คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : เที่ยวงานเทศกาล
ใ้แสันทร์สว่าไสว เทศาลโมไฟำลัเริ่มึ้นในเมือหลว เสียนรีและเสียหัวเราะัึ้อไปทั่ว ผู้นมามาย่าออมาเลิมลอเทศาลแห่วามสุนี้
ภายในำหนับูรพา หลินูินำลัแ่ัวอย่าพิถีพิถัน นาเลือุระโปรสีมพูอ่อนที่ัเย็บอย่าประี ผมยาวสีำลับถูรวบึ้นเป็นมวยสูประับ้วยปิ่นปัผมหยสีเียว ใบหน้าามถูแ่แ้ม้วยเรื่อสำอาอ่อนๆ ทำให้นาูสวยส่าและมีเสน่ห์ยิ่นั
หวัหมิหลยืนมอหลินูิน้วยวามหลใหล นาามราวับเทพธิาในุสีมพูอ่อนนั้น เาไม่เยเห็นนาแ่ัวสวยามเ่นนี้มา่อน
"ูิน เ้าามมา" เาเอ่ยม้วยวามริใ
หลินูินหน้าแเล็น้อย "อบพระทัยเพะ"
"พร้อมะไปเที่ยวานเทศาลหรือยั" หวัหมิหลถาม
หลินูินพยัหน้า "หม่อมันพร้อมแล้ว"
ทั้สอเินออาำหนัไปพร้อมัน ะที่พวเาเินผ่านสวนอไม้ หวัหมิหล็เอื้อมมือไปเ็อเหมยสีมพูมาหนึ่อ แล้วนำไปปัไว้ที่ผมอหลินูิน
"เ้าสวยเหมือนอเหมยอนี้เลย" เาพูเสียอ่อนหวาน
หลินูินยิ้มออมาอย่ามีวามสุ วามอบอุ่นใแผ่่านเมื่อไ้อยู่ใล้หวัหมิหล เาเปลี่ยนไปมาาเมื่อ่อน นับั้แ่วันที่พวเามีวามสัมพันธ์ลึึ้่อัน เาใส่ใและูแลนาอย่าี
เมื่อมาถึานเทศาล ทั้สอ็เินมโมไฟหลาสีสันที่ประับประาอยู่ทั่วบริเว เสียนรีและเสียหัวเราะอผู้นทำให้บรรยาาศเ็มไป้วยวามึัและสนุสนาน
หวัหมิหลูมือหลินูินเินไปามถนน เาพานาไปเล่นารเล่น่าๆ และื้อนมให้นาทาน หลินูินหัวเราะอย่ามีวามสุ นาไม่เยรู้สึมีวามสุเ่นนี้มา่อน
"ท่านพี่ ้าอยาะปล่อยโมลอย" หลินูินพูึ้น
หวัหมิหลพยัหน้า "ไ้สิ"
พวเาื้อโมลอยมาหนึ่อัน แล้วเียนำอธิษานลบนโม
"ท่านพี่เียนอะไรหรือเ้าะ" หลินูินถาม
หวัหมิหลยิ้ม "เป็นวามลับ"
หลินูินทำหน้ามุ่ย "บอ้าหน่อยไม่ไ้หรือเ้าะ"
หวัหมิหลหัวเราะ "ไม่ไ้หรอ เี๋ยวไม่ศัิ์สิทธิ์"
พวเาุไฟที่โมลอย แล้วปล่อยมันลอยึ้นสู่ท้อฟ้า โมลอย่อยๆ ลอยสูึ้นไปเรื่อยๆ นลายเป็นเพียุเล็ๆ บนท้อฟ้า
หลินูินเยหน้ามอโมลอย้วยสายาเป็นประาย "สวยัเลยเ้า่ะ"
หวัหมิหลมอหลินูิน้วยวามรัใร่ "เ้าสวยว่าโมลอยั้เยอะ"
หลินูินหน้าแ่ำ นาหลบสายาอเา
"ท่านนี่่าปาหวาน" นาพูเสียเบา
หวัหมิหลหัวเราะเบาๆ เา้าวเ้าไปใล้นา แล้วโอบอนาา้านหลั
"้าพูริๆ นะ ูิน" เาพู้าหูนา "เ้าสวยที่สุในสายา้า"
หลินูินหลับาล นาึมับวามอบอุ่นาอ้อมออเา นารู้สึปลอภัยและมีวามสุเมื่ออยู่ใล้เา
หวัหมิหลยิ้มว้า เารู้ว่าในที่สุหลินูิน็ยอมเปิใให้เาแล้ว
"้ารัเ้า ูิน" เาพูเสียหนัแน่น
หวัหมิหล้มลูบหลินูินอย่าแผ่วเบา ูบที่เ็มไป้วยวามรัและวามอ่อนโยน หลินูินอบรับูบอเาอย่าเ็มใ นาโอบแนรอบอเา ึเาเ้ามาใล้อี
ทั้สอูบันอย่าูื่ม ท่ามลาแสันทร์และเสียนรีบรรเล พวเาลืมทุสิ่ทุอย่ารอบัว เหลือเพียแ่วามรัที่ทั้สอมีให้ัน
เมื่อผละออาัน หวัหมิหล็มอหลินูิน้วยสายาที่เ็มไป้วยวามรั
"อบุนะ ูิน ที่ยอมเปิใให้้า" เาพูเสียพร่า
หวัหมิหลูมือหลินูินเินเล่น่อไปในานเทศาล พวเาหัวเราะและพูุยันอย่ามีวามสุ ราวับว่าโลนี้มีเพียแ่พวเาสอน
ืนนั้น หวัหมิหลและหลินูินลับมาที่ำหนั้วยวามสุใ พวเาร่วมรัันอย่าเร่าร้อนและเ็มไป้วยวามรั วามสัมพันธ์อพวเาไ้้าวไปอีั้นแล้ว
หลินูินหลับาล รับสัมผัสอันอ่อนโยนอเา ูบที่เริ่ม้นอย่าแผ่วเบา ่อยๆ ลึลและเร่าร้อนึ้น หวัหมิหลสอลิ้นเ้าไปในปานา สำรววามหวานละมุนอย่าทะนุถนอม หลินูินอบรับสัมผัสอเาอย่าเ็มใ นาโอบแนรอบอเา ึเาเ้ามาใล้ยิ่ึ้น
หวัหมิหล่อยๆ อุ้มหลินูินึ้น พานาไปยัเียอย่าแผ่วเบา เาวานาลบนเียอย่าทะนุถนอม แล้ว่อยๆ ถอเสื้อผ้านาออทีละิ้น เผยให้เห็นผิวาวเนียนละเอียุหย
หวัหมิหลูบและลูบไล้ไปทั่วร่าายอหลินูิน นาราเสียหวานออมาเบาๆ เมื่อเาลูบไล้ไปยัุสำัอนา
ในที่สุ หวัหมิหล็พาแ่นายอเาเ้าหานาอย่า้าๆ เาทำทุอย่าอย่านุ่มนวลใน่วแรและหนัหน่วในเวลา่อมา แ่็ไม่ทำให้หลินูินรู้สึเ็บปวแม้แ่น้อย
หลินูินราเสียัึ้นเมื่อเาระแทเ้ามาในัวนาอย่าเร็ว นาอเาไว้แน่น ร่าายอนาอบสนอ่อสัมผัสอเาอย่าเ็มที่
หวัหมิหลเลื่อนไหวอย่าเี่ยวา นาราเสียหวานออมาไม่หยุ ร่าายอนาสั่นเทิ้ม้วยวามสุ
หลัาที่ร่วมรัันมายาวนานและหลายรอบ หวัหมิหล็ล้มัวลนอน้าหลินูิน เาโอบอนาไว้แนบอ ฟัเสียหัวใอนาที่เ้นแร
เ้าวันรุ่ึ้น หลินูินื่นึ้นมา พบว่าหวัหมิหลยันอนหลับอยู่้าๆ นา นามอใบหน้าหล่อเหลาอเา้วยวามเสน่หา
หิสาวลุึ้นาเีย แล้วเินไปที่หน้า่า เปิหน้า่าออรับแสแอ่อนๆ ยามเ้า นาสูอาาศบริสุทธิ์เ้าปอลึๆ รู้สึถึวามสุที่ำลั่อัวึ้นในใ
นาหันลับไปมอหวัหมิหลที่ยันอนหลับอยู่ นายิ้มออมาอย่ามีวามสุ
"อบในะ หมิหล ที่ทำให้ีวิ้ามีสีสัน" นาพึมพำับัวเอ
ความคิดเห็น