(FicGintama TZ)The Halloween Bad

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

ถ้าพระเจ้ามีอยู่จริงล่ะก็..

นี่ บอกผมหน่อยสิ...

ความรักน่ะ มันเป็นยังไง?...

ผม...ไม่เข้าใจมันเลยล่ะ....

ถ้าบนโลกนี้มีสิ่งที่เรียกว่ารักอยู่ล่ะก็.....

ช่วยส่งมาให้ผมทีเถอะ.....

พระเจ้า....






ถ้าสิ่งทีนายต้องการคือการทำลาย....


งั้นฉันก็ขอเป็นคนที่จะหยุดนายเอง.....






GG ..
*ที่นี่นั้นความวายเเรงสูง~ไม่ชอบก็ปิดนะคะ อย่าดราม่า

ฟิคสั้นฉลองฮาโลวีนนี้จะเเบ่งเป็น4เวอร์ชั่นคือ
ฮิจิกิน : http://writer.dek-d.com/jenma/writer/view.php?id=874009
ทากาซึระ : คือที่ท่านกำลังอ่านอยู่
โอคิคางุ : commingsoon
ซากามุซึ : commingsoon
คอนโดทาเอะ(เอ๋ มีคู่นี้ด้วยเหรอ=[]=!!??) : commingsoon

 

ชอขอบคุณธีมเเหล่มโฮกจาก..

เนื้อเรื่อง

The Halloween Bad

วันที่ x เดือน xx ปี xx

อีกไม่นานก็จะถึงวันฮาโลวีนแล้วทุกคนดูตื่นเต้นกับไอ้งานบ้าๆนี่เอาซะมาก  ตามถนนตามร้านค้าเต็มไปด้วยหลอดไฟจนบางที่ผมไปก็แสบตาจนอยากจะหลบออกมาจากตรงนั้น

วันนี้ปนิธานสูงสุดของผมก็คงจะเป็นการทำลายเช่นเดิม อา...ผมอดคิดไม่ได้เลยล่ะว่าถ้าผมได้ทำลายเมืองเมืองนี้ด้วยตัวเองมันจะมีความสุขมากแค่ไหน

มันจะโดนทำลายไปด้วยมือของผม....

อา..ใช่เล้ว ด้วยมือของผมคู่นี้..

แค่คิดก็แทบจะอดใจไม่ไหวแล้วสิ.......

 หึ หึ หึ.....

วันที่ y เดือน xx ปีxxx

          วันนี้ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมาตอนตี 2

เมื่อคืนผมฝันร้ายด้วยล่ะ ฝันว่าจู่ๆ”คนสำคัญ” เขาเดินจากผมไปทีละก้าวอย่างช้าๆแต่ทำไมกันนะ ผมถึงได้ตามเขาไม่ทัน ตามแผ่นหลังนั่นไม่ทัน แม้ว่าผมจะพยายามวิ่งไปมากแค่ไหนจนล้มไปซักกี่รอบ ผมก็ตามเขาไม่ทัน มีแต่จะออกห่างไปเรื่อยๆจนในที่สุดผมก็รู้สึกท้อแท้

หรือบางที....

ผมอาจจะไม่ได้พยายามมาตั้งแต่แรกแล้วก็ได้.......

....

          ...

วัน z เดือน xx ปี xxx

วันนี้ผมก็ฝันอีกแล้วล่ะ เหมือนคราวก่อนเลย ที่เห็นคนคนนั้นจากผมไป คนที่มีผมสีดำสลวยนั่นรูปร่างบอบบางนั่น ผิวขาวเนียนแบบนั้น หึ และหน้าตาแบบนั้น ผมไม่มีวันลืมเขาแน่ล่ะ

แต่ว่า..

ถ้าเขาจากผมไปตั้งนานแล้วล่ะ?...

งั้นตอนนี้......

เขาอาจจะกลับมาหาผมก็ได้....

พรุ่งนี้ก็เป็นวันฮาโลวีนที่ทุกคนดูจะตื่นเต้นกันซะยกใหญ่ ตื่นเต้นกันไปเถอะ พรุ่งนี้ผมก็เตรียมแผนการทำลายเอโดะเอาไว้แล้วล่ะ พวกเขาก็ดีใจได้ไม่นานแน่

วันนี้ผมอารมณ์ดีเป็นพิเศษ เพราะดูเหมือนว่าอีกไม่นานคงจะมีอะไรดีๆเข้ามาหาผม แต่มันก็เป็นแค่ความรู้สึกเท่านั้น ซึ่งผมก็ไม่ควรจะไปใส่ใจมัน เอาล่ะ วันนี้ปณิธานของผมก็ยังเป็นการทำลายอยู่เช่นเคย ไม่เปลี่ยนแปลง พรุ่งนี้ผมจะเริ่มแผนการแล้วสินะ รู้สึกตื่นเต้นกับการที่เมืองเมืองนี้จะต้อง “โดนทำลาย” จัง ผมแทบจะทนไม่ไหวซะแล้วสิ

End  Take  Diary Takasugi….

วันฮาโลวีนในเอโดะปีนี้ ทุกคนดูสนุกกนเอาซะมากๆกับการพาเด็กๆเดินไปเดินมาขอขนมตามบ้านนู๊บ้านนี๊ทั่วเมืองประดับไปด้วยหลอดไฟหลากสีลานตา

ร่างบางผู้มีผมสีดำยาวสลวย รูปร่างผอมบางและหน้าที่สวยเยี่ยงสตรี คาซึระ โคทาโร่

วันนี้เขาแต่เป็นซึระโกะ ชุดกินโมโนสีดำลายซากุระกับนกกระเรียนดูเข้าชุดกันจนหนุ่มแถวนั้นๆหันมามองกันย่างไม่วางตา ใบหน้าสวยถูกแต่งเติมด้วยรอยที่คล้ายเลือดนิดหน่อย คาดว่าคงอยากให้เข้าเทศกาล

วันนี้เขาไม่ได้พาสัตว์เลี้ยงมาด้วย ถือเป็นเรื่องที่แปลกเอาซะมากๆ

คงมีเหตุบางอย่าที่ให้อลิซาเบธรู้ไม่ได้?..

ณ กองกำลังอสุรา

“หึ วันนี้แล้วสินะที่ฉันจะได้ทำลายเมืองแห่งนี้ด้วยตัวเอง”ทากาสุงิ ชินสุเกะ หัวหน้ากองกำลังอสุราหัวเราะอย่างสะใจเผยรอยยิ้มโรคจิตรออก

“มันคงจะเป็นสิ่งที่น่าตื่นเต้นมากสินะครับ”คาวาคามิ บันไซว่า

“แน่นอน เพราะฉันอยากจะทำลายเมืองแห่งนี้จนเต็มแก่แล้วล่ะ”ว่าแล้วทากาสุงิก็เผยรอยยิ้มออกมาอีกครั้งก่อนจะหัวเราะออกมาเสียงดังด้วยความสะใจ

เอาสิซึระ กินโทกิ นี่ไงล่ะเมืองที่แกปกป้อง!!

ฉันจะทำลายเมืองนี้เอง จะทำลายให้มันเหลือซากเลย!

แล้วดูซิ....

ว่าต่อไป...พวกแกยังจะปกป้องอะไรกันอีก!

ก๊อกๆ

ความคิดของร่างสูงต้องหมดไปกับเสียงและบุคคลที่มารบกวน ทากาสุงิเบ้ปากเล็กน้อยก่อนจะหันไปทางประตู

“เข้ามา”ชายหนุ่มว่า ก่อนจะปรากฎร่างของลูกเรืองที่ทำหน้าตาร้อนรนมา

คำพูดธรรมดาแต่กลับดูมีอำนาจออกมาจากปากแล้วส่งสายตาคมๆเชิงหยียดหยามไปทางลูกที่เรือที่มารบกวนเขา

“มีอะไร!!”คำพูดนั้นทำให้ลูกเรือถึงกับสะดุ้งเฮือกก่อนจะพยายามคุมสติแล้วแจ้งข่าวไป

“มะ...มีคนมาขอพบท่านครับ ท่านชินสุเกะ”

“ขอพบ?”ว่าแล้วชายหนุ่มก็ทำหน้างุนงง วันนี้เขาไม่ได้นัดกับใครซักหน่อย

“หะ..เห็นว่าเป็นสาวขายบริการน่ะครับ”ลูกเรือว่าด้วยใบหน้าลำบากใจ

“สาวขายบริการ?ไล่ไปซะ ฉันไม่ได้ต้องการบำบัดอารมณ์!”ชายหนุ่มตะคอกกลับไปอย่าเหลืออดแล้วมองลูกเรือตาขวางสร้างความกดดันเป็นอย่างมาก

“ตะ....แต่ว่า เขาบอกว่า เขาเป็นคนสำคัญของคุณนะครับ”ลูกเรือนั้นว่าด้วยสีหน้าหวาดกลัว

“คนสำคัญ...”

ร่างบางผมสีดำหันมาหาเขา....

ยิ้มออกมาน้อยๆออกมา..

ก่อนจะพูดอะไรบางอย่างที่ไม่มีใครได้ยิน...

“อะ..อึก!”ดวงตาของชายหนุ่มเบิกโพล่งพร้อมกับเหงื่อที่ไหลพรากออกมา ภาพหลอนเมื่อกี๊มันอะไรกัน ทำไม พอพูดถึงคนสำคัญผมต้องนึกถึงเจ้านั่นด้วย

รู้สึก...ทรมาน....

“ท่านชินสุเกะ!”บันไซรีบหันมาหาชายหนุ่ม

“ฉันไม่เป็นไร”ทากาสิว่าก่อนจะเกร็งสีหน้า”พามาหาหน่อยสิ ไอ้สาวขายบริการนั่นน่ะ”ว่าแล้วเขาก็ปาดเหงื่อบนใบหน้า

“คะ..ครับ”

ปัง

ไม่นานนัก สาวขายบริการที่ว่าก็เดินเข้ามาในห้องพร้อมกับผ้าปิดหน้า

ชายหนุ่มสังเกตได้ถึงความผิดปกติบางอย่าได้ เขาไล่ทุกคนออกจากห้องไปก่อนจะเอื้อมมือไปปิดผ้าอย่าแผ่วเบา

“ซึระ...”ชายหนุ่มเบิกตาโพล่งด้วยความตกใจ ไม่นึกว่าคนที่มาหาเขาจะเป็นคาซึระคนนี้ เขาหยุดความตกใจเอาไว้แล้วจ้องไปที่คนตรงหน้าอย่าตั้งใจ

สวย.....

คนตรงหน้าเขาในวันนี้สวยมาก สวยสุดๆ สวยจนไม่หน้าเชื่อว่านี่คือผู้ชาย ถึงแม้เขาจะเคยเห็นซึระมาหลายรอบแล้วก็จริง  แต่ก็ไม่เคยเห็นสวยขนาดนี้มาก่อน

“ไม่ใช่ซึระ คาซึระต่างหาก”ร่างบางดุแล้วทำหน้างอนๆทำเอาร่างตรงหน้าแอบขำอยู่นิดๆ

“ที่มาคราวนี้ มาทำไมล่ะ จะมาขอเข้าพวกฉันรึไง?หึ”ชายหนุ่มว่าแล้วหัวเราะเบาๆในลำคอ

“เปล่า.....”

“ ฉันมา เพื่อหยุดนาย...”ร่างบางว่าก่อนจะเงยหน้าไปจ้องดวงตาของคนตรงหน้า

“หึ...”ชายหนุ่มหัวเราะออกมาเบาๆ “ดูเหมือนว่านายจะรู้เรื่องแผนของฉันแล้วสินะ”

“แน่นอน ฉันคงไม่มีวันพลาดเรื่องสำคัญๆแบบนี้ได้หรอกนะ”ร่างบางว่าก่อนจะดึงผ้าปิดหน้าออก

“ขอร้องล่ะทากาสุงิ ช่วยหยุดมันที่เถอะ ระ..เรื่องแบบนี้น่ะ เรื่องแบบนี้ถึงนายจะทำไปมันก็ไม่ได้อะไรขึ้นมาหรอกนะ”ร่างบางว่าเสียงสั้น

“ได้สิ...”

“เอ๋?”

“ทำไมฉันจะไม่ได้ล่ะ ฉันก็จะได้ล้างแค้นไงล่ะ”

“ฉันจะล้างแค้นกินโทกิ ล้างแค้นโลกนี้ ล้างแค้นดาวดวงนี้ ฉันจะทำลาย ทำลายให้มันพังยับไปหมด ฉันจะทำลาย!!”ชายหนุ่มตะโกนใส่ร่างาบงอย่าไม่ใยดี

“นายลองคิดดูสิ!!ถ้าตอนนั้นกินโทกิแข็งแกร่งกว่านี้ ถ้าตอนนั้นไอ้พวกบ้านั่นไม่จับอาจารย์ไป ถ้าโลกใบนี้ไม่ฆ่าเขา เขาก็จะอยู่กับเราตลอดไป!! อาจาย์ก็ไม่ต้องมาตายเปล่าแบบนี้หรอก!!!!”คนตรงหน้าตะคอกกลับ

น้ำใสร่วงลงมาจากดวงตาของร่างบางก่อนที่จะเอามือเรียนคู่นั้นไปจับใบหน้าของคนตรงหน้า

“ฉันเข้าใจ.....เข้าใจดีเลยล่ะ ฮึก...”

“ฉันก็เหมือนกับนาย..พวกเรา แทบจะไม่ต่างอะไรกันเลย  พวกเราเเค่  ต้องการจะล้าง แค้น แต่ว่า......”ร่างบางว่าก่อจะปาดน้ำตาบนใบหน้าอย่างลวกๆ

“ถึงทำแบบนั้นไป...มันก็ไม่ได้ทำให้อาจารย์กลับคืนมาหรอกนะ.....”

“อย่าพูดต่อเลย..ซึระ....”ชายหนุ่มพูดเบาๆพร้อมกับยื่นมือไปเช็ดน้ำตาที่หน้าขิงคาซึระ

“ฮึก ฉันก็แค่...ฉันก็อยากจะหยุดนาย”ร่างบางร้องไห้โฮ

“โอเค..ฉันจะหยุด”ชายหนุ่มว่าก่อนจะเผยรอยยิ้มโรคจิตออกมา

“เอ๋?”

“แค่ครั้งนี้ครั้งเดียวเท่านั้นที่ฉันจะหยุด แต่ว่า มันต้องมีครั้งต่อไปแน่ๆ เข้าใจนะซึระ”ชายหนุ่มว่าแล้วหันหลังให้ร่างบาง

“ฉันเข้าใจ”คาซึระพยักหน้ารับสร้างความพอใจให้ชายหนุ่มได้เป็นอย่าดี

“หึ”หัวเราะเบาๆในลำคอแล้วเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ออก

“แต่ว่า..มันก็ต้องมีข้อแลกเปลี่ยนล่ะนะ.....”ชายหนุ่มหันหน้ามาแล้วยิ้มสดใส

“ข้อแลกเปลี่ยน?”ร่างบางว่าอย่าสงสัย ชักจะรู้สึกถึงอะไรที่ไม่ชอบมาพากลซะแล้วสิ

พลัก!

ชายหนุ่มผลักร่างบางกระแทกพื้นก่อนจะขึ้นคร่อมแล้วประกบริมฟีปาก

“อือ...”ร่างข้างใต้ส่งเสียงท้วง
            ชายหนุมหัวเราะเบาๆในลำคอพร้อมกับลูบไล้เเผนอกเนียนขาวของรางข้างใต้ด้วยความหลงไหล.....

“เอาเป็น...ร่างกายของนายดีมั๊ย?”ทากาซึงิถาม

คาซึระแอบอึ้งนิดๆก่อนจะดึงโอบิออก

“เข้าใจแล้ว..จะทำอะไรก็เชิญเลย...”

“หึ”ชายหนุ่มยิ้มเจ้าเล่ห์
 

ก่อนที่ค่ำคืนอันเร่าร้อนจะเริ่มขึ้น?

.................

...........

........

.....

..

.

.

.

จบเหอะ= =แต่งต่อไม่ไหวแล้ว

Shot fic By Mayoler13(Jenny)

สุดท้ายก็อัพหลังฮาโลวีนจนได้= =......

ดับอนาถหน้าคอม เอิ๊ก~ แต่ได้เน่ามาก= =เน่าสุดๆ

การคิดพล็อตของคู่ทากาซึระนั้นมันยากซะยิ่งกว่าอะไร ในหัวที่จะแต่งคู่นี้มีนแต่

รักเราต้องดราม่า รักเราต้องดราม่า รักเราต้องดราม่า รักเราต้องดราม่า รักเราต้องดราม่า รักเราต้องดราม่า รักเราต้องดราม่า

แล้วก็

 ทากาลักพาตัวซึระ ทากาลักพาตัวซึระ ทากาลักพาตัวซึระ ทากาลักพาตัวซึระ ทากาลักพาตัวซึระ ทากาลักพาตัวซึระ ทากาลักพาตัวซึระ

แต่ว่า ทากาลักตัวซึระนั้นมันค่อนข้างซ้ำเพราะมีคนแต่งพล็อตนี้เนอะมาก= =จึงไม่แต่ง มันเลยออกมาเน่ามากก จะแต่งใหม่ก็ขี้เกียจ ยังมีที่วางไว้อีกตั้ง4คู่ ไม่ไหวๆไหนจะยังฟิคหลักอีก ตาย

ฟิคนี้ สั้น เน่า เสี่ยว !!เละมาก เละสุดๆ เละแบบไม่เหลือชิ้นดี มันช่างเป็นฟิคที่น่าอนาถที่สุดตั้งแต่แต่งมา=_=แต่ยังไงก็ ฝากด้วยนะคะ นักอ่านทุกท่าน~//โค้งให้คนอ่านงามๆ