Sin of Lucifer พันธนาการรักร้ายนายซาตาน

ลำดับตอนที่ #1 : Prologue [100%]+ character [100%]

Character [100%]
















 

{ Winter Dark Theme }

Prologue

“เฮ้ยๆ ไอ้ทุ่มเทแกดูนี่!” ผมลากไอ้เพื่อนที่ไม่ค่อยมีปากมีเสียงอะไรกับใครสักเท่าไรตรงไปที่บอร์ดประชาสัมพันธ์ของคณะเรา(คณะบริหาร)

“อย่าลาก”

“เออๆ ดูนี่!” ผมเมินมันก่อนจะลากมันต่อไปยังหน้าบอร์ดที่ว่าที่มีอะไรบางอย่างล่อตาล่อใจผมอยู่

‘ค่ายอาสาชวนพี่ไปช่วยน้อง...’

ถึงผมจะดูแบดบอยหล่อกระชากใจแต่ผมเนี่ยชอบไปไอ้ค่ายแนวๆ นี้สุดๆ เลยล่ะ

อืม ผมรู้ครับว่ามันไม่เข้ากับผมสักเท่าไร =_= แต่ผมชอบนี่หว่าเพราะฉะนั้นลืมๆ เรื่องลุคแบดๆ ของผมไปเถอะนะ

“จะไป?”

“ใช่ ฉันเคยพลาดเหรอวะ”

“ฉันขอบาย” ไอ้ทุ่มเทยักไหล่เพื่อเป็นการบอกผมว่ามันไม่เอาด้วย

“ถ้าแกไม่ไปแล้วฉันจะไปกับใครวะไอ้ทุ่มทิ้ง!” ผมโวย จะให้ไปชวนไอ้สองตัวที่เหลืออย่างไอ้ขุนพลกับไอ้ไอหมอกเนี่ยนะ คุณชายอย่างพวกมันคงจะยอมไปกับผมหรอกนะ

“ทุ่มเท =_=” มันแย้งเสียงแข็ง

“ปะ ไปลงชื่อ” ผมเมินมันอีกครั้ง ก่อนจะกอดคอลากมันให้ไปด้วยกันโดยไม่ถามความเห็นมันเหมือนเช่นทุกครั้ง

อย่างที่บอกไงครับว่าผมน่ะชอบออกค่ายอาสา และไอ้ขุนพลกับไอ้ไอหมอกก็คุณชายเกินกว่าจะไปกับผม จะมีก็แต่ไอ้ทุ่มเทเนี่ยแหละที่เข้าท่าหน่อย แต่อย่าคิดนะว่ามันจะยินดีปรีดาไปกับผมน่ะ ไม่เลย มันไม่เคยที่จะอยากไปเลยสักนิด แต่เหตุผลที่ทำให้มันโดนผมลากไปได้ทุกครั้งก็เป็นเพราะ...หนึ่ง มันเป็นคนขี้เบื่อ ขี้รำคาญ รำคาญแม่งหมดทุกอย่างอ่ะ (ผมยังเคยแอบสงสัยเลยว่ามันเคยรำคาญตัวเองบ้างหรือเปล่า) และสอง...มันรำคาญผมนั่นเอง

ในที่สุดผมก็ลากไอ้ทุ่มเทมาถึงหน้าห้องชมรมอาสาจนได้ ไม่รอช้าผมก็ปฏิบัติการลากทุ่มเทตรงเข้าไปข้างใน ก่อนจะปล่อยมันให้เป็นอิสระเมื่อตอนนี้เราสองคนยืนอยู่หน้าโต๊ะรับสมัครเป็นที่เรียบร้อยแล้ว(ผมแอบได้ยินมันถอนหายใจด้วยล่ะ แต่ขอโทษว่ะครับเรื่องนี้จะไม่มีการเห็นใจใดๆ ทั้งสิ้น)

“ฉันสนใจไปค่ายอาสา”

 “คะ?” ยัยแว่นรุ่นน้องที่น่าจะอยู่ปีสอง(ผมอยู่ปีสี่น่ะ) มองหน้าผมกับไอ้ทุ่มเทสลับไปมาราวกับไม่อยากเชื่อหูตัวเอง

อ้อ ผมคงลืมบอกไปเพราะถึงแม้ว่าผมจะจิตใจดีมีเมตตาชอบออกค่ายอาสาขนาดไหน แต่มันก็ไม่ได้มากพอที่จะทำให้ผมเข้าชมรมนี้หรอกนะ และยัยแว่นนี่ก็คงจะเพิ่งมาใหม่ถึงได้ไม่เคยเจอผม

“ใช่ไงยัยแว่น เธอมีปัญหาอะไร?” ผมเลิกคิ้วถามก่อนจะใช้สองมือค้ำโต๊ะรับสมัครอย่างหาเรื่อง

“ปละ...เปล่าค่ะ ฉันแค่ไม่คิดว่าพวกพี่จะเอ่อ...”

“มาค่ายอาสา” ไอ้ทุ่มเทที่เงียบอยู่นานต่อคำให้ยัยแว่นที่กลัวผมจนปากคอสั่น

แอบเคืองนะเว้ย! ผมออกจะหล่อกระชากใจทุกเพศทุกวัยขนาดนี้มากลัวผมได้ไงวะ (แต่เอาเถอะตอนนี้เรื่องลงชื่อต้องมาก่อน ผมจะทำเป็นมองข้ามเรื่องนี้ไปก็แล้วกัน)

“นี่ใช่มั้ยใบลงชื่อ” ผมว่าพลางก้มลงมองกระดาษที่วางอยู่บนโต๊ะนี้…อืม มีคนมาลงแล้วราวๆ ยี่สิบคนได้

“ชะ...ใช่ค่ะ”

ยัยแว่นนี่ก็สั่นไม่เลิก -_-

ผมคว้าปากกาที่วางอยู่บนโต๊ะก่อนจะลงมือเขียนชื่อตัวเองและชื่อไอ้ทุ่มเทลงไปโดยที่มันได้แต่ยืนทำหน้าเซ็งอยู่ข้างๆ ผม

“เรียบร้อย” ผมบอกยัยแว่น ก่อนจะวางปากกาและกวาดตามองชื่อของคนก่อนหน้าเพื่อดูว่ามีคนที่เคยไปค่ายด้วยกันคราวก่อนบ้างหรือเปล่า

เท่าที่ดูนี่ส่วนใหญ่ก็เป็นหน้าเดิมๆ ทั้งนั้นเลยแฮะ โอเคว่ามันดูไม่มีอะไรแปลกเลยจนกระทั่งเมื่อถึงคนที่สิบห้า...

‘นางสาวข้ามฟ้า ลี’

“เฮ้ย!”

“อะไร” ทุ่มเทขมวดคิ้วมองหน้าผมอย่างสงสัย

“แกดูนี่” ผมยื่นกระดาษไปตรงหน้ามันก่อนจะทำการชี้ไปยังชื่อของยัยคนนั้น

“แล้ว?”

“ชื่อยัยนี่มันหยามฉัน!” ผมบอกทุ่มเทเสียงแข็ง ก่อนจะหันมา“นี่ยัยแว่น!” ผมเรียกด้วยเสียงที่ดังจนยัยแว่นถึงกับสะดุ้ง

“คะ?”

“ ‘ข้ามฟ้า ลี’ นี่มันใคร?”

“อ้อ พี่ข้ามฟ้า รุ่นพี่ในคณะหนูเองค่ะ”

“แล้วเธออยู่คณะอะไร”

“อักษรฯ ค่ะ”

“แล้วฉันจะหาตัวยัยนี่ได้ที่ไหน”

“พี่จะอยากรู้ไปทำไมเหรอคะ”

“จะบอกไม่บอกฮะ!” ผมกระชากเสียงพร้อมกับจ้องหน้าเธอเขม็ง

“บะ...บอกก็ได้ค่ะ...” ยัยแว่นทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ ก่อนจะหยิบมือถือตัวเองขึ้นมาจิ้มๆ สักพักก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาตอบ “ฉันถามให้แล้วค่ะ...พี่ข้ามฟ้าบอกว่าเธออยู่ที่ห้องสมุดคณะค่ะ”

“ขอบใจ” ผมพยักหน้าให้ยัยแว่นก่อนจะเดินออกจากห้องชมรมโดยมีไอ้ทุ่มเทเดินตามมาติดๆ

“แกจะทำอะไร”

“ออก ‘ล่าเหยื่อ’ ” ผมแสยะยิ้มร้าย

‘ข้ามฟ้า’ งั้นเหรอ? เจอ ‘ผืนฟ้า’ หน่อยเป็นไง!

TALK WITH WRITER
เป็นไงกันบ้างกับอี่เฮียผืนฟ้าจอมเกรียน
ชอบก็เม้น+โหวต+แอดเฟบกันได้ตามสบายเลยนะจ๊ะ

ปล.ติดตามข่าวสารการอัพนิยายได้ที่ >> เพจ <<เลยนะคะ