คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
นายน่ะ เป็นคนที่แปลก....
ใช่ แปลก แปลกมากด้วย..
แต่ถึงอย่างนั้นก็กลับดึงดูดสายตาของฉันอย่างประหลาด
ผมสีดำเงานั่น ใบหน้านั่น ดวงตาคู่นั้น มันทำให้ฉันไม่สามารถละสายตาจากแกได้ตั้งแต่แรกพบ
เฮ้ นี่มันไม่ตลกเลยนะ ทำไมมันถึงเป็นแบบนี้ล่ะ….
ไม่ว่าจะหลับตาลงไปกี่ครั้งฉันก็ยังเห็นนาย
ไม่ว่าจะพยายามลืมซักกี่ครั้งนายก็ยิ่งเข้ามาในจิตใจฉัน
“ออกไปนะเจ้าบ้า!!”ฉันเพียงได้แค่คิดแบบนั้นแล้วหวังว่าซักพักฉันคงจะไม่เห็นนายอีก
เวลาเห็นนายเดินควงกับใครมันรู้สึกปวดใจอย่างที่ไม่เคยเป็น
เวลาที่นายหันหลังให้ฉันแม้จะอยากยื่นมือไปจับแล้วบอกว่า”อยู่กับฉันต่อเถอะ”แต่ก็รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้
นี่ฉันเป็นอะไรไป...
นี่ฉัน.......หลงรักแกเข้าแล้วรึเปล่า
บ้าเอ๊ย
ฉันเป็นคนที่ไม่สนใจใคร และไม่คิดจะสนใจใครไปตลอดด้วย
เพราะว่าสิ่งที่ฉันเป็นอยู่มันเต็มไปด้วยความอันตรายจนไม่อาจแม้แต่จะคิดว่าหากฉันมีคนสำคัญคนเหล่านั้นจะเป็นยังไง...
ฉันไม่กล้าที่จะมีความรักถึงขนาดตัดใจจากรักแรก
...แต่สุดท้ายกลับต้องมารู้สึกสับสนเพราะนาย
ดวงตาสีทับทิมที่แฝงแววเศร้าหมองคู่นั้น ใบหน้าที่ราวกับอมทุกข์
มันกลับทำให้หัวใจของฉันมันว้าวุ่น
ฉันไม่อาจลืมใบหน้าของนายได้ไม่ว่าจะทำยังไง คะนึงหานายตลอดเวลา ...
ไม่ว่าจะทำอะไรฉันก็มักจะคิดถึงนายอยู่เสมอ ฉันไม่เป็นอันจะกิน หรือยามหลับตาก็จะเห็นภาพของนายผุดขึ้นมาตลอด แม้แต่ในความฝัน
ฉันไม่อาจปฏิเสธตัวเองได้ว่าฉันสนใจในตัวนาย
อยากรู้ว่าทำไมนายถึงมีแววตาที่เศร้าหมองแบบนั้น
อยากรู้ว่าทำไมนายถึงได้ทำหน้าอมทุกข์แบบนั้น
...รวมถึง...
ความรู้สึกอยากสัมผัสนายไม่เคยเลือนหายไป...ฉันอยากกอดนายเอาไว้แล้วปลอบปโลมเพื่อให้นายแบ่งสิ่งที่นายแบกเอาไว้มาให้ฉันบ้าง...
ทั้งหมดที่ฉันเป็นและอยากจะทำฉันเองก็ไม่แน่ใจว่ามันคืออะไร
...และฉันก็ไม่อาจคิดว่าฉัน “ไม่ได้รักนาย”
ความคิดเห็น