ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บทที่3
น่การเลือกประธานนักเรียน
2วันต่อมาการเลือกตั้งประธานนักเรียนได้เริ่มขึ้น
"ขอให้ผู้สมัครทั้งหมดมายืนเรียงหน้ากระดานบนเวทีด้วยค่ะ การเลือกตั้งจะเริ่มขึ้นเเล้ว"
ฉันจะเลือกใครดี แต่ฉันไม่เลือกนายณัฐหรอก เลือกรุ่นพี่ตินตินดีกว่า
"เธอจะเลือกใครอะ ทะเล ทอม" ฉันถามหาคนนั้น
"ฉันจะเลือกพี่ณัฐ" ทะเลตอบ
"ฉันก็จะเลือกพี่ณัฐ" ทอมตอบฉัน ทำไมพวกนี้ต้องเลือกนายณัฐด้วยนะ
"แล้วเธอหล่ะเม" ยายทะเลถามฉัน
"ฉันจะเลือกพี่ติน นโยบายพี่เขาน่าสนใจดี " ฉันตอบพวกนั้นไป "แล้วพวกเธอหล่ะเลือกนายณัฐทำไม" ฉันถามพวกนั้นไป
"ก็พี่เขาขอให้ฉันเลือก เนอะทอม" ทะเลตอบกล้วทอมก็พยักหน้าตาม "ชิ!ฉันเกลียดนายนั่นจะตายพวกเธอก็รู้อ่ะ"
"นโยบายของพี่เขาก็ดีนะฉันก็ว่าหลากหลายดี มีการเเข่งขันกีฬาด้วยนะ แต่พี่เขายังไม่บอกเลยว่าเป็นกีฬาแบบไหน ที่ไหน อย่างไร พี่เขาบอกว่าเก็บไว้เป็นความลับ ถ้าพี่ณัฐได้เป็นเขาจะบอกว่ามันเป็นอะไร"เหรอ อยากรู้ตายแหละ!
และก่อนที่ฉันจะพูดอะไรต่อคุณครูพิธีกรก็ประกาศขึ้นมา
"ได้เวลาลงคะแนนแล้วนะคะ ทุกคนเดินมาหยิบกระดาษแล้วกาลงในช่อง ห้ามกา 2 ช่องเพราะจะถูกตัดสิทธิ์ทันทีนะจ๊ะ" ทุกคนต่างก็วิ่งไปหยิบกระดาษเสมือนกำลังแย่งเงินกัน แต่โชคดีที่ฉันหยิมมาคนแรก ฉันรีบกาเบอร์ที่ต้องการทันที ทะเลกับทอมก็กาเสร็จพอดีเลยอาสาเอาไปใส่ให้ "งั้นเดี๋ยวฉันไปซื้อน้ำมาให้นะ"ฉันเดินฮัมเพลงไปซื้อน้ำร้านประจำ
"ป้าคะ ขอเป๊ปซี่ 3 แก้วค่ะ"ปาแม่ค้าร้านน้ำรีบกดน้ำให้ทันทีที่ได้ยินเสียงฉัน "นี่จ้ะ 30 บาท"ป้ายื่นน้ำมาให้พร้อมแบมือข้างนึง ส่วนอีกข้างหนึ่งถือน้ำไว้ทั้ง 3 แก้ว นิ้วป้ามันจะอะไรปานน้านนน=[ ]=!!
"ประกาศๆ ขอให้นักเรียนทุกคนมารวมตัวกันที่ห้องประชุมเพื่อนับคะแนนด้วยคะ"เสียงประกาศดังขึ้นพร้อมกับนักเรียนทั้งโรงเรียนรีบเดินไปที่หอประชุมทันที
นายณัฐมันต้องไม่ได้แน่นอน โฮะๆๆ^0^ ฉันก็รีบเดินไปหอประชุมทันที
"ผู้ที่ได้เป็นประธานคือ!! คือ!!!.... คื๊ออ.."ครูขา จะคือไปไหนค้่าาา! หนูลุ้นจนฉี่จะราดแย้วน้า!T^T
"คือ!!!!!..... นายณัฐภัทร กิตติพันธุ์ ค่าาา" ไม่จริง เป็นไปไม่ได้!
"คะแนนเฉียดฉิวมากค่ะ นายณัฐได้ 400 ต่อ นายดินได้ 399"
ฉันเหลือบไปเห็นทะเลกับทอมยืนยิ้มแบบมีเลศนัยมาทางฉัน แต่ฉันคิดว่าพวกนั้นอาจจะบอกว่าพวกนั้นทำสำเร็จ หนอยฉันต้องได้นายเป็นประธานนักเรียนเหรอ แล้วนายนั้นจะจัดกีฬาอะไรของนายนั้นนะ ฉันละกลัวที่จะจับได้นายนั้นเป็นบัดดี้ ชิ! เอหรือว่าพวกนั้นเปลี่ยนคะแนนเสียงของฉัน ยัยเพื่อนทรยศ ชิๆๆ -3-
นายณัฐเดินไปหยิบไมค์มาพูดพร้อมยิ้มแต่สายตาแอบส่งมาทางฉัน
"ขอคุณทุกเสียงที่เลือกผมครับ^_^"นายนั้นยิ้มสมน้ำหน้ามาทางฉัน เชอะ ก็แค่คะแนนเดียวเท่านั้นแหละ!
หนึ่งอาทิตย์ต่อมา
วันนี้ฉันเดินมาโรงเรียนด้วยอาการเซ็งสุดๆ เพราะวันนี้เป็นวันที่จะจับฉลากบัดดี้เพื่อเล่นกีฬาอะไรก็ไม่รู้ของนายประธานปอลิโอนั่น
"หวัดดีทอม ทะเล ^O^/"ฉันทักทายเพื่อนฉันทั้งสองด้วยหน้าตายิ้มแย้มแจ่มใส ฉันเนี่ยเก่งจริงๆเลย ขนาดสองคนนั่นยังไม่รู้เลยว่าฉันเซ็งแค่ไหน
"ดีจ้ะเม" ทะเลตอบพร้อมบอกว่าให้รอฟังประกาศสำคัญที่กำลังจะประกาศ
"ทุกคนวันนี้พี่ณัฐประธานนักเรียนคนใหม่จะประกาศว่าปีนี้มีกิจกรรมอะไรที่จะจัดที่หอประชุม ขอให้ไปรวมตัวกันโดยทันที" ประชาสัมพันธ์ห้องประกาศ
และในที่สุดก็จับฉลากบัดดี้จนด้ายยยย และฉันก็จับได้นายณัฐอีกแล้ว ฮือๆๆๆๆ มีคนเป็นพันทำไมต้องได้นายนั่นด้วยก็ไม่รู้!
"นักเรียนทุกคนไปยืนคู่กับบัดดี้ของตัวเองด้วยคะ"ครูประกาศ
ฉันต้องจำใจเดินขึ้นไปบนเวทีเพื่อไปหานายณัฐแต่ยังไม่แคล้วหันไปทำหน้าก๊วนกวนใส่เขา ;p
"เดี๋ยวเธอก็รู้ว่ากิจกรรมที่ว่าคืออะไร -_,-"เขากระซิบข้างหูฉัน อี๋เหม็นอ่ะ!ฉันหันไปส่งสายตาอัมหิตไปให้นายณัฐแต่หมอนั้นก็ยังยิ้มได้อีก ฉันละอยากจะฆ่านายทิ้งจริงๆ ฮึ่ย! :((
"ต่อไปเชิญนายณัฐภัทร กิตติพันธุ์ ประธานนักเรียนคนใหม่พูดนะคะ เชิญเลยค่ะณัฐภัทร"ครูพูดให้นายณัฐเดินไปอธิบายกับเพื่อนๆ
"ปีนี้กีฬาสีจะเปลี่ยนเป็นการแข่งเป็นแบบ แรลลี่ กิจกรรมครั้งนี้มีชื่อว่า buddy rally จะจัดขึ้นในในโรงเรียนครับ และจะมีการแข่งกับโรงเรียนนานาชาติพริ้นพีเตอร์อีกด้วย ขอให้ทุกคนทำหน้าที่ของตัวเองให้เต็มที่นะครับ ส่วนกติกา ผมได้บอกให้ผู้ฝึกของนักเรียนทุกคนรู้กันแล้ว ขอบคุณครับ ^^" ทุกคนปรบมือกันเสียงดังสนั่น เพราะโรงเรียนที่เราจะแข่งด้วยนั้นเป็นโรงเรียนคู่อริที่ชอบมาก่อกวนสถาบันการเรียนที่ฉันรักมากขนาดไหนก็ไม่รู้จนต้องเสียค่าซ่อมไปปีละตั้ง 2 ล้านบาท มันจะไม่เดือดร้อนอะไรเลยถ้ามันไม่ใช่ห้องที่ฉันเรียนอยู่ และโรงเรียนยังจะมาขอเงินบริจาคจากเด็กอีก มันโหดร้ายนัรู้ม้ายย ฉันก็ไม่ใช่คนรวยล้นฟ้าแบบนายผีทะเลซะด้วย(แอบกัดแบบนิดๆ)แต่ช่างเถอะมาอยู่กับปัจจุบันดีกว่า แล้วตอนนี้ฉันก็เดินเข้าห้องเรียนไปนั่งๆนอนๆแล้วจู่ๆก็หลับไป รู้ตัวอีกทีครูก็มายืนน้ำลายฟูมปากอยู่ข้างหน้าฉันแล้วฉันก็โดนครูเทศยันวินาทีสุดท้ายของคาบกันเลยทีเดียว เฮ้อ.. วันนี้มันเหนื่อยอะไรอย่่างนี้
พักกลางวัน
"ทอม! ทะเล! ไปกินข้าวกัน =[]=" ฉันเดินไปหาพวกเขาด้วยความเชื่องช้าราวกับสลอทเป็นตะคริวบวกกับหอยทากหนักสิบตันอยู่บนหลัง แต่ในใจกลับคิดถึงกีฬาที่นายปอลิโอพูดถึง
"เป็นอะไรไปน่ะเม ไม่สบายหรือปล่าว?" ทะเลถามด้วยความเป็นห่วง
นี่ฉันดูหน้าตาไม่สบายขนาดนั้นเลยหรอ ไม่ๆๆๆ ฉันส่ายหน้าไปมาพร้อมพูดว่า
"ปล่าวนี่ แค่คิดอะไรนิดหน่อย ฉันเดินเหม่อขนาดนั้นเลยหรอ"
"ใช่/ใช่"ตอบกันอย่างพร้อมเพรียงราวกับเป็นแฝดกัน =_=;;
"เธอควรไปนอนพักก่อนคาบบ่ายนะ" ทอมบอกด้วยความเป็นห่วง
ก็ดีเหมือนกันนะ อยากพักซักวัน วันนี้ยังไม่มีอะไรเข้าสมองเลย แต่ไปกินข้าวก่อนก็ดีนะ
"งั้นฉันขอไปกินข้าวก่อนก็แล้วกัน"
เมื่อฉันเดินมาถึงโรงอาหาร เสียงของทุกคนก็เงียบลงพร้อมเสียงกระซิบเบาๆ และสายตาก็ต่างมองมาทางเรา เอ๊ะ! หรือว่าฉันหว่า? เราไปสั่งอาหารแล้วมานั่งกินกันที่โต๊ะประจำ แต่แล้วผู้หญิงกลุ่มหนึ่งก็เดินเข้ามาพร้อมกับหัวโจกที่เดินนำขบวน
"นี่! หล่อนใช่มั้ยที่เป็นบัดดี้กับรุ่นพี่ประธานในงานแข่ง buddy Rally น่ะ"
"อือ" ตอบอย่างหมดอาลัยตายอยาก
"ฉันเป็นแฟนกับเขาเองแหละ และฉันอยากจะมาเตือนด้วยความหวังดีว่า เธอไม่ควรเข้าไปยุ่งหรืออ่อยเขาเด็ดขาด ไม่งั้นเธอได้เจอดีแน่เข้าใจมั้ย"คิดว่าฉันอยากคู่กับแฟนเธองั้นเหรอ
"อือ" ตอบไปความรู้สึกเดิม
"นี่เธอ!!..." พูดต่อไม่ถูกเลยหยุด...งั้นสินะ
แต่ก็ดี ฉันเดินเมินยัยนั่นไปพร้อมกับเพื่อนของฉัน
"นี่เธอมาคุยกันให้จบก่อนสิยะ!" หล่อนยังไม่วายตะโกนไล่หลังมา
"อ้าว ยังคุยกันไม่จบหรอ -0- ฉันนึกว่าเธอหมดเรื่องจะพูดแล้วซะอีก ไปนอนก่อนนะ บาย (- -)//"
หลังจากนั้นหล่อนก็กรี๊ดลั่นโรงอาหาร จนฉันแทบจะวิ่งหนีเสียงอันทรงพลังนั่นไม่ทัน
"ฉันว่ายัยนั่นดูแปลกๆนะ จู่ๆก็มาบอกว่ารุ่นพี่เป็นแฟนเขาทั้งๆที่รุ่นพี่ไม่เห็นพูดถึงแฟนเขาเลยสักครั้ง" ก็ว่างั้นแหละ แต่ฉันขอนอนก่อนนะ =v= ~
ตอนเย็น
ฉันตื่นขึ้นมาพร้อมความง่วงเข้าครอบงำเต็มที่ เดินไปที่ห้องเพื่อเตรียมเรียนต่อแต่นึกได้ว่าหลับยาวยันเย็น เลยเก็บกระเป๋าแล้วเตรียมกลับบ้่านแทน พอเดินไปเปิดประตู ก็พบว่าตอนนี้ฉันสนุกมากเลย
ประตูมันกำลังร้อคอยู่ กำลังจริงๆ เพราะฉันเห็นคนที่กำลังร้อคกับมันอยู่ อ้อ ยัยรุ่นน้องมรายาทเสียที่โรงอาหารนั่นเอง เฮ้อ ~ ฉันเลยเดินประตูหลังซะเลย เพราะหล่อนลืมร้อคกับประตูด้านหลัง
"เธอออกมาได้ยังไงหน่ะ! " หล่อนถามเพราะกลัวว่าฉันเป็นผี เหอะ ถามมาได้
"ก็เพราะหล่อนลืมร้อคกับประตูหลังไงยะฉันถึงออกมาได้" สตั๊น สตั๊นทำไม ? ฉันเลยฉวยโอกาศ วิ่งออกจากตึกกลับบ้านทันที ขออย่าได้เจอกันอีกเลย ยัยบ้าเอ้ย!าggรรน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น