คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
บทนำ
“ผู้ที่ได้รับรางวัลปริ๊นเซส ประจำโรงเรียนสเตวี่ไฮสกูล ได้แก่...”
แท่น ทา ดา แด่น แท่นน แทนนนน แท่น แท่น แทนนน ~
เสียงดนตรีดำเนินอย่างต่อเนื่องผู้คนที่รอฟังผลประกาศอย่างตื่นเต้นคอยเชียร์คนที่เจ้าตัวเชียร์อยู่
“ได้แก่ จีจี้ คร้าบบบบบ~~”
กริ๊ดดดด เฮฮฮฮ้ >^<
ฉะ....ฉันได้เป็นปริ๊นเซสอีกแล้วหรอ T[]T นี่มันหลายปีติดต่อกันมาแล้วนะทำไมฉันยังได้อีกล่ะไม่จริงน่า ฉันไม่อยากจะเข้าร่วมประกวดด้วยซ้ำไปแต่พวกเพื่อนในห้องต่างผลักดันฉันให้เข้าประกวดแล้วผลเป็นยังไงล่ะ -*-!! ชนะเลิศอีกจนได้ -0- คนอื่นๆอยากจะเข้าร่วมประกวดงานนี้แท้ๆ แต่กลับกันฉันล่ะไม่อยากจะมาประกวด เพราะอะไรน่ะหรออ ฉันชอบรุ่นพี่อยู่คนนึงง เขาหล่อมากๆเลยยล่ะ เจอทีใจแทบละลายย ><~
“จี้ แกอมยิ้มอะไรอ่ะ ดีใจหรอได้เป็นปริ๊นเซสอีกแล้วอ่ะ ?”
“ป่าววว ใครจะไปดีใจรางวัลนั่นล่ะ-*- พูดแล้วอารมณ์ไม่ดีเลย”
“โถ่ แกฉันก็พูดเล่นน่า”
ระหว่างทางเดินกลับบ้านรอรถมารับฉันก็เดินเล่นแถวๆโรงเรียน (เดินจงกลมรอบโรงเรียน) ไม่มาจะข้ามไปไหนมาไหนฉันไปมาหมดทุกที่บริเวรโรงเรียน
ฟรึ่บบ!
“นั่นมัน...พะ..” ในขณะพี่ฉันกำลังจะเอ่ยชื่อรุ่นพี่คนนั้นออกมาก็มีฝ่ามือ อรหันต์มาปิดปากฉันเอาไว้ OxO
“ไอ้จี้ แกมาทำไรที่สะพานลอยอ่ะ”
“โอ้ยยย -0- สนุ๊กฉันตกใจหมดนึกว่าไอ้โรคจิตที่ไหน”
“นี่แกหาว่าฉันโรคจิตหรอยะ -*-!”
“ก็ใช่น่ะสิอยู่ดีๆมาปิดปากฉัน ยัยสวยไม่ยอมประกวดด :P” สนุ๊ก สวย ย้ำว่าสวยและอยู่ห้องเดียวกับฉันแต่ไม่ถูกส่งประกวด ด้วยสาเหตุทำตัวแรงเกินไป ฉันจึงต้องมารับกรรมแทน TT
“ว้ายยย -3- เธอก็ทำตัวแรงๆสิจะได้ไม่ต้องประกวดด”
“ถ้าเป็นแบบนั้นมันก็คงดีน่ะสิ”
“อ่ะ...รถเธอมาแล้วนิจี้” สนุ๊กพูดพร้อมกับชี้ไปที่รถของฉัน นั่นไงมีรถสวยหรูอลังการเหมือนกับแห่เทียนพรรษาที่ไหนอีกแล้วฉันจะเอาหน้าที่ไหนไปขึ้นรถล่ะ ย๊า Q0Q แล้งดูคนที่ยังเหลือๆอยู่สิมองรถคันนั้นเป็นตาเดียวเลย มองทำไมกันนะไม่เคยเห็นรถหรอกหรอ !! -^-
“นั่นมันรถปริ๊นเซสจีจี้หรอ” -0- นี่เรียกฉันแบบนี้เลยหรอเนี่ย
“ลุงคะ ทีหลังอย่าขับรถคันนี้มาอีกนะคะ จี้อายเค้า”
“ทำไมล่ะครับ รถคันนี้ออกจะหรูหรา สมกับเป็นคุณหนูนะครับ”
“แต่จี้ไม่ชอบนะค่ะลุงก็เห็นว่ามีแต่คนมองรถคันนี้จี้อายเป็นนะคะลุง” ฉันบอกลุงขับรถไปตามตรงความจริงบ้านฉันก็ไม่ได้รวยอะไรมากนักหรอก แต่รถที่บ้านของฉันมันเยอะมากขับแทบไม่หมดแหนะ พ่อของฉันเป็นคนที่ชอบรถยนต์เข้าขั้นมากเลยทีเดียว พ่อเลยซื้ออรถมาเยอะ และแต่ละคันหรูๆทั้งนั้นเลย ส่วนแม่ฉันก็ไม่ได้รวยอะไรมากเหมือนกันนั่นแหละ แม่ฉันชอบพวกเครื่องเพชรเครื่องประดับหลายๆอย่างก็ซื้อมาสะสมเยอะแยะเต็มบ้าน ส่วนตัวของฉันไม่ได้ชอบอะไรถึงขั้นสะสมหรอกนะ แต่ที่ห้องของฉันมีความลับเยอะแยะไปหมดฉันจึงไม่ค่อยอยากให้แม่บ้านเข้าไปทำความสะอาดบ้านเท่าไหร่ ถึงแม่บ้านจะทำความสะอาดจริงส่วนใหญ่ฉันจะขอเค้าทำเองอ่ะนะ ก็บอกแล้วความลับฉันเยอะ
ตึก ตึก ตึก (เสียงเดินเข้าบ้าน)
ฉันเดินตรงลิ่วสู้ห้องนอนของฉันอย่างรวดเร็ว เพราะต้องรีบอ่านหนังสืออย่างเร่งด่วนเพราะใกล้จะสอบแล้วด้วย (ดูขยันซะเหลือเกิน)
ฉันรีบตรงไปเปิดคอมพิวเตอร์ที่วางจัดเรียงไว้บนโต๊ะอย่างสวยงาม ปกติห้องฉันก็ไม่ได้รกอะไรมากนักอหรอกเพราะส่วนตัวฉันเองไม่ชอบทำของรกซะเท่าไหร่ ความคิดฉันนะห้องรกมันหาของยากกว่าห้องไม่รกซะอีกไม่รู้ว่าคนอื่นจะคิดเหมือนฉันหรือป่าวนะ
ตึ้ง!
อ้ะ! มีคนส่งไลน์มานี่นา
(ไง จีจี้ ปริ๊นเซสแห่งสเตวี่ไฮสกูล) < โคเรีย เพื่อนของฉันเหมือนกันแต่หล่อนอยู่คนละห้องกับฉันมากมาย ก็รู้จักกันห่างๆ เธอเป็นคนแรงๆ เพื่อนเธอเลยไม่ค่อยจะสุงสิงด้วยซะเท่าไหร่ แต่เธอเป็นคนน่ารักมากแต่ดำกว่าฉันนิดหน่อยและเธอก็เป็นหนึ่งในการ ประกวดปริ๊นเซสประจำโรงเรียนอยู่บ่อยๆ คงไม่บ่อยหรอก ทุกปีเลยก็ว่าได้ เหมือนเธอจะแข่งกับฉันน่ะสิ แต่ฉันล่ะไม่อยากแข่งด้วยเลย
“ว่าไง โคเรีย”
(ได้เป็นปริ๊นเซสอีกแล้วนะทีหลังไม่ต้องลงประกวดก็ได้ถ้าไม่มีเธอฉันก็ชนะแน่นอนพันเปอร์เซ็นต์)
“ทำไมพูดแบบน้าโคเรีย ฉันไม่ได้อยากลงสมัครเลยด้วยซ้ำไปนะ”
(แล้วเธอลงสมัครทำไมถ้าเธอไม่อยากสมัคร) โคเรียเริ่มแขวะฉันอีกแล้ว T^T โคเรียเธอเป็นคนที่ค่อนค้างขี้อิจฉา คนที่เด่นกว่าเธอ เธอก็จะทำเหมือนที่ทำกับฉันเนี่ยแหละ ครั้งนี้เธอคงทันไม่ไหวที่ฉันได้รับตำแหน่งนี้อีกแล้ว
“ก็เพื่อนๆ น่ะสิผลักฉันให้ไปสมัคร T^T”
(เหอะ !!!!! ทีหลังก็อย่าสมัครล่ะ ยัยตัวขัดขวาง!!!!!) โคเรียพิมพ์ส่งให้ฉันทิ้งท้ายเพียงเท่านี้ ฉันไปทำอะไรให้เธอนะโคเรีย....
ความคิดเห็น