ลำดับตอนที่ #17
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : บทที่ X ~ การท่องเที่ยวเมืองเวนิสสไตล์วาเรีย Part 1 (ALL)
บทที่ X
การท่องเที่ยวเมืองเวนิสสไตล์วาเรีย
(ALL)
การท่องเที่ยวเมืองเวนิสสไตล์วาเรีย
(ALL)
"อะไรนะ!?ให้ไปเมืองเวนิส!?" ทุกคนในวาเรีย(ไม่เว้นเลวี่และลูซซูเรีย) ตะโกนถามบอสด้วยความตกใจและงุนงงที่บอสคิดจะพาพวกเขาจะพาไปยังเมืองเวนิส
"ใช่ไง มันเป็นคำสั่งของไอ้แก่กับซาวาดะนั่น รึพวกแกมีปัญหา?" ซันซัสเอ่ยด้วยใบหน้าเย็นชา
"เปล่า... ไม่มีอะไรหรอก ว่าแต่หมอนั่นให้ทำอะไร?" สควอโล่เอ่ยถาม
"มันให้พวกเราไปเที่ยวฟ่ะ" ซันซัสตอบหน้าตาเฉย ทำเอาทุกคนอึ้งตะลึงงันไปหมด
"ตกลงจะไปไม่ไป?" ซันซัสถามหน้าตาเฉยเมย แต่สุดท้ายทุกคนที่ต้องไป ก็แหม...มีน้อยครั้งนะที่จะได้ไปเที่ยวน่ะ
"อ้าว!รถมารอแล้ว รีบขึ้นไปกันเร็ว" สควอโล่เดินออกจากปราสาทเป็นคนแรก และเขาก็เห็นรถบัสรออยู่หน้าปราสาท จึงตะโกนเรียกให้เร่งมือก่อนที่จะสาย
เมื่อพวกเขาเข้ารถ ปรากฎว่าคนขับคือโคโรเนโร่ และอีกคนที่อยู่ภายในรถก่อนหน้านี้คือ...
"เฮ้ย!!อาจารย์รีบอร์น!!!ไหงอาจารย์ถึงได้...?" เชนตะโกนด้วยความตกใจเพราะคนที่อยู่ภายในรถคือรีบอร์น นี่เขาอุตส่าห์ทำเพื่องลูกศิษย์ถึงขนาดนี้เชียวเรอะ?อะเมซิ่งไทยแลนด์(แอนด์อะเมซิ่งอิตาลี)
"ฮะๆๆ ก็อยากให้ลูกศิษย์ได้พักบ้างคงไม่เสียหายหรอกนะ" รีบอร์นพูดและยิ้มให้ลูกศิษย์อย่างอ่อนโยน
"เอาล่ะเว้ยเฮ้ย ไปนั่งที่ก่อนเถอะเว้ยเฮ้ย เดี๋ยวจะได้ไปเมืองเวนิสแล้วนะเว้ยเฮ้ย" โคโรเนโร่พูดแทรก และทุกคนก็ไปนั่งที่ที่ๆตามใจตัวเองที่อยากจะนั่ง แต่กรรม มันดันนั่งเป็นคู่ๆเสียนี่ ซันซัสดันนั่งข้างเชน สควอโล่ก็นั่งข้างเซเบอร์ เบลก็ดันไปนั่งข้างสเตลล่า ฟรานก็ดั๊น...ไปนั่งข้างจิล แต่เอาเถอะ เขาจะนั่งยังไงก็เรื่องของเขา ว่าแล้วก็เริ่มออกเดินทางสู่เมืองเวนิซ
"เอาละ ในช่วงเวลาที่ว่างๆอยู่ I ตอนนี้ พวกเธอจะทำอะไรก็ทำตามสบายพวกเธอละกันนะ" รีบอร์นเอ่ยและกลับไปนั่งที่ของตัวเองอย่างโดดเดี่ยว
ซึ่งในช่วงที่ว่างนั้น ซันซัสกับเชนแทบจะไม่ได้พูดอะไรกันเลย(เพราะมัวแต่เขินกันอยู่น่ะสิ) ส่วนสควอโล่กับเซเบอร์ก็ไม่ได้พูดอะไรเลยเช่นกัน(เพราะเซเบอร์ฟังเพลงส่วนสควอโล่ก็ยังขี้อายไม่กล้าคุย) ส่วนเบลเฟกอลกับสเตลล่าก็คุยกันสารพัดเรื่องราว และฟรานกับจิลก็หยอกย้อกันตามประสานายกับลูกน้อง(มั้ง?)
"หืม?เซเบอร์ นี่เธอฟังเพลงอะไรอยู่เหรอ?" สควอโล่เอ่ยถามตอนที่เซเบอร์กำลังฟังเพลง
"อ้อ เพลงญี่ปุ่นน่ะค่ะ ได้มาจากคุณซาวาดะ จะฟังด้วยกันมั้ยคะ" เซเบอร์ตอบอย่างมีไมตรี และเธอก็ยิ้มให้และยื่นหูฟังอีกข้างให้สควอโล่
"อ้า...เอาสิ..." สควอโล่ตอบกลับอย่างตะกุกตะกักและรับหูฟังแต่โดยดี เขาเสียบหูฟังไว้ที่หูซ้ายของเขา(ส่วนเซเบอร์เสียบไว้ที่หูข้างขวา)และฟังเพลงที่เซเบอร์กำลังฟังอยู่ มันเป็นเพลงทำนองคล้ายเพลงจีน แต่เนื้อร้องเป็นเพลงญี่ปุ่น ฟังแล้วก็สงบดีแฮะ...
แล้วทั้งสองคนก็พักพิงหัวซึ่งกันและกัน ดูเหมือนทั้งคู่จะพล๊อยหลับไป แต่พวกเขาทั้งคู่ก็พลางยิ้มอย่างอบอุ่นไปด้วย ให้ตายเถอะ คู่นี้ช่างหวานอย่างอบอุ่นราวกับดอกไม้เบ่งบานซะจริง...
"ใช่ไง มันเป็นคำสั่งของไอ้แก่กับซาวาดะนั่น รึพวกแกมีปัญหา?" ซันซัสเอ่ยด้วยใบหน้าเย็นชา
"เปล่า... ไม่มีอะไรหรอก ว่าแต่หมอนั่นให้ทำอะไร?" สควอโล่เอ่ยถาม
"มันให้พวกเราไปเที่ยวฟ่ะ" ซันซัสตอบหน้าตาเฉย ทำเอาทุกคนอึ้งตะลึงงันไปหมด
"ตกลงจะไปไม่ไป?" ซันซัสถามหน้าตาเฉยเมย แต่สุดท้ายทุกคนที่ต้องไป ก็แหม...มีน้อยครั้งนะที่จะได้ไปเที่ยวน่ะ
"อ้าว!รถมารอแล้ว รีบขึ้นไปกันเร็ว" สควอโล่เดินออกจากปราสาทเป็นคนแรก และเขาก็เห็นรถบัสรออยู่หน้าปราสาท จึงตะโกนเรียกให้เร่งมือก่อนที่จะสาย
เมื่อพวกเขาเข้ารถ ปรากฎว่าคนขับคือโคโรเนโร่ และอีกคนที่อยู่ภายในรถก่อนหน้านี้คือ...
"เฮ้ย!!อาจารย์รีบอร์น!!!ไหงอาจารย์ถึงได้...?" เชนตะโกนด้วยความตกใจเพราะคนที่อยู่ภายในรถคือรีบอร์น นี่เขาอุตส่าห์ทำเพื่องลูกศิษย์ถึงขนาดนี้เชียวเรอะ?อะเมซิ่งไทยแลนด์(แอนด์อะเมซิ่งอิตาลี)
"ฮะๆๆ ก็อยากให้ลูกศิษย์ได้พักบ้างคงไม่เสียหายหรอกนะ" รีบอร์นพูดและยิ้มให้ลูกศิษย์อย่างอ่อนโยน
"เอาล่ะเว้ยเฮ้ย ไปนั่งที่ก่อนเถอะเว้ยเฮ้ย เดี๋ยวจะได้ไปเมืองเวนิสแล้วนะเว้ยเฮ้ย" โคโรเนโร่พูดแทรก และทุกคนก็ไปนั่งที่ที่ๆตามใจตัวเองที่อยากจะนั่ง แต่กรรม มันดันนั่งเป็นคู่ๆเสียนี่ ซันซัสดันนั่งข้างเชน สควอโล่ก็นั่งข้างเซเบอร์ เบลก็ดันไปนั่งข้างสเตลล่า ฟรานก็ดั๊น...ไปนั่งข้างจิล แต่เอาเถอะ เขาจะนั่งยังไงก็เรื่องของเขา ว่าแล้วก็เริ่มออกเดินทางสู่เมืองเวนิซ
"เอาละ ในช่วงเวลาที่ว่างๆอยู่ I ตอนนี้ พวกเธอจะทำอะไรก็ทำตามสบายพวกเธอละกันนะ" รีบอร์นเอ่ยและกลับไปนั่งที่ของตัวเองอย่างโดดเดี่ยว
ซึ่งในช่วงที่ว่างนั้น ซันซัสกับเชนแทบจะไม่ได้พูดอะไรกันเลย(เพราะมัวแต่เขินกันอยู่น่ะสิ) ส่วนสควอโล่กับเซเบอร์ก็ไม่ได้พูดอะไรเลยเช่นกัน(เพราะเซเบอร์ฟังเพลงส่วนสควอโล่ก็ยังขี้อายไม่กล้าคุย) ส่วนเบลเฟกอลกับสเตลล่าก็คุยกันสารพัดเรื่องราว และฟรานกับจิลก็หยอกย้อกันตามประสานายกับลูกน้อง(มั้ง?)
"หืม?เซเบอร์ นี่เธอฟังเพลงอะไรอยู่เหรอ?" สควอโล่เอ่ยถามตอนที่เซเบอร์กำลังฟังเพลง
"อ้อ เพลงญี่ปุ่นน่ะค่ะ ได้มาจากคุณซาวาดะ จะฟังด้วยกันมั้ยคะ" เซเบอร์ตอบอย่างมีไมตรี และเธอก็ยิ้มให้และยื่นหูฟังอีกข้างให้สควอโล่
"อ้า...เอาสิ..." สควอโล่ตอบกลับอย่างตะกุกตะกักและรับหูฟังแต่โดยดี เขาเสียบหูฟังไว้ที่หูซ้ายของเขา(ส่วนเซเบอร์เสียบไว้ที่หูข้างขวา)และฟังเพลงที่เซเบอร์กำลังฟังอยู่ มันเป็นเพลงทำนองคล้ายเพลงจีน แต่เนื้อร้องเป็นเพลงญี่ปุ่น ฟังแล้วก็สงบดีแฮะ...
แล้วทั้งสองคนก็พักพิงหัวซึ่งกันและกัน ดูเหมือนทั้งคู่จะพล๊อยหลับไป แต่พวกเขาทั้งคู่ก็พลางยิ้มอย่างอบอุ่นไปด้วย ให้ตายเถอะ คู่นี้ช่างหวานอย่างอบอุ่นราวกับดอกไม้เบ่งบานซะจริง...
จนกระทั่งผ่านไปได้ครึ่งทาง...
"นี่ทุกคน!อยากฟังเรากับเซเบอร์ร้องเพลงมั้ย?" จิลลุกขึ้นพรวดและตะโกนถามทุกคน ทำให้สควอโล่และเซเบอร์ตกใจตื่น
"นี่ๆ เสียงเซเบอร์ก็เพราะนะ เสียงคล้ายๆเด็กผู้ชายแหละ เซเบอร์!มาร้องเพลงด้วยกันสิ" จิลพูดโม้โอ้อวดอย่างร่าเริงและลากให้เซเบอร์ลุกขึ้นมาอยู่ข้างๆจิล
"อาจารย์คะ ขอเพลงด้วยค่า" จิลตะโกน รีบอร์นก็ไม่ตอบอะไรแต่เขาก็ยอมเปิดเพลงให้
แล้วทั้งคู่ก็ร้องเพลงไปด้วยกัน เซเบอร์ที่ไม่รู้อีโหน่อีเหน่ก็เออออกันไปตามๆกันกับจิล แต่มันก็เป็นอย่างที่จิลว่าจริงๆ เสียงของเซเบอร์ก็เพราะไม่ใช่เล่น และเสียงของเซเบอร์ก็คล้ายเด็กผู้ชายอย่างที่จิลคุยโม้โอ้อวดจริงๆ ให้ตายสิ เพลงก็เพราะ คนร้องก็ยังสวยและน่ารัก มันช่างเป็นอะไรที่เข้ากันลงตัวดีจริงๆ
"นี่ทุกคน!อยากฟังเรากับเซเบอร์ร้องเพลงมั้ย?" จิลลุกขึ้นพรวดและตะโกนถามทุกคน ทำให้สควอโล่และเซเบอร์ตกใจตื่น
"นี่ๆ เสียงเซเบอร์ก็เพราะนะ เสียงคล้ายๆเด็กผู้ชายแหละ เซเบอร์!มาร้องเพลงด้วยกันสิ" จิลพูดโม้โอ้อวดอย่างร่าเริงและลากให้เซเบอร์ลุกขึ้นมาอยู่ข้างๆจิล
"อาจารย์คะ ขอเพลงด้วยค่า" จิลตะโกน รีบอร์นก็ไม่ตอบอะไรแต่เขาก็ยอมเปิดเพลงให้
แล้วทั้งคู่ก็ร้องเพลงไปด้วยกัน เซเบอร์ที่ไม่รู้อีโหน่อีเหน่ก็เออออกันไปตามๆกันกับจิล แต่มันก็เป็นอย่างที่จิลว่าจริงๆ เสียงของเซเบอร์ก็เพราะไม่ใช่เล่น และเสียงของเซเบอร์ก็คล้ายเด็กผู้ชายอย่างที่จิลคุยโม้โอ้อวดจริงๆ ให้ตายสิ เพลงก็เพราะ คนร้องก็ยังสวยและน่ารัก มันช่างเป็นอะไรที่เข้ากันลงตัวดีจริงๆ
เมื่อทั้งคู่ร้องจบ ทุกคนก็ให้เสียงปรบมือและคำชมกันถ้วนหน้า ส่วนทั้งคู่ก็กล่าวคำขอบคุณ แต่กลับยังไม่กลับเข้าที่ มันเป็นเพราะอะไรกันนะ?
"ทุกคน มาฟังเสียงของเซเบอร์เดี๋ยวมั่งดีกว่า" จิลเอ่ยบอก ทำเอาเซเบอร์งงเป็นไก่ตาแตกเลย
"สู้ๆนะเซเบอร์จัง" จิลตบบ่าและนั่งข้างๆเซเบอร์ที่กำลังจะร้องเพลง
และแล้วเซเบอร์ก็เริ่มร้องเพลง แต่คราวนี้เสียงของเธอค่อยสูงขึ้นมาหน่อย(เพราะคีย์มันไม่สมพงศ์กับเสียง) ทำให้เสียงของเธอดูเป็นผู้หญิงมากขึ้น มันช่างเป็นเสียงที่ไพเราะอะไรเช่นนี้นะ... เพลงที่ไพเราะเพราะทำนองจีนๆ และเสียงก้องกังวานของผู้ร้องอย่างเซเบอร์ มันทำเอาทุกคนแทบจะอยู่ในห้วงภวังค์เสียงของเธอเลยทีเดียว
แล้วทุกคนก็ปรบมือให้แก่เซเบอร์ และเซเยบอร์ก็กล่างขอบคุณและรีบวิ่งไปยังที่นั่งด้วยความเขินอาย สควอโล่ก็ทำได้แค่ปลอบแหละนะ...
"เซเบอร์ร้องเพราะดีจังเลย..."
"เซเบอร์ร้องเพราะดีจังเลย..."
To Be Continued...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น