ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : l
l
Happy birthday to you, Happy birthday to you
Happy birthday Happy birthday
Happy birthday to you.
Happy birthday to you, Happy birthday to you
Happy birthday Happy birthday
Happy birthday to you.
เสียงร้องเพลงกับเสียงปรบมือแสดงความยินดีให้กับวันเกิดของผมดังขึ้นภายในคอนโดใจกลางกรุงเทพ ใช่แล้วล่ะวันนี้เป็นวันเกิดของสุดหล่ออย่างผม นายแจนนั่นเองตอนแรกก็กะว่าจะไปเหมาร้านเหล้าฉลองกันแต่ติดตรงที่ว่าครอบครัวผมแห่กันมาหมดเนี่ยสิ
"น้องแจนของแม่ สุขสันต์วันเกิดนะลูกเรียนจบเมื่อไหร่ก็อย่าลืมไปเยี่ยมพ่อกับแม่ที่บ้านบ้างนะ"ผู้เป็นแม่หอมหัวผมเบาๆพลางลูบหัวคนเป็นลูกอย่างเอ็นดู
"โห่แม่ แจนไม่ลืมหรอกหน่า"ผมกอดเอวแม่อย่างหลวมๆแล้วหอมแก้มท่านดัง ฟอด พ่อถึงกับหันมาเขกหัวผมเบาๆ
"พ่ออ่ะ!"พ่อผมน่ะเป็นคนขี้หึงมากๆแม้แต่กับลูกก็ไม่เว้นเหม็นความรักจริงๆ
"อ่ะ พี่เจย์คนหล่อมีของขวัญมาให้น้องแจนด้วยล่ะ" ผมถึงกับตะลึงให้ภาพตรงหน้า ตุ๊กตาหมีตัวเท่าคน!
"พี่เจย์ แจนโตแล้วนะเรียนปี3แล้วยังจะซื้อตุ๊กตาให้อีก"เบะปากให้คนตรงหน้าไปหนึ่งที
พี่เจย์คือพี่แท้ๆของผมตอนนี้ทำงานอยู่ในบริษัทยักษ์ใหญ่อย่าง Jn Group ที่พ่อผมเป็นเจ้าของและพี่ผมคงจะได้รับตำแหน่งสืบทอดบอสในเร็วๆนี้
"เอาหน่าถือว่าเป็นตัวแทนของทุกคนในบ้านไงเวลาคิดถึงพ่อหรือแม่ก็กอดซะ"พี่เจย์พูดแล้วเอามือมายีผมจนเสียทรง
นั่นมันคำสั่งชัดๆ!
00.05 น.
ผมสะดุ้งตื่นมาตอนเที่ยงคืน ตอนนี้ทุกคนกลับบ้านกันหมดแล้ว ผมรู้สึกมึนหัวนิดหน่อยสงสัยเมื่อเย็นจะดื่มเยอะไปหรือผมคออ่อนเองวะ
'อะไรวะ'
ผมสบถคำหยาบใจแล้วเอื้มมือมาขยี้ผมอย่างเบื่อหน่าย เมื่อกี้ผมกำลังฝันว่าจะได้กินน้องแตงโมนมโตดาวคณะนิเทศอยู่เลย!จริงๆคอนโดนี้พ่อผมเป็นคนซื้อให้ตอนรู้ว่าผมสอบติดมหาลัยชื่อดัง เวอร์เก่งทุกเรื่องเลยพ่อผม
ตึก ตึก
'เสียงฝีเท้า?'
ผมก้าวขาลงจากเตียงอย่างช้าๆแล้วย่องไปเปิดประตูห้องนอนอย่างเบามือที่สุด โจรหรอวะ แต่นี่มันคอนโดอย่างหรูความปลอดภัยมันต้องสูงอยู่แล้วไอแจน! ผมเขกหัวตัวเองที่คิดอะไรโง่ๆแบบนี้ แต่เอาวะ ผมเอื้อมมือไปหยิบแจกันดอกไม้แล้วชูมันขึ้นเหนือหัว
'มาดิ่ไอ่โจร'
ปากว่าขาก็ขยับไปตามเสียงนั้น ปึก ผมหันไปตามเสียงนั้นอย่างรวดเร็วกล้าดียังไงถึงจะมาขโมยของในห้องแจน ถึงจะไม่มีสร้อยคอทองหรือเครื่องเพชรแต่พวกบัตรเครดิตน่ะเขามีแทบนับไม่ถ้วน
"ย้ากกกกกก"
!!!!!
00.20 น.
ให้ตายเหอะ ชาตินี้เขาจะไม่จัดปาร์ตี้หรืองานสังสรรค์อะไรในห้องเขาอีกแล้ว ก็เมื่อกี้เขาน่ะวิ่งสะดุดกระป๋องเบียร์ที่วางอยู่บนพื้น! น่าอายชะมัดหัวจะโนมั้ยเนี่ย บ่นไปก็ไม่ได้อะไรผมก้มเก็บขยะที่เกลื่อนกลาดบนพื้นผมเหลือบไปเห็นตุ๊กตาตัวโตที่พี่เจย์พี่ชายของผมให้มาเมื่อเย็น
"แกเห็นสินะไอหมีโง่"ผมเดินไปกัดหูมันอย่างหมันเขี้ยว ถึงผมจะหน้าโหดแต่ผมก็ชอบอะไรที่มันน่ารักๆนะผมอุ้มตุ๊กตาหมีตัวนี้แล้วเดินเข้าห้องนอน
"อืมมม จะว่าไปไหนๆพี่เจย์ก็ให้ตุ๊กตานี่กับแจนแล้ว ไว้เอาไปให้น้องแตงโมแล้วขอน้อง--"
ตี๊ด ตี๊ด
เสียงนาฬิกาปลุกโทรศัพท์ผมดังทั้งๆที่ผมไม่ได้ตั้งเนี่ยนะ ผมเอื้อมมือไปปิดเสียงมือถืออย่างหัวเสียให้ตายเถอะวันนี้มันวันอะไรวะทำไมมีแต่เรื่อง ผมล้มตัวนอนลงข้างๆเจ้าหมีตัวโตที่กำลังนอนหันหน้ามาทางผม ไหนๆก็จะให้คนอื่นแล้วขอใช้ก่อนสักรอบคงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง เป็นเพราะผมนึกถึงน่มน๊มของน้องแตงโมแน่ๆถึงทำให้มีอารมร์แบบนี้
ฟุบ
cut
twitter:demdex_
08.00 น.
กริ๊งงง กริ๊งงง
"อื้ออ"ผมเอื้อมมือไปกดรับโทรศัพท์ ไอจินคงจะโทรมาตามผมไปเรียนแน่ๆ
"ไอสัสคุณชายแจนเมื่อไหร่มึงจะลากสังขารมาเรียนสักที เรียน8ครึ่งแล้วตอนนี้มันกี่โมงแล้วมึงอยากโดนจารณ์เพ็ญศรีด่ากรอกหูแต่เช้าหรอ"
ผมลุกจากเตียงอย่างเบื่อหน่ายโยนมือถือเครื่องหรูไว้บนเตียงแล้วเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวมาพาดบ่าเดินเข้าห้องน้ำอย่างไม่รีบร้อน
"เชี่ย"
ทำไมผมถึงมีรอยจูบที่คอ!เรื่องเมื่อคืนไม่ใช่ความฝันหรอ! ว่าจบผมก็รีบอาบน้ำใส่ชุดนักศึกษาชายที่มันเข้ากับผมเหลือเกินแต่นี่ไม่ใช่เวลาที่จะมาชมตัวเองนะไอ่แจน!
08.29 น.
"แฮ่ก แฮ่ก" ตอนนี้ผมวิ่งมาที่ตึกวิศวะเพื่อหาเพื่อนผม ไอจินกับไอชาน
"ไรวะคุณชายแจน วิ่งอย่างกับหนีผีมา" ไอชานพูดขึ้นพลางหันไปหัวเราะกับไอจิน
"พ่อง"ด่าเสร็จก็หยิบขวดน้ำในมือไอจินมาดื่มแก้อาการเหนื่อยและกระหายน้ำเพราะวิ่งมาหาพวกมัน พวกเรา3คนเป็นเพื่อนกันตั้งแต่มัธยมต้นเลยทำให้พวกเราดูสนิทกันเป็นพิเศษ
"จารย์ ยกคลาส"ไอจินพูดขึ้นแล้วตบบ่าผมเบาๆ
"ไอเหี้ยเอ้ย" แล้วกูจะวิ่งมาเพื่อ
"แจน" ชานเรียกผม
"หือ"ผมหันไปขมวดคิ้วใส่มัน
"คอ"
!!!
ผมเอามือมาปิดแต่ก็ไม่ทันสายตาเพื่อนสองตัวนี้ซะแล้ว
"แหน่ะ แอบกกสาวหรอเพื่อน เมื่อคืนได้คนไหนอ่ะ น้องแนนหรอเห็นเอาของขวัญวันเกิดมาให้"ไอจินพูดด้วยน้ำเสียงหยอกล้อพร้อมกับยิ้มกรุ่มกริ่ม
เอาเถอะ ยังไงผมก็ปิดเรื่องนี้ไม่ได้อยู่แล้ว
"ตุ๊กตาที่บ้านกู...มันแปลกๆ" ผมพูดแล้วทำหน้าเคร่งเครียด ไอจินหลังจากที่เห็นก็หุบยิ้มโดยอัตโนมัติ
"แปลกตรงไหนวะ มันมีชีวิตหรือไง"
.
.
.
.
"มัน...ปล้ำกู"
ก็นั่นแหละครับหลังจากที่ผมบอกพวกมันก็ลากผมไปที่ประจำอย่างโต๊ะหินอ่อนหลังตึกวิศวะ แถมยังโดนซักถามเรื่องทีเกิดขึ้นจนหมด
"ไหนๆก็เจอแล้ว มึงมีวืธีปราบผีอะไรพวกนี้ป่ะ"ผมหันไปถามไอจินที่กำลังก้มหน้าก้มตากดมือถือของตน
เพี้ย
ตบหัวมันไปหนึ่งที สนใจกูหน่อยดิ่วะ!
"โอ้ย กูก็กำลังหาวิธีอยู่เนี่ย"มันพูดพลางส่งมือถือมาให้ผมดู
วิธีปราบผีหื่นแบบอยู่หมัด
"ไอสัส ทำอย่างกับกูโดนผีลุงหื่นลวนลามงั้นแหละ"ผมส่งมือถือคืนให้มัน ถ้าให้ผมอ่านมากกว่านี้ผมได้ปาเครื่องนี่ทิ้งแน่ๆ
"เอ้า ก็มึงไม่บอกพวกกูอ่ะว่าเป็นผีแบบไหน"จินท้วง
"ตอนนั้น มันเรียกกูว่าพี่ "
นึกถึงเหตุการณ์นั้นแล้วขนลุกชะมัด เขาแน่ใจนะว่าไม่เคยไปฆ่าใครที่เคยฆ่ากับมือก็มีแค่พวกยุงไม่ก็มดที่เผลอไปเหยียบไหงเขาถึงเจอผีตุ๊กตาตัวเท่าคนหลอกได้เนี่ย หรือว่าจะเป็นผีที่ตามเขามาจากชาติที่แล้ว!!
"เอาเถอะ กลับไปคืนนี้ก็ค่อยพิสูจน์อีกทีแล้วกัน"ไอชานพูดพลางตบบ่าผมเบาๆเพื่อเป็นการปลอบใจ
"เออ งั้นกูกลับละฝากเช็คชื่อคาบบ่ายให้ด้วย"
ขายาวเรียวเดินทอดน่องไปที่โรงจอดรถอย่างเบื่อหน่ายก่อนจะหยิบหมวกกันน็อคมาสวมอย่างลวกๆแล้วหยิบกุญแจรถในกระเป๋ากางเกงมาเสียบสตาร์ทรถ
17.00 น.
กว่าผมจะกลับมาถึงคอนโดทำเอาเกือบค่ำเพราะมัวแต่ไปหาอุปกรณ์ปราบผีที่วัดมาน่ะสิ เล่นกับใครไม่เล่นคิดจะเล่นกับพี่หรอไอ่น้อง
ติ๊ง
เสียงประตูลิฟท์เปิดเรียกสติร่างบางที่ยืนอยู่ด้านในคนเดียว ขายาวก้าวดุ่มๆไปที่ห้องเขาอย่างไม่รีรอ เค้าต้องรีบก่อนที่จะถึงเวลาผีออก!
แอ๊ดดด ปัง
เสียงปืดประตูของเขาทำให้คนที่อยู่ในห้องหันมา...
"เชี่ย!่ ไอผีเด็กหมีเวรยังไม่ถึงเวลาที่ผีจะออกมาไม่ใช่หรอวะ!"ผมเดินถอยหลังจนหลังแนบไปกับประตูที่ผมปิดเมื่อครู่
"พี่กลับมาแล้วหรอ ผมหิวจะแย่"คนร่างสูงเปล่งเสียงนุ่มทุ้มที่เป็นเอกลักษณ์ของเขาพร้อมกับเดินมาหาเขาเหมือนเมียรอผัวกลับบ้านไม่มีผิด แต่นี่มันบ้านกู!!
"ถอยไปเลยไอสัส กะ กูมีน้ำมนต์! ถ้ามึงก้าวขาเข้ามาแม้แต่ก้าวเดียวกูจะสาดมึงจริงๆด้วย"ผมจ้องเขม็งไปที่ดองตาของเขา เด็กคนนี้เป็นคนที่มีรูปร่างสูงโปร่งพอๆกับเขาถึงผิวจะคล้ำกว่าเขาหน่อยแต่ก็ไม่ลดออร่าความหล่อของเขาเลยสักนิดขนตายาวปากเป็นกระจับสีพีชอ่อนๆอย่างกับเจ้าชายไม่มีผิด แต่นี้มันไม่ใช่เวลามาชมผีนะไอแจน!ผมเรียกสติตัวเองด้วยการส่ายหัวเบาๆ พอรู้สึกตัวอีกทีเขาก็มาอยู่ข้างหน้าผมเสียแล้ว
"ไม่กลัวน้ำมนต์กูหรือไง"ผมทำท่าจะสาดน้ำมนต์ที่อยู่ในขัน มันต้องกลัวดิวะ
"ก็พี่บอกว่าถ้าผมก้าวขาไปหาแม้แต่ก้าวเดียวจะสาดน้ำมนต์ใส่ แต่ผมไม่มีขาให้ก้าวนะผมลอยมา"ผมกัดฟันกรอด คนอย่างเขาน่ะไม่เคยเถียงใครแพ้เลยนะแต่จะมาแพ้ให้เด็กไม่มีหัวนอนปลายเท้าแบบนี้ได้ยังไงกัน
"ผมทำความสะอาดห้องให้พี่แล้ว ไหนรางวัลผมล่ะ?" คนตัวสูงที่สูงกว่าผมนิดหน่อยเอียงคอถามอย่างน่าเอ็นดูสำหรับทุกคนแต่ยกเว้นผมไว้คนนึง
"ไม่ได้ขอให้ช่วย แล้วก็นะมันยังไม่มืดเลยมึงโพล่มาได้ไง" ผมขยับตัวออกจากรัศมีของเขา ใครจะไปอยากอยู่ใกล้ผีหื่นแบบไอเด็กนั่นกัน
"ผีจำเป็นต้องโผล่มาเฉพาะตอนกลางคืนหรือไงวะพี่ พี่ดูหนังมากไปป่ะเนี่ย"มันพูดพลางขำให้กับท่าทีอึกอี่กของผม
ผมไม่อยากจะสนทนากับเขาแล้วจริงๆมีหวังผมได้เป็นโรคประสาทตายแน่ๆ
"แล้วมึงมาหลอกกูทำไม กูไปฆ่ามึงชาติไหนมาหรือไง" ว่าไปนั่น ผมลงที่โซฟากลางห้องแล้วหยิบกระป๋องเบียร์ที่ซื้อมาระหว่างทางกลับคอนโด เปิดฝาออกแล้วยื่นไปให้คนที่ยืนมองผมอยู่
"ผมยังไม่บรรลุนิติภาวะ ดื่มไม่ได้"ผมแทบจะสำลักเบียร์ที่ดื่มเข้าไปเมื่อได้ยินประโยคนั้น
ยังไม่บรรลุนิติภาวะแต่มาปล้ำเขาเนี่ยนะ
"มึงชื่ออะไร อายุเท่าไหร่"ผมพูดพลางกระดกเบียร์เข้าปากเพื่อไม่ให้เขาสังเกตว่าผมสนใจเขาแค่ไหน ก็แค่อยากรู้ว่าทำไมถึงมาหลอกเขาแค่นั้นแหละ เห่อะ
"ผมชื่อเจมส์ครับ อายุ17อีก3เดือนก็18แล้วครับ"หมอนั่นพูดจบก็ลอยมาใกล้ๆผม ย้ำว่าลอยมาหาผม แต่เมื่อคืนมันก็มีขาอยู่ไม่ใช่หรอวะ
"แล้วทำไมถึงไม่ไปเกิด"ไอเด็กนี่หลบตาเขาทันที สงสัยคงจะมีเรื่องที่ห่วงอยู่สินะ
เงียบ
"โอเค ไม่ถามแล้ว" ผมลุกจากโซฟาเพื่อที่จะไปอาบน้ำ แต่ทว่ามือหนาของอีกคนจับข้อมือของเขาไว้เสียก่อน
"ผม...อยู่ในตุ๊กตาตัวนั้น"นิ้วเรียวยาวของร่างสูงชี้ไปยังตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ที่เขาได้เป็นของขวัญจากพี่เจ์พี่ชายของเขา
"ผม...จำอะไรไม่ได้เลย แต่ว่านะผมยังไม่ตายแน่ๆ"มือหนาบีบข้อมือผมแน่นกว่าเดิม ผมนิ่วหน้าด้วยความเจ็บแต่เขาดูไม่สนใจเขาเลยสักนิด
บางทีที่ไอเด็กนี่บอกว่าจำไม่ได้อาจจะเป็นเรื่องจริง แต่การอยู่ด้วยกันแบบนี้ไม่ใช่ว่ามันจะมาดูดพลังชีวิตของผมหรอกถูกมั้ย? จะยังไงก็ช่างตอนนี้ผมเหนื่อยจะตายอยู่แล้วอย่างน้อยมันก็ยังช่วยผมทำความสะอาดเศษซากขยะปาร์ตี้เมื่อคืนจนหมด ต้องขอบคุณสักหน่อยแล่วล่ะ เรื่องของไอ่เด็กนี่ค่อยว่ากันอีกทีพรุ่งนี้แล้วกัน
"นี่เจมส์....อาบน้ำด้วยกันมั้ย"
#bearofjan
สั้นไปหรือเปล่า555
คอมเม้นติเตือนกันได้นะคะหรือตอนมันสั้นไปยังไงก็บอกกันได้น๊า
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น