ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    รักไม่แพ้กัน infinite

    ลำดับตอนที่ #1 : เจอครั้งแรก

    • อัปเดตล่าสุด 18 ต.ค. 56


    ฉัน (ชื่อคุณ) แต่ขอสมมุติชื่อ เรนะ เป็นเด็กม.ปลาย มีน้าชื่อ ไมท์ เป็นประธานบริษัทนักร้องเกาหลีชื่อดัง

    แค่นี้ดีกว่าประวัติฉันไม่มีอะไรน่าสนใจหรอก

    “สวัสดีตอนเช้าน่ะจร้าลูก” แม่ของฉันพูดกับฉันขณะที่ฉันกำลังเดินลงบันไดจะไปโรงเรียน

    ถ้าพูดถึงครอบครัวฉันละก็แม่เป็นแม่บ้านพ่อเป็นทนายความตอนเช้าๆจะไม่ค่อยเห็นหน้า

    “อ่ะ...ค่ะ...คุณแม่ ว่าแต่ทำอะไรอยู่เนี่ยคะ แล้วไอกระดาษที่อยู่บนโต๊ะนี้คืออะไรกันคะ”


    “อ๋อ..ก็...” อยู่ๆเสียงของแม่ก็เข้มขึ้น
    “ก็ค่าไฟ ค่าน้ำ ค่าเน็ตของลูกไม่ใช่เหรอ” ทำหน้าตาน่ากลัว

    “อ่ะ....คะค่ะ....เดี๋ยวจะช่วยจ่ายครึ่งนึง” ฉันรู้สึกกลัวจนหัวจะหดอยู่แล้ว

    “จริงสิมีจดหมายจากน้ามาถึงลูกด้วย” ยิ้มอย่างสบายใจ

    “จ..จดหมายเหรอจา..จากน้าด้วย..มะไม่น๊า !!!!!!!!” ตกใจ

    “จะตกใจอะไรกันนักกันหนาล่ะแค่จดหมายซองเดี๋ยว”

    ก็แหงล่ะ น้าชอบทำให้ฉันเกิดปัญหาระหว่างเรียนในโรงเรียน อย่างตอนครั้งที่แล้วตอนที่ฉันเรียนหนังสือในโรงเรียนก็มาเอาตัวไปเที่ยวนูนโน่นนี้ และโกหกโมเมกับครูไปว่าไม่สบาย สรุปคะแนนของฉันเลยออกมาไม่เป็นท่าเลย

    “แล้วในจดหมายเขียนว่าอะไรล่ะจร้า” แม่สงสัย

    เปิดจดหมาย “ก็เขียนว่า”

    “อันยอง เรนะ วันนี้สบายดีไหม วันพรุ่งนี้น้าจะมาเยี่ยมบ้านนะ

    จะพักสัก 1 เดือน น้าจะเอาของฝากมาให้เยอะเลยแล้วเจอกันนะ”

    “เขาว่าแบบนี้แหละแม่” ฉันอ่านแบบเซงๆ

    “ว้าว น้าจะกลับมาแล้ว เดี๋ยววันนี้จะทำความสะอาดรอขนมจากน้าดีกว่า” สบายใจสุดๆเลยทั้งๆที่เราทุกข์อยู่แท้

    “หนูไปก่อนนะคะ” ฉันไปหยิบขนมปังนึงแผ่นคาบไว้ในปากและรีบวิ่งจะไปโรงเรียน

    พอฉันไปโรงเรียนในช่วงเวลาพักเที่ยง เพื่อนฉัน(แล้วแต่นะในความคิดของคุณ)แต่ขอสมมุติชื่อเบลล์เพื่อนสนิทที่สุดของฉัน

    ตอนนี้กินข้าวเที่ยงบนดานฟ้ากับเพื่อนอยู่

    “เหรอ...คุณน้าคนนั้นนะเหรอ ที่ชอบทำให้เธอสอบตกเกือบทุกวิชา” เบลล์พูดแล้วหัวเราะ

    “เอ่อนี้....เห็นนักร้องเกาหลีวงใหม่ไหมที่ชื่อว่า infinite น่ารักทุกคนเลยคิดเหมือนกันไหม” พูดแล้วเขิน

    “ก็รู้จักนะก็น่ารักดีแต่เป็นไปได้ยากที่จะได้เจออ่ะนะเบลล์”

    “แหม ดูพูดเข้าสิ”

    เมื่อถึงวันพรุ่งนี้เข้าจริงๆ

    “ฮ่าวๆ.....แม่คะ แม่”ฉันพึ่งตื่นนอนและเดินลงมาจากบันได

    “เอ้า เรนะ คิดถึงจัง!!!” ”อะไรเนี่ย   ตูมๆ ”อยู่ๆคุณน้าก็วิ่งมากอด

    “สะ..สะ.. สวัสดีคะคุณน้า มาไวเกินไปไหมคะ”ฉันล้มอยู่

    “ไม่ไวหรอก อ๋อ...เรนะ ตั้งแต่1เดือนต่อไปนี้ พวกพี่ๆเขาจะมาอยู่อาศัยกับพวกเรานะ”น้าพูดแล้วยื่นมือไปทางพวกเขา

    “อ่ะ...อย่าบอกนะว่าพวกพี่เนี่ยคือ infinite” ตกใจแบบสุดๆ

    ......................................................................โปรดติดตามตอนต่อไป.......................................................................

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×