คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : [SERIES] F o r Y o u ♡ - Fan Service 2 (JARK for All}
SERIES
Fan Service 2
JARK
For พี่โดม
- เป็นซี่รี่ส์ จบในตอน แต่อาจจะมีบ้างที่มันต่อเนื่องกัน
- มันไม่มีอะไร มันบ้า(เหมือนคนแต่ง)
- ไม่ชอบใจกดปิดไปก็ไม่ได้ว่า
- มันไม่ใช่เหตุการณ์จริง นี่คือฟิค โอเคนะมาจูบสองที
อยากเล่นแท็กบ้าง #ซรฟซวjark ขี้เกียจเม้นก็แท็กบอกนะเค้าจะไปส่อง
GOT7
หลังจากผ่านเหตุการณ์อัปยศ ที่ทำให้เขาต้องโดนคนในวงแซวไม่เว้นแต่ละวัน แต่มีอยู่หนึ่งคนที่ดูจะไม่รู้เรื่องอะไรเลยสักอย่างเดียว
คุณคิดว่าใครล่ะ
ไม่รู้เหรอ
แจ็คสัน หวังไง!!!
นี่กูจะแดกหูมึงอยู่แล้วยังไม่รู้ตัวอีก!!
เอ่อะ เอิ่ม ผิดประเด็น ข้ามไปครับ ประโยคเมื่อกี้ใครคิดก็ไม่รู้เหมือนกัน เพื่อป้องกันเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นอีกครั้งมาร์ค ต้วนเลยเลือกจะไม่ทำการเซอร์วิชอะไรกับใครใดๆ ทั้งสิ้น
เพื่อป้องกันว่าจะไปมองใครเขาด้วยสายตาแบบนั้นอีก แต่จริงๆ นะเขาว่าแฟนคลับต้องแอบไปตัดต่อหรืออะไรสักอย่างแน่นแน่ เนียนนะครับแหม่ ทีกับคนอื่นมาร์ค ต้วนก็ไม่ได้ไปมองเขาด้วยสายตาแบบนั้นเลยนี่นา
จริงป้ะ
ยังไงๆ เขาก็มองว่าเรื่องนี้มันเป็นเหตุการณ์ที่มันผิดพลาด ผิดพลาดแบบสุดๆ จริงๆ นะ
วันนี้มีงานอีก เขาไม่อยากนั่งใกล้ไอ้ตัวต้นเหตุนั้นเลยแต่เพราะโปรดิวเซอร์ได้จัดที่นั่งไว้ให้แล้ว แล้วเขาจะพูดอะไรได้ล่ะ เขามันเป็นชั้นผู้น้อย ไอดอลยังไม่ค่อยจะโด่งดังนี่ครับ ถ้าจะให้เรื่องมากมากเรื่องเดี๋ยวโดนแบนจะว่าอย่างไร
มันไม่โอเคเลยทีเดียว
หลังจากก้มหัวโค้งทักทายกับคนนู้นคนนี้เรียบร้อยเขาก็มานั่งประจำที่ ตอบคำถามที่เอ็มซีถามด้วยรอยยิ้มจริงใจและเต็มไปด้วยความสุข ถึงแม้มันจะเหนื่อย แต่เขาคิดว่านี่แหละคือชีวิตที่เขาตามหา จะให้เหนื่อยมากกว่านี้คนอย่างมาร์คก็ไม่มีหวั่นเกรง
เผลอเหลือบสายตาไปมองคนที่นั่งข้างๆ ทำไมก็ไม่รู้นะเวลาเห็นไอ้เด็กหน้ามึนนี่ยิ้มมันก็ทำให้เขาอดยิ้มตามไม่ได้ เวลามันทำอะไรตลกๆ เขาก็เผลอหัวเราะออกมา
แต่คิดถึงภาพตอนนั้นแล้วริมฝีปากที่กำลังยกยิ้มอยู่ก็หุบฉับ และแน่นอนว่ารีแอคชั่นที่เกิดขึ้นก็ทำเอาคนข้างๆ มองด้วยความงงงวย
มาร์คตวัดค้อนลูกเล็กๆ ใส่แจ็คสันไปเบาๆ ได้ยินเสียงอีกคนร้อง ‘เอ้า’ ด้วยความงงยิ่งกว่าเดิมก็เผลอเม้มปากแน่น
เม้มไม่ให้มันกระตุกยิ้มไปมากกว่านี้อ่ะนะ
โอย รู้สึกเมื่อยหน้าเบาๆ ชอบกล หน้ากูจะกระตุกรึเปล่าวะเนี่ย
กลับหอไปมาร์คต้องจัดการฝึกปรือการกดริมฝีปากไปให้เผลอยิ้มใส่ใครบางคนกับกระจกสักหน่อยแล้ว
นี่มาร์คจริงจังนะครับบอกเลย
F A N S E R V I C E
มาร์คกำลังมาร์กหน้า
คนเป็นไอดอลนะครับคุณ มันก็ต้องใส่ใจรายละเอียด ยิ่งอายุมากเข้าหน้าก็จะเป็นริ้วรอย แถมไปทำงานยังเจอทั้งเมกอัพทั้งฝุ่นทั้งไฟสารพัดจะทั้งที่ทำให้หน้าเราพังได้
มองข้าวของเครื่องใช้ที่ได้รับสมนาคุณมาจากต้นสังกัดและสปอนเซอร์ทั้งหลายแหล่แล้วได้แต่ยิ้มกริ่ม มีแต่ของดีๆ ทั้งนั้น มาร์คล่ะปลื้มซะไม่มี
นี่ก็เป็นการแฟนเซอร์วิชอย่างหนึ่งนะครับคุณผู้ชม การทำให้หน้าเราเด่งและเต่งตึงตลอดเวลาแบบนี้
มือเลื่อนเปิดเพลงในไอพอดแถมเร่งเสียงเอาซะใครจะเสียงดังแค่ไหนก็ไม่มีทางได้ยิน
แล้วก็ไม่ได้ยินอะไรเลยจริงๆ เสียด้วย
F A N S E R V I C E
เด็กหนุ่มเคาะประตูจนเจ็บมือไปหมดก็ยังไม่เห็นวี่แววว่าคนในห้องจะลุกมาเปิด ก็เลยถือวิสาสะของคนมีมารยาทเปิดประตูเข้ามาเลย เห็นอีกคนหันหลังทำอะไรยุกยิกก็ได้แต่สงสัย เดินเข้าไปก็เรียกไปด้วยเบาๆ แต่ไม่มีทีท่าว่าอีกคนจะตอบกลับ
“มาร์ค”
“...”
“ต้วน”
“...”
“มาร์คฮยอง!!!” โว้ะ แจ็คสันอยากกัดหูคน เดินเข้าไปใกล้ๆ ก็ถึงบางอ้อ แหม่ ใส่หูฟังเปิดเพลงดังลั่นออกมาถึงข้างนอกอย่างนี้นี่เองถึงไม่ได้ยินอะไรเลย ถึงว่าล่ะ
นี่ถ้าไฟไหม้คนที่ตายก่อนคงเป็นใครก็ไม่ต้องไปสืบให้เสียเวลา
“อะ อ่าว แจ็ค ว่าไง” คนตัวบางหันมามองตามมือขาวที่ดึงหูฟังจากหูเขาออก เงยหน้ามองคนที่ยืนค้ำหัวอยู่ คิ้วทั้งสองข้างก็คนตรงหน้าขมวดนิดหน่อย
เอิ่ม เป็นไรง่ะ
ไม่เคยเห็นคนบ้าๆ บอๆ แบบนั้นทำสีหน้าจริงจังแบบนี้มาก่อนเลยให้ได้ มาร์ครู้สึกไม่โอเค
“พี่หลบหน้าผมทำไม”
“หะ หา ฉัน ...เหรอ?” ชี้หน้าตัวเองอย่างงงๆ เห้ย นี่กูไปหลบหน้ามันตอนไหน ไม่มี๊
“ใช่ เดี๋ยวนี้พี่ไม่ค่อยมาเล่นกับผมเหมือนเดิม” เด็กหนุ่มว่าก่อนจะดึงหูฟังออกมาจากหูทั้งสองข้างของคนโตกว่า ปิดเพลงในไอพอดแล้วก็วางไว้บนโต๊ะให้เสร็จสรรพ
มาร์ค ต้วนได้แต่มองการกระทำนั้นตาปริบๆ มือก็ยังยกขึ้นชี้ที่ตัวเองจนกระทั่งคนตรงหน้าคงทนไม่ไว้ จับมือข้างที่กำลังหันเข้าหาตัวเองของเขาออก
แถมยังกุมเอาไว้หลวมๆ อีกด้วย
ฟัคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคค
นี่มันเรื่องปกติที่ผู้ชายเขาทำกันเหรอวะ มาร์ค ต้วนไม่อันเดอร์สแตน
“พี่หลบหน้า ไม่ค่อยเข้ามาคุยกับผม”
“คุยดิ ก็นี่ไงคุยอยู่” จริงๆ นะ พยักหน้าให้กับความคิดตัวเองสองหงึก นี่ไง ถ้ามาร์คไม่คุยแล้วหมาจากไต้หวันที่ไหนจะคุยกับมันอยู่ล่ะ วู้วว ไอ้เด็กแจ็คสันเข้าใจยาก
“ไม่ใช่แบบนี้ ปกติเราคุยกันมากกว่านี้”
“ก็เราต้องทำงานนี่...มั้ง เราก็เลยไม่ค่อยว่างมาเล่นกันอ่ะ” เปล่าแถ สีข้างมาร์คแค่แสบนิดๆ ไม่ได้เจ็บอะไร ไม่ต้องมามองกันอย่างนั้นเลย อิธ่อ
“ไม่ใช่อ่ะ จริงๆ นะ ผมว่าพี่ดูแปลกๆ”
“แปลก? ฉันอ่ะเหรอ? แปลกตรงไหน ฉันหล่อขึ้นรึไง” แจ็คสันเลิกคิ้วแล้วมองหน้าคนพูดประโยคนั้น ริมฝีปากยกยิ้มขึ้น
เออมันหล่อ แต่มาร์ครู้สึกว่ามันเป็นรอยยิ้มที่เจ้าเล่ห์ยังไงชอบก๊ลชอบกล
“พี่อ่ะนะหล่อ ส่องกระจกดูสักหน่อยนะครับ” พูดไม่พอยังยกกระจกอันเล็กๆ ที่วางอยู่ตรงชั้นมาให้อีกต่างหาก
มาร์คเกือบจะของขึ้นอยู่แล้วถ้าไม่ได้ยินประโยคถัดไปซะก่อน
“พี่น่ารักจะตาย โดยเฉพาะตอนแก้มแดงๆ อย่างเงี้ย หึหึหึ” พูดจบก็จิ้มแก้มแดงๆ ของคนตรงหน้าสองสามทีก่อนจะเดินออกมา
มาร์คอ้าปากค้างมองตามหลังรุ่นน้องสมาชิกในวงที่กำลังเดินออกจากห้องนอนเขาไป
ตะ ตกลงมันเข้ามาถามแล้วมันได้คำตอบหรือเปล่า
เอ๊ะ ตกลงกูงงหรือมันงงหรือใครงงกันเอง
ยกกระจกที่อีกคนยัดใส่มือขึ้นมามองอีกครั้ง
แก้มสองข้างมีเลือดฝาดเป็นสีเข้มแลดูน่ารัก
ประโยคนั้นมันใช้กับผู้ชายแมนๆ อย่างเขาได้ที่ไหนกันล่ะว้อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ไอ้แจ็คสันนนนนนนนนนนนนนนนนนน มึงมารับผิดชอบกูเลยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
มึงทำให้หน้ากูแดง หน้ากูเป็นผื่นเพราะนิ้วที่มึงจิ้มแก้มกูตะกี้แน่นแน่ แน่นแน่แน่นแน่
ไม่ใช่เพราะกูเขินอะไรเลยนะเว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
จริงจริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง เชื่อมาร์ค ต้วนสักครั้งเถอะนะะะะะะะ
จัลร้อง น้ำตาไหลขอแชร์นะครัช
END Or TBC.
- จริงๆ คือมันจบในตอนอ่ะจ้ะ ซีรี่ส์เรื่องแฟนเซอร์วิชเน้อ มีไปเรื่อยๆ จนกว่าคนอ่านจะเบื่อ๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕
- มุกไม่ฮาพาคนอ่านเครียด ข้อขออภัยในความไม่สะดวกมา ณ ที่นี้ด้วย แง่ม
- มันมาอีกแล้วอ่ะะะ แงงงงงง ใครก็ได้ช่วยห้ามเราหน่อย ไม่อยากอัพแล้ว (โดนรีดเดอร์ถีบ)
- จาร์คมาอีกแล้วคร่า ขอกันเยอะก็เอาไปเล่ออะะะะ
- มันไม่มีอะไรมันบ้ามันติ๊งต๊อง เอ็นจอยรีด ย้ำเสมอว่านี่คือฟิค แล้วเป็นฟิคที่ไม่มีอัลไลใดๆ เลย
- รักทุกคน เลิ้บยูเวรี่มัชชึ
ความคิดเห็น