ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    FondShe ไขทฤษฎีแอบรัก เพราะไม่กล้าทักว่ารักเธอ

    ลำดับตอนที่ #2 : ตอน โรงเรียนวุ่นๆ

    • อัปเดตล่าสุด 18 มี.ค. 57


        

              พร้อมกันรึยัง!! วัน ทู ทรี โก ! ..

    ปั้ง!! เสียงทุบโต๊ะของเพื่อนข้างๆโต๊ะฉัน  เขากำลังโวยวายอะไรแน่ๆเลยอ่ะ เรื่องอะไรหรอ

    “นี่!จะทุบโต๊ะทำไมฮ่ะ! “ ฉันตะโกนใส่หูเขา ด้วยความแรงส์ของฉันเองล่ะค่ะ

    “เทอจะยุ่งทำไมล่ะ ฉันกำลังอินกับตัวเองอยุ่ เว้ย!! “ เขาลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้ว แว้ดใส่หูของฉัน เป็นไฟเลยล่ะมั้งนะ แต่ว่า..

    ที่เขาบอกว่าอินกับตัวเอง? อินอะไรอ่ะ เขาเป็นคนลึกลับ จริงๆ ตั้งแต่ฉันคบเขามาเนี่ย และเป็นผู้ชายคนแรกที่คบเป็น

    เพื่อนเลย นะจิ่บอกให้

        “อินอะไรของนายย่ะ ! “ 

        “แหม..จะเรื่องอะไรล่ะแกร ก็เรื่อง อุบซ์ X_X”  เพื่อนข้างๆฉันอีกทีก็พูดขึ้นมาอย่างมีพิรุธ แต่เพื่อนข้างฉันมาปิดปากไว้

    ไม่ให้พูดก่อน มันเป็นความลับ !!

        “นี่พวกเทอกำลังปิดบังฉันน่ะ!! บอกมาเดี๋ยวนี้เลย”  ฉันชี้หน้าพวกนั้นด้วยความอยากรู้ของฉัน นิ่!

         “เฮ้ยครูมากแล้ววววววแบ้วแย้วแฮ้ววว..”  ผู้ชายในห้องฉันเป็นบอดีการ์ดคอยมาครู แล้วเสียงจากเขาก็ดังออกมาว่า

    ครูมาแล้ว!!  สมาชิกในห้องฉัน ต่างกันวุ่นกับโต๊ะตัวเอง อย่างเร่งด่วน ก็เป็นชีวิตธรรมดาของ พวกเราน่ะนะ

    “นักเรียนทั้งหมดทำความเคารพ” หัวเน่าห้องค่ะ -*-  หัวเน่าห้องที่ไม่น่าเป้นหัวหน้าห้อง นิสัยแย่ จบ!

    “สวัสดีครับ/ค่ะคุณครู”   เด็กนในห้องเรียน ต่างพนมมือไหว้ครู แต่ไหว้ไม่สวยสักคน ก็คนชื่อว่าไหว้ ก็ไหว้ๆ ไปเหอะ ครูไม่

    ด่าหรอกเชื่อเถอะ บอกให้เชื่อเถอะ!!!!!!! ไงเล่า

                ได้เวลาพักเที่ยงแล้วนะ หรือใครจะพักเที่ยวก็ได้นะ แต่ระวังครูปกครองนะค่ะ เพราะว่าครูเขาโหดไม้หัก เลยทีเดียว

    เพราะฉันเคยโดนฟาด! ทีนึงจะบอกให้โครตเจ็บเลยค่า กลับบ้านไป ไม่มาโรงเรียน 1 อาทิตย์ ตูดบวมเลยอ่ะ T^T ก็เห่อะ

    ฉันก็ได้ไปซื้อข้าวเรียบร้อยก็ได้ ตรงดิ่งไปหาเพื่อนสาว สองแสบคนนั้น! ที่เมื่อเช้ามีพิรุธ มากเลยทีเดียว

           “นี่ๆพวกแก บอกมาเดี๋ยวนี้นะเรื่องเมื่อเช้าอ่ะ!” ฉันพูดไปด้วยแล้วจัดเตรียมที่นั่งกินข้าวไปด้วย

           “เรื่องอะไรหรอไม่เข้าใจอ่ะ”  

            “แหม...เนียนเหลือเกินนะแม่คนดี “

          “แหม่รู้ทันตลอดนะยะ แต่ฉันไม่บอกหรอก”  ยัยนี้ตีหน้าหนี !!!!!!

          “ฉันไม่บอกหรอกนะยัยผึ้งหวานของฉัน ด้วยความหวังดี จากมายเฟรนด์ที่รักของเธอเองแหละ “  ยัยเนลของฉันนนนน

    -*- เค้าพูดเหมือนหวังดีฉัน หรือแค่พูดให้ฉันไม่ต้องถามต่อหรืออะไรของเขาเนี้ย ! ยัยเนล กับ ยัยลอลลี่ ต้องทีความลับ

    อะไรแน่เลย! ยังไงก็เถอะ ฉันจะพยายามไม่อยากรู้ เชอะ! ชิ !ชะ !

          “ก็ได้ๆฉันจะไม่ถามต่อ!” ฉันจบประเด็นเมื่อเช้า แล้วหันมากินข้าวต่ออย่างอร่อย เลยทีเดียวค่า..

           

    ตอนเย็นแล้วรถชั่งวุ่นวายเหลือเกิน แทบคล้ายจะเป็นลม วินเวียนศรีษะใช่ยาดมตรากระต่ายบิน -*- ผิดละ! ฉันนั่งรอพี่ชาย

    ที่หน้าโรงเรียน  รอมาเกิน 5 นาทีแระน้า มาช้าวันแรกเลย! ฉันเป็นตรงเวลาจะบอกให้!

          แป๊นนนน!!!

    ใครมาบีบแกรแถวนี้ย่ะ ฉันเดินออกมาชะเง้อดู  ที่ฉันออกมาชะเง้อดู เพราะงั้นอยู่หน้าโรงเรียนคนเดียว ไม่มีใครชะเง้อดู

    เป็นเพื่อนหรอกน่ะ  แต่..รถใครนั่น  ?

         “นี่!!ผึ้งหวานรอใครอยู่!”  อ่าววตาข้าวนึ่ง เพื่อนสนิทของฉันนน จะมารับฉันหรอ เขาตะโกนเรียกฉัน อยู่ตรงประตู

    รถของเขา แล้วเขาก็เดินเข้ามาถามฉันอีกทีนึง !

        “ยืนรอใครกันหะผึ้งหวาน” 

         “รอพี่ชายฉันเองล่ะ ว่าแต่นายมาถามฉันทำไม จะไปสงหรอ ไม่ดีกว่า บาย ฝันดีค่ะ” ฉันพูดเสร็จฉันก็หันหน้าเดินไป

    เรื่อยๆ แต่ฉันเบรก กะทันหัน เพราะฉันไม่มีเหตุผลต้องเดินไป เพราะฉันรอพี่ชาย  - -* 

         “ฉันไม่ได้จะไปส่งพอ! ฉันแค่มาถาม 55” เขาหัวเราะด้วยความที่ฉันหน้าแตก พูดเอง เออเอง ตายล้ะ!

          “เอ่อ...ช่างมันเถอะ แต่ฉันขอถามอย่างนึงได้ไหม?”  ฉันเข้าประเด็น!

          “อะไรอีกละ”  เขากำลังสงสัยที่ฉันจะถาม    “นายโมโหอะไรหรอตอนเช้า ทุบโต๊ะเสียงดัง ฉันเห็นนายอยู่ดีๆ

    จากนั้นก็ทุบโต๊ะเนี่ย”

            “เอ่อ...เธอยุ่งอะไรหะ ก็แค่..เรื่องส่วนตัว “  เขากำลังตะคอกใส่ฉันแล้วจบประโยคด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ

      ...ท่านกำลังเข้าสูบริการรับฝากหัวจายยยย..

    แหมโทรศัพท์ตรงจังหวะเลยนะฮร่า.. “ฉันขอรับโทรศัพท์ก่อนนะ”  ฉันพูดเพื่อเป็นมารยาท และแทรกกลางระหว่างที่เขา

    ตะคอกใส่ฉัน “อือไปเลย..”

            “ว่าไงค่ะพี่?

          [“ผึ้งตอนนี้พี่มีธุระที่ออฟฟิศพี่น่ะ ผึ้งนั่งรถมาบ้านหน่อยนะ ขอโทษทีผึ้ง”]

            “ห้ะ!!!  นั่งรถมาบ้าน ผึ้งไปไม่เป็นหรอกพี่!

          [“ถามคนแถวนั่นเอา บายนะพี่ไปละ”]

           “พี่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”  วางสายใส่ฉันทำไม ฉันกลับบ้านไม่เป็น!

          “ไงหรอผึ้ง บิน  พี่ไม่มารับ55 สะใจฉันจริงๆ “  ตานี้ยืนสะใจฉันต่อหน้าเดี๋ยวเถอะ วันหลังจะเคลียร์ทั้งเรื่องตะคอกใส่

    ฉันและยืนสะใจฉัน -*- ไม่เป็นไร เพื่อนกันให้อภัยกันเสมอ กรี๊ดดดดด!! กรี๊ดตัวเอง

          “ =_= ไม่เป็นไรฉันกลับเป็นย่ะ ระดับฉันแล้วนะ บรัยซ์!”  ภาษาใหม่ของฉันเอง บรัยซ์ กริกริ แต่ฉันขอทวนคำพูดแปป

    ฉันกลับบ้านเป็น ไงก็เถอะจะกลับบ้านให้คอยดู ถึงรึป่าว ผึ้งขอไม่คอนเฟิร์ม YoY

         “โอเครๆ งั้นเจอกันพรุ่งนี้นะเพื่อนผึ้ง บรัยซ์!”  นายนี่อำลาฉันด้วยประโยคของฉัน ล้อเลียนช้านนนนนนน ไม่ยอมเลยล่ะ

    ฉันอยากจะรู้ฉันคบนายนี่เป็นเพื่อนทำไม ฟร่ะ =..=  แม่งกวนโอ้ยย แถบจะเป้นลม ใช้ยาดมตรากระต่ายดำน้ำ ผิดละ!

        “อือ!! เจอกันจ่ะ นายข้าวนึ่ง คอยดู “ ฉันเชิ่ดหน้า เดินไปที่ป้ายรถเมล์ข้างๆ โรงเรียน เล็ทโก คำอิน เฮาส์ !!!!




    ----------------------------------ถ้าเป็นเล่มได้3หน้า ♥♥----------------------------------
    Duck- ร้านค้าแจกธีมบทความ Fly
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×