[Ikon] เมียแต่ง [BobJun]

ลำดับตอนที่ #3 : [เมียแต่ง] : ชั้นใน [100%]

3

ชั้นใน

          หลังจากทุกอย่างเข้าที่และถึงเวลาที่นัดกันไว้ ตอนนี้ benz s class sedan 2015 ของท่านหญิงคิมเต็มไปด้วยผู้ชายร่างยักษ์สองคนและว่าที่ลูกสะใภ้ที่น่ารักสองคน บ็อบบี้มีหน้าที่เป็นคนขับรถไปโดยปริยายและแน่นอนว่าท่านหญิงจับให้จุนฮเวนั่งด้านข้างคนขับ ซึ่งเด็กหนุ่มก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไร แต่นั่งสะตัวเกร็งจนจินฮวานต้องเอื้อมมือไปบีบไหล่และหลังคอให้ลดความเกร็งเครียดลง 

          ตอนนี้ทั้งสองสาว(?)และหนึ่งหนุ่ม กำลังนั่งนินทาระยะเผาขนเรื่องเสื้อผ้าและกางเกงของจุนฮเว เพราะนั่นเป็นชุดของบ็อบบี้ ปกติบ็อบบี้ให้ใครใส่เสื้อผ้าตัวเองสะที่ไหน แค่ฮันบินจะยืมไปใส่แปปเดียวยังแทบจะโดดบีบคอให้ตายกันไปข้าง แต่อยู่ๆกลับให้จุนฮเวเอามาใส่สะอย่างงั้น

          "นี่ จะนินทาอะไรก็ลดๆเสียงลงบ้างก็ได้นะ กลัวไม่ได้ยินรึไงกัน?"เสียงทุ้มๆเจือด้วยความไม่พอใจนิดหน่อยดังขึ้นทั้งสามหัวเราะคิกคักก่อนจะเข้าโลกส่วนตัวไป ได้ทีก็หันมองว่าที่เมียของตัวเองที่ตอนนี้หลับคอพับพิงกระจกไปก็จับยัดหมอนให้นอนหนุนดีๆ ก่อนจะขับรถต่อ 

          "บ็อบบี้ ม๊าว่าจะให้จุนฮเวซื้อชั้นในใหม่หน่อย เพราะเห็นว่าของเก่ามันเริ่มจะไม่ค่อยโอเค เราว่าไง ช่วยน้องเลือกแล้วก็ดูให้น้องหน่อย ดีมั้ยบ็อบบี้?" 

          เหมือนโชคชะตาจะเข้าข้างบ็อบบี้นิดๆ มีอะไรให้แกล้งเจ้าเด็กนี้อีกแล้ว 

          "ก็ดูสิครับ ยังไงน้องคงไม่ขัดม๊าหรอก"

          ตอนนี้ทั้ง5คนยืนอยู่ในห้างดังในเครือของท่านหญิงเรียบร้อยแล้ว จินฮวานกับฮันบินเดินดูชุดชั้นในไปพลางๆ ท่านหญิงและจินฮวานเลือกดูกางเกงในนิดหน่อยยัดๆใส่มือฮันบินและบ็อบบี้ ชุดนอนบางชุดก็ถูกเลือกมาโดยที่มีจุนฮเวคอยหยิบชั้นในบางตัวมาช่วยถือไว้ 

          "จุนฮเว แบบนี้กับซีทรูแบบนี้หนูชอบตัวไหน?" ท่าหญิงยกชั้นในสีดำเรียบๆพอดีตัวกับชั้นในซีทรูสีดำมีขอบบางๆให้ เด็กหนุ่มหน้าร้อนขึ้นมาทันที

          "ขอเป็นสีดำเรียบๆดีกว่าครั...บ"

          "นายก็ใส่ซีทรูแบบนี้สิ เห็นก้นขาวๆชัดดีเวลาจะนอน" เสียงทุ้มเอยขึ้นขัดประโยคก่อนหน้า ทำเอาฮันบินถึงกับสำลักน้ำที่กำลังดื่มจนจินฮวานต้องลูบหลังช่วย 

          "ตะ...แต่ผมเป็นคนใส่นะครับ" จุนฮเวพูดพร้อมเอื้อมมือไปหยิบตัวสีดำเรียบๆ แต่ยังไม่ทันจะถึงมือก็โดนมือกร้านคว้าไปกุมไว้ก่อน

          "แต่ฉันเป็นคนถอด" หลังสิ้นเสียงทุกคนต่างตกอยู่ในความเงียบโดยเฉพาะจุนฮเวที่หน้าแดงก่ำลามไปถึงหูเล็กที่ตอนนี้แดงยิ่งกว่าลูกเชอร์รี่

          บ็อบบี้หยิบชั้นในซีทรูสีดำตัวนั้นและเดินเลือกแบบที่มีลูกไม้นิดหน่อย ชั้นในหลากหลายสีถูกวางเรียงไว้ในตะกร้า ทั้งสีดำ สีขาวและสีแดง(?)

          "ชุดนอนนายไม่ต้องใส่กางเกงหรอก" หน้าสวยติดรั้นนิดๆหันมองอย่างไว แต่พอเจอสายตาคมหน้าก็กลับพยักตกลงไปทั้งที่ได้แต่อายอยู่ สงสัยเลิกเรียนจะต้องแวะมาซื้อกางเกงนอนเองสะแล้ว 

          ตอนนี้ทั้ง4คนกลายเป็นธาตุอากาศไปทันที บ็อบบี้เดินดูชุดนู่นนี้แล้วจับมาทาบๆกับตัวว่าที่เมีย บ่นพึมพำนิดๆแล้วก็จับใส่ตะกร้า ทุกคนเหมือนมีหน้าที่มาเดินตามและช่วยถือ จินฮวานมองไปรอบๆดูของตัวเองบ้างโดยมีฮันบินช่วยเสนอความคิดเล็กน้อย

          "เฮ้ฉันว่าเสื้อเชิ้ตตัวนี้เหมาะดีนะ เวลาก้มจะได้เห็นทั้งขาอ่อนทั้งก้น ม๊ากับฮันบินว่าไง?"

          "เฮ้อ บ็อบบี้ นี่แกจะลวนลามน้องรึไง ขนาดยังไม่แต่งนะ ถ้าน้องแต่งกับแกไปแกจะไม่หนักกว่านี้หรอเนี้ย?" ผู้ได้ชื่อว่าเป็นมารดาเอ่ยพลางส่ายหัวเอือม จุนฮเวได้แต่หัวเราะแห้งๆให้ไป 

          "แต่งไปไม่เกินสองเดือนเตรียมอุ้มหลานไว้เลย" บ็อบบี้ยิ้มมุมปากก่อนจะมองตั้งแต่หัวจรดเท้าให้ร่างโปร่งของเด็กหนุ่มขนลุกเล่น 

          หลังจากจ่ายเงินเรียบร้อยกลับถึงบ้านทุกคนต่างแยกย้ายไปที่ห้องของตัวเองเพื่อพักผ่อนและทำกิจกรรมของตัวเอง ชุดของจุนฮเวแม่บ้านได้เอาไปซักรีดไม่เกินพรุ่งนี้ทุกอย่างน่าจะเรียบร้อย จุนฮเวโทรหาแม่ของตัวเองไถ่ถามทุกข์สุข และแน่นอนวันนี้จุนฮเวไม่ลืมที่จะล็อคประตูห้องของตัวเอง กรนด่าว่าที่สามีตัวเองให้แม่ฟัง พูดไปแล้วก็แค้น ทำขนาดนี้ตัวเค้าเองก็อายที่จะต้องมาใส่ชั้นในที่เหมือนของผู้หญิง 

          โรงเรียนของจุนฮเวเป็นโรงเรียนชายล้วนก็จริงแต่เวลาเรียนพละก็ต้องเปลี่ยนใส่กางเกงขาสั้นอยู่ดีและแน่นอนว่าจุนฮเวไม่ชอบเปลี่ยนในห้อง เจ้าตัวชอบไปเปลี่ยนที่ห้องน้ำซึ่งมันก็โอเคแต่หลังจากเล่นกีฬาเสร็จก็ต้องเปลี่ยนตัวใหม่ซึ่งมันจะอยู่ในกระเป๋ากีฬาและถ้ามีคนมาเจอมันคงเป็นอะไรที่น่าอายมาก มากๆเลยด้วย!!!!! 

          ทำไมร้อน....

          สมองจุนฮเวประมวณได้แต่คำนี้ นี่มันยังไม่ถึงเวลาตื่นของตัวเองเลย ตาคมปรือขึ้นก่อนจะมองนาฬิกาที่หัวเตียง

         ..... 01.17..... เชี่ย....

          รู้สึกถึงสัมผัสอุ่นๆที่วางอยู่บนเอวและแผนหลังของตัวเอง เอียงหน้าไปมองเห็นคุณบ็อบบี้นอนหลับตาพริ้ม.... ก็ค่อยๆหลับตาลงใหม่

เดี๋ยวนะ

"เหี้ย!!!!" ด้วยความตกใจขาเรียวก็ลั่นไปเตะคนที่กอดตัวเองอยู่จนตกเตียงไป

          เช้าวันนี้เป็นที่แปลกตาของบ้านที่ลูกชายคนโตมีว่าที่ลูกสะใภ้เดินประคองมาโดยที่มือข้างนึงจับเอวตัวเองไว้ ฮันบินมองก่อนจะหัวเราะคิกคักออกมาเพราะตัวเองได้ยินเสียงพี่ชายที่โวยวายลั่นหลังจากที่ได้ยินเสียงเหมือนมีของหล่นลงมาที่พื้นเสียงดัง ท่าทางพี่สะใภ้ของตัวเองจะมือไม้หนักพอตัว 

          "เป็นอะไรบ๊อบบี้ เมื่อคืนจัดหนักหรอ?" น้ำเสียงกวนประสาทจนเจ้าของชื่อยังคิ้วกระตุกหันไปมองค้อนเด็กหนุ่มผมสีอ่อนที่ทำให้ตัวเองต้องมาเจ็บเอวแบบนี้ รอยเท้าเป็นสีม่วงช่ำๆที่ประดับอยู่ใกล้ซิกแพคงามๆ ชิ.... ให้ตายสิ รู้งี้นอนเกร็งท้องไว้ก็ดี

          "จัดกันจนเอวเคล็ดหน่ะ นี่ก็ร้องไม่หยุด ขย่มสะปวดไปหมดดีไม่หักคา"

         "เฮ้ๆ คุณพูดแบบนี้ผมเสียหายนะ ไปนั่งเลยครับเดี๊ยวผมจะไปเตรียมมื้อเช้ามาให้ กาแฟดำมั้ย?"

          "อืม น้ำตาลสองก้อนนะ" สิ้นเสียงเข้มร่างโปร่งเดินตรงไปยังห้องครัวกดปิ้งขนมปังก่อนจะชงกาแฟร้อนๆไปให้แล้วกลับมาทำไข่คนอุ่นๆใส่ชีสเพิ่มตักใส่จานแล้วยกไปเสริฟ

          "ผมจะไปอาบน้ำ โทรศัพท์คุณอยู่ที่ห้อง คุณจะเอามั้ยครับ อาบน้ำเสร็จผมจะได้เอาลงมาให้ทีเดียว"

          บ๊อบบี้พยักหน้าก่อนจะเริ่มลงมือทานไข่คนชีสตรงหน้า จิบกาแฟดำของตัวเองจนหมด เก็บจานแล้วเดินตรงไปนอนเล่นที่โซฟากลางบ้าน กลิ้งไปมามือนวดๆเอวตัวเองเบาๆ เด็กบ้านั่น... มือเท้าหนักชิบ

          สาววัยกลางคนเดินหอบหิ้วตะกร้าผ้าเข้ามาจังหวะที่ตาคมเห็นพอดี 

          "แม่นมครับ ตะกร้าอะไรครับ?"

          "อ๋อ ตะกร้าชุดชั้นในขอบคุณจุนฮเวค่ะ จะเอาไปให้เธอใส่หน่ะค่ะ"

          หึหึ......

          "เฮ้ออออ~ สบายตัวจังเลย หื้ม คุณมีอะไรรึเปล่า" อดร้องทักไม่ได้ที่อยู่ๆว่าที่สามีก็เดินตรงเข้ามาก่อนยื่นชั้นในสีแดงซีทรูมาให้....

          "คืนนี้ใส่ตัวนี้ซะ"

  

  CR.SHL