คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : การเริ่มเป็นผู้ช่วยทุก 24 ชั่วโมง
ต่อจากตอนเดิมนะคะ
“ใช่แล้ววันนี้ พวกพี่ INFINITE จะจัดเสิร์ตที่นี้ น้ามีบางอย่างอยากให้เรนะทำนะ”
“ชะช่วยอะไรกันค่ะน้า”
“เรนะ เธอชอบเครื่องเสียงและแสงไฟสินะ น้าเลยจะให้เธอจัดทำเครื่องเสียงนะ”
“อะ..เอ๋....แต่หนูไม่รู้นิว่าจะเปิดเสียงตอนไหนหรือใช้แสงไฟคิวไหนนิ”
“เอ้า....เขียนให้แล้วในนี้อ่านแล้วจำเอานะจร้า” ยืนกระดาษที่จดให้
“เอ๋!!! คุณน้า เยอะขนาดนี้เนี่ยนะ” ชี้กระดาษ
“ใช่ๆ... ตั้งใจล่ะกันนะ” เดินหนี แล้วก็ยิ้มอยู่นั้นแหละ
หลังจากนั้นฉันก็เริ่มเตรียวตัวทำเครื่องเสียงและแสงไฟกับพวกทีมงานคนอื่น
แล้วอยู่ พวกพี่ INFINITE เดินเข้ามา
“เรนะ ขอบคุณนะที่มาช่วยพวกพี่ทำงาน” พี่ดงอูพูด
“อ๋อ ขอบคุณนะคะหนูรู้สึกว่าสนุกมากเลย” ซะเมื่อไร
“วันนี้ก็สู้ๆนะ เรนะ พวกเราจะให้กำลังใจ” พี่ซองยอลเดินเข้ามาหา
“ใช่ๆ เรนะสู้ๆนะวันนี้ก็ทำให้เต็มเลย พวกพี่ก็จะแสดงเต็มที INSPIRIT ไทย รออยู่” พี่โฮยาเข้ามาเสริม
“คะ ค่ะ หนูจะทำให้เต็มทีเลยนะค่ะ”
“จริงสิ เรนะ ลองกินนี่สิอร่อยนะ” พี่ซองจงยื่นขนมใส่ปากของฉัน
รู้สึกจะเป็นคุ้กกี้ รสช๊อคโกแลต อร่อยจริงๆด้วยแฮะ...คิคิ
“ใครทำเหรอค่ะอร่อยจัง”
“อ่า....พี่แอลกับพี่อูฮยอนช่วยกันทำ” ยิ้ม
พี่แอลกับพี่อูฮยอนเหรอ..... พี่แอลเหรอ...พี่แอล โอ้!!! จริงด้วย เราไม่เคยได้คุยกับพี่แอลเลยนิ
หรือว่าเขาจะเป็นพวกคนที่ชอบความสงบ หรือไม่ก็พวกเย็นชา
“กำลังพูดถึงฉันเหรอซองจง” เอ๋!!!?
“อ้าว พี่แอลมาพอดีเลยนะ” พี่ซองจงพูด
“พี่แอล ขนมคุ้กกี้นี้อร่อยมากเลยนะคะ” ฉันยิ้มให้
“ฮึ!.... งั้นเหรอ” แล้วก็เดินจากไป อะไรกันเนี่ยฉันอุตสาห์คุยด้วยนะยะ
หลังจากนั้นการแสดงก็เสร็จไปได้ด้วยดี................สินะ -.-
แต่เมื่อถึงบ้านก็....
“โอ๊ย!!!...เหนื่อยจังเลย ” พี่อูฮยอนโว๊ยว๊าย ตั้งแต่นั้นก็พากันบ่นตามกันไปเรื่อยๆ
ฉันก็เหนื่อยยังไม่เห็นบ่นเลยนะค่ะคุณพี่ทั้งหลาย
“นี่ เธอช่วยหลีกไปหน่อยได้ไหม” พี่แอลเดินชนฉันจะไปในห้องของตัวเอง
“ช่วยมีมารยาทหน่อยได้ไหมค่ะ”(ภาษาไทย) เอ๊ะ นี่ฉันพูดอะไรออกไปเนี่ย
“หา...!!! นั้นเธอพูดอะไรน่ะ” พี่แอลงันมามอง ด้วยตาคู่นั้นน่ากลัวจริงๆเลย
“ปะ เปล่าค่ะ ” ฉันรีบแก้ตัว
“งั้นเหรอ ” เดินไปหน้าตาเฉย
“ฮู้!!!” ฉันถอนหายใจ ก็นะคนปากเสีย นิสัยแย่แบบนั้นเนี่ยฉันล่ะ เกลียดมากเลย
พรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียนนิน่า ฉันไปนอนดีกว่า
เมื่อถึงวันพรุ่งนี้เอาเข้าจริงๆ และตอนนี้ฉันก็พักเที่ยงอยู่โรงเรียน
“กรื๊ด!!! คุณเรนะคะ พวกเราได้ยินมาว่า”
“คุณเรนะ ”
“ทำเครื่องเสียงและแสงไฟที่คอนเสิร์ตมาใช่ไหมค่ะ” พวกนักเรียนหญิงมาห้อมล้อมฉันเอาไว้
“เอ่อ คือว่า ”
“กรื๊ด!!! คุณเรนะเท่ห์จังเลยนะ”
“เอ่อ คือว่า ”
“นี่ ช่วยหลีกไปหน่อยนะ!!! ” เบลเพื่อนฉันแหวกทางมาหาฉัน และจับมือฉันไปดานฟ้า
“นี่!!!เรนะ วันนั้นฉันจำได้เธอไปกับอูฮยอนหลังจากเรียนหนังสือตอนเที่ยงเสร็จ” เบลพูด
“ขอโทษนะ ฉันก็ไม่รู้ว่าเขาจะมาที่โรงเรียน”
“เปล่าหรอกนะ วันนี้ช่วยขอลายเซ็นอินฟินิทให้ฉันบ้างสิค่ะ”
“อ๋อๆ ได้ๆๆเลย”
พอหลังกลับบ้าน
“กลับมาแล้วค่ะ” ฉันกลับมาถึงบ้านสักที
“อ้าวเรนะ มาแล้วเหรอ วันนี้พวกมาเลี้ยงฉลองกันอ่ะนะ” พี่ซองกยูพูด
“เอ๋ เนื่องด้วยอะไรค่ะ”??
“ก็ต้นรับที่พวกพี่มาไง”
“อ๋อค่ะๆ” แล้วฉันก็กินอาหารฉลองกับพี่เขาแต่.... มีแต่พี่แอลที่ไม่ยอมพูดกับฉันเลยสักคำ
“อ๋อ จริงสิ แม่คิดว่าถ้าพวกอินฟินิททุกคนมีอะไรอยากจะได้หรืออยากซื้อก็บอกเรนะ น่ะจร้า” แม่พูด
“ครับ ขอบคุณนะเรนะ” พี่อินฟินิททุกคนพูด
“เอ๋...แม่ หนูเหรอ” อะไรนะ
“ใช่ จร้า”
“แม่ ไม่เอ้างะ หนูก็ขี้เกลียดเป็นนะ”
“-.- ฮึม.... นี่ พวกอินฟินิทจร้า เรนะ บอกว่าจะรับใช้ทุก 24 ชั่วโมงเลย ” ตะโกน
“จริงๆเหรอขอบคุณมากนะ เรนะ” พี่ซองยอลพูด
พอตกดึก “ก๊อกๆ!!!” เอ๋...ใครเรียกฉันกันนะ
“คะค่ะ ” ฉันเปิดประตูก็เจอ
“พะ...พี่แอล ” ฉันตกใจจริงๆ
“มาที่นี้ทำไมเหรอค่ะ” ฉันถาม
“ฮึ...เอ้า !!! นี่” ยื่นกระดาษโน้ตให้
“เอ๋ในกระดาษโน้ต” นี่มันอะไรเนี่ย
พอฉันอ่านจบเขาก็ดึงกระดาษออกจากมือฉัน
“เอ้าตอบมาสิมีอะไรบ้าง” เขาถาม
“อ๋อ ก็เท่าที่อ่านมา ก็เสื้อยืดสีดำ 3 ตัวกับขาว 4 ตัว กางเกงขาเดบสีดำ 7ตัว
เข็มขัดสีแดง สีเทา สีน้ำเงิน อย่างละ1 อัน สีดำ 4 อัน นาฟึกาข้อมือ 5 อัน
และรองเท้าผ้าใบ 1 คู่ สีดำ ก็เนี่ยล่ะมั้ง” พอฉันเห็นหน้าพี่แอล สภาพพี่แอลตอนนั้นดูตกใจมาก
“อ๊ะ กะ ก็ ถ้าจำได้ก็ไปซื้อมาก่อนบ่าย2 ด้วยละ”
“หา!!! อะไรกัน” ฉันจึงหันไปดูนาฟึกาตั้งโต๊ะ
“ให้ไปซื้อตั้งแต่ตี 3 เนี่ยนะ”
“ใช่แล้วล่ะ”พี่แอลพูด
โปรดติดตามตอนต่อไป
ความคิดเห็น