คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1 บทใหม่ของเจ้าหญิงผู้เก่งกาจ
บทที่ 1
บทใหม่ของเจ้าหญิงผู้เก่งกาจ
2 อาทิตย์ต่อมา
เวลาประมาณสิบโมงห้าสิบนาที ฉันอยู่บ้านคนเดียวมันน่าเบื่อมาก ยัยสองคนนั่นไปเที่ยวแล้วทิ้งฉันไว้อีกล่ะ ในเมื่อตอนนี้มันเป็นวันหยุดนี่เป็นโอกาสดี่ที่จะแชทกันสามคนเหมือนที่ผ่านมา โดยเฉพาะเวลาที่พวกมันหนีไปเที่ยวกันที่ต่างประเทศ ปกติฉันจะแชทกันผ่าน Facebook Line หรือไม่ก็ Twitter
แต่ตอนนี้ฉันขอใช้ Facebook ดีกว่า
[Hello เพื่อนๆ]
“-_-++”
[ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ ไดอาน่า]
“ลูซี่ แกก็ไม่ต่างจากฉันเท่าไหร่หลอก”
[-_-++]
ยัยลูซี่มันเป็นกระเทยนะจ๊ะ(บางคนถามฉันว่าทำไม่ถึงคบยัยกระเทยนี่ได้)แต่อย่าล้อมันว่ากระเทยแรดเด็ดขาดไม่งั้นมันตามไปตบหัวถึงที่เลย แรงเยอะมาก เห็นแบบนี้หน้าตามันสวย เรือนผมสีชมพูเข้มกับนัยส์ตาสีน้ำเงินดุจแซฟไฟร์ ชอบแต่งตัวตามนักร้อง บ้าแฟชั่นสุดกู่หุ่นดีแต่ไม่เท่าฉันหลอก ผิวขาวอมชมพูนิดๆ วันๆต้องแต่งหน้าไม่งั้นมันไม่ยอมออกจากบ้าน โดยกิจวัตประจำวันมันจะต้องสะพายกระเป๋าเป้ใบเล็กๆ ข้างในแบกทุกอย่างเช่น มาสคาร่าสีดำ สีน้ำตาล ลิปกลอสกลิ่นกุหลาบ ลิปสติกสีพีช ลิปมัน อายแชว์โดว์สีเทาเข้ม อายไลน์เนอร์ชนิดครีมสีดำ คอนซีลเลอร์ชนิดน้ำและชนิดครีม ครีมรองพื้น แปรงทารองพื้น ครีมบำรุงหน้า-รอบดวงตา-กันแดด ครีมบำรุงหน้าก่อนนอน-เข้านอน ครีมบีบี มีห้าอย่างที่ขาดไม่ได้สำหรับมัน แว่นกันแดด รองเท้าส้นสูง กระดาษซับหน้ามัน แป้งจอนห์สันเบบี้และกระเป๋าตังค์ที่มีทั้งเงินสด บัตรเครดิต บัตรเอทีเอ็ม ^O^
“พวกแกสองคนเป็นอะไรกันตั้งแต่เช้า”
[อ๋อ ยัยไดอาน่าไปปิ๊งหนุ่มคนหนึ่งเข้าแต่ไม่กล้าสารภาพรักนะสิ]
“โรแมนติกจังนะ”
[เขาหล่ออ่ะแก ฉันจะละลายแล้วววว]
“ทำได้แค่แอบมองเค้าอย่างเดียว ไม่กล้าคุย”
[หมอนั่นยังเป็นเพื่อนบ้านด้วย อะไรมันจะกลมขนาดนี้]
“ฉันสองคนไปพักอยู่กับคุณเดลล์เจอหมอนั่นทุกวันเลย”
[ยัยไดอาน่าเจอเข้าเขินแหลก ยังดีที่มันคุมสติอยู่ไม่งั้นอายเขาตาย]
“อย่ามาเรียกไมล์ของฉันแบบนี้นะ”
[แกดูสิ พูดถึงหมอนั่นตอนนี้ หมอนั่นกดกริ่งเรียกเลย]
“งั้นแค่นี้ก่อนนะ”
[อ่า]
“ไว้ฉันโทรหาเย็นนี้”
[บ๊าย เอริส]
“ลา เอริส”
[จ้าๆ]
ถึงเวลาแล้วที่พี่เมอร์รี่จะมาบ้านฉัน มาถึงปุบพี่เค้าก็บอกว่าแฟชั่นโชว์ปีนี้เค้าอยากให้ฉันคิดเอาเองตามใจชอบเลย ว่าจะเอาชุดแบบไหน ลายยังไง เอาแบบที่แกใส่ประจำเวลาออกจากบ้าน แค่สิบชุดเท่านั้น งั้นขอเอาตามใจชอบเลยล่ะกันนะ
“พี่เมอร์รี่ ฉันขอชุดเดรสแขนยาวสีม่วงเข้ม(ไม่ต้องเปิดเห็นหน้าอก)ขอกากเพชรสีเงิน เอาชุดยาวๆถึงพื้น รองเท้าส้นสูงสีเงินประมาณหนึ่งเมตร คงจะพอมั้ง”
พี่เมอร์รี่ก็รีบเอาสมุดออกมาจากกระเป๋าหนังสีดำใบใหญ่ มาจดๆคำพูดของฉัน จดเสร็จก็ออกความเห็นมาเชียว(วิจารณ์)
“นะ...หนึ่งเมตร แกจะใส่แข่งกับอั้ม ชมพู่และพลอยเหรอไง”
“งั้นเอาแบบไม่มีส้นก็ได้”
“ต่อไปก็เสื้อกั๊กแขนกุดสีดำ เสื้อเชิ้ตแขนยาวสีขาว นิกเกอร์บอกเกอส์สีแดงและรองเท้านักเรียนสีดำ”
“นิกเกอร์บอกเกอส์???”
“กางเกงทรงหลวมยาวถึงเข่าไงพี่”
“นี่แกไปงานแฟชั่นหรืองานคอสเพลย์กันแน่ ยัยเอริส”
“เอาเถอะน่า”
“งั้นก็แล้วแต่แก ว่าต่อสิ”
“เสื้อโค้ทกันหนาวยาวๆสีขาว ถุงมือสั้นๆสีฟ้าอ่อนและรองเท้าบูทสีดำ”
“ง่ายจังนะ งั้นว่าต่อไปเลย”
“ชุดแซกกางเกงขาสามส่วนสีครีม รองเท้าผ้าใบสีขาว”
“ขาวทั้งชุดเลยนะแก”
“อืม จดไว้”
“ชุดราตรียาวสีน้ำเงิน สีเหลือง สีน้ำตาล และสีน้ำเงิน รองเท้าที่เขาใส่กันในงานเลี้ยงวันเกิดแบบแก้ว(เฟย์ ฟาง แก้ว)”
“OK”
“ต่อไปก็เสื้อที่ใส่เป็นประจำก่อนออกจากบ้าน”
“เสื้อกล้ามสีดำ กางเกงยีนส์ขาเดฟสีขาว(ขาขาด)แบบของแกรนด์”
“รองเท้าผ้าใบสีน้ำตาล”
“งั้นก็สุดท้ายสำหรับปิดงานนะพี่ เสื้อนักเรียนชายญี่ปุ่น เสื้อเชิ้ตสีขาวมีโลโก้เป็นรูปหมวกฟาง(ลูฟี่)กางเกงแบบที่กัปตันโจรสัดแจ็ก สแปโร่ ขอใส่สีน้ำตาล รองเท้าสีดำแบบโจรสลัด”
“หลังเสร็จงานนี้ทางประเทศไทยเค้าอยากให้แกไปออกรายการ 3 แซ่บ”
“3 แซ่บเหรอ”
“ที่พี่ชมพู่อารยา เอ ฮาร์เก็ต พี่กาละแมร์และพี่ม้าเป็นพิธีกรใช่ป่ะ”
“ใช่สิ”
“ตกลงแกจะรับงานนี้มั้ย”
“รับสิพี่ ใครจะโง่ไม่ไปออกรายการกับซุปเปอร์สตาร์ดังของประเทศไทยกันเล่า”
“แกเตรียมตัวด้วย อาทิตย์หน้าเราจะไปประเทศไทยกันในวันศุกร์ตอนเช้า”
“ตายจริง เวลานี้แล้วเหรอ O[]O”
“มีอะไรเหรอพี่เมอร์รี่”
“คือ...พี่ต้องรีบไปประชุมนะสิ”
“ไปเถอะพี่ เดี๋ยวสายพอดี”
“งั้นสรุป...ชุดที่แกบอกพี่มาทั้งหมด”
“พี่จะรีบไปบอกดีไซน์เนอร์ให้เร็วที่สุด”
“พี่ไปล่ะ”
พี่เมอร์รี่ ช่วงนี้มีประชุมบ่อยมากๆ เดือนที่แล้วก็ประชุมตั้งสิบครั้ง ไอ้เรื่องที่ประชุมมันเกี่ยวกับไอดอลหน้าให่มมาแรง(เพราะเมื่อสองปีก่อนฉันเพิ่งมาแสดงหนังจริงๆจังๆ ครั้งแรกเล่นเอาวุ่นวายทั้งค่ายจนทำอะไรไม่ถูกเลย =_='')
“เธอสินะ เอริส”
“นายเป็นใคร เข้ามาในห้องฉันตั้งแต่เมื่อไหร่ O_o?”ใครว่ะหมอนี่ หน้าตาคุ้นๆ
ตกใจหมด จู่ๆก็มีผู้ชายร่างสูงประมาณหนึ่งร้อยเจ็ดสิบเก้าเซนคนหนึ่งพูดด้วยเสียงอัน นุ่มนวลข้างๆหูของฉัน ฉันตัดสินใจได้แล้วอย่างหนึ่งว่านายมันเป็นตัวอันตรายสำหรับชีวิตของฉัน เห็นหน้าหล่อๆแบบนี้...หมอนี่อาจจะเป็น...คาสโนว่า...โจรห้าร้อย... มาเฟีย...เด็กแนว...ก็มีเปอร์เซ็นสูงมาก ทำไมฉันไม่รู้สึกเลยว่าเขามายืนอยู่ข้างหลังฉันตั้งแต่ตอนไหนเรื่องนั้นเอาไว้ก่อนต้องจัดการผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าของฉันซะก่อนไม่งั้นคงนอนตายตาไม่หลับตลอดชาติ
“ออกไปเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นฉันจะกระทืบนายให้ตายหน้าห้องฉันเลย”
“กล้าเหรอ =_=++”
“คิดว่าคนอย่างฉันกลัวนายนักหรือไง”
ฉันคิดผิดอยู่ข้อหนึ่ง ทำไมนะเหรอ ดูไม่ออกเหรอว่าหมอนี่มันกวนประสาทฉัน ส่งสายตาวิ้งๆ เห็นแล้วก็อดไม่ได้ที่ต้องใช้ท่าต้องห้ามที่ฉันผนึกไว้ตอนมอต้นเดี๋ยว พ่อก็ต่อยให้ซะเลย (ถึงฉันจะเป็นหญิงแต่ฉันก็ห้าวนะเว้ย)ยิ่งผู้ชายที่ชอบส่ง สายตากวนๆมาแบบนี้แกได้ตายดีอยู่แล้ว ฉันจะเป็นคนกำหนดเองว่าผู้ชายแบบนายเหมาะที่โดนดีกับฉันระดับไหน อย่าคิดว่าฉันมันอ่อนแอไม่มีแรงนะยะ รู้จักเอริชน้อยเกินไป!
“คิดอะไรอยู่เหรอ”
“Kick”
“Dead”
“Line”
“แก! ตายซะ”
“=_=++”
“=w=”
ตั้งแต่ฉันเกิดมายังไม่เคยเจอผู้ชายกวนส้นตีน! ไม่มีมารยาท!ไม่มีใครนิสัยเสียเท่าอีตาบ้านี่แล้ว!ทนไม่ไหวแล้วนะ เมื่อฉันหมดอารมณ์...ฉันรีบควักปืนจากกระเป๋าเป้เตรียมออกมาจ่อหน้านายยูกิ
วันนี้ไม่นายก็ฉันที่ต้องเจอดี! ตายกันไปข้างหนึ่ง!
“นายจะออกไปจากห้องฉันดีๆหรือจะให้ฉันฆ่านาย เลือกเอาก็แล้วกัน”
“คิดเหรอว่าฉันจะกลัวปืนของเธอ”หนอย! ปากดีนักไอ้หมอนี่
“หรือนายไม่กลัวตาย”ขู่ซะบ้างสิ
“เธอคิดว่าฉันจะต้องวิ่งหนีไปงั้นสิ ^o^ ฉันไม่ใช่คนแบบนั้นซะด้วย”
ตอนนี้ในหัวของฉันมันร้องว่าถ้ามี M-16 ฉันจะยิงใส่นายยูกิ!(ฉันชอบใช้สรรพนามเรียกอีตานี่ตั้งหลายชื่อหลายครั้ง บางครั้งก็เรียกนาย แกบ้าง ถ้ายังไม่หยุดกวนหัวฉันหรือถ้าเกิดเปรี้ยงๆในหัวฉันแล้วมันร้องว่าอยากตาย ซักครั้งหนึ่งมั้ยเดี๋ยวจัดให้)ฉันเพิ่ง รู้จักนายนี่จากพี่เมอร์รี่นั่นแหละ ใครจะคิดว่านายแบบ-นักแสดงชื่อดังอย่างเขาเคยเป็นเพื่อนสมัยประถมโรงเรียนเดียวกับฉันตั้งแต่อยู่ญี่ปุ่นขอบอกคำเดียวว่า โลกกลมมากกก!
ฉันว่าหมอนี่คงจำเรื่องสมัยประถมไม่ได้แล้วแน่ๆเพราะฉันอยู่ห้องเดียวกับเขาแค่ตอน ปอสามเทอมหนึ่งเอง จู่ๆก็ได้เกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้นเมื่อคุณพ่อฉันพาฉันบินไปยังประเทศไทย จังหวัดภูเก็ตเพื่อจัดการที่เรียนใหม่ให้ฉัน ตอนนั้นฉันเศร้าใจมาก อุตส่าห์เจอเพื่อนดีๆทั้งที ยกเว้นหมอนั่นคนเดียวที่ไม่ค่อยพูดกับใคร ซึ่งฉันได้เรียนอยู่โรงเรียนนานาชาตินะจ๊ะ ถึงตอนแรกๆจะยังปรับตัวไม่ค่อยได้และต้องฝึกการเขียนภาษาไทยทุกวัน เวลาผ่านไปนานแค่ไหนก็ไม่รู้ ฉันรู้สึกดีที่ได้พูดคุยกับเพื่อนๆคนไทยที่เก่งภาษาไทยและอังกฤษ แต่ภาษาอังกฤษฉันไม่ค่อยได้ใช้เพราะฉันเก่งแล้วจึงอยากพูดด้วยภาษาไทยและดูเหมือนว่าภาษาไทยจะง่ายกว่าภาษาอังกฤษเยอะมาก(ในความคิดของฉันนะไม่ใช่ของคนอื่นๆ)
“แล้วนายมาทำไมที่นี่กันล่ะ มีธุระอะไรก็รีบพูดมา”ฉันไม่ได้มีเวลาว่างมาคุยกับนายทั้งวันหรอกนะ
“นี่ไงล่ะ จดหมาย”
“จดหมายเหรอ”จริงด้วยสิ ที่มือขวาเขาถือมันอยู่นี่
“ขอบอกว่านี้น่ะ เป็นจดหมายที่สำคัญมาก ห้ามทิ้งมันผมจะขอบคุณมาก ช่วยรับมันไปทีสิ คุณเอริส แล้วผมจะไม่กวนใจคุณ”
“รับปากแล้วอย่าลืมทำตามคำพูดด้วยล่ะ ว่าจะไม่กวนใจฉัน”แล้วฉันก็รับจดหมายนั้นมา แต่ฉันก็ไม่อยากจะเจอหน้าหมอนี้อีกแล้ว
“แล้วเจอกันใหม่ครับ”
หลังจากที่ไอ้บ้านั่นไปแล้ว ฉันก็ปิดประตูเพื่อไม่ให้เกิดเสียงดัง เดินไปในห้องนั่งเล่น ฉันได้มองหาโซฟาสีครีมตัวหนึ่งและนั่งไขว่ห้างลงบนโซฟานั้นทันทีและ ดวงตาของฉันก็เหลือบสังเกตเห็นว่าจดหมายที่ฉันถือนั้นมันมีรอยประทับรูป ดาวสีม่วงโรยกากเพชรสีเงิน พร้อมกับลายเซ็นต์รูปหัวใจติดปีกทางด้านซ้ายมือของที่ติดแสตมป์ ซึ่งมันเป็นของผู้กำกับนั่นเอง ไหนขออ่านหน่อยสิว่าข้างในจะมีอะไรบ้างที่น่าสนใจ
หนึ่ง...สอง...สาม O_o
'ฉันชื่อว่าทอมมี่ เวอร์โคล่า ผู้กำกับหนัง ขอแสดงความยินดีด้วยที่เธอได้รับบทคิตตี้ทำหน้าที่ไล่ล่าแม่มด รวมไปถึงการฆ่าและปกป้องชาวบ้านผู้อ่อนแอจากสามแม่มดที่อันตราย โหดเหี้ยม ครั้งนี้เธอจะต้องเตรียมคาแรคเตอร์ของผู้หญิงที่มองเห็นอนาคตได้ ใช้ปืน DESERT EAGLE เวอร์ชั่นรุ่นคือ MARK มันเป็นปืนที่อันตรายมากที่สุด ปืนทหารและM16 นิสัยของผู้หญิงคนนี้ ต้องเป็นคนที่ใจเย็น ต่อสู้เก่ง สวมผ้าคลุมที่กันทุกอย่างได้รวมถึงระเบิด แรงระเบิดปรมาณู เศษกระจก กระสุนปืนทุกชนิด ถ้าอยากเหาะขึ้นฟ้าให้พูดว่า'ซิลเลอร์'อยากดำน้ำด้วยความเร็วให้นึกถึงการ์ตูนโคนัน ถ้าอยากวาบหายตัวจงฝันถึงสิ่งที่ดีๆอย่างสุดท้ายชอบวางกับดัก ขอให้โชคดีนะ พรุ่งนี้มาหาฉันที่สตูดิโอฮอลลีวู๊ด'
M16 เหรอ O[]O หนังบ้าอะไรว่ะต้องใช้ปืนนั่น ผู้กำกับช็อกเปล่าเนี่ย อยู่ๆก็ให้มารับบทแปลกๆ มันต้องมีอะไรมากกว่านี้แน่ๆ นายบ้านั่นเล่นด้วยเหรอแถมยังเป็นผู้ช่วยของฉัน มันหมายความว่ายังไงคิดได้ไงให้ฉันเล่นหนังกับคนไม่น่าไว้ใจ คอยดูเถอะ งานนี้แกตายแน่!^O^ ฉันมองดูดีๆพบว่ามีแผ่นที่สอง ผู้กำกับเขียนด้วยปากกาหมึกซึมสีแดงเข้มว่านำเพื่อนมาด้วยสิจะได้ไม่เหงา
เหงาเหรอก็นิดหน่อย
ลองโทรหาพวกนั้นดูดีกว่า เริ่มจากยัยไดอาน่าก่อน แล้วต่อด้วยยัยลูซี่ เพราะนางชอบพูดนานที่สุดจนน่ารำคาญมากๆ
ก๊อก ก๊อก
ใครมาเคาะประตูตอนสามทุ่มเนี่ย ฉันกำลังจะกดโทรหายัยไดอาน่าอยู่พอดี ขัดจังหวะชะมัด ในที่สุดฉันทนไม่ไหวเดินไปเปิดประตู แต่ก็ต้องอึ้งเมื่อคนที่มาเคาะประตูเป็น...เป็น
“ตกใจล่ะสิ ที่พี่ไฮบาระมาหาถึงทีนี้”
“มาได้ไงเนี่ย”
“ทำไมไม่บอก จะได้ไปรับที่สนามบิน”
“ก็คิดถึงนี่ อยากเจอหน้าน้องของตัวเองไวๆ”
พี่ไฮบาระ สาวสุดเท่ประจำบ้านฉัน เรือนผมสีดำยาวสลวยถึงหลัง นัยส์ตาแวววาวระยิบระยับเหมือนทับทิมสีแดงเพลิง ชุดจั๊มสูทสีม่วงที่ดูเรียบง่ายแต่แฝงไปด้วยเสน่ห์บวกกับริมฝีปากที่แสนจะ บอกบาง ไม่ว่าจะมองมุมไหนก็งามสง่า ปัจจุบันนี้มีอาชีพเป็นนักเขียนการตูนอยู่ที่ประเทศญี่ปุ่น ปกติถ้าพี่มาหาฉันโดยส่วนใหญ่คงหนีไม่พ้นเรื่องร้านคาเฟน่ารักๆ ที่พี่มักบอกฉันเสมอว่าถ้าหากพี่ไม่ตัดสินใจในสิ่งที่อยากเป็นตั้งแต่ม.6 พี่ก็อยากจะเป็นนักแสดงหนังแนวโรแมนติก
“เอริส พี่จะเป็นนางแบบเอ็มวีแล้วนะ”
“หมายความว่ายังไง O_o”
“พี่บ.ก.ที่นั่น เขาบอกว่าพี่หน้าตาดี เอวบาง ทำไมไม่ลองไปเป็นนางแบบดูล่ะ”ลืมไปว่าพี่บ้ายอ แค่นี้ก็เชื่อ ให้มันได้อย่างงี้สิ
“ดีใจด้วย”
“พี่ถามอะไรหน่อยสิ”พี่ไฮบาระหันหน้ามาถามฉัน ดูจากแววตาของเธอเหมือนจะมีเรื่องที่ไม่สบายใจอีกตามเคย
“เรื่องอะไรเหรอพี่ เครียดจัง”
“ค่อยถามพรุ่งนี้ล่ะกัน ยังมีเวลาอีกเยอะ”
“พี่ไปเจออะไรบางอย่างตรงหน้าห้องน้องด้วย”
“อ่ะนี่ จดหมายของน้องจ้า”
“จดหมายอีกแล้วเหรอ-*-”จดหมายอีกแล้วเหรอ ใครนะที่ขยันส่งมาทุกวัน
“มีอะไรอีก ไหนดูสิ”
“O_O”
‘ระวังหัวใจของเธอให้ดีล่ะ สักวันมันจะต้องเป็นของฉัน ไม่ว่าจะใช้วิธีไหนก็ตามฉันจะต้องได้มันมาครอบครอง ขอให้เดือนนี้เธอโชคดี’
“ใครส่งมาเนี่ย ชักหงุดหงิดแล้ว”ระวัง หัวใจเหรอ แกควรระวังว่าฉันจะเอาระเบิดไปซัดใส่บ้านแกดีกว่ามั้ง ฉันจะระวังหัวใจไปทำไมในเมื่อฉันไม่เชื่อเรื่องความรัก ความรักมันเป็นสิ่งที่งี่เง่าเท่านั้นเอง
“พี่ไปเจอจดหมายนี่ที่ไหน”
“มันแปะอยู่ที่หน้าประตูห้องของน้อง”
หมดอารมณ์โทรหาสองคนนั่นเลย ใครกันนะที่ส่งมา น่าจะเป็นเขียนลายมือผู้ชายนะที่อ่านยากแบบนี้ เหมือนฉันนั่งแกะภาษาไทยทีละตัวก็ไม่เชิง ดูมั่นใจว่าจะเอาใจฉันไปได้ แน่จริงลองดูสิ คิดว่าจะเอาไปได้ก็ลองดู เล่นกับใครไม่เล่น มาเล่นกับฉัน ฉันจะส่งมันไปลงนรกเอง ไม่เชื่อ! คอยดู!
ความคิดเห็น