะจังมาเป็นเพื่อนสนิทกับพี่สาวผมได้ไง แต่ก็เอาเถอะ ดีแล้วแหละเพราะผมจะได้แอบรู้เรื่องราวของมาริยะจังผ่านพี่สาวผมบ้าง ผมน่ะชอบมาริยะจัง ตั้งแต่อนุบาลแล้วล่ะ> < มาริยะจังน่าสงสารมากๆเลยล่ะ เพราะพ่อของเธอน่ะ แต่งงานใหม่กับแม่มดลูกติด คือ ไอริจังนั่นเอง ไอริก็น่ารักอยู่หรอก แต่นิสัยเสียและเอาแต่ใจไปหน่อย เอ่อ…ที่จริงก็ไม่หน่อยหรอกนะ-_- พ่อของมาริยะเองก็เหมือนกัน หลงเมียใหม่จนลืมมาริยะจัง โฮก มาริยะจังชอบมาปรับทุกข์กับพี่ผมเสมอๆ เฮ้อ…ผมสงสารเธอจัง นางฟ้าของผมT^T
********
YUTO PART!!!
เฮ้อ วันนี้ต้องไปโรงเรียนอีกแล้วสินะ ขี้เกียจจริงวุ้ย! เบื่อพวกชะนีที่คอยตามกรี๊ดผมจริงๆเลย ผมผิดด้วยเหรอที่เกิดมารูปหล่อ พ่อรวยอ่ะ คนอื่นไม่มีให้กรี๊ดรึไงฟะ!! แต่ผมก็อยากไปเจอหน้านางฟ้าของผม> < เฮ้อ…ผมมันแย่จริงๆเลย ชอบทำให้นางฟ้าเสียใจอยู่เรื่อยเลย แต่ช่วยไม่ได้ ผู้หญิงพวกนั้นเสนอ ผมก็ต้องสนองไป-.,- แต่นางฟ้าก็เข้าใจผมดีอ่ะนะ สงสารเธอจริงๆเลย เฮ้อ…เมื่อวานแค่แกล้งเย็นชาใส่นิดหน่อยเองนะ ที่จริงอยากกอด อยากจูบจะตายอยู่แล้ว แต่ผมอ่ะต้องให้เกียรติเธอ เรียนจบก่อนแล้วกัน จะรีบให้พ่อไปขอเลย โหะๆ
“คุณชายคะ อาหารเช้าค่ะ”
มาแล้ว อาหารเช้า ไม่หิวเลยอ่ะ
“ขอบใจนะ พ่อล่ะ”
“อ๋อ คุณท่านไปทำธุระค่ะ”
“อืมม์”
ไปธุระ ธุระอะไรน้า เฮ้อ เป็นลูกผอ.โรงเรียนมันก็ดีอยู่หรอก แต่เป็นลูกมาเฟียร์เนี่ยสิ แอบหนักใจ กลัวพ่อจะไปฆ่าใครเข้าซักวัน-_-^
Maware Maware Maware Maware Marry go roud
ให้ตายสิ! กำลังจะเสวยอาหารเช้า(?) ก็มีโทรศัพท์เข้ามากวนซะแล้ว หวังว่าจะไม่ใช่ยัย มิกะ ที่เพิ่งบอกเลิกไปหรอกนะ
“โมชิๆ บอกว่าเลิกก็เลิกไง!”
“เลิก? เลิกไรวะ ยูโตะ”
“อ่าว เคย์โตะเองเหรอวะ โห คิดว่ายัยมิกะซะอีก โล่งไปที”
“เออ ฉันเอง รับโทรศัพท์ไม่เคยดูชื่อก่อนเลยนะ คุณพ่อเพลย์บอย”
“หึหึ ว่าแต่ฉันนายก็เหมือนกันอ่ะแหละ ว่าแต่โทรมามีไรวะ”
“เออ ไม่มีหรอก วันนี้จะชวนไปเปิดหูเปิดตาซักหน่อยอ่ะ”
“ไม่อ่ะ มีธุระ”
“แกมีธุระกับเค้าด้วยเหรอวะ ไม่อยากเชื่อเลยว่ะ”
“เออ โทรมาแค่นี้ใช่มั้ย”
“เฮ้ยๆ เดี๋ยวๆ นี่ ที่คลับXXXอ่ะ สาวๆสวยๆเยอะแยะเลยนะเว้ย> <”
“ไม่สนว่ะ”
“เฮ้ย! แต่วันนี้ คาวาชิมะ มินากะจัง ลูกสาวคนสวยของประธานบริษัท Kawashimai Group ไปด้วยนะเว้ย”
“ปาร์ตี้ไฮโซงั้นเหรอ หึ น่าสนว่ะ”
“มากๆเลยว่ะ มินากะจังน่ะ ขาว สวย เซ็กซี่สุดๆเลยว่ะ แข่งกันป่ะ”
“หึหึ ได้อยู่แล้วไอ้เพื่อนยาก”
“เออๆ เจอกันที่โรงเรียนนะเว้ย บาย”
“เออ บาย”
เฮ้อ อีกแล้วสิครับที่ผมเผลอตกลงไปกับไอ้เคย์โตะ ไอ้เพื่อนบ้ามันรู้จุดอ่อนผม เหอะ ชอบเอาผู้หญิงมาล่อสิแก เอาเถอะ เรารีบๆไปจีบยัยมินากะอะไรนั่นแข่งกะไอ้เคย์โตะ แล้วค่อยไปหามาริยะจังดีกว่า-..- หุหุ ผมไม่ได้เจ้าชู้นะ เค้าเสนอผมก็ต้องสนอง คุณว่าจริงมั้ยล่ะครับ?
**********
“Hey! What’s up guy? Yo!!!!”
“-_-^”
มาอีกและไอ้เพื่อนบ้า ก็ไอ้เคย์โตะน่ะสิ เวลาเจอกันไม่เคยทักแบบคนปกติเค้าหรอก โย่ๆเย่ๆอยู่ได้
“เฮ้ย ทำไมทำหน้างั้นแหละ ยังกะเบื่อโลกงั้นแหละ”
“ก็มันน่าเบื่อนี่หว่า แกดูสิ ผู้หญิงพวกนั้นตามมาอีกและ= = ถามหน่อยเถอะหน้าฉันมันเหมือนพ่อพวกนั้นรึไง มองแล้วกรี๊ดกันอยู่ได้”
“แหม! ก็แกอ่ะ หล่อขนาดนี้ แล้วมีผู้หญิงชอบมันไม่ดีตรงไหนวะ”
“ไม่อ่ะ ไม่ชอบ”
“ชิ! ทำเป็นพูดดีไป เฮ้อ…ขี้เกียจเรียนว่ะ”
“เออ เช่นกัน ขี้เกียจ เรียนอะไรวะ ง่ายชิปเลย”
“จริงว่ะ เรียนง๊ายง่าย ย้ายกลับอังกฤษดีมั้ยวะเนี่ย-_-^”
“เออ รีบๆย้ายไปเลย ฉันรำคาญนาย”
“อะไรกัน ไม่ย้ายไปง่ายๆหรอก ยังไม่เบื่อสาวญี่ปุ่นเลย> <”
“เออ แล้วพูดทำสากกะเบืออะไรว่าจะย้าย-*-“
“โดดดีป่ะ-.,-“
“ก็ดีอ่ะ แต่กลัวพ่อด่า”
“เออ ไอ้นักเรียนดีเด่น”
“หึหึ คิดว่าฉันจะกลัวจริงๆเหรอ”
“55 เชื่อเลยว่ะ ไปร่อนกันเถอะ ให้ฉันจีบสาวญี่ปุ่นติดทั้งประเทศก่อนแล้วกันค่อยย้ายกลับอังกฤษ”
“ขอให้สมหวังเถอะคร้าบ คุณชายโอคาโมโตะ”
“ให้มันจริงๆเถอะว่ะ คุณเพลย์บอย นาคาจิม่า”
-_- เพื่อนผมมันชวนผมโดดครับทุกคน-*- แต่ไม่เห็นจะเสียหายพวกผมอ่ะเรียนเก่งอยู่แล้ว เรียนง๊ายง่าย ให้พ่อปฏิวัติการศึกษาดีมะเนี่ย-.,- หุหุ แต่ยังไม่ทันได้ทำอะไร สายตาอันเฉียบคมของผมก็เห็นร่างบางร่างหนึ่ง กำลังเดินมาทางนี้ มาริยะจังที่รักผมนั่นเอง เธอเดินมากับยัยเรอินะ เพื่อนทอมของเธอและใครอีกนะนั่น น้องชายยัยเรอินะ อ๊าก!! เดินชิดกันเกินไปแล้วนะ น้องชายยัยทอมกับริยะจังอ่ะ เข้าไปต่อยดีมะเนี่ย เห็นมั้ยๆไอ้น้องชายยัยทอมนั่งออเซาะมาริยะของผม เฮ้ย! ทำไม ทำไมมาริยะยิ้มหวานให้มันแบบนั้นล่ะ แอบกิ๊กกันเปล่าเนี่ย ฮึ่ยๆ ไม่ได้ๆ ต้องเข้าไปห้าม แต่ทันทีที่ผมจะเดินเข้าไป
“กรี๊ด> < นาคาจิม่าคุง โอคาโมโตะคุง>O<”
“อร๊ายๆๆ ขอถ่ายรูปหน่อยค้า>O< แชะ! แชะ!”
“อุ้ย! หล่อจังเลยอ่ะ”
“เท๊เท่ กรี๊ด”
“เค้าเป็นของชั้น> <”
“ของชั้นย่ะหล่อนอย่ามา!”
“บ้า! พวกเค้าทั้ง2เป็นของฉันคนเดียว”
“หนอย! พูดอย่างนี้มาตบกันดีกว่า”
“ก็เอาสิ!!”
“อย่ามาท้านะ”
“เชอะ! คิดว่ากลัวเหรอ”
แล้วก็ ตุ๊บ! ผลั๊ว! ผลั่ก…..
“= =”(สีหน้ายูโตะ)
“-_-“(สีหน้าเคย์โตะ)
เฮอะ น่าเบื่อ ชะนีตบกัน= = ตบกันเพื่อ? เหอะๆ อ้าว! มาริยะจังของผมหายไปไหนแล้วน่ะ เฮ้อ…ผมกับเคย์โตะเลยเดินหนีออกมาจากวงล้อมชะนีทั้งหลาย น่าเบื่อชะมัดเลย ผู้หญิงอะไร ทำตัวไร้ค่า ตบกันแย่งผู้ชาย ผู้หญิงไร้ค่าพวกนี้ ยังไงก็เป็นได้แค่ของเล่น ไม่มีวันเป็นตัวจริงหรอก เฮอะ
End Yuto Part!!!
จบแว้ว ตอน2-..- แหะๆพรุ่งนี้ไรเตอร์ไปเข้าค่าย อ๊าย!! ไม่จริงๆT T แงๆๆ
ร้องไห้ๆๆ มีเรื่องหนักกว่านั้น ไรเตอร์ลืมกระเป๋านักเรียนไว้ที่ร้าน ไมโลดิบ-*-
เง้อ! ยังไม่ได้ไปเอาคืนเลย เค้าจับยืนออกนอกร้านรึเปล่าก็ไม่รู้TOT
โฮก ซวยๆๆๆๆ
ความคิดเห็น