คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Ep 8
ฉันที่ต้องช่วยพี่ยูอันแบกเอกสารพวกนี้ไปไว้ห้องอาจารย์ครึ่งนึง อีกครึ่งนึงก้อเอาไปแจกนักศึกษาในห้อง แต่พี่ยูอันน่ะชอบแกล้งให้ฉันหลุดเรื่อยเลย ถ้าเอกสารพวกนี้หล่น จะทำไง ไม่ใช่น้อยๆนะ หนักก้อหนัก !!
“ เข้าไปก่อนดิพี่ ประตูนี่ก้อเหมือนกัน พี่จะเปิดบานเดียวเพื่ออะไร คิมยูอัน “ ฉันแหย่พี่ยูอัน ก่อนจะส่ายก้นเป็นเชิงล้อเลียน ดุ๊กดิ๊กกกกก
“ เทอตัวเล็กกว่าพี่ รีบเข้าไปก่อน โต๊ะสีเหลืองขวามือนะ วางบนโต๊ะเลย “ พี่ยูอันเขกหัวฉัน ก่อนที่ฉันจะเข้าไปในห้องพักอาจารย์ด้วยความตลก ก้อพี่ยูอันมักจะโดนฉันดุประจำ ฮิฮิ แกล้งคนแก่สุขใจจัง
หลังจากฉันเอาเอกสารที่ไว้ในห้องอาจารย์แล้ว ฉันกับพี่ยูอ นก้อช่วยเอาเอกสารอีกส่วนนึง ไปแจกนักศึกษาในคณะ
“ พี่ยูอันนี่เก่งจริงๆ ทำอะไรรวดเร็ว ไม่เหมือนกับวินเนอร์น้องฉัน รายนั้นทำอะไรเชื่องช้าอย่างกะเต่า ทำตัวก้อชอบเป็นนิน จาผลุบๆโผล่ๆ “ ฉันบอกพี่ยูอันในขณะที่เรากำลังเดินไปที่คณะ
“ ก้อพีเป็นหัวหน้าคณะนี่นา ^^ เราเองก้อเหมือนกัน ได้รับคำชมจากอาจารย์นี่นา เรื่องชุดที่โชว์ในชมรมแฟชั่นเมื่อวันก่อนน่ะ “
“ จริงหร่อ ^^ ดีใจจังที่พี่ชอบ ฉันกลัวว่าจะไม่มีคนชอบซะอีก “ ฉันหัวเราะแบบแก้เขิน
“ สีหน้าปกปิดไมได้เลยนะเทอเนี่ย “
“ แน่นอน แล้วยิ่งเป็นพี่ด้วยนะ มันน่าแกล้งนี่นา 555+ “
“ เชอะ ไปเถอะๆ เราต้องแจกเอกสารนี่ให้ครบก่อนสิบเอ็ดโมง “ พี่ยูอันว่าก่อนจะมองดูนาฬิกาที่ข้อมือ เพราะตอนนี้สิบโมงครึ่งแล้ว
ตกเย็นหลังเลิกเรียน
เพราะฉันกับพี่ยูอันเราเลือกเรียนช่วงเวลาเดียวกัน ยกเว้นไอ้อ้อมที่มันลงเรียนแค่สองตัว มันเลยเลิกเรียนตั้งแต่บ่ายสามแล้ว ที่สำคัญฉันยังกลับบ้านไมได้น่ะสิ
“ ทุ่มครึ่งแล้ว ขับกลับเองไหวหร่ออันนา มันอันตรายนะ “ พี่ยูอันถามฉันในขณะที่เรากำลังเดินออกจากตึก
“ ไหวค่ะพี่...แต่ฉันยังกลับไมได้น่ะสิคะ “ ฉันทำหน้าเบื่อหน่ายในขณะที่กำลังกอดหนังสือเรียนสองสามเล่มที่ต้องเอาไปศึกษาเพื่อออกแบบสำหรับงานในคณะต่อไป
“ อ้าวทำไมล่ะ หรือว่าเทอลงเรียนเพิ่มเติม “
“ ไม่ใช่หรอกค่ะพี่....พอดีอาจารย์ให้ฉันไปหาตึกใหม่นั่นน่ะค่ะ “ ฉันว่าก่อนจะชี้ไปที่ตึกที่วง EXO มาถ่ายโฆษณา แต่ไม่เป็นไรหรอก ทุ่มครึ่งแล้วพวกเค้าคงกลับโรงแรมไปพักกันแล้วมั้ง
“ อ่อ งานอะไรหร่อ “ พี่ยูอันว่าก่อนจะหันไปมองที่ตึกเช่นเดียวกับฉัน
“ ไม่รู้ค่ะ เห็นว่าทีมงานเกาหลีต้องการนักศึกษาที่นี่คนนึงเพื่อดูแลเรื่องสถานที่ “
“ ฮึ ! ใช้อำนาจสินะพักชานยอล “ พี่ยูอันบ่นอะไรก้อไม่รู้ แต่ฉันไม่ค่อยได้ยิน
“ พี่พูดอะไร ! “
“ อ่อ ปะป่าว มั่นใจเข้าไว้นะน้องพี่ ^^ “ พี่ยูอันยิ้มให้ฉันก่อนจะเอื้อมมือมาลูบหัวฉัน
ฉันยืนมองแผ่นหลังของพี่ยูอัน ขอบคุณนะคะพี่ที่พี่ยอมถอยหลังออกมา ถึงแม้ฉันจะรุ้ว่าพี่ต้องฝืนมากแค่ไหน แต่พี่ก้อยังยิ้มให้ฉัน สุดท้ายพี่ก้อยังไม่ทิ้งฉันไปไหน ขอบคุณจริงๆค่ะพี่ยูอัน
+ตึกตัวปัญหา+
ฉันเดินเข้ามาในตึกที่ทั้งเงียบ ก้อนี่จะสองทุ่มแล้วนี่มันก้อต้องเงียบเป็นธรรมดา ภายในตึกที่ดูสวยหรู ตั้งแต่เปิดเทอมเข้ามาเนี่ย ฉันก้อเพิ่งได้ย่างกรายเข้ามาตึกนี้เป็นครั้งแรก ตึกนี้เป็นตึกสำหรับนักศึกษาปีสุดท้าย
“ นูนา ! “ ภายในความมืดฉัน มีเสียงใครคนนึงเรียกฉัน ซึ่งฉันไม่รู้ว่าเสียงนั้นมาจากตรงไหน แต่นูนางั้นหร่อ ! เสียงสดใสแบบนี้มีอยู่คนเดียวที่ฉันรู้จัก !!
“ โอเซฮุน ! เซฮุนใช่ไหม “ ฉันหันไปซ้ายขวา หน้า-หลัง
“ ผมเอง อยู่นี่ๆๆๆ “ เซฮุนสะกิดฉันจากทางด้านหลัง พร้อมกับไฟที่เปิดมา
“ ^^ ตกใจหมด นึกว่าใครเรียก “
“ นูนา มาทำอะไรที่นี่ “ เซฮุนถามฉันก่อนจะมองไปที่ชุดที่ฉันสวมใส่ แหงล่ะ ก้อนี่มันเป็นชุดนักศึกษาของประเทศไทยนี่นา
“ พี่เป็นนักศึกษาที่นี่ พอดีอาจารย์ให้พี่มาหาที่ตึกนี้......ขอตัวก่อนนะ “
“ อ่า ถ้านูนามาหาอาจารย์ผู้ชายใส่แว่นตัวอ้วนๆล่ะก้อ ก้อคงเป็นที่เดียวกับผม งั้นไปกับผมฮะ “ เซฮุนว่าก่อนจะจูงมือฉันให้เดินไปกับเค้า
“ เน่ๆๆ ฉันเป็นนักศึกษาที่นี่ ฉันย่อมรู้น่า ไม่ต้องจูงๆ “ ไม่ทันแล้ว เซฮุนลากฉันเดินไปแล้ว
และภายใต้ใบหน้าของเซฮุนก้อเต็มไปด้วยความกังวล ไม่รุ้ว่าถ้านูนาเข้าไปในห้องแล้ว จะเจอหน้าชานยอลฮยองจะเป็นยังไง สองเดือนที่สองคนนี้ไม่ได้เจอหน้ากัน จะมีปฏิกิริยายังไง ขอให้ฮยองลืมเรื่องที่ผ่านมาด้วยเถอะ !!
+ภายในห้อง+
ด้านชานยอล
สมาชิกฝั่งเคทั้ง ซูโฮ แบคฮยอน ดีโอ ไค และชานยอล ต่างนั่งรอเซฮุนที่ไปตามนักศึกษาคนไทยที่นี่มา สี่คนแรกดูเหมือนอยากเห็นหน้าสาวไทยว่าจะสวยสูสาวเกาหลีได้ไหม แต่ดูเหมือนจะมีแค่คนเดียวที่นั่งไขว่ห้างแค่นหัวเราะกระดิ้วนิ้วอย่างใจเย็น ฉันอยากจะเห็นสีหน้าเทอจังเลยอ่ะอันนา ว่าถ้าเทอเห็นหน้าฉันแล้ว จะทำหน้ายังไง เห็นหน้าของคนที่เทอทิ้งเค้า ไม่พูดอะไรซักคำ ได้แต่ทิ้งจดหมายให้ไว้ดูต่างหน้า
“ แกรู้ชื่อสาวไทยคนนี้ป่าวว่ะไอ้ยอล ฉันได้ยินทีมงานเค้าคุยกันว่า เทอคนนี้เป็นที่รักและเป็นดาวของมหาลัยนี้เลยนะเว้ยยย “
“ ที่รักงั้นหร่อ “ ผมอยากจะหัวเราะให้ฟันหลุด ที่รัก พอได้เป็นที่รัก ก้อทิ้งไปไง
“ ไม่ต้องคุยกับมันหรอกแบค รอเห็นเลยดีกว่า ^^ “ ดีโอเป็นคนบอก จะดีใจทำไม !!!
แอ๊ดดด
“ ผมมาแล้ว ! “ เสียงเซฮุนดังขึ้น พร้อมกับการมาเยือนของหญิงสาวที่ผมรอมา 2 เดือน
“ อย่าลากฉันมาแบบนี้อีกนะเซฮุน ! หะ Oo ชะ ชานยอล !! “ อันนาเทอจ้องมองผมด้วยความตกใจ หน้าเทอซีดมาก ยังกับทำความผิดอะไรไว้แล้วทำสีหน้าไม่ถูก ทำออกมาเยอะๆ ฉันชอบ !
“ อะ อันนา / นูนา ! “ ทั้งซูโฮ แบคฮยอน ไคและดีโอต่างพูดพร้อมกันออกมาด้วยความคิดไม่ถึง ก่อนจะหันหน้าไปมองชานยอลที่ยังคงแค่นหัวเราะ
“ เจอกันจนได้นะ อันนา ! “
ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ อันนา ! “ ชานยอลส่งคำพูดมาที่ฉันที่แผงไปด้วยความประชด
“ ชะ ชานยอล Oo “
ฉันปล่อยมือเซฮุนพร้อมกับถอยหลัง และรีบวิ่งออกจากห้อง
“ เดี่ยวฉันจัดการเอง ! “ ชานยอลก้อรีบเดินตามอันนาไปติดๆ ด้วยสายตาที่แฝงด้วยด้วยความลึกลับ สมาชิกเอ็กโซเคที่เหลือต่างมองด้วยความไม่เข้าใจว่าทำไมชานยอลถึงทำเฉยชากับอันนาเช่นนี้
ทำไม ! ฉันต้องกลับมาเจอนายอีกด้วยพักชานยอล ทำไมฉันถึงหนีนายไมได้ซักทีนะ ความรักระหว่างศิลปิน VS แฟนคลับ มันไม่มีทางจะกลับมาเจอกันได้อีกแล้ว
พรึ่บบบบบบบบบบบ
“ เดี๋ยวสิ ! เทอทำอะไรฉันไว้หร่อถึงต้องหนี “ ไม่รู้ว่าชานยอลวิ่งตามฉันมาตอนไหน แต่มันรวดเร็วมาก หมอนี่กระชากแขนฉันให้กลับไปประจันหน้ากับเค้า
“ ปล่อยฉันนะ เจ็บ ! “ ไม่รู้ว่าทำไมฉันถึงกลัวสายตาเค้าตอนนี้จัง
“ เจ็บหร่อ ฮึ แค่นี้มันยังไม่เท่ากับที่ฉันเจ็บหรอก อันนา ! “
“ ฉันพูดไปทางจดหมายแล้วว่า........... “
“ ว่าเทอเลือกยูอันฮยองไง ! จะพูดตอกย้ำฉันอีกนานไหม “ ชานยอลทำตาโตใส่ฉัน นี่นายคิดว่าฉันกลับไทยเพราะเลือกพี่ยูอันงั้นหร่อ
“ ฉัน.......... “ ฉันเลือกที่จะเงียบ
“ เงียบทำไมล่ะอันนา “ ชานยอลแค่นเสียงใส่ฉัน
“ ในเมื่อนายคิดแบบนั้นไปแล้ว จะให้อธิบายอะไรอีกล่ะ “ ฉันบอกแต่ถึงกระนั้นฉันก้อยังคงสะบัดแขนตัวเองให้หลุดจากการเกาะกุมจากมือชานยอล มือหมอนี่เป็นตุ๊กแกหรือไง จับซะติดหนึบเชียว
“ งั้นหร่อ....ก้อดี งั้นฉันจะแย่งเทอกลับมา.....แต่ก่อนจะถึงวันนั้นเทอต้องเจ็บแบบที่ฉันเคยเจ็บซะก่อน “ ชานยอลว่าก่อนจะใช้มือสองข้างของเค้าจับไหล่ฉันให้หันมา
“ นายจะทำ..........อื้ออออออ “ ชานยอลปรี่เข้ามาจูบฉันด้วยความรุนแรง ฉันไม่สามารถหลีกทางพันธะของชานยอลได้เลย
ทำไมชานยอลถึงไม่ฟังคำอธิบายจากฉัน ทำไมนายต้องตัดสินปัญหาด้วยการทำร้ายฉันแบบนี้ ทำไมนายต้องรุนแรงกับฉันแบบนี้ด้วย ฉันผิดใช่ไหมที่นึกถึงอนาคตนายมากกว่าตัวเอง ฉันถึงยอมถอยออกมา ที่ฉันถอยออกมาไม่ใช่ว่าฉันมั่รกนายนะชานยอล แต่เพราะอนาคตวงนาย ฉันชอบที่จะมองดูนายทาง Youtube มากกว่าการได้ครอบครองทั้งหัวใจแบบนี้
ชานยอลคงอึ้งที่ไม่เห็นฉันตอบโต้ใดๆทั้งสิ้น ได้แต่ปล่อยให้ชานยอลกระหน่ำจูบฉันแบบนี้
“ อันนา ! “ ชานยอลค่อยๆปล่อยฉันให้เป็นอิสระ
“ สะใจนายใช่ไหมชานยอล ทำฉันให้พอนะ ถ้าพอเมื่อไหร่เราจะได้ต้องข้องเกี่ยวกันอีก “ ฉันบอกทั้งน้ำตาก่อนจะหันหลังเดินจากชานยอลไป โดยไม่หันมามองอีกเลย
ถ้าเทอหันมามองซักนิด เทอจะรู้ว่าผู้ชายคนนี้ไม่ได้รู้สึกยินดีเลยที่จูบเทอแบบนั้นออกไป
“ อันนา ! เทอกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่ “ ชานยอลพูดออกมาเบาๆ ก่อนจะหันหลังกลับเข้าไปในห้อง
วันรุ่งขึ้น
เพราะเมื่อคืนฉันกลับถึงบ้านเกือบสามทุ่ม ฉันขับรถวนแถวคอนโดฉันเกือบชั่วโมง พอฉันกดกริ่ง วินเนอร์ก้อเปิดประตูมาด้วยความตกใจเพราะ ฉันร้องไห้ อายไลน์เนอร์บอกกับมาสคาร่าเลอะเต็มหน้าตาฉันไปหมด
และวันนี้วินเนอร์เลยอาสามานั่งรอฉันจนกว่าเลิกเรียน
“ เจ๊ ไม่ต้องมามองผมอย่างนี้ ขึ้นไปเรียนกับยูอันฮยองเถอะ ผมจะรอแถวนี้ “ ผมวินเนอร์รีบเร่งให้เจ๊ขึ้นไปเรียนพร้อมยูอันฮยอง
“ แล้วนายไม่มีเรียนรึไง “
“ โดดซักวันผมคงไม่ติด F หรอก “
ในที่สุดเจ๊ก้อเลิกถามผม เจ๊เดินขึ้นตึกเรียนไปพร้อมยูอันฮยอง ผมเดินเตร็ดเตร่ไปทั่วมหาลัยของเจ๊ สาวๆบางคนเอาแต่มองผมกันไปทั่ว ผมรู้ว่าคนที่นี่รู้จักพี่สาวผมเป็นอย่างดี แล้วจำเป็นด้วยหร่อที่ต้องรู้จักผมด้วยน่ะ ผมไม่ได้เป็นนักศึกษาที่นี่นะ
“ เซฮุน ชานยอล ! “ ผมเรียกชายสองคนนั้นที่กำลังนั่งพักอยุ่ในเต้นท์สำหรับกองถ่ายโษณาเครื่องดื่ม นีก่ำลังถ่ายทำกันหร่อ
“ นายเป็นใคร “ เซฮุนถามผม แต่ผมสนคนข้างๆมากกว่า สองเดือนที่ผมกับเจ๊บินกลับมาเมืองไทย ผมแอบติดตามข่าววงนี้มาตลอด จะมีก้อแต่เจ๊เนี่ยแหล่ะที่มักจะหลอกตัวเองไม่ได้ติดตามวงนี้แล้ว แล้วทำไมรูปหรือโปสเตอร์ในห้องเจ๊ เจ๊ถึงไม่เอาออกไปอีกล่ะ
“ จำฉันไมได้หร่อ วินเนอร์ไง ! “ พอผมพูดจบแทนที่เซฮุนจะพูดอะไร แต่กลับเป็นชานยอลฮยองถอดแว่นกันแดดลงมาเพียงน้อยนิด ก่อนจะพูดออกมา กระทบจิตใจคนฟังมาก นี่ถ้าเป็นเจ๊ฟังนะ ผมว่าเจ๊ต้องร้องไห้ออกมาแน่ๆ รายนั้นน่ะน้ำตาตื้นจะตาย
“ เรารู้จักกันด้วยหร่อ ! “
“ เฮ้ ! ฮยองพูดกับน้องชายนูนาได้ไง “ เซฮุนผลักไหล่ชานยอล
“ นายมาที่นี่ได้ยังไง แล้วรู้ได้ว่าฉันอยู่ที่นี่ “
“ ผมอยากเจอฮยอง อยากเจอคนที่ทำให้พี่สาวผม....ต้องหลอกตัวเองอยุ่อย่างนั้น “
“ หลอกตัวเองงั้นหร่อ หลอกให้ใครคนนึงรัก มากกว่ามั้ง “
“ ผมว่าฮยองอย่าตัดสินในสิ่งที่เห็นสิฮะ บางทีสิ่งที่ฮยองคิดอาจจะไม่ใช่แบบนั้นก้อได้ ขนาดฮยองยังเคยหลงรักพี่ผมแค่ในไอจีได้เลย กะอีแค่เรื่องแค่นี้ ฮยองไม่รู้หร่อว่าเจ๊ยอมถอยออกมาเพียงเพื่อต้องการให้ฮยองมีความสุข อนาคตวงฮยองมันเป็นยังไง ลองย้อนไปนะฮะ ถ้าเปิดเผยว่าฮยองออกเดทกับพี่ผม วงอซ.เคจะเป็นยังไง “
“ .............พูดจบหรือยัง ถ้าจบแล้วก้อออกไป ! อย่ามากวนเวลาทำงานของคนอื่นเค้า “ ชานยอลฮยองบอกก่อนจะสวมแว่นตากลับเข้ามาเหมือนเดิม
“ ถ้าใครแถวนี้คิดว่าพี่ผมกลับไทยมาเพราะเลือกใครอีกคนล่ะก้อ ขอให้คิดใหม่นะ ! พี่ผมน่ะรักใครรักจริง “ ผมหันหลังเดินออกมาหลังจากทิ้งคำพูดปริศนาเอาไว้ ถ้าในตอนนั้นผมรั้งนูนาไว้ให้อยู่เกาหลีต่อ ถ้าผมยอมกลับมาคนเดียวตั้งแต่แรก เรื่องมันก้อคงไม่ยืดเยื้ออยู่แบบนี้ ขอโทษนะเจ๊ที่ผมทำตามคำขอเจ๊ไม่ได้ คำขอที่ว่านี้ก้อคือ ผมจะไม่บอกชานยอลฮยองว่าเหตุผลที่เจ๊กลับไทยเพราะอะไร
ผม= วินเนอร์ จงใจพูดแบบนั้นออกไป เพื่อให้ฮยองมาถามผมในภายหลังแน่นอน ผมมั่นใจว่าฮยองจะต้องไม่เข้าใจในสิ่งที่ผมพูดไปเมื่อกี๊ ฮึๆ ทำไมผมจะไม่รุ้ล่ะว่า เจ๊อันนา พี่สาวที่ผมรักและคลุกคลีอยู่ด้วยมาตั้งแต่เด็ก รักชานยอลฮยอง และดูเหมือนสองคนนั้นจะใจตรงกัน แต่ติดที่ว่าทิฐิการเข้าใจผิดของฮยองที่คิดว่าเจ๊ของผมบินกลับไทยมาเพราะเลือกยูอันฮยอง แต่ฮยองคิดผิดอย่างมหันต์เลยล่ะ เจ๊น่ะดีเกินกว่าที่ฮยองคิดไม่ถึงเชียวล่ะ เจ๊คิดถึงความรู้สึกของคนอื่นมากกว่าตัวเอง
สองเดือนมานี้ เจ๊ดูไม่ร่าเริง ไม่ยิ้มแย้ม และตบหัวผมเหมือนอย่างเดิม กลับมาคอนโดปุ้ป เจ๊ก้อเข้าห้องนอนไม่ออกมาอีก จะออกมายกเว้นตอนกินข้าว แล้วก้อกลับไปจำศีลในห้องเช่นเดิม แล้วยิ่งเมื่อคืน เจ๊กลับมาเกือบสามทุ่ม ไอ้รอบแต่งหน้าก้อเลอะเต็มหน้า ซึ่งผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก ผมก้อมั่นใจได้เลยว่าไอ้ข่าวในเฟชบุ๊คที่บอกว่า EXo-K มาถ่ายทำโฆษณาเครื่องดื่มที่มหาลัยที่เจ๊เรียนอยู่เป็นเวลาหนึ่งอาทิตย์ เป็นเรื่องจริง วันนี้ผมถึงต้องตามมาเฝ้าเจ๊ที่นี่ไงล่ะ ผมยอมโดดเรียนวิชาที่ผมรอมาทั้งอาทิตย์ก้อเพื่อพี่สาวของผม
*** ตอนนี้เป็นตอนของผม ใครเบื่อ ก้อไม่ต้องฟังนะฮะ ^^
ความคิดเห็น