ลำดับตอนที่ #24
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #24 : บทที่ XVII ~ เกือบไป... (ALL)
บทที่ XVII
เกือบไป...
(ALL)
เกือบไป...
(ALL)
"อะไรนะ!?ไปช่วยวองโกเล่ 3 วัน!?" สาวๆเอ่ยถามด้วยความตกใจที่ทราบข่างร้าย(?)นี้ ในขณะที่หนุ่มๆทั้ง 4 ยังคงยืนอยู่อยู่ตรงหน้า
"ใช่ ขอโทษนะ พวกเราอาจจะไม่ได้อยู่ที่นี่ 3 วัน" เบลเฟกอลเอ่ยด้วยน้ำเสียงเฉยปนเศร้า (คงเพราะเขาจะไม่ได้อยู่กับเจ้าหญิงที่รักมั้ง?)
"ม...ไม่ต้องขอโทษหรอกค่ะ แต่อย่างน้อยก็ยังมีคุณลูซซูเรีย คุณเลวี่ แล้วก็ลูกน้องอีกครึ่งหนึ่งนะคะ" สเตลล่าเอ่ยด้วยน้ำเสียงถ่อมตนและหวั่นเกรงใจ
"นั่นน่ะสิฮ้า~" ลูซซูเรียกล่าว
"อ่า...นั่นสินะ..." สควอโล่เอ่ย
"คุณหัวหน้า... ขอให้โชคดีนะยะ" เชนเอ่ยกล่าวอวยพรให้ซันซัสและหน้าแดงต่อหน้าเขา ซันซัสก็ลูบหัวพลางยิ้มให้และพูดว่า "ขอบใจนะยัยสวะ ฉันจะกลับมาให้หายคิดถึงเลย" และนั่นก็ทำให้เชนเข้าไปสวมกอดซันซัสทันที และยังยิ่งหน้าแดงเข้าไปอีก
"กัปตัน...อย่าเพิ่งเป็นอะไรนะคะ" เซเบอร์เอ่ยกล่าวกับสควอโล่อย่างหวั่นเกรง
"อะ...อืม เธอเองก็รักษาสุขภาพเธอด้วยละกัน..." สควอโล่เอ่ยกล่าวด้วยความเขินอายและเขาก็สวมกอดเซเบอร์ด้วยความอ่อนโยน
"ช...โชคดีนะคะ..." สเตลล่ากล่าวอวยพรให้เบลด้วยความเขินอาย
"จ้า~เสร็จภารกิจแล้วเจ้าชายจะมาหาเจ้าหญิงนะ~"
"โชคดีนะยะอีตากัปตันกบบ๊อง!" จิลเอ่ยพร้อมสีหน้าแดงแจ๊ด แถมมีคำเรียกกัปตันของตัวเองที่ฟรานได้ยินจนชินอีกต่างหาก
"หึๆ Me จะกลับมาหาแน่นอน" ฟรานเอ่ยและสวมกอดจิลอย่างฉุกละหุก และนั่นก็ทำให้จิลยิ่งหน้าแดงแปร๊ดเข้าไปใหญ่
แล้วสี่หนุ่มก็ออกจากปราสาทไป...
ในคืนของวันที่สองที่หนุ่มๆในวาเรียไม่ได้อยู่ในปราสาท...
"แค่ก!" เซเบอร์ไอในห้องของของตัวเอง ปรากฎว่าเป็นอาการไอปนเลือด และเลือดสีน้ำเงินก็โผล่มาให้เห็นอีกจนได้...
"เซเบอร์จัง~เป็นอะไรมากมั้ย~" ลูซซูเรียเอ่ยถามทันทีที่เห็นเซเบอร์ไอปนเลือด เพราะตนได้รับคำสั่งจากสควอโล่ให้ดูแลเซเบอร์ดีๆอย่าให้คลาดสายตา
"ม...ไม่เป็นไรค่ะคุณลูซซูเรีย" เธอตอบกลับด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยน แล้วเธอก็เช็ดปากจากคราบเลือดของตน
"เฮ่อ พอไม่มีพวกกัปตันนี่ก็เหงาเหมือนกันนะ..." จิลเอ่ยพร้อมกับสีหน้าที่ดูเซ็งๆ
"นั่นน่ะสิ..." สเตลล่าเอ่ย "ป่านนี้พวกเขาจะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้"
ทันใดนั้น... ก็ได้ยินเสียงเปิดประตูดังปัง เลวี่ได้ยินดังนั้นก็รีบเข้าไปดูทันที ปรากฎว่าภาพที่อยู่ตรงหน้าคือ ศัตรูที่สี่หนุ่มต้องไปปราบปราม แต่ดูเหมือนว่าไอ้ตระกูลนั่นจะแบ่งออกเป็นสองฝ่ายนะ...
"พวกแก...ไอ้ตระกูลเฮล แกมาที่นี่ทำไม?" เชนได้ยินดังนั้นก็รีบเข้าไปดูและเอ่ยถามคนที่เปิดประตูเข้ามาอย่างเสียมารยาท
"พอดีเราได้รับคำสั่งมา...ให้ฆ่าล้างองค์กรวาเรียให้หมดสิ้น..." หัวหน้าตระกูลเฮลเดินเข้ามาตอบคำถามด้วยใบหน้าแสยะยิ้ม เขามีผมสีแดงอมดำ สวมชุดสีแดงทั้งชุดราวกับว่ามีเลือดอยู่ทั่วร่าง...
แล้วทันใดนั้น สี่สาวก็เริ่มเข้าโจมตีตระกูลเฮลที่อยู่ตรงหน้าทันที... โดยเซเบอร์สู้กับหัวหน้าตระกูลเฮล ส่วนที่เลือก็ไปสู้กับลูกน้องจนหมดสิ้น...
เมื่อหัวหน้าตระกูลเฮลได้รู้ว่าลูกน้องได้ตายหมดแล้ว เขาก็หัวเราะราวกับคนบ้า และเอ่ยว่า "ฮ่าๆๆ ว่าแล้วว่าลูกน้องพวกนี้มันกระจอก!!"
"นายเป็นบ้าอะไร ลูกน้องตายหมดแล้วยังมีหน้ามาหัวเราะอีก แถมไปว่าลูกน้องแกอย่างนั้น..." เชนเอ่ยขณะที่สี่สาวเดินไปอยู่ข้างเซเบอร์ และสเตลล่าก็ควบคุมลวดให้ร่างกายของคนชุดแดงที่อยู่ตรงหน้าให้บิดเบี้ยวและกระดูกเริ่มหักไปเรื่อยๆเรื่อยๆ
"อั่ก...หึ...หึๆๆ...ฮ่าๆๆๆ" หัวหน้าที่อยู่ตรงหน้าก็โดนไปเต็มๆ แต่เขากลับหัวเราะราวกับคนบ้า ราวกับไม่สะทกสะท้าน ทั้งที่เลือดเริ่มออกเพราะโดนลวดมัดแท้...
เซเบอร์ก็ไม่รอช้า เธอหยิบดาบที่ใหญ่ที่สุดของเธอมา และแทงที่ลำตัวของหัวหน้าตระกูลเฮลทันที ฝ่ายที่โดนแทงก็หวีดร้องอย่างโหยหวนและร่างก็สลายเป็นผุยผง...
"เฮ้ย เซเบอร์ ไอ้หมอนี่เป็นใครกันแน่?ทำไมเธอแทงมันตายแล้ว มันดันร้องอย่างกับผีหลอกแล้วร่างก็สลายไปอย่างนั้น?" จิลเอ่ยถาม
"เขาคงจะเป็นหัวหน้าตระกูลเฮลรุ่นแรกสุด..." เซเบอร์ตอบด้วยน้ำเสียงเงียบงัน "เขาคงใช้วิชายืดอายุและสังขารให้คงกระพันเหมือนตนยังวัยหนุ่ม และยังใช้วิชาไม่ให้ร่างกายของเขาเปลี่ยนแปลงใดๆทั้งสิ้น..."
"ตระกูลเฮลถูกตั้งมา 1 ศตวรรษแล้ว ร่างกายและวิญญาณทำงานเกินสังขารตัวเองก็เลยเป็นแบบนี้สินะคะ..." สเตลล่ากล่าวแทรก
"ใช่..." เซเบอร์ตอบกลับ "แต่เอาเถอะ!ปราสาทเปื้อนเลือดไปหมดแล้ว เรามาเช็ดปราสาทเสียหน่อยเป็นไร" เซเบอร์ถามด้วยรอยยิ้ม และทุกคนก็กวาดล้างจนปราสาทสะอาดเอี่ยมเหมือนใหม่
3 วันแล้ว ในที่สุด 4 หนุ่มของวาเรียก็กลับมา
พวกเขาเปิดประตูดังปังเพราะความเร่งรีบและกังวล กลัวว่าจะเป็นอะไรไป แต่ปรากฎว่าสี่สาวยังสบายดี
"เฮ้ย เมื่อวานฉันได้ข่าวว่าไอ้พวกตระกูลเฮลมาที่นี่ เพื่อฆ่าพวกแก?" ซันซัสเอ่ยถามด้วยสีหน้ากังวลสุดๆ และเขาก็หันหน้าไปทางเชน
"โธ่บอส! ถ้าเป็นพวกนั้นละก็ พวกเราจัดการไปเรียบร้อยแล้วย่ะ!" เชนตอบกลับพร้อมท่าทางมั่นใจ "นี่ถ้าไอ้หัวหน้าตระกูลนั่นไม่มีอายุเกินสังขารล่ะก็ ป่านนี้พวกเราคงโดนฆ่าตายไปแล้วมั้ง"
"เซเบอร์จัดการไอ้หัวหน้านั่นได้สบายๆเลยแหล่ะ ถึงจะมีสเตลล่ามาช่วยก็เถอะ..." จิลพูดต่อ
"แสดงว่า...พวกแกจัดการไปเรียบร้อยแล้วสินะ" ซันซัสเอ่ยพร้อมรอยยิ้ม
"เกือบไปแล้วมั้ยล่ะ!!ดีนะที่มียัยเซเบอร์อยู่" สควอโล่เอ่ย แล้วทุกคนก็หัวเราะไปด้วยกัน
"ใช่ ขอโทษนะ พวกเราอาจจะไม่ได้อยู่ที่นี่ 3 วัน" เบลเฟกอลเอ่ยด้วยน้ำเสียงเฉยปนเศร้า (คงเพราะเขาจะไม่ได้อยู่กับเจ้าหญิงที่รักมั้ง?)
"ม...ไม่ต้องขอโทษหรอกค่ะ แต่อย่างน้อยก็ยังมีคุณลูซซูเรีย คุณเลวี่ แล้วก็ลูกน้องอีกครึ่งหนึ่งนะคะ" สเตลล่าเอ่ยด้วยน้ำเสียงถ่อมตนและหวั่นเกรงใจ
"นั่นน่ะสิฮ้า~" ลูซซูเรียกล่าว
"อ่า...นั่นสินะ..." สควอโล่เอ่ย
"คุณหัวหน้า... ขอให้โชคดีนะยะ" เชนเอ่ยกล่าวอวยพรให้ซันซัสและหน้าแดงต่อหน้าเขา ซันซัสก็ลูบหัวพลางยิ้มให้และพูดว่า "ขอบใจนะยัยสวะ ฉันจะกลับมาให้หายคิดถึงเลย" และนั่นก็ทำให้เชนเข้าไปสวมกอดซันซัสทันที และยังยิ่งหน้าแดงเข้าไปอีก
"กัปตัน...อย่าเพิ่งเป็นอะไรนะคะ" เซเบอร์เอ่ยกล่าวกับสควอโล่อย่างหวั่นเกรง
"อะ...อืม เธอเองก็รักษาสุขภาพเธอด้วยละกัน..." สควอโล่เอ่ยกล่าวด้วยความเขินอายและเขาก็สวมกอดเซเบอร์ด้วยความอ่อนโยน
"ช...โชคดีนะคะ..." สเตลล่ากล่าวอวยพรให้เบลด้วยความเขินอาย
"จ้า~เสร็จภารกิจแล้วเจ้าชายจะมาหาเจ้าหญิงนะ~"
"โชคดีนะยะอีตากัปตันกบบ๊อง!" จิลเอ่ยพร้อมสีหน้าแดงแจ๊ด แถมมีคำเรียกกัปตันของตัวเองที่ฟรานได้ยินจนชินอีกต่างหาก
"หึๆ Me จะกลับมาหาแน่นอน" ฟรานเอ่ยและสวมกอดจิลอย่างฉุกละหุก และนั่นก็ทำให้จิลยิ่งหน้าแดงแปร๊ดเข้าไปใหญ่
แล้วสี่หนุ่มก็ออกจากปราสาทไป...
ในคืนของวันที่สองที่หนุ่มๆในวาเรียไม่ได้อยู่ในปราสาท...
"แค่ก!" เซเบอร์ไอในห้องของของตัวเอง ปรากฎว่าเป็นอาการไอปนเลือด และเลือดสีน้ำเงินก็โผล่มาให้เห็นอีกจนได้...
"เซเบอร์จัง~เป็นอะไรมากมั้ย~" ลูซซูเรียเอ่ยถามทันทีที่เห็นเซเบอร์ไอปนเลือด เพราะตนได้รับคำสั่งจากสควอโล่ให้ดูแลเซเบอร์ดีๆอย่าให้คลาดสายตา
"ม...ไม่เป็นไรค่ะคุณลูซซูเรีย" เธอตอบกลับด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยน แล้วเธอก็เช็ดปากจากคราบเลือดของตน
"เฮ่อ พอไม่มีพวกกัปตันนี่ก็เหงาเหมือนกันนะ..." จิลเอ่ยพร้อมกับสีหน้าที่ดูเซ็งๆ
"นั่นน่ะสิ..." สเตลล่าเอ่ย "ป่านนี้พวกเขาจะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้"
ทันใดนั้น... ก็ได้ยินเสียงเปิดประตูดังปัง เลวี่ได้ยินดังนั้นก็รีบเข้าไปดูทันที ปรากฎว่าภาพที่อยู่ตรงหน้าคือ ศัตรูที่สี่หนุ่มต้องไปปราบปราม แต่ดูเหมือนว่าไอ้ตระกูลนั่นจะแบ่งออกเป็นสองฝ่ายนะ...
"พวกแก...ไอ้ตระกูลเฮล แกมาที่นี่ทำไม?" เชนได้ยินดังนั้นก็รีบเข้าไปดูและเอ่ยถามคนที่เปิดประตูเข้ามาอย่างเสียมารยาท
"พอดีเราได้รับคำสั่งมา...ให้ฆ่าล้างองค์กรวาเรียให้หมดสิ้น..." หัวหน้าตระกูลเฮลเดินเข้ามาตอบคำถามด้วยใบหน้าแสยะยิ้ม เขามีผมสีแดงอมดำ สวมชุดสีแดงทั้งชุดราวกับว่ามีเลือดอยู่ทั่วร่าง...
แล้วทันใดนั้น สี่สาวก็เริ่มเข้าโจมตีตระกูลเฮลที่อยู่ตรงหน้าทันที... โดยเซเบอร์สู้กับหัวหน้าตระกูลเฮล ส่วนที่เลือก็ไปสู้กับลูกน้องจนหมดสิ้น...
เมื่อหัวหน้าตระกูลเฮลได้รู้ว่าลูกน้องได้ตายหมดแล้ว เขาก็หัวเราะราวกับคนบ้า และเอ่ยว่า "ฮ่าๆๆ ว่าแล้วว่าลูกน้องพวกนี้มันกระจอก!!"
"นายเป็นบ้าอะไร ลูกน้องตายหมดแล้วยังมีหน้ามาหัวเราะอีก แถมไปว่าลูกน้องแกอย่างนั้น..." เชนเอ่ยขณะที่สี่สาวเดินไปอยู่ข้างเซเบอร์ และสเตลล่าก็ควบคุมลวดให้ร่างกายของคนชุดแดงที่อยู่ตรงหน้าให้บิดเบี้ยวและกระดูกเริ่มหักไปเรื่อยๆเรื่อยๆ
"อั่ก...หึ...หึๆๆ...ฮ่าๆๆๆ" หัวหน้าที่อยู่ตรงหน้าก็โดนไปเต็มๆ แต่เขากลับหัวเราะราวกับคนบ้า ราวกับไม่สะทกสะท้าน ทั้งที่เลือดเริ่มออกเพราะโดนลวดมัดแท้...
เซเบอร์ก็ไม่รอช้า เธอหยิบดาบที่ใหญ่ที่สุดของเธอมา และแทงที่ลำตัวของหัวหน้าตระกูลเฮลทันที ฝ่ายที่โดนแทงก็หวีดร้องอย่างโหยหวนและร่างก็สลายเป็นผุยผง...
"เฮ้ย เซเบอร์ ไอ้หมอนี่เป็นใครกันแน่?ทำไมเธอแทงมันตายแล้ว มันดันร้องอย่างกับผีหลอกแล้วร่างก็สลายไปอย่างนั้น?" จิลเอ่ยถาม
"เขาคงจะเป็นหัวหน้าตระกูลเฮลรุ่นแรกสุด..." เซเบอร์ตอบด้วยน้ำเสียงเงียบงัน "เขาคงใช้วิชายืดอายุและสังขารให้คงกระพันเหมือนตนยังวัยหนุ่ม และยังใช้วิชาไม่ให้ร่างกายของเขาเปลี่ยนแปลงใดๆทั้งสิ้น..."
"ตระกูลเฮลถูกตั้งมา 1 ศตวรรษแล้ว ร่างกายและวิญญาณทำงานเกินสังขารตัวเองก็เลยเป็นแบบนี้สินะคะ..." สเตลล่ากล่าวแทรก
"ใช่..." เซเบอร์ตอบกลับ "แต่เอาเถอะ!ปราสาทเปื้อนเลือดไปหมดแล้ว เรามาเช็ดปราสาทเสียหน่อยเป็นไร" เซเบอร์ถามด้วยรอยยิ้ม และทุกคนก็กวาดล้างจนปราสาทสะอาดเอี่ยมเหมือนใหม่
3 วันแล้ว ในที่สุด 4 หนุ่มของวาเรียก็กลับมา
พวกเขาเปิดประตูดังปังเพราะความเร่งรีบและกังวล กลัวว่าจะเป็นอะไรไป แต่ปรากฎว่าสี่สาวยังสบายดี
"เฮ้ย เมื่อวานฉันได้ข่าวว่าไอ้พวกตระกูลเฮลมาที่นี่ เพื่อฆ่าพวกแก?" ซันซัสเอ่ยถามด้วยสีหน้ากังวลสุดๆ และเขาก็หันหน้าไปทางเชน
"โธ่บอส! ถ้าเป็นพวกนั้นละก็ พวกเราจัดการไปเรียบร้อยแล้วย่ะ!" เชนตอบกลับพร้อมท่าทางมั่นใจ "นี่ถ้าไอ้หัวหน้าตระกูลนั่นไม่มีอายุเกินสังขารล่ะก็ ป่านนี้พวกเราคงโดนฆ่าตายไปแล้วมั้ง"
"เซเบอร์จัดการไอ้หัวหน้านั่นได้สบายๆเลยแหล่ะ ถึงจะมีสเตลล่ามาช่วยก็เถอะ..." จิลพูดต่อ
"แสดงว่า...พวกแกจัดการไปเรียบร้อยแล้วสินะ" ซันซัสเอ่ยพร้อมรอยยิ้ม
"เกือบไปแล้วมั้ยล่ะ!!ดีนะที่มียัยเซเบอร์อยู่" สควอโล่เอ่ย แล้วทุกคนก็หัวเราะไปด้วยกัน
To Be Continued...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น