คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอน โครตวุ่นหลังจากกลับโรงเรียน
ตอนนี้!!ฉันกำลังงงงงงงอยู่ที่..........ที่.............ที่..............ที่...............ที่.....ที่ไหนไม่รู้ YoY หลังจากฉันแยกออกมา
จากตาข้าวนึ่ง!! ฉันก็เดินมาถามตำรวจ แถวสี่แยกนะสิ่ แล้วเขาบอกว่า!!! ขึ้นรถเมลสาย XYZ ไปลงที่ป้ายรถเมล 191
แล้วลืมแล้ว YoY ตำรวจบอกฉันอย่างรวดเร็ว ฉันก็จำไม่ได้ชัดเจนน่ะสิ่ บ้านฉันที่ ลาดพร้าว99999 ซอย 1112 อ่ะ!! แต่ที่
นี่ที่ไหนไม่รู้ ฉันยืนสับสนอยู่หน้าร้านขายชุดชั้นในสวยมากเลยอ่า พูดถึงแวะไปดูข้างในดีกว่า พอดีว่า ชุดชั้นในฉันเห็นจน
เบื่อไปแล้วอ่าบอกเลย! ฉันเดินไปดู อุ้ย!ใช่เลย ฉันปลื้ม>< ชุดชั้นในลายexo ด้วยน่ะ มี12หนุ่ม บ่องตงเลย ใครออก
แบบถูกใจฉัน55
หลังจากซื้อชุดชั้นในแล้วมาคิดเกี่ยวกับทางกับบ้าน พี่นะพี่ ปล่อยฉันถึงไว้ กลับบ้านเอง จะฟ้องงงโอปป้า T^T
ฉันก็เลยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเบอร์หาคุณแม่ ก่อน คริๆ
“ฮัลโหลคุณแม่ค้า ว่างไหมค่ะ”
[ว่าไงลูก แม่ก็ไม่ว่างน่ะลูก เฮ้ยแค่นี้นะลูก!แม่มีลูกค้าบาย]
พูดไม่ถึงประโยคแม่พูดตัดสายอย่างเร็วเลยนะแม่ จะไม่ว่างอะไรแยะเยอะนะเนี่ย!! ทำงานอะไรงกๆ ไม่สนใจลูกเลย
หรอ T^T
“เฮ้!!ผึ้งหวาน กลับบ้านได้ไหมล่ะ 55” เสียงใคร!! ฉันหันหน้าไปมองคือ!!..อิตาข้าวนึ่งงมาได้ไงกัน
“นี่นายมาได้ไงกันน”
หรือว่าจะแอบตามฉันมา เพื่อนหัวเราะฉัน ? ให้ตายเถอะฉันไม่น่าไม่พูดว่า ‘ไม่เป็นไรฉันกลับเป็นย่ะ ระดับฉันแล้วนะ บรัยซ์!’ ฉันขออายย -*-
“ตามเธอมาไงล่ะ 55555 “ ว่าแล้ววววววหัวเราะเข้าไป!!!!
“ไม่ต้องมาหัวเราะฉันเลยนะ -..- ถ้าขืนนายยังหัวเราะฉัน ฉันจะผลักเข้าร้านชุดชั้นในเลย แล้วตะโกนบอกว่า
นายคนนี้โรคจิตเป็นไง “ ฉันพูดแล้วทำตามีเล่ห์มีร้ายอยู่ในตาของฉัน
“. . . . ก็ได้! ฉันไม่หัวเราะแล้วว “ นายนี่ทำหน้าตายอมแพ้แล้ว “แต่..ฉันไปส่งเธอนะ” ตานี่พูดจบคำเอามาใกล้หน้าฉัน!
คิดไงบอกว่าจะส่งฉันห้ะ!! หรือว่านายนี่ จะแกล้งฉันรึป่าว =0=
“หืออ..? นายอย่ามาหลอกฉันเลยนะ ฉันไม่หลงกล แบร่ :p “ ฉันก้าวเดินไปข้าวหน้าแล้ว !! เล็ทโก
“เทอจะไปไหน?” เขากำลังเอะใจว่าฉันเดินไปไหนน ? เออแล้วเดินไปไหน - -‘ ประสาทกิน T^T
“เอ่อ...ไม่รุ้ดิ แฮ่ะๆ ว่าแต่นายจะส่งอ่ะป่าว“ ฉันกำลังหมดความหวังในการกลับบ้าน ฉันเลยพูดด้วยน้ำเสียงหวานๆ
เพื่อให้นายข้าวนึ่งไปส่งให้ได้ 55
“อืมขึ้นรถ! แต่..เก็บชุดชั้นในไว้ในกระเป๋าด้วย ฉันอาย “ เขาชี้มาที่ชุดฃั้นในฉัน แล้วทำหน้า รังเกียจ !! กรี๊ดดดดดดดด
ชุดฃั้นในชั้นน อาย อ่าส์ YoY ชุดลายexo ทำไมล่ะ? ฉันเป็นเมียexo นิ่ เชอะ ฉันเดินตามข้าวนึ่งไปที่รถ แล้วใส่ชุดชั้น
ในไว้กระเป๋าให้เรียบร้อยเดินไปขึ้นรถ จบ!!
“นี่!!!! ผึ้งหวานนนนนนน.. ตื่นได้แล้ว เธอจะกลับบ้านไหมหะ!” เสียงใครเรียกง่า คนกำลังนอนฝันดี
ห้ะ!!!!!!!!!! ฉันนอนหลับบ YoY เค้าขนขืนฉันรึป่าวววว ???
“กรี๊ดดดดดดดดด นายทำอะไรฉันรึป่าวเนี่ย!!?!”
“ทำอะไรห้ะ อยู่ดีๆ เธอก็นอนหลับ แถมยังนอนอ้าปาก ว๋ออ..เลย ! ฉันเห็นแล้ว ไม่อยากจะเข้าใกล้”
เมื่อกี้ข้าวนึ่งพูดว่าอะไรนะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! นอนอ้าปากกกก -0- แม่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“เฮ้ยยย!! โม้ป้ะเนี่ยยย นายแน่นอน กรี๊ดดดดดด”
“ตามใจ ^^ “ นายนี่ยิ้มส่งท้ายฉัน ทำไม ฉันอายยยยมากเลยวันนี้ วันนี้วันที่เฮ้งซวยที่สุดด!!! ฉันอายมาก เลย
ฉันเห็นนายเป็นเพื่อนเลยไม่โกรธน้า T^T
- ...ท่านกำลังเข้าสูบริการรับฝากหัวจายยยย..
โทรศัพท์เข้าอ่า... “ขอรับโทรศัพท์แปปนะ”
“ฮัลโหลพี่!!!!!!” ฉันใช้เสียงรุนแรงนิดหน่องง
[ถึงบ้านยังงน้องสาวสุดสวยของพี่ ]
“ไม่ต้องมาใช้ประโยคหวานเลย กว่าจะกลับได้ หนูนี่ไม่ได้ถามทางใครเลย ไม่ได้หลงสายรถเมลด้วย “
“เฮ้ยยนี่เธอลืมบุญคุณฉันหรออุตสาห์มาส่งงง!!นะเว้ย”
[เสียงใครน่ะผึ่ง มีคนมาส่งผึ้งหรอ แฟน??!!!]
“ไม่ใช่แฟนนนนนะพี่ เพื่อนมาส่ง!!เอง”
[ ไหนบอกมาเองงไง ]
“ฉันแค่บอกพี่ว่า...ไม่ได้ถามทางใครเลยเท่านั้นเอง เนี้ยหนูถึงหน้าบ้านแล้วนะ เจอกัน บรัยซ์ “ ฉันกดวางสายในที่
สุดแล้วล่ะ แล้วหันมาคุยกะตาข้าวนึ่งต่อ
“ฉันไปแระ บายเจอกันพรุ่งนี้นะค้าเพื่อนรัก “ ฉันโบกไม้โบกมือ ก่อนเข้าบ้าน
“ ไปเลย เจอกันบาย ^^ “
Fly
ความคิดเห็น