หัวขโมยแห่งบารามอส : สี่แสบทะลุมิติ

ลำดับตอนที่ #3 : ก็เลยตามเลยอ่ะดิ.........

โครกคราก ๆ ๆ ๆ



หิวจัง......ในฝันยังหิวได้อีกเหรอนี่



ฟุดฟิด ๆ ๆ ๆ  กลิ่นอะไรฮ้อม.....หอม หอมน่ากินจัง



โอ้ว! ปลาย่าง กลิ่นปลาย่างนี่นา อยู่ตรงหน้านี่เอง ปลาย่างงงงงงงงงง........    



คนนอนละเมอยกมือขึ้นไขว่คว้าหาปลาย่างอย่างไม่ยอมลืมหูลืมตา



โป้ก!



ลอเรนซ์ (มือซ้ายถือปลาย่าง มือขวาถือคัมภีร์มนตร์) : ถ้าจะกินก็ลืมตา แล้วลุกขึ้นมากินดีๆ ไม่งั้นอด เข้าใจมั้ย



ซาตานผู้หิวโหยลุกขึ้นนั่ง ยกมือคลำหัวโนที่โดนนักบวชประเคนคัมภีร์มนตร์ลงมาป้อยๆ  สะบัดหัวไปมาให้หายมึนแล้วลืมตามองไปรอบๆตัว ใกล้ๆกันเป็นแม่น้ำสายใหญ่ ทางซ้ายเป็นทางเดินเล็กๆ คงเป็นทางออกจากหมู่บ้านแถวๆนั้นมาที่แม่น้ำแน่ๆ จากหางตาเห็นนักบวชคู่หูเดินถือปลาย่างไปนั่งข้างๆกองไฟกองใหญ่ ลงมือพลิกปลาอีกสี่ห้าตัวที่ย่างไว้แต่ยังไม่สุกดี ก่อนจะ........เฮ้ยยยย! ไม่ได้..........



ลูคัส (ถลาตรงเข้ามา) : ลอรี่....Please stop that



แต่ลอเรนซ์ไม่หลงกลขว้างมีดบินไปให้เสียเวลา รีบอ้าปากกัดเนื้อปลาในมือทันที



ลูคัส (อึ้ง ตะลึง ตะลึงตึง ๆ) : ง่ะ.....แง้.....ทำงี้ได้ไง หิวจะตายอยู่แล้วเนี่ย เอาปลาคืนมา (เรื่องแน่ะ – ลอรี่) ว่าแต่....ฆ่าสัตว์ตัดชีวิตมันเป็นบาปนะ นายเป็นนักบวชไม่ใช่เหรอ



ลอเรนซ์ : เจ้าพวกนี้ตายหมดแล้วตอนฉันเอามีดสั้นไปแลกมาจากเรือประมงที่ผ่านมาเมื่อกี๊  ไม่........ไม่ต้องทำหน้าดีใจไป ฉันยังมีหลือไว้ปานายอีกเพียบ.... ไม่ต้องห่วง แล้วก่อนย่างก็สวดมนตร์อุทิศส่วนกุศลให้แล้ว ยังจะเอาอะไรอีก ถ้าเรื่องมากนักก็ไม่ต้องกิน



ลูคัส (คว้าปลาที่ตอนนี้สุกแล้วขึ้นมากิน) :  งั่ม....อ้าม....อูย...ร้อนแฮะ งั่ม งั่ม ๆ ๆ  แล้วนี่เราอยู่ที่ไหน



นักบวชส่ายหน้าว่าไม่รู้พร้อมๆกับที่.......



เสียงชายแปลกหน้า 1 : นั่นไง ซันโซ นั่งอยู่นั่น  เฮ่ย.....ไม่ใช่นี่หว่า แต่คัมภีร์นั่นใช่ของซันโซป่ะ



เสียงชายแปลกหน้า 2 : ไม่แน่ใจเหมือนกันนะ เข้าไปถามเค้าดีๆก่อนนะครับ ห้ามหาเรื่องนะ



ชาย 2 คน คนหนึ่งผมค่อนข้างยาวสีออกแดง ท่าทางกวนๆยวนๆชวนหาเรื่อง อีกคนผมดำสั้น ท่าทางใจดี เดินตรงเข้ามา



เสียงชายแปลกหน้า 2 : เอ่อ..... ผมชื่อฮัคไคนะ แล้วนี่ก็โกโจ คุณ 2 คนอยู่แถวๆนี้เห็นพระตัวสูงๆ ผมทอง ตาสีม่วงกับเด็กผู้ชายซนๆ ผมสีน้ำตาลบ้างมั้ย



ลูคัสที่วุ่นวายอยู่กับการกินปลาสั่นหน้าบอกว่าไม่รู้ไม่ชี้ ขณะที่ลอเรนซ์คว้าเอาอะไรบางอย่างออกมาจากห่อสัมภาระของฮัคไค



ลอเรนซ์ : หนังสือเล่มนี้..........



ลูคัส (เริ่มสนใจขึ้นมานิดหน่อย) : ‘ไมเหรอ ลอรี่



เฟี้ยว.............ฉึก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ



อย่างที่ว่าไว้.......ยังมีมีดบินเหลืออยู่อีกเพียบ แต่ด้วยความชำนาญ ลูคัสเอี้ยวตัวไปทางขวาเล็กน้อยก็หลบมีดบินได้หมด เคราะห์ร้ายจึงเป็นของผู้มาใหม่



โกโจโดนมีดตัดผมออกไปกำเบ้อเร่อแถมบุหรี่ที่คาบอยู่ในปากก็ถูกตัดปลายขาดซะอีก ฮัคไคก็โดนมีดแฉลบแก้มขวาไปเล็กน้อย เรียกเลือดซึมออกมานิดหน่อย



ฮัคไค+โกโจ : (O_O) (ช็อกสิครับท่าน.......นอกจากซันโซแล้ว ยังมีคนแบบนี้อยู่ในโลกอีกเหรอเนี่ย)    



ลูคัส (ได้ทีขี่แพะไล่) : นี่เป็นคำทักทายคนแปลกหน้าแบบนักบวชของนายเหรอ มันเสียมารยาทนะ ดูสิ! พวกเขาตกใจกันหมดเลย



ลอเรนซ์ (หงุดหงิด ๆ ๆ) : มีดสั้นแค่นี้หลบง่ายจะตายไป แล้วทำไมพวกนายไม่รู้จักหลบกัน หา... (กรรม! นี่พวกตูผิดอีกหรือนี่ – โกโจ+ฮัคไค) นี่มันหนังสือเล่มเดียวกับที่เฟรินทำตกไว้ในห้องหนังสือต้องห้ามนี่นา มาอยู่นี่ได้ไง แล้วกระดาษแผ่นหลังๆหายไปไหน



ฮัคไค : ไม่ใช่ครับ นี่เป็นคัมภีร์ของซันโซ เอ่อ พระที่พวกเราตามหาอยู่น่ะ จริงๆแล้วเป็นของอาจารย์ของเขา แล้วแผ่นหลังๆไม่ได้หายไปหรอก ยังหาไม่เจอน่ะ ตอนนี้พวกเราก็กำลังช่วยกันตามหาอยู่



ลอเรนซ์ (อึ้ง) : เมื่อกี๊นายพูดชื่อ “ซันโซ” เก็นโจ ซันโซ ไม่จริง.....



ลูคัส (อิ่มแล้ว...เลยอารมณ์ดีเหมือนเดิม) (^0^) : ลอรี่รู้จักด้วยเหรอ



ลอเรนซ์ (ลืมปามีดไปชั่วขณะ) : ตอนฉันยังอยู่ที่แอเรียส พระอาจารย์วิชาประวัติศาสตร์ศาสนาเคยสอนว่า เมื่อ 5,000 ปีที่แล้ว สมัยที่มนุษย์และปิศาจยังอาศัยอยู่ด้วยกันอย่างสงบสุข มีพระรูปนึงกับเพื่อนๆรวม 4 คน ออกเดินทางหาคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์เล่มนึง นัยว่าเป็นของอาจารย์ของเขาเองมาก่อน คัมภีร์ถูกพลังชั่วร้ายฉีกออกเป็นส่วนๆ กว่าจะรวบรวมมาได้ครบเล่มก็เล่นเอาหืดขึ้นคอแทบขาดใจตายกันไปไม่รู้กี่ครั้ง เจ้าพระนั่นยัวะจัดเลยทำพิธีแช่งชักหักกระดูกไว้ว่าถ้ามีใครทำคัมภีร์เสียหายหรือหลุดออกจากกันแล้วล่ะก้อ............มันผู้นั้นจะต้องได้รับการลงโทษอย่างสาสม แล้วสงสัยคัมภีร์นั่นคงอยู่ดีมีสุขมาเรื่อยๆจนมาอยู่ในโรงเรียนพระราชา



ลูคัส : มันเลยถูกเก็บไว้ในห้องหนังสือต้องห้าม จะได้ไม่มีใครเอาออกมา จนเมื่อคืนนี้เจ้าหนูเฟรี่เกิดทำเจ๊ง......



ลอเรนซ์+ลูคัส : เราสองคนเลยต้องรับกรรมโดนคำสาปของเจ้าพระบ้านั่นแทน ว๊าก............ กลับไปได้เมื่อไหร่นะ เฟริน .......แกตาย..................ตาย......................ตายสถานเดียว



ต้องรอสักครู่ใหญ่ๆกว่าที่คู่หูสุดซวยจะพอสงบสติอารมณ์ได้



โกโจ : งั้นก็แปลว่า หึ ๆ ๆ ๆ ๆ ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ พวกนายโดนคำสาปคัมภีร์ของซันโซย้อนเวลามา 5,000 ปีล่ะสิ ซวยกว่านี้จะมีอีกมั้ยนี่



ลูคัส : แล้วเราต้องทำไงถึงจะกลับไปได้ล่ะ ลอรี่



เฟี้ยว............ฉึก!  ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ  คราวนี้โกโจและฮัคไคเริ่มหัดหลบหลีกมีดบินได้บ้างแม้จะไม่สวยงามเท่าต้นตำรับแต่ก็พ้นภัยจากพายุมีดบินกันทุกคน



ลอเรนซ์ : ฉันจะไปรู้ได้ไงเล่า อ๋อ.......คงต้องเชือดคอซาตานเอาวิญญาณมาเซ่นสังเวยคัมภีร์ล่ะมั้ง ประตูมิติถึงจะเปิด



เต่าลูคัส (หดคอลงไปซุกในกระดอง เอ๊ย คอเสื้อ) : อึ๋ย!......ไม่น้า........เค้ากลัวอ่ะ ต้องเจ็บแน่ๆเลย



ลอเรนซ์ (หยิบมีดขึ้นมาเช็กความคม) : ไม่ลองไม่รู้.........ไหนยื่นคอมาซิ ลูคัส ฉันสัญญาว่าจะจัดงานศพให้นายอย่างสมเกียรติเลย เร็ว....ยื่นคอมา



ลูคัส (ยืดคอ) : ก็ด้าย......แต่บอกไว้ก่อนว่าฉันจะไม่ยอมไปผุดไปเกิดเด็ดขาดเลย จะตามเกาะติดคอยตามหลอกตามหลอนนายไปตลอดทั้งชาติ



ลอเรนซ์ : ก็ดี..... ฉันจะได้ลองวิชาสะกดวิญญาณใส่หม้อถ่วงน้ำที่เคยเรียนดูซักตั้งว่ามันจะเจ๋งจริงอย่างที่อาจารย์สอนรึเปล่า



มหาสงครามน้ำลายแตกฟองระหว่างนักบวชและซาตานทำท่าจะดำเนินต่อไปอย่างถึงพริกถึงขิงและดุเด็ดเผ็ดมันมากขึ้น ก็พอดีมีมือที่สามเข้ามาห้ามไว้



ฮัคไค : เอ่อ! คงไม่ต้องทำรุนแรงขนาดนั้นหรอก ซันโซเคยบอกว่าถ้ารวบรวมคัมภีร์ได้ครบจะขอพรกับสิ่งศักดิ์สิทธิ์ได้ 1 อย่าง พวกเราสี่คนก็มาร่วมมือกันหาคัมภีร์แล้วค่อยขอพรให้ได้กลับไปที่ๆตัวเองมา นี่ก็เหลืออีกไม่เท่าไหร่ สัก 10 แผ่นได้ ดีมั้ย



ลอเรนซ์+ลูคัส : โอเค แล้วตอนนี้ต้องทำอะไรมั่ง



โกโจ : ก็หาเรือข้ามไปอีกฝั่งแม่น้ำ หาต้นกุหลาบพันปีที่มีอยู่ต้นเดียวในป่าดอกไม้ที่สุดแสนจะโค-ตะ-ระกว้างให้เจอ เอาดอกตูมกับดอกบานอย่างละดอกกลับมาแลกกับคัมภีร์หนึ่งแผ่นที่อยู่กับหญิงชราในหมู่บ้านข้างๆแน่ะ เอ้า! พวกเรา ไป หน้าเดิน.......  



---------------------------------------------------------------------



จิ๊ดเซเรเองน้า แบบว่าอ่านหนังสือจนเซ็ง เลยเหวี่ยงมันไปไว้ข้างหลัง มาพิมพ์ฟิกใหม่ให้อาเจ๊ที่กำลังเอามือซ้ายจิ้มดีดดีกว่า เห็นแล้วรันทดจิงๆ รู้สึกเรื่องนี้พี่เจสจะแต่งแบบสบายๆค่ะ เอาฮากับมันส์ไว้ก่อนอะไรแบบนั้น จะให้คู่หูตัวแอลไปแหวกทุ่งดอกไม้ไม่รู้คิดได้ไง นี่เห็นว่าจะแกล้งให้ทั้งคู่ไปเป็นพ่อครัวในบ้านขุนนาง ถ้าทำกับข้าวได้ถูกใจก็ได้คัมภีร์ไปอะไรแบบเนี้ย........เฮ้อ สงสัยดูแดจังกึมมากไป พี่ฉัน......



                                                                                                                                                           น้องจิ๊ดเองจ้า



ปล. เรื่อง Tokyo Baramos คงต้องรอให้พี่เจสตัดเฝือกก่อนค่ะ ถึงจะร่างฉบับเขียนแล้วอีดิธตอนพิมพ์ได้ ตอนนี้ทุกอย่างอยู่ในหัวพี่เจสหมดเลย คงซักเกือบกลางๆเดือนหน้าล่ะค่ะถึงจะอัพได้ รอนิดนึงนะคะ แต่อัพแน่นอน