ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : บทที่ III ~ ความพลาดพลั้งของเจ้าชาย (Belfegor & Stella)
บทที่ III
ความพลาดพลั้งของเจ้าชาย
(Belfegor & Stella)
ความพลาดพลั้งของเจ้าชาย
(Belfegor & Stella)
"เย้!ทำคุ้กกี้เสร็จแล้ว!!" เสียงสเตลล่าพูดด้วยความดีใจและมีน้ำเสียงอ่อนหวาน "ทีนี้เราจะได้เราให้กัปตันกินซะที (เห็นเหนื่อยมานาน)"
แล้วสเตลล่าก็เดินถือถาคคุ้กกี้ไปยังห้องของเบลเฟกอล ปรากฎว่าเบลเฟกอลกำลังหลับอยู่
"อ้าว?กัปตันหลับอยู่หรอกเหรอเนี่ย?" สเตลล่าพูด "งั้นเอาไว้ที่โต๊ะละกัน~" ว่าแล้วเธอก็เอาถาดคุ้กกี้วางไว้ที่โต๊ะข้างเบลเฟกอล และด้วยกลิ่นหอมของคุ้กกี้ จึงทำให้เบลเฟกอลลุกขึ้นตื่น
"หืม? กลิ่นอะไรเนี่ย?" เบลเฟกอลเอ่ย
"อ๊ะ!กัปตันตื่นแล้วเหรอคะ?"
"สเตลล่าเหรอ? นั่นอะไรน่ะ?" เบลเฟกอลถามและชี้ไปยังถาดคุ้กกี้
"อ้อ! คุ้กกี้น่ะค่ะ ทานด้วยกันมั้ยคะ?" สเตลล่าตอบด้วยรอยยิ้มที่น่ารัก และถือถาดคุ้กกี้ให้เบลเฟกอล
"เอาสิ เจ้าชายชอบคุ้กกี้ ชิๆๆ" เบลเฟกอลพูดอย่างมีความสุขและหยิบคุ้กกี้มากิน "อร่อยจังแฮะ เธอทำเองเหรอ?"
"ค่ะ เห็นกัปตันเหนื่อยมานานแล้ว ก็เลยลองทำให้กินดูน่ะค่ะ" สเตลล่าตอบด้วยน้ำเสียงร่าเริง
"ชิๆๆ เจ้าชายไม่มีวันเหนื่อยหรอก" เบลเฟกอลพูดและยิ้มอย่างมีความสุข
"เอ่อ ขอถามอะไรหน่อยได้มั้ยคะกัปตัน?"
"อะไรเหรอ?"
"ทำไมกัปตันถึงเข้าวาเรียล่ะค่ะ แล้วครอบครัวของกัปตันล่ะ?"
"..." เบลเฟกอลได้ยินคำถามเช่นนี้แล้วก็เงียบไป สเตลล่าก็เงียบตาม จนกระทั่ง...
"ชิๆๆ ฉันฆ่าทุกคนหมดเลยน่ะสิ แล้วก็เห็นว่าที่นี่น่าสนุกดี ก็เลยเข้ามาที่นี่น่ะ"
"อ่อ... เข้าใจแล้วค่ะ"
"เอาล่ะ ไปเดินเล่นสักหน่อยดีกว่า... อ๊ะ!!" เบลเฟกอลลุกขึ้นออกจากที่นั่ง แต่พูดยังไม่ทันจบ เท้าของเขาก็สะดุดกับเท้าตัวเองจนต้องล้มลง และเวลาที่ล้มลงก็ดันไปจับชายเสื้อสเตลล่าอีก ทำให้กลายเป็นว่า...เบลเฟกอลกำลังคร่อมตัวของสเตลล่าอยู่น่ะสิ....
และตอนนี้เบลเฟกอลก็กำลังจ้องมองร่างอันแสนบอบบางของสเตลล่าอย่างละเอียด เขาจ้องดวงตาอันสวยงามของเธอไม่กระพริบ ฝ่ายสเตลล่าก็เริ่มรู้กลัวจนตัวสั่น เฮ้อ...ช่างเหมือนกระต่ายตัวน้อยลูกล้อมด้วยหมาป่าอย่างไรก็ไม่รู้สิเนี่ย...?
แล้วเบลเฟกอลก็ยื่นหน้าเข้าไปอีก เข้าไปอีก ทำให้ใบหน้าทั้งสองคนใกล้เข้าไปอีก เข้าไปอีก จนใบหน้าของทั้งสองแทบจะใกล้ชิดกันอยู่แล้ว และนั่นก็ทำให้สเตลล่ามีอาการหน้าแดงฉ่า ส่วนเบลเฟกอลก็ยิ้มอย่างอ่อนโยน(แบบไม่ใช่ยิ้มแบบเป็นเอกลักษณ์ของเขา)และพูดว่า...
"เธอนี่น่ารักเหมือนเจ้าหญิงเลยน้า~ เธอคงเป็นเจ้าหญิงในราชวงศ์สินะ~"
และนั่นก็ทำให้สเตลล่าหลับตาปี๋ด้วยความกลัว และเธอก็ตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงที่กำลังหวาดกลัวว่า... "ค...ค่ะ"
"รุ่นพี่เบลคร้าบ..." ฟรานเข้ามาเปิดประตูห้องของเบลเฟกอลและเห็นภาพเบลเฟกอลกำลังคร่อมตัวสเตลล่าอยู่จึงพูดว่า "นี่ผมมาขัดจังหวะอะไรรึเปล่าครับเนี่ย? เด็กคนนั้นเพิ่งเข้ามาไม่เท่าไหร่ก็จะทำอะไรกับเขาแล้วเหรอคร้าบบบ~"
"หุบปากไปเลยไอ้กบ!!" เบลเฟกอลได้ยินดังนั้นก็ลุกขึ้นมาแล้วปามีดใส่ฟรานทันที
"ไม่เป็นไรคร้าบ~ถ้าเสร็จแล้วก็มาหาผมด้วยนะครับ เพราะว่ามีรายงานมาให้บอก ผมจะรอข้างประตูนี่แหละ"
"เออ จะไปไหนก็ไป" เบลเฟกอลไล่ฟราน และหันหน้าไปหาสเตลล่าที่ทำท่าหวาดกลัวเหมือนกระต่ายตัวน้อย เบลเฟกอลเห็นดังนั้นก็ตกใจมาก และพูดว่า...
"ขอโทษนะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ" เขาพูดและสวมกอดสเตลล่าอย่างอ่อนโยน ทำให้ความกลัวของสเตลล่าค่อยๆหายไปจนหมด
"ไม่เป็นไรค่ะกัปตัน ไปเดินเล่นกันดีกว่าค่ะ" สเตลล่าพูดแล้วยิ้มให้ แล้วทั้งสองคนก็ไปเดินเล่นหลั่นล้าอย่างมีความสุข
"ให้ตายสิ เจ้าชายดันพลาดตกหลุมรักซะแล้วเหรอเนี่ย...?"
"ร...เราคงตกหลุมรัก..กัปตันซะแล้ว...ละมั้ง?"
แล้วสเตลล่าก็เดินถือถาคคุ้กกี้ไปยังห้องของเบลเฟกอล ปรากฎว่าเบลเฟกอลกำลังหลับอยู่
"อ้าว?กัปตันหลับอยู่หรอกเหรอเนี่ย?" สเตลล่าพูด "งั้นเอาไว้ที่โต๊ะละกัน~" ว่าแล้วเธอก็เอาถาดคุ้กกี้วางไว้ที่โต๊ะข้างเบลเฟกอล และด้วยกลิ่นหอมของคุ้กกี้ จึงทำให้เบลเฟกอลลุกขึ้นตื่น
"หืม? กลิ่นอะไรเนี่ย?" เบลเฟกอลเอ่ย
"อ๊ะ!กัปตันตื่นแล้วเหรอคะ?"
"สเตลล่าเหรอ? นั่นอะไรน่ะ?" เบลเฟกอลถามและชี้ไปยังถาดคุ้กกี้
"อ้อ! คุ้กกี้น่ะค่ะ ทานด้วยกันมั้ยคะ?" สเตลล่าตอบด้วยรอยยิ้มที่น่ารัก และถือถาดคุ้กกี้ให้เบลเฟกอล
"เอาสิ เจ้าชายชอบคุ้กกี้ ชิๆๆ" เบลเฟกอลพูดอย่างมีความสุขและหยิบคุ้กกี้มากิน "อร่อยจังแฮะ เธอทำเองเหรอ?"
"ค่ะ เห็นกัปตันเหนื่อยมานานแล้ว ก็เลยลองทำให้กินดูน่ะค่ะ" สเตลล่าตอบด้วยน้ำเสียงร่าเริง
"ชิๆๆ เจ้าชายไม่มีวันเหนื่อยหรอก" เบลเฟกอลพูดและยิ้มอย่างมีความสุข
"เอ่อ ขอถามอะไรหน่อยได้มั้ยคะกัปตัน?"
"อะไรเหรอ?"
"ทำไมกัปตันถึงเข้าวาเรียล่ะค่ะ แล้วครอบครัวของกัปตันล่ะ?"
"..." เบลเฟกอลได้ยินคำถามเช่นนี้แล้วก็เงียบไป สเตลล่าก็เงียบตาม จนกระทั่ง...
"ชิๆๆ ฉันฆ่าทุกคนหมดเลยน่ะสิ แล้วก็เห็นว่าที่นี่น่าสนุกดี ก็เลยเข้ามาที่นี่น่ะ"
"อ่อ... เข้าใจแล้วค่ะ"
"เอาล่ะ ไปเดินเล่นสักหน่อยดีกว่า... อ๊ะ!!" เบลเฟกอลลุกขึ้นออกจากที่นั่ง แต่พูดยังไม่ทันจบ เท้าของเขาก็สะดุดกับเท้าตัวเองจนต้องล้มลง และเวลาที่ล้มลงก็ดันไปจับชายเสื้อสเตลล่าอีก ทำให้กลายเป็นว่า...เบลเฟกอลกำลังคร่อมตัวของสเตลล่าอยู่น่ะสิ....
และตอนนี้เบลเฟกอลก็กำลังจ้องมองร่างอันแสนบอบบางของสเตลล่าอย่างละเอียด เขาจ้องดวงตาอันสวยงามของเธอไม่กระพริบ ฝ่ายสเตลล่าก็เริ่มรู้กลัวจนตัวสั่น เฮ้อ...ช่างเหมือนกระต่ายตัวน้อยลูกล้อมด้วยหมาป่าอย่างไรก็ไม่รู้สิเนี่ย...?
แล้วเบลเฟกอลก็ยื่นหน้าเข้าไปอีก เข้าไปอีก ทำให้ใบหน้าทั้งสองคนใกล้เข้าไปอีก เข้าไปอีก จนใบหน้าของทั้งสองแทบจะใกล้ชิดกันอยู่แล้ว และนั่นก็ทำให้สเตลล่ามีอาการหน้าแดงฉ่า ส่วนเบลเฟกอลก็ยิ้มอย่างอ่อนโยน(แบบไม่ใช่ยิ้มแบบเป็นเอกลักษณ์ของเขา)และพูดว่า...
"เธอนี่น่ารักเหมือนเจ้าหญิงเลยน้า~ เธอคงเป็นเจ้าหญิงในราชวงศ์สินะ~"
และนั่นก็ทำให้สเตลล่าหลับตาปี๋ด้วยความกลัว และเธอก็ตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงที่กำลังหวาดกลัวว่า... "ค...ค่ะ"
"รุ่นพี่เบลคร้าบ..." ฟรานเข้ามาเปิดประตูห้องของเบลเฟกอลและเห็นภาพเบลเฟกอลกำลังคร่อมตัวสเตลล่าอยู่จึงพูดว่า "นี่ผมมาขัดจังหวะอะไรรึเปล่าครับเนี่ย? เด็กคนนั้นเพิ่งเข้ามาไม่เท่าไหร่ก็จะทำอะไรกับเขาแล้วเหรอคร้าบบบ~"
"หุบปากไปเลยไอ้กบ!!" เบลเฟกอลได้ยินดังนั้นก็ลุกขึ้นมาแล้วปามีดใส่ฟรานทันที
"ไม่เป็นไรคร้าบ~ถ้าเสร็จแล้วก็มาหาผมด้วยนะครับ เพราะว่ามีรายงานมาให้บอก ผมจะรอข้างประตูนี่แหละ"
"เออ จะไปไหนก็ไป" เบลเฟกอลไล่ฟราน และหันหน้าไปหาสเตลล่าที่ทำท่าหวาดกลัวเหมือนกระต่ายตัวน้อย เบลเฟกอลเห็นดังนั้นก็ตกใจมาก และพูดว่า...
"ขอโทษนะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ" เขาพูดและสวมกอดสเตลล่าอย่างอ่อนโยน ทำให้ความกลัวของสเตลล่าค่อยๆหายไปจนหมด
"ไม่เป็นไรค่ะกัปตัน ไปเดินเล่นกันดีกว่าค่ะ" สเตลล่าพูดแล้วยิ้มให้ แล้วทั้งสองคนก็ไปเดินเล่นหลั่นล้าอย่างมีความสุข
"ให้ตายสิ เจ้าชายดันพลาดตกหลุมรักซะแล้วเหรอเนี่ย...?"
"ร...เราคงตกหลุมรัก..กัปตันซะแล้ว...ละมั้ง?"
To Be Continued...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น