หัวขโมยแห่งบารามอส : Tokyo Baramos

ลำดับตอนที่ #1 : ซีบิล เกิดอะไรขึ้นกับนายน่ะ

         โรงเรียนพระราชา เอดินเบิร์ก



เช้าวันนี้อากาศสดใสเหมือนที่เป็นอยู่ทุกวัน แสงแดดอ่อนๆส่องผ่านม่านหน้าต่าง เสียงนกร้องเพลงดังประสานกัน ทำให้เหล่านักเรียนโรงเรียนพระราชาทยอยกันตื่นขึ้นรับวันใหม่และเริ่มต้นทำกิจวัตรประจำวันของแต่ละคนไป



ห้องพักนักเรียนปี 2   ป้อมอัศวิน



“ เฮ้ ! โร   ซีบิลยังไม่ตื่นเลย ทุกทีมันตื่นเช้าจะตาย แล้ว’ไมวันนี้มันหลับเป็นตายงี้ล่ะ”  กัส โทนีย่า เดอะ พรีส ออฟ กิลดิเรก ที่เพิ่งอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อย หันไปถาม โร เซวาเรส เดอะ เบกการ์ ออฟ ทริสทอร์ รูมเมทอีกคน ที่มันได้รับฉายา “ห้องสมุดเคลื่อนที่” จากเพื่อนๆ



“เออ นั่นดิ” เสียงห้องสมุดเคลื่อนที่ตอบกลับมา ( ชั้นก็นึกว่าแกจะรู้  ธ่อ / กัส )



“เอ... ชั้นว่า สงสัยมันจะหมดแรงกับการฝึกพิเศษสำหรับลงแข่งหมากกระดานเกียรติยศเมื่อวานนี้ซะล่ะมั้ง ก็ซีบิลเค้าเป็นนักบวชไม่ใช่นักดาบเลยสะบักสะบอมมากกว่าคนอื่นเขา” โร คาดคะเน ( นี่แก แล้วชั้นไม่ใช่นักบวชเรอะไงฟะ / กัส )



“ นี่  ซีบิล ตื่นเถอะ เช้านี้มีสอบของอ.แม่มดวิงกี้นา ไปสายถูกตัดคะแนนนะ” กัสเข้ามาสะกิดปลุก เพราะดูท่าว่าเพื่อนร่วมห้องคงไม่ยอมตื่นเองแน่ๆ



“ขออีก 5 นาทีนะ เมื่อคืนกว่าจะเสร็จงานกลับถึงบ้านก็เกือบ 7 โมงเช้าแล้วล่ะ”



เสียงคนอยากนอนต่อดังขึ้นจากใต้ผ้าห่มเล่นเอาโร และ กัส มองหน้ากัน ก็เมื่อคืนมันซ้อมดาบ( ที่ไม่ค่อยถนัด )จนหมดแรง พออาบน้ำ กินข้าวเสร็จก็ไม่พูดไม่จาอะไรกับใคร คลานขึ้นเตียงหลับปุ๋ยไปตั้งแต่หัวค่ำนี่หว่า แล้วนี่มันพูดอะไรของมัน หรือว่ามันกำลังละเมออยู่เนี่ย ( นายอย่าติดเอานิสัยเสียของใครบางคนมาใช้นะ  มันไม่ดี / โร )



กัส : ตื่นเดี๋ยวนี้ ถ้าไปไม่ทันเวลานัด จะหมดสิทธิ์สอบ แถมมีหวังได้งานท่วมหัวมาทำเพิ่มแหงๆ



คำว่า “งาน” ดูเหมือนมีอิทธิพลกับคนง่วงนอนอย่างแรง  ซีบิลรีบลืมตาแล้วลุกขึ้นนั่ง แต่ดูเหมือนเจ้าตัวจะชะงักเล็กๆ เบิ่งตาโตมองคน 2 คนที่อยู่ตรงหน้าด้วยอาการของคนที่หายง่วงนอนเป็นปลิดทิ้ง



โร ( มองดูท่างงๆ อึ้งๆ ของเพื่อนแล้วรู้สึกแปลกๆ แต่ก็ไม่ใส่ใจเพราะคิดว่าคนเพิ่งตื่นนอนก็คงเบลอๆเอ๋อๆแบบเนี้ย ) : ดูท่านายจะไปไม่ทันเวลาสอบแล้วล่ะ เอางี้ พวกฉันจะล่วงหน้าไปก่อน จะได้ไปบอกอาจารย์ว่า นายจะมาช้านิดหน่อย แต่รับรองว่ามาแน่ ตกลงนะ ( คิดเอง พูดเองเออเองเสร็จเลยนะนาย / ซีบิล(รึเปล่า) )



ตึ่ก ...ตึ่ก... ตึ่ก... เสียงฝีเท้าคนวิ่งตามหลังมา ทำให้กัสและโรที่กำลังเดินไปยังห้องรายงานตัวผู้สอบวิชาเวทย์มนต์ของอ.แม่มดวิงกี้หันกลับไปมอง : ซีบิลนั่นเอง ( ครั้งนี้ครองสถิติเวลาทำธุระส่วนตัวได้รวดเร็วกว่าเฟรินแน่ๆ ) วิ่งตามมาแล้วเดินไปด้วยกัน ไม่พูดไม่จา แถมสีหน้าดูกังวลยังไงชอบกลอยู่  





    ในห้องรายงานตัวสอบวิชาเวทย์มนตร์ของอ.แม่มดวิงกี้



ครี้ด : ฟู่  ทันเวลาเฉียดฉิวเลยนะพวกนาย  เกือบปาย..  ว่าแต่พวกนายเตรียมตัวพร้อมสอบรึยังอ่ะ แล้วจะเสกคาถาเป็นตัวอะไรมั่งห๊ะ



ซีบิล : สอบ เสก  คาถา ???



เพื่อนๆ : ???????????



แองจี้ ( ที่เดินเข้ามาพร้อมกับมาทิลด้าและเรน่อน ) : ก็ใช่น่ะสิ วันนี้อ.แม่มดวิงกี้จะสอบเวทย์มนตร์เสกสิ่งของ



ซีบิล : เอ่อ..  ( อึ้งไป 2 วิ )  ให้เสกอะไรครับ



แองจี้ ( งง ค่ะ งง แต่ก็อุตส่าห์อธิบายต่อ ) : ก็แล้วแต่ว่าเราต้องการ  อยากเสกคาถาอะไรก็เสกเข้าไป ขอแค่ให้สิ่งของหรืออะไรก็ตามที่เราเสกปรากฏออกมาได้ก็พอไงล่ะ  



เรน่อน : เอ...คุณซีบิลเป็นอะไรไป ไม่สบายรึเปล่าคะ เรน่อนว่าวันนี้คุณซีบิลดูแปลกๆ เหมือนมีอะไรไม่สบายใจ ( นั่นดิ ใช่เลย / เพื่อนทุกคน )



เพื่อนๆพากันจ้องหน้าซีบิลที่เอาแต่ยิ้มลูกเดียว ยิ้ม ยิ้ม ยิ้ม ที่ค่อยๆหุบลง เมื่อมีคำถามหมัดเด็ดดังขึ้น



ครี้ด : เฮ้ย ซีบิล คทา แล้วคทานายอยู่ไหน นายไม่ได้ลืมเอามาใช่เปล่า ( ไอ้ครี้ดบ้า แกนะแก ถามซะเสียงดัง เล่นเอาตกอกตกใจ / เพื่อนๆ )



ซีบิล : คือ เอ่อ ( เงียบไป 5 วิ ) รู้สึกว่าจะไม่ได้เอามาจริงๆด้วยครับ



เพื่อนๆ : เฮือก! ( ตกใจจริงๆนะเนี่ย! โอ้พระเจ้าช่วย ตัวเองเป็นนักบวชแท้ๆแต่กลับลืมคทาร่ายเวทย์ )



ซีบิล : แต่ไม่เป็นไรนะครับ  



มาทิลด้า( เดือด ค่ะ เดือด เป็นใส่ไม่มียั้ง )  : ไม่เป็นไรได้ไง  นายจะร่ายเวทย์ยังไงถ้าไม่มีคทา หา แถมคราวนี้เป็นการสอบรวมของทั้งชั้นปี2 ด้วยนะ  ถ้าสอบตกหรือถูกตัดสิทธิ์สอบล่ะก็มีหวังอับอายขายหน้าเขาตาย  ถึงปรกติแชมป์สอบเวทย์จะเป็นของตายของพวกปราการนักปราชญ์อยู่แล้วก็เถอะ แหม ฉันรึอุตส่าห์หวังว่านายจะเป็นตัวเก็งทำคะแนนสูงๆให้ป้อมอัศวินของเราซะอีกนะ  ถ้ารีบกลับไปเอาจะยังทันมั้ยเนี่ย......... นี่นายทำอะไรน่ะ?



    มาทิลด้าหยุดบ่น และเพื่อนๆก็มองไปที่เจ้านักบวชไร้คทาที่กำลังตั้งหน้าตั้งตาตัดกระดาษเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าออกมาหลายแผ่น แล้วเขียนตัวอักษรขยุกขยิกอ่านไม่ออกลงไป



คิล : เค้าทำอะไรเหรอ รู้ป่ะเฟริน ( แกถามทำไม  รู้ทั้งรู้อยู่ว่าชั้นก็ไม่รู้ เหมือนแกแหละ / เฟริน )



เฟริน : คาโล ซีบิลทำอะไรน่ะ



คาโล : เงียบ........ถามโรดูสิ  ( แกไม่รู้ใช่มะล่ะ เจ้าน้ำแข็งแห้งเอ๊ย / เฟริน )



โร : ( ได้ยินพอดี ) อย่ามาถามฉัน ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน โทษทีนะ  ( อ้าว  ก็นึกว่าแกรู้  แล้วถ้าไม่ถามแกจะไปถามใครฟะ / เพื่อนๆ  : หนอย.. พวกแกก็ถามซีบิลมันดิ มันก็อยู่ตรงหน้านี่ไม่ใช่เรอะ / โร  )



“ปัง” ทุกคนสะดุ้งเฮือก ประตูห้องปิดลงโดยอัตโนมัติด้วยเวทย์มนตร์ของอ.แม่มดแกที่ร่ายทิ้งไว้ เพื่อกันไม่ให้นักเรียนที่มาสายกว่าเวลานัดสอบแอบเข้าสอบ



อ. แม่มดวิงกี้ : พวกเธอทุกคน  ให้มาลงชื่อในกระดาษนี้ แล้วอีกครึ่งชั่วโมงให้เดินออกไปรวมกันที่สนามข้างๆนี้นะ  เข้าใจมั้ย  



ซีบิล : ( ยิ้มหวานปลอบใจ ) ไม่เป็นไรหรอกครับ รับรองผมสอบผ่านแน่นอน ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ



เพื่อนๆ  : ( อึ้ง ทึ่ง งง สงสัย พูดอะไรไม่ออก บอกอะไรไม่ถูก  แต่ก็พยักหน้ารับ )



    ในชั่วโมงการสอบเวทย์มนตร์เสกสิ่งของของอ.แม่มดวิงกี้ครั้งนี้ มีนักเรียนปี2 ทั้งชั้นปีมาสอบรวมกันจึงถือเป็นการประชันความแน่ เก๋า เจ๋งเป้ง ของนักเรียนแต่ละหอไปในตัว เมื่อนักเรียนเข้ามารวมกันในสนามครบทุกคนแล้ว การสอบเวทย์มนตร์เสกสิ่งของก็เริ่มต้นขึ้น