คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : [OS] F o r Y o u ♡ - I need... (MarkJr. for nami}
I need…
MARKJR.
For nami
Note :
- เปลี่ยนแนวบ้าง นิดนึงนะกลัวจะเบื่อแบบคอเมดี้ หุหุ
- รับไม่ได้ขออภัยกดปิดไปก็ไม่ได้ว่า
- นี่คือฟิค ย้ำนี่คือฟิคชั่น
GOT7
ผมยิ้มให้เขา
...ยิ้มให้ด้วยความลำพอง
ผมมองหน้าเขา
...ด้วยสายตาแห่งรัก
ผมรักเขา
...ด้วยหัวใจทั้งหมดที่มี
I N E E D
ผมคิดอยู่เสมอว่าสักวัน อ้อมกอดนั้นจะเป็นของผมแค่คนเดียว แต่ผมคิดผิด เขาไม่เคยเหลือบมองสายตามาหาผม ถ้าข้างกายของเขามีใครอีกคน
นั้นสิ แล้วคนอย่างผม
คนอย่างมาร์ค ต้วน สำคัญตอนไหนกันล่ะ
ตอนที่เขาเหงา และไม่มีใคร
แค่นั้นเองหรือ
You have 1 message
มาร์ค ว่างไหม เนียร์อยากดูหนังอ่ะ
นะนะนะ ให้เวลาสิบห้านาทีสำหรับคนเก่ง จุ้บ
From Jr.
ไม่ถึงสิบห้านาทีหรอก ผมก็มายืนตรงหน้าเขา คนตัวเล็กน่ารัก ยิ้มสวย จูเนียร์เดินตรงมาหาผมเมื่อเห็น เขาไม่ต้องบอกหรอกว่าอยู่ตรงไหน ผมไม่ต้องโทรถาม
เพราะผมรู้ ผมรู้ดี
“มาร์ค นี่ยังไม่ถึงสิบนาทีเลย ขับรถเร็วอีกแล้วสิ เนียร์แค่แกล้งเอง ทีหลังไม่ต้องรีบนะ” พูดจบก็ยิ้มให้เสียหวานอดทำให้ผมยิ้มตามไม่ได้ จูเนียร์พูดแบบนี้ทุกครั้งที่ผมมาเร็วนั้นแหละ แต่...
“แล้วใครกันล่ะงอนตุ๊ปป่องเพราะมาร์คมาสายไปเกือบสิบนาที”
“ง่า มาร์คอ่ะ เราไปดูหนังกันเถอะ เดี๋ยวเนียร์เลี้ยงเอง” จูเนียร์เดินนำผมขึ้นบันไดเลื่อนไป หันมามองแล้วยิ้มให้ผมน้อยๆ เมื่อรู้ว่าผมไม่ได้เดินตาม ผมยิ้มให้เขาน้อยๆ ก่อนจะเดินตามหลังเขาไป
ไม่เคยมีสักครั้งหรอกที่จูเนียร์จะจับมือถือแขนผมในที่สาธารณะแบบนี้ ก็ผมไม่ใช่คนๆ นั้นนี่นา
“มาร์คคนหล่อ ป๊อปคอร์นไหม” เรานั่งกันอยู่ในโรงหนังแล้วล่ะ โรงหนังมันมืด แถมที่นั่งข้างๆ เราทั้งสองคนยังไม่ค่อยจะมีใคร เพราะอย่างนั้นจูเนียร์เลยไม่สนใจมือซุกซนของผมที่ไล้ไปตามเรียวขาของเขาหรือจะซุกซนผลุบหายเข้าไปในเสื้อ ผมยิ้มให้เขาในความมืดแม้จะรู้ว่าเขาอาจจะไม่เห็น แต่จูเนียร์ก็น่ารักมากพอจะหยิบป๊อปคอร์นมาป้อนให้ถึงปาก
“จูเนียร์ครับ คืนนี้ไปนอนกับมาร์คนะ”
เห็นแก้มแดงๆ เลยอดใจไม่ไหวโน้มตัวลงไปหอมฟอดใหญ่ๆ จูเนียร์น่ารักเสมอและจะน่ารักมากกว่านี้
ถ้าเขาเป็นของผมเพียงแค่คนเดียว
I N E E D
มันไม่ใช่ครั้งแรกที่พวกเราทำบาป ไม่ใช่แค่ครั้งเดียว พวกเราโถมตัวใส่กันเหมือนแม่เหล็กต่างขั้ว กดจูบและรุกเร้า ผมไม่รู้หรอกว่าต่อไปมันจะไปยังไง แต่ผมก็ต้องยอมรับมัน
“เห้ยไอ้มาร์คกูมา... เนียร์!!” เสียงทุ้มดังแทรกกิจกรรมวาบหวามที่พวกเรากำลังทำทำให้ร่างบางผละออกจากผม เขาผุดลุกผุดนั่งบนโซฟาทั้งๆ ที่เสื้อผ้าหลุดลุ่ย สีหน้าตกใจที่เห็นเขาคนนั้น
ไม่ต้องมองซ้ำก็รู้ว่าเราสองคนกำลังทำอะไรกัน
“จะ เจบี มาได้ไง” จูเนียร์ลุกไปหาผู้ชายตัวสูงที่ส่งเสียงเรียกเขาเมื่อกี้ ผมได้แต่นั่งมอง อิมแจบอมกำหมัดแน่นกัดฟันกรอด หน้าเป็นสีแดงเข้มด้วยความโกรธ
ผมได้แต่มอง ผมเป็นคนนอก จะทำอะไรได้
“จูเนียร์นี่มันอะไรกัน!!”
“เจบี เจบีฟังเนียร์ก่อน มันไม่ใช่อย่างที่เจบีคิดนะ” จูเนียร์ละล้ำละลักปากคอสั่น
“บีเชื่อในสิ่งที่ตาบีเห็น จูเนียร์ เราเลิกกันเถอะ”
“ไม่นะ ไม่นะเจบี ไม่เอาอย่างนี้” จูเนียร์รีบวิ่งไปคว้าท่อนแขนคนที่กำลังจะเดินออกไปจากห้องแต่อิมแจบอมก็แค่สะบัดออก แรงจนทำให้อีกคนล้มลงไปนั่งกับพื้น ผมผุดลุกขึ้นด้วยความตกใจ มองสายตาเจบีที่มองจูเนียร์แวบหนึ่งด้วยสายตาแบบนั้น
สายตาของความเสียใจ ที่ผมมีมาตลอดเวลาเห็นสองคนนี้อยู่ด้วยกัน
แจบอมเหลือบสายตามามองผมด้วยสายตาที่ผมอ่านไม่ออก ก่อนจะเดินออกไป ผมได้แต่ก้มตัวลงไปกอดคนที่กำลังร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่บนพื้นห้อง
“จูเนียร์ ไม่เป็นไรนะ”
“ฮึก ฮือออ มาร์ค เจบีทิ้งเนียร์ไปแล้ว ฮือออ เนียร์ไม่เหลือใครอีกแล้ว” ผมได้แต่ลูบหลังลูบแขนอีกคน สองแขนกระชับกอดคนตัวบางแน่น
“เนียร์ยังมีมาร์คนะ”
.
.
.
ถึงจะรักกันมากแค่ไหน คุณทนได้เหรอที่เห็นแฟนตัวเองกำลังนอนกับเพื่อนสนิท
เป็นผมผมก็ทนไม่ได้หรอก
ขอบคุณที่อ้อมกอดผมกว้างพอที่จะทำให้ผมมั่นใจว่าจูเนียร์ที่ซบลงร้องไห้สะอึกสะอื้นมองไม่เห็นรอยยิ้มของผม
ผมเสียใจที่เขาร้องไห้ น้อยใจที่เขารักผู้ชายคนนั้นมากมายขนาดนี้
แต่ริมฝีปากผมปรากฏรอยยิ้มกว้าง
จูเนียร์จะไม่รู้หรอกว่าทำไมเจบีถึงมา ความลับที่ว่าผมเองเป็นคนส่งข้อความไปบอกให้เจบีมาที่นี่เพื่อมาเอาของจะหายไปพร้อมกับผม ผมไม่ได้จะให้เจบีมาเอาของ ผมแค่จะทำให้เขาทิ้งของๆ เขา
...เพื่อผม
ผมรู้ว่าผมเลวที่ทำแบบนี้ แต่ผมรักจูเนียร์มาก
ผมต้องการแค่เขาแม้จะไม่ได้หัวใจก็ไม่เป็นไร
แค่มีจูเนียร์ ผมก็พอใจแล้ว...
END
ไม่ต้องโยนไหมาดิฉันไม่ต้องการ
พี่มากคนเลว พี่มากแม่ ง ตอนแรกเหมือนจะน่าสงสารเนอะ
ถ้าอ่านความนำตอนแรกอ่ะจ้ะจะรู้ ทำไมพี่มากถึงยิ้มให้จูเนียร์ด้วยความลำพอง ใช่ค่ะ เพราะฮีวางแผนมาแล้วค่ะ ฮีรู้ว่าสุดท้ายนางก็ต้องเลิกกับพี่เจบี
ถึงไม่ได้หัวใจแต่ได้ตัวของยังดีวะ
นั้นแหละค่ะ เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดเนอะ เจบีจะไม่รู้ความลับที่สองคนนี้ทำกันลับหลังแน่ถ้าพี่มากแกไม่ส่งข้อความไปบอก เจบีแกรู้อยู่แล้วค่ะว่าพี่มากรักแฟนแกมาก พอมารู้แบบนี้มันก็จะให้อภัยก็กระไรอยู่เนอะ
สรุปเรื่องนี้พี่เจบีเป็นพระเอกนะคะ ส่วนน้องเนียร์ก็เป็นนางร้ายที่มีตัวร้ายกว่ามารัก จบ...
นี่ฟิคอะไรของมัน ทอร์กยาวเชียว เอ็นจอยรีด.
นี่ฟิคค่ะ ย้ำฟิคนะฟิค
ความคิดเห็น