ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [เมียแต่ง] : ต้นเหตุ [100%]
ต้นเหตุ....
ร่างผอมสูงนิ่งสงัดหลังจากได้ยินคำของผู้เป็นมารดาเอ่ยออกมาสมองไม่สามารถประมวลคำพูดออกมาได้เลย แค่ออกเสียงยังไม่ได้เลย
ผู้เป็นมารดาได้แต่กุมมือเรียวนั่น พยายามกลั่นคำพูดไม่ให้ลูกของตัวเองต้องรู้สึกแย่ไปมากกว่านี้
"จุนเน่ หนูเข้าใจแม่ใช่มั้ยลูก? หนูต้องย้ายไปอยู่กับท่านหญิงคิมไม่ใช่ในฐานะสินค้าไถ่หนี้แต่เป็น...." จินยองลูบหลังมือเนียนไปมาเพื่อปลอบไม่ให้ลูกของเธอขวัญเสียไปมากกว่านี้
"แต่...แต่จุนยังเด็กนิครับ จุนพึ่งจะม.6เอง"
กูจุนฮเวได้แต่นิ่ง เค้าต้องถูกพาตัวไปอยู่กับท่านหญิงคิม เป็นคนรับใช้ในบ้านไถ่หนี้สามแสนล้านวอนที่คุณแม่ล้มละลายแล้วท่านหญิงยื่นมือมาช่วยไว้งั้นหรอ?
"จุนฮเวลูกแม่ หนูไปอยู่บ้านท่านหญิง แต่หนูไม่ได้ไปเป็นคนใช้นะลูก หนูไปเป็นลูกสะใภ้ หนูยังได้เรียนจนจบแน่นอน แค่มีการแต่งงานเข้ามาก่อนแค่นั้นเองนะลูก อ๋อ ท่านหญิงคิมจะรับหนูทำงานหลังจากเรียนจบด้วยนะคะ หรือหนูจะเปิดกิจการของตัวเองท่านหญิงเธอก็ไม่ว่า แค่ให้หนูเป็นสะใภ้ให้....อีกอย่าง....!"
อืม...ได้ช่วยหนี้ครอบครัว ได้เรียนมีงานรองรับแล้วแน่ๆ....เดี๊ยวนะ ลูกสะใภ้? แต่งงาน?!
"แม่ครับ ลูกสะใภ้อะไรนะครับ?"
"ท่านหญิงคิมต้องการให้หนูไปเป็นลูกสะใภ้ และแต่งงานกับลูกชายคนโตของเธอค่ะลูก"
จุนฮเวนิ่งเกร็งอีกครั้ง ลูกสะใภ้? จุนเนี้ยนะ จุนฮเวที่สูง180 ตัวก็... อวบๆ ปากอวบอิ่ม(ห้อย) ผมสีบรอนซ์ที่พึ่งไปย้อมมา หน้ายังกับนักเลง ท่านหญิงต้องไม่เคยเห็นแน่ๆถึงพูดแบบนี้
"แต่แม่ครับ จุนเป็นผู้ชาย แถมหน้ายังกับนักเลง ท่านหญิงไม่เคยเห็นจุนใช่มั้ยครับ"
"ท่านหญิงเห็นหนูที่โรงเรียนแล้วค่ะลูก ลูกชายคนโตของเธอก็เคยเรียนอยู่ที่นั่น เธอบอกหนูเรียบร้อย นิสัยดี แต่ไม่ค่อยสุงสิงกับใครมากเกินจำเป็นและรู้จักการวางตัว เธอชอบตรงนี้ของหนู"
ถ้าเคยอยู่โรงเรียนเดียวกัน ก็น่าจะเคยเห็นนะ แปลก จุนฮเวสับสนมากกว่าเดิมเป็นร้อยเท่า
"ถ้าหนูตกลง ท่านหญิงจะให้คนมารับทันที แต่ถ้าหนูไม่อยากทำแม่ก็ไม่ว่านะคะ บริษัทนี้แม่ก็จะให้ท่านหญิงไป ส่วนบ้าน....เราคงต้องย้ายไปอยู่นอกเมืองจนกว่าจะสร้างตัวกันใหม่ได้ หนูโอเคมั้ยคะลูก?"
นี่เป็นการตัดสินใจที่ยากมากเลย คนที่จะมาเป็นสามีคือใครตัวเค้าเองก็ไม่รู้ แต่มันช่วยได้ทั้งครอบครัว บริษัท ......
"ได้ครับ จุนจะทำ งั้นเดี๊ยวจุนไปเก็บเสื้อผ้าก่อนนะครับ"
"ท่านหญิงบอกว่าไม่ต้องหรอกลูก ท่านมีเตรียมไว้บ้างแล้ว ของใช้จำเป็นก็มีพร้อม หนูเตรียมแค่ของใช้ส่วนตัวไปนะคะลูก..." จินยองยิ้มทั้งน้ำตา ต้องขอบคุณที่ลูกเข้าใจเธอ แต่ก็เสียใจที่ต้องห่างจากลูก ถึงท่านหญิงจะสัญญาอย่างดีว่าจะเลี้ยงดูส่งเสียจนเรียนจบ แต่หัวใจคนเป็นแม่ ต้องห่างกับลูกใครจะไปทนได้
"แม่ครับไม่ต้องร้องสิครับ จุนจะขอท่านหญิงกลับมาเยี่ยมแม่แน่นอน หรือจุนจะขอมานอนที่บ้านก็ดีนะครับ" จุนฮเวยิ้มบางก่อนจะดึงร่างหญิงสาวผู้เป็นที่รักมากอดแน่น "จุนไม่มีวันจะทิ้งให้แม่ลำบาก จุนฝากลาพ่อด้วยนะครับ ท่านคงจะกลับดึก ก่อนนอนจุนจะโทรมาหานะครับ" หลังจากพูดจบขายาวๆก็ก้าวพาตัวเองไปจัดของใช้ที่จำเป็นก่อนที่รถของบ้านคิมจะมารับไป
เสียงเดินลงส้นเท้าแสดงความไม่พอใจอย่างมากกระทบลงกับบันไดไม้เนื้อดีสีเข้ม ตอนนี้บ๊อบบี้กำลังหงุดหงิดมากถึงมากที่สุดที่อยู่ๆจะโดนจับแต่งงานกับใครไม่รู้แถมเด็กกว่าตั้ง6ปี ชีวิตวัย24ของเค้ากำลังจะถูกบั่นความสุขไปงั้นหรอ? หึ ต่อให้ถวายตัวให้ยังไงก็จะไม่มีทางมายุ่งชีวิตส่วนตัวของคิมจีวอนคนนี้ได้!!!!
"คิมจียอน!!! แบบนี้หมายความว่ายังไง!!! อยู่ๆจะให้ผมไปแต่งงานกับเด็ก18เนี้ยนะ ผมไม่ใช่เฒ่าตัณหากลับนะเว้ย ให้ตายสินี่ม๊าคิดอะไรอยู่ คิดว่าเด็กคนนั้นจะยอมทำเพราะแลกหนี้อย่างเดียวหรอ ใครๆก็หวังสมบัติของบ้านเราทั้งนั้นแหล่ะ!!!! แหม่ ผมจะไม่ให้แม่ลำบาก! กล้าพูดเนอะ ไอ้เด็กนั่นก็แค่จะมาแต่งรอวันที่หนี้หมดแล้วก็หุบสมบัตินั่นแหล่ะนะแค่นี้มันยังไม่....อื้อๆๆๆ อ่อยยย!"
"โอ๊ย!!!! ไอ้คิมจีวอน มึงช่วยหุบปากแล้วฟังม๊าพูดก่อนได้ป่าววะ กูตื่นเพราะเสียงมึงเนี้ย!" คิมฮันบินเอามือปิดปากก่อนจะโวยวายใส่ผมโดยที่ท่านหญิงคิม หรือแม่ได้แต่ส่ายหน้าเอือมๆ
"บ็อบบี้ ม๊าขอหล่ะ แค่เรื่องเดียว ดีกว่าให้แกไปเอาผู้หญิงที่ม๊าไม่รู้หัวนอนปลายเท้ามาทำสะใภ้ แต่คนนี้หน่ะเป็นเด็กดี รู้จักบุญคุณคนและเป็นคนที่ม๊าเลือกแล้วแกจะขัดไม่ได้!!!" สิ้งเสียงทรงอิทธิพลของบ้าน ฮันบินน้องชายตัวดีก็ได้แต่หัวเราะร่วนออกมาจนผมอดที่จะยื่นมือไปตบหัวไม่ได้
"น้อยๆหน่อยบีไอ ใช่ดิมึงมีจินฮวานแล้วนิชีวิตคนไร้คู่แบบกูเลยโดนจับมาคู่กับเด็กที่เป็นลูกหนี้ของม๊า!" หันไปส่งสายตาไม่พอใจให้ท่านหญิงของบ้านดู ท่านหญิงที่หน้าโกงอายุยิ้มหวานพร้อมกดจูบลงบนแก้มสากของผมเบาๆ "ม๊าเลือกคนที่ดีที่สุดให้ลูกอยู่แล้วบ็อบบี้"
"ขออนุญาติค่ะท่านหญิง คุณหนูจุนฮเวมาแล้วค่ะ" ท่านหญิงลุกขึ้นยืนก่อนจะจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อย "เอาหล่ะได้เวลาพบลูกสะใภ้แล้ว" เท้าเรียวสวยที่ประดับรองเท้าส้นสูงของDiorสีแดงสดค่อยๆก้าวเดินไปตามบันไดใหญ่กลางบ้าน ผมเดิมตามลงมาเงียบๆ ฮันบินขอแยกตัวออกไปคุยโทรศัพท์กับจินฮวาน จับใจความได้นิดหน่อยว่ากำลังตามมา สายตาคมสะดุดกับกลุ่มผมสีบรอนซ์ทอง ชุดนักเรียน...นี่มันยูนิฟอร์มโรงเรียนเก่าผมนิ ไม่แปลกเลยที่ท่านหญิงจะรู้จัก คงถามคนสนิทจนได้ที่อยู่มาแน่ๆ ร้ายจริงๆ!!
"หนูจุนฮเว" เสียงหวานเรียกชื่อเด็กหนุ่ม ร่างผอมโปร่งรีบลุกขึ้นก็โค้งให้ ใบหน้าฉายแววกังวลอย่างเห็นได้ชัด "สวัสดีครับ อ่ะ...เอ่อท่านหญิงคิม ผมกูจุนฮเวครับ"
"นั่งเถอะจ้ะ บ็อบบี้ไปนั่งข้างๆน้องสิ" ให้นั่งข้างเด็กนี่หน่ะหรอ? หึ ได้นั่งก็ได้แต่ไม่รับประกันอะไรหรอกนะ!
ผมทิ้งตัวลงนั่งข้างเด็กนั่นก่อนจะเอื้อมมือไปโอบเอวบางๆนั่นไว้ ผอมกว่าที่คิดแหะ? จุนฮเวดูตกใจน้อยๆแต่ก็ไม่กล้าที่จะทำอะไร "จุนฮเว นี่คือบ็อบบี้คิม หรือคิมจีวอน คนที่จะเป็นสามีหนูนะคะ บ็อบบี้ ส่วนนี่กูจุนฮเว หรือจุนเน่คนที่จะแต่งงานกับลูก ม๊าไม่รีบนะคะ พวกเราจะศึกษากันไปก่อนแล้วน้องจบม.ปลายก่อนค่อยแต่งก็ได้ บ็อบบี้ว่ายังไงลูก?"
"ก็แล้วแต่ม๊าเห็นสมควรครับ แต่ผมว่า... เมียแต่งแลกหนี้อย่างนาย ก็เหมือนโสเภณีที่ยังไม่เคยผ่านมือใคร เอ๊ะ....หรือนายก็ผ่านมือคนอื่นมาเยอะแล้ว กูจุนฮเว? อืมมมหรือจริงๆนายหวังสมบัติของครอบครัวคิม นายเลยยอมแต่งด้วยง่ายๆ หึJ " ผมพูดออกไปตามความคิด จุนฮเวตัวเกร็งขึ้นมาทันทีผมผละมือออกจากเอวบางก่อนจะกอดอกไว้ในท่าที่สบาย ท่านหญิงมองผมแบบอึ้งๆนิดนึงก่อนจะปรับสีหน้าเป็นปกติ "บ็อบบี้เค้าปากสุนัขแบบนี้แหล่ะลูก อย่าคิดมากนะคะ หนูจุนฮเวขึ้นไปอาบน้ำอาบท่าแล้วพักผ่อนเถอะลูก พรุ่งนี้ไม่มีเรียนนิคะ เดี๊ยวม๊ากับฮันบินพาหนูไปซื้อเสื้อผ้าเนอะ แล้วก็บ็อบบี้ต้องไปด้วย 'ไปถือของ' "
หลังจากจุนฮเวขึ้นห้องนอนของตัวเองก็รู้ว่าห้องตรงข้ามคือห้องของว่าที่สามีตัวเอง จุนฮเวคิดว่าตัวเองก็สูงแล้วนะ เจอบ็อบบี้เข้าไป...187 นี่กินอะไรเข้าไปวะ เสาไฟฟ้าหรอ?
มือเรียววางกระเป๋าเดินทางขนาดย่อมๆไว้ในห้องเสื้อผ้า ห้องนอนขนาดใหญ่มีห้องเสื้อผ้าอยู่ทางซ้ายมือ เดินตรงไปในสุดจะเจอห้องน้ำขนาดใหญ่อีก1ห้อง ให้ตายสินี่มันใหญ่เกินกว่าจะอยู่แค่หนึ่งคน จุนฮเวรื้อหยิบครีมอาบน้ำ น้ำยาสระผม และสิ่งจำเป็นอื่นๆอีกนิดหน่อยมาวางเรียงไว้อย่างดีบนโต๊ะเครื่องแป้งในห้องน้ำ เสื้อผ้าถูกสะบัดและใส่ไม้แขวนไว้ก่อนจะจับเข้าไปแขวนในตู้เสื้อผ้า รองเท้าจัดไว้ในชั้นไม้อย่างดี ชุดนักเรียนแยกไว้อีกตู้ หวี กิ๊บติดผมเล็กๆ และเครื่องประดับนิดหน่อยถูกแยกใส่ชั้นอย่างพอดี
หลังจากจัดนู้นนี่ไปจนห้องเรียบร้อย ตาหวานปนดุนิดๆก็เหลือบเห็นท้องฟ้าที่เริ่มกลายเป็นสีส้ม ยกไอโฟน6เอสขึ้นมากดดูก็รู้ว่านี่เกือบจะ5โมงครึ่งแล้ว เวลากินข้าวของบ้านคิมคือทุ่มตรง เห็นทีต้องรีบอาบน้ำสะแล้ว จุนฮเวเตรียมชุดเสื้อยืดสีขาวธรรมดากับกางเกงวอร์มสีดำสนิทพร้อมชั้นในตรงดิ่งไปอาบน้ำสระผม
บ็อบบี้เคาะประตูเรียกอยู่จนชักหงุดหงิดขึ้นมาอีกรอบ เพราะท่านหญิงหรือม๊าที่แสนรักบอกให้เอากางเกงมาให้ แทนที่จะใส่ตัวในห้องเพราะมันใหญ่เกินไป เรียกเท่าไหร่ก็ไม่ตอบ "ย่าส์! ฉันจะเข้าไปแล้วนะ!!!" สิ้นเสียงมือกร้านหมุนลูกบิดประตูเข้าไปก่อนจะได้ยินเสียงเพลงที่ดังมาจากห้องน้ำ อ๋อ ฟังเพลงนี่เอง...
เสียงน้ำเงียบไปแล้ว เพลงก็ถูกปิดเรียบร้อย บ็อบบี้เดินเข้าไปในห้องแต่งตัวทะลุไปจนถึงประตูห้องน้ำ เคาะสองสามครั้งเป็นมารยาทแล้วเปิดเข้าไป
"เห้ยเดี๋ยวคุณ!!!" ร่างผอมบางรีบคว้าเสื้อนักเรียนที่กองอยู่ที่พื้นมาปิดร่างกายเปลือยเปล่าท่อนบนไว้ "ก็ขาวดี จะอายอะไรแต่งงานไปเดียวก็เห็นทั้งตัวอยู่ดี" บ็อบบี้ยักคิ้วนิดๆ เด็กตรงหน้าทำหน้าเหรอหรา ช่างน่าขำสะจริง
"เอ่า! กางเกง ม๊าให้เอามาให้ส่วนในตู้มันใหญ่ไปนายใส่ไม่ได้หรอก" บ็อบบี้ยื่นกางเกงให้ มือเรียวรับมาก่อนเอ่ยขอบคุณเบาๆ ขายาวก้าวพาตัวเองออกมาจากห้องก่อนจะได้ยินเสียงโวยวายลั่นจนต้องส่ายหน้า และฮันบินก็อดขำออกมาไม่ได้เพราะเจ้าแสบนี่แหล่ะเป็นคนเลือกกางเกงไปเอง
"ย่าส์!!! ทำไมมันสั้นขนาดนี้แถมตรงปลายยังขาดๆอีก โอ๊ยนี่ต้องใส่จริงๆหรอ! ให้ตายสิ!!!"
มื้ออาหารกำลังจะเริ่มขึ้น ท่านหญิงเรียกคนใช้คนสนิทถามไถ่ถึงว่าที่ลูกสะใภ้และได้คำตอบว่าจุนฮเวกำลังจะลงมา
"ม๊าาาา จินฮวานมาทานข้าวเย็นด้วยนะครับ" ฮันบินยิ้มกว้างก่อนจะเดินโอบเอวคนรักตัวเล็กของตัวเอง จินฮวานกล่าวสวัสดีก่อนจะโค้งตัวให้
"หนูจินนานนนนนนนน" ท่านหญิงตรงปรี่เข้าไปกอดจินฮวานแน่แล้วหอมแก้มซ้ายขวา ก่อนจะยิ้มกว้างแล้วบอกให้คนใช้จัดชุดจานเพิ่ม
ตอนนี้ทุกคนนั่งกันพร้อมหน้า เหลือเพียงจุนฮเวเท่านั้น บ๊อบบี้เริ่มหงุดหงิดแต่ทำได้แค่กอดอก ท่านหญิง จินฮวานและฮันบินคุยกันอย่างสนุกสนาน จนกระทั่ง
"อะ...เอ่อขอโทษที่มาช้าฮะ" สายตาทั้ง4คู่พร้อมใจกันหันไปมองตามต้นเสียงทุ้มเรียบ เสื้อยืดสีขาวเข้ากับผิวเนียนอมชมพู ไล่ลงมาจน.....
"ขาวเหี้ยๆ...."จินฮวานอดจะสบถออกมาไม่ได้ ขนาดตัวเองว่าขาวแล้วเจอจุนฮเวเข้าไป ท่านหญิงเลือกคนที่ดีที่สุดจริงๆ
"ค..คือว่า ผมนั่งตรงไหนหรอครับ?" จุนฮเวยกมือขึ้นเกาต้นคอนิดๆ ขัดเขินไม่ใช่น้อยที่ต้องใส่กางเกงขาสั้นที่สั้นมากกว่าปกติแล้วยังมีช่วงปลายที่ขาดจนทำใส่สั้นเข้าไปอีก บ็อบบี้มองขาขาวนั่นก่อนจะยกยิ้มขึ้นมานิดๆ ก็ขาวดี... แต่ก็ไม่พิศวาสหรอกนะ
"จุนฮเวนั่งข้างบ็อบบี้ค่ะลูก เอาหล่ะไหนๆก็มากันครบแล้ว เริ่มทานได้จ๊ะเด็กๆ" ท่านหญิงจียอนยิ้มก่อนจะเริ่มลงมือทานอาหาร คอยสังเกตดูจุนฮเวเป็นระยะๆ หนุ่มน้อยนั่นค่อยๆตักกินเพียงนิดหน่อย เหมือนกำลังลังเลอะไรบางอย่าง แต่ก็ยังแกะไก่อบออกจากกระดูกได้อย่างสวยงาม ฮันบินและจินฮวานเองก็รู้สึกเช่นกัน ทั้งสามส่งสายตากันนิ่งๆ ขณะที่บ็อบบี้กำลังลำบากกับการแกะเนื้อไก่ออกจากกระดูก
"ทานชิ้นนี้สิครับ" ทั้งสามมองจุนฮเวนิ่ง ใครจะไปคิดว่าคนที่โดนว่าที่สามีพูดแรงขนาดนั้นจะแกะไก่ให้ทั้งที่ไม่ได้เอ่ยปากขอ บ็อบบี้มองเนื้อไก่ที่ถูกแกะอย่างดีนอนรอเวลาเข้าปากอยู่ในช้อนเหล็กคันสวย "คือผมเห็นคุณแกะมาตั้งนานแล้ว... เอ่อ ชิ้นนี้เดี๊ยวผมแกะให้ก็ได้ครับไหนๆมือก็เลอะแล้ว" ยิ้มเจื่อนๆถูกส่งมาให้ ทุกคนลุ้นจนตัวโก่งว่าบ็อบบี้จะชี้หน้าด่าทอเด็กหนุ่มที่ล่วงเกินด้วยความหวังดีรึเปล่า แล้วก็ใช่บ็อบบี้ยกมือขึ้น....ขึ้นมา..... พ..พร้อมไก่?
"แกะสิ แล้วก็กินสะ จะเป็นเมียฉันถ้าไม่มีเนื้อมีนมก็รอดูหน้าเมียน้อยได้เลย เข้าใจมั้ยเมียแต่ง?" ถึงจะมีคำว่าเมียแต่งต่อท้ายแต่จุนฮเวก็ได้เห็นด้านดีๆของบ็อบบี้บ้าง หวังว่าจะรีบเปิดใจให้ผมนะครับ.... ผมจะทำให้คุณรู้ว่าผมทำเพื่อครอบครัวและไม่ได้หวังสมบัติของครอบครัวคุณแม้แต่ชิ้นเดียว
หลังจากมื้ออาหารจบลง ท่านหญิงรู้สึกปลื้มในตัวจุนฮเวมากขึ้นอีก ตอนนี้จุนฮเวขึ้นไปพักผ่อนแล้ว คิดว่าคงจะโทรหามารดาของตัวเอง หางตาสวยตวัดไปเห็นบ็อบบี้คิมลูกชายตัวดีกำลังยืนเช็ดผมอยู่หน้าประตูห้องสะใภ้คนเก่งสักพักก่อนจะเปิดประตูเข้าไปและกดล็อคอย่างเบามือ หึ...นิสัยเหมือนป๊าไม่มีผิดเลยคิมจีวอน
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
100%
ครบ100%แล้วววว ต้องแจ้งนิดนึงน๊า
ที่ไรท์อัพทีละน้อยๆเพราะง่ายต่อการแก้ไขเนื้อหาของฟิคนี้ และนี่เป็นเรื่องยาวเรื่องแรกที่ไรท์แต่งขึ้น แถมเป็นแนวที่ตัวเองชอบแต่ก็ไม่รู้ว่าจะแต่งยังไงดี ไม่อยากให้หยาบเกินไป หรือเครียดเกินไป อยากให้มีมุมหวานๆและมุมตลกๆบ้าง ถึงตอนนี้กระแสตอบรับจะไม่ค่อยมีมากนักแต่ก็หวังว่าทุกคนจะชอบ #ฟิคเมียแต่งBJ กันมากๆน๊า ตอนที่2จะรีบมา! อดใจรอกันหน่อยเน้อ!!!!
เม้น + โหวต = กำลังใจ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น