คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ใจละลายเป็นเพราะเธอ
1
ใจละลายเป็นเพราะเธอ
หลังจากที่ฉันคุยกับโคเรียไปเมื่อวานนั่นทำให้ฉันคิดหนักมากและฉันก็ไม่เข้าใจว่าทำไมโคเรียถึงได้ไม่ชอบฉันขนาดนี้ นั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้ฉันดูซึมๆ เพราะตั้งแต่ที่ฉันเดินเข้าห้องเรียนมาฉันก็เอาแต่นั่งเงียบอยู่คนเดียวเพราะถ้าปกติฉันจะไปคุยกับเพื่อนโต๊ะอื่นๆบ้างลงไปหาของกินบ้าง นั่นทำให้สนุ๊กเพื่อนที่นั่งข้างๆ เกิดความสงสัย
“จี้แกเป็นไรอ่ะ เห็นซึมๆตั้งแต่เดินเข้าห้องแล้วนะมีไรก็บอกฉันได้นะ”
“อืม...เมื่อวานโคเรียมาคุยกับฉันในไลน์...”
“แล้วยังไงต่อ ?” สนุ๊กตั้งใจฟังฉันอย่างเห็นได้ชัดมาก
“โคเรียบอกว่าปีหน้าอย่าให้ฉันลงสมัครปริ๊นเซสเพราะไม่มีฉันโคเรียก็ชนะ”
“....ยัยนี่มันขี้อิจฉาอย่าไปใส่ใจเลยจี้”
“....ใช่ แต่โคเรียมันน่ารักกว่าแกเยอะทำไมมันไม่ได้ตำแหน่งอ่ะ...” คุกกี้ทำท่าคิดเธอคนนี้ฉันไม่ค่อยจะพูดอะไรกับเธอเท่าไหร่ เพราะเธอเป็นคนไม่มีน้ำใจ ขี้งกน้ำทะเลเรียกพี่ เลยก็ว่าได้ทำให้เธอไม่ค่อยมีเพื่อน ตอนแรกฉันสนิทกับคุกกี้มากเลยนะฉันเล่าเรื่องทุกอย่างให้คุกกี้ฟังตลอดเลย แต่พอฉันมารู้มาเธอเป็นคนเอาเรื่องของฉันไปแฉ ฉันจึงไม่ได้คุยกับเธอ และเธอก็ยังไม่รู้ว่าฉันรู้เรื่องที่เธอแฉฉันทั้งหมด และตลอดเวลาที่ยัยนี่เดินไปเรียนคนเดียวตลอดเลย
“กี้ แกช่วยหุบปากสักพักได้ป่ะ ฉันรู้ว่าเป็นชอบโคเรีย แกมันก็จำพวกเดียวกันนั่นแหละอยู่ด้วยกันได้” นุก หรือ สนุ๊ก พูดออกไปแบบนั้นโดยไม่กลัวคุกกี้เสียใจเลย ส่วนฝ่าย คุกกี้ก็ทำหน้าบึ้งตึง นี่คือนิสัยของเธอเพราะว่าเธอโดนว่าแล้วเถียงไม่ได้หน้าตาเธอจะเป็นแบบนี้ตลอด และเธอเป็นจำพวกปากเสีย สนิทกับโคเรียมาก คุกกี้เธอคนนี้มีวีรกรรมเยอะมากอธิบายหนึ่งวันก็ฟังไม่จบหรอก
“ก็มันจริงมั้ยล่ะ โคเรียน่ารักกว่าตั้งเยอะ แต่ติดตรงที่โคเรียดำกว่าเท่านั้นเอง”
ปัง!!!!
เสียงทุบโต๊ะของนุกทำให้เพื่อนทุกคนในห้องหยุดคุยแล้วหันมามองสุน๊กเป็นตาเดียว
“ฉันออกให้แกหุบปากไม่เข้าใจก็ไง!!!!!!! เพื่อนแบบแกแบบนี้ไงถึงไม่มีคนคบด้วยอ่ะ”
ฮืออ ฮา ซุบซิบๆ
และเพื่อนทุกคนในห้องก็หันไปซุบซิบกัน ฉันพอเดาได้ว่าซุบซิบกันเรื่องอะไร
“เฮ้ !! ทุกคนทำไรกันอยู่น่ะ >w<” หนุ่มน้อยผู้น่ารักประจำห้องของฉันเขาคนนี้เป็นที่รักของห้องเลยก็ว่าได้เพราะเขามีความใสซื่อบริสุทธิ์อยู่ในตัวไม่น้อยชื่อของเขาคือ 'คิวปิด’ เชื่อเลยว่าชื่อคิวปิด สมชื่อจริงๆ
“พวกนายเคยมาถูกเวลากันบ้างมั้ยเนี่ย -0- คอนเน็ค เควสชั่น คิวปิด แล้วก็ไอ้โอริโอ้ปั่น”
“อะไรกันฉันไม่ได้ชื่อ โอริโอ้ปั่นนะ ฉัน เควียเวล ต่างหากล่ะ ยัยพนัน=*=” ผู้ถูกเรียกโอริโอ้ปั่น หันมาตอบโต้อย่างเอาเป็นเอาตาย
“นั่นแหละ เฮ้อออ~” ยัยนุกทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้ตัวเองแล้วก็ถอนหายใจออกมาอย่างแรง
“เอ่อออ พวกเธอมีอะไรกันหรอพวกฉันเข้ามาก็เงียบไปกันหมด??????” นายผู้ชอบตั้งคำถาม ทั้งๆที่ไม่น่าจะตั้ง ‘เควสชั่น’ เอ่ยถามขึ้นมาทั้งๆที่ทุกคนในวงเงียบไป
“มีเรื่องนิดหน่อย แค่นายเข้ามาสถานะการห้องมันเงียบนายก็คงจะรู้นะ”
“เรื่องอะไรหรอ”
“อย่าถามจุกจิกได้ป่ะรำคาณ!” นุกตอบเสียงส่งๆ ไปทำให้เควสชั่น เงียบไปและหันไปใจจดใจจ่อกับการเรียนต่อ
“วันนี้แค่นี้ก่อนนะคะ ไปกินข้าวกันได้”
“นักเรียนเตรียม..ทำความเคารพ”
“ขอบคุณครับ/ค่ะ”
“ในที่สุดก็เลิกเรียนซะทีป่ะ จี้ไปกินข้าวกัน” นุกพูดพร้อมกับหันไปเก็บหนังสือสมุดบนโต๊ะอย่างเร่งรีบ
“อื้มม รอฉันเก็บของแปบนะ”
หลังจากที่พวกฉันเดินออกจากห้องก็ตกเป็นเป้าสายตาของคนทุกคนก็แหงล่ะปริ๊นเซสประจำสเตวี่ไฮสกูล ใครไม่มองก็บ้าแล้ว ซึ่งตำแหน่งนี้ฉันไม่อยากได้เลยเพราะไม่ว่าฉันจะทำอะไรที่ไหนอย่างไรก็มีคนรู้หมดซะทุกอย่าง ง่ายๆความเคลื่อนไหวของฉันปกปิดไม่ได้เลย
“น่าเบื่อชะมัดเดินไปที่ไหนก็มีแต่คนมองอ่ะ จี้” นุกหันมาพูดกับฉันอย่างหงุดหงิด ก็แหงล่ะฉันก็หงุดหงิดเป็นบ้า!!!
“งั้นเราไปนั่งเล่นที่กรันเกรากันดีมั้ย ที่นั่นคนไปน้อยจะตาย”
“อื้มดีเหมือนกัน งั้นแกไปก่อนนะฉันไปเข้าห้องน้ำแปบนะ”
“โอเค” นุกพูดจบก็รีบวิ่งตรงไปเข้าห้องน้ำส่วนฉันก็เดินตรงไปที่กรันเกราทันที
“เพรทเธอคบกับฉันเถอะ” คำพูดนั้นทำให้ฉันชะงักฝีเท้าทันที เพราะคนที่ฉันเห็นนั้นคือ รุ่นพี่ ‘คอนเน่’ รุ่นพี่ที่ฉันแอบชอบอยู่ มาขอพี่เพรทเซลเป็นแฟน อะไรกันน่ะ....พี่เพรทปกติฉันก็เห็นคุยกับพี่คอนเน่ ทุกวันอยู่แล้วและน้องของพี่เพรทก็เชียร์ให้สองคนนี้คบกัน...ตกลงสองคนนี้จะคบกันจริงๆน่ะหรอ ตะ....ต่อหน้าฉันเนี่ยนะ รุ่นพี่ที่ฉันชอบมาตั้งนานเนี่ยนะ .....
“คอน นายพูดอะไรออกมารู้ตัวมั้ย ฉันรู้นะว่ายัยชิ อยากให้ฉันคบกับนาย”
“โอเคฉันรู้ แต่คงไม่ใช่ยัยชิ หรอกฉันชอบเธอจริงๆ คบกับฉันเถอะ”
“.....ฉะ...ฉันก็แอบชอบนายมานานตั้งแต่ที่คุยกับนายมาแล้ว”
“งั้นเราก็มาคบกันก็ได้นี่”
“งั้นก็โอเค J”
ปึก!!
ความรู้สึกที่เหมือนโดนลูกศรแทงเข้าที่กลางใจมันเป็นอย่างนี้นี่เอง ทำไมฉันถึงไม่เป็นพี่เพรทล่ะ ทำไม น้ำอุ่นๆค่อยๆไหล ออกมาจากตาของฉัน ขาของฉันแทบจะยืนไม่ไหวทรุดลงไปกองกับพื้นเมื่อได้ยินคำพูดนั้น เจ็บยิ่งกว่ามีใครมาบีบหัวใจให้แตกสลาย มันเจ็บจนฉันบอกความรู้สึกไปไม่ถูกน้ำตาก็ไหลออกมารัวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน.....
“จี้แกเป็นไรอ่ะตั้งแต่เดินออกจากกรันเกราแล้วนะไม่พูดเลย”
“ฉันไม่เป็นอะไรหรอก กลับก่อนนะ บาย” ฉันรีบพูดให้จบก่อนที่จะเดินเลี่ยงไปอีกทางฉันไม่อยากเจออีกแล้วภาพแบบนั้นฉันไม่อยากเจออีกแล้ว...
ฉันเดินมาเรื่อยๆ ก็มาหยุดอยู่ตรงสะพานลอยที่ใช้ข้ามถนนไปอีกฝั่ง ฉันล้มตัวนั่งลงบนเก้าอี้ที่ใช้สำหรับรอรถ
“คอนน ไปหาอะไรกินกันมั้ยอ่าเพรทหิวแล้วหิวมากๆเลย >3<” และภาพที่ฉันไม่อยากจะเห็นก็ปรากฏ์ขึ้นมา สองคนนี้ดูสวิทกันมากๆ เพื่อนๆที่เดินตามมาด้วยต่างพากันแซวอย่างไม่ขาดสาย น้ำตาฉันเริ่มจะไหลออกมาอีกแล้ว….
“จี้ เป็นไรอ่ะ ชอบหรอพี่คอนเน่อ่ะ?” คอนเน็ค เพื่อนสุดหล่อที่หล่อที่สุดในสายชั้นพูดขึ้น
“นายมาตั้งแต่เมื่อไหร่น่ะ”
“เมื่อกี๊นี้เอง555” คอนเน็คพูดติดตลก คอนเน็คเป็นคนที่ดูดีมี เสน่ห์มากๆผู้หญิงทุกคนก็ชอบเขากันทั้งนั้น ฉันเองก็แอบปลื้มเขาอยู่ไม่น้อยเลย
“....” ฉันไม่พูดอะไรแต่ก้มหน้าลงมามองที่พื้นแทน
“ภาพนั้นถ้าทนดูต่อไปมันจะติดตาแล้วจะทำให้เราเจ็บมากๆเลยรู้มั้ย จีจี้ ฉันรู้เธอชอบพี่คอนเน่ มากขนาดไหนไม่งั้นเธอคงไม่มานั่งร้องไห้อย่างนี้หรอก แต่ต้องเข้าใจเธอไม่เคยได้ยินหรอ ? ที่เค้าว่า รักแท้ ต้องเสียสละ”
“ฉันแค่อยากรู้ว่าเค้าเป็นยังไง .....ฉัน..ฉันน”
ฟึ่บ
ทันทีที่ฉันยังพูดไม่จบประโยคคอนเน็คก็คว้าตัวฉันเข้าไปกอด
“อยากร้องก็ร้อง ถ้าเป็นแบบนี้ไม่มีใครเห็นแน่ J” คอนเน็คพูดพร้อมรอยยิ้มที่อบอุ่นทำให้น้ำตาอุ่นๆของฉันไหลอาบแก้ม
“ขอบใจนายมากเลยนะคอนเน็ค ขอบใจจริงๆ ฮึกก...” คอนเน็คกระชับอ้อมแขนที่กอดฉันให้แน่นขึ้น มันทำให้ฉันรู้สึกดีอย่างแปลกประหลาดมาก
ฉันกลับมาบ้านด้วยความผิดหวังที่รุ่นพี่ที่ฉันชอบมานานกลับไปมีแฟนซะได้....ฉันผิดเองที่ชอบแต่ไม่ยอมบอกความรู้สึกดีที่ฉันมีต่อรุ่นพี่ ฉันผิดเอง...
ตั้งแต่ที่ฉันเสียใจเรื่องพี่คอนเน่ ก็มีแต่คอนเน็คและสนุ๊กเพื่อนสนิทของฉันรู้เพียงแค่สองคนเท่านั้น และทุกๆเย็นคอนเน็คจะคอยมาคุยมาอยู่เป็นเพื่อนฉันตลอดเวลาแม้แต่ตอนฉันกลับบ้านไปแล้วยังโทรศัพท์มาหาตลอดเวลา 1 อาทิตย์ จนฉันหายเจ็บแต่ก็ยังมีรอยแผลอยู่นิดๆ
ฉันมาโรงเรียนตามปกติ และก็เล่นกับเพื่อนตามปกติแล้วด้วย เพราะฉันไม่ได้เครียดเรื่องรุ่นพี่คอนเน่ อะไรแล้วด้วย ชีวิตของฉันดำเนินไปอย่างปกติฉันได้กลับมาร่าเริง สนุ๊กเองก็ดีใจที่ฉันกลับมาร่าเริงเหมือนเดิม เพื่อนทุกคนก็ดีใจฉันเองก็รู้สึกดีที่กลับมาเป็นเหมือนเดิม
“ฉันดีใจนะ โว้ยที่แกมาร่าเริงเหมือนเดิมอ่ะจี้”
“ใช่ฉันก็ดีใจ >< ตั้งหลายอาทิตย์ที่เธอเงียบไปไม่ค่อยพูดเหงาเป็นบ้า”
“ฮ่ะๆ ไม่ขนาดนั้นหรอกฉันก็มาเป็นเหมือนเดิมแล้วนี่ไง^^” ฉันพูดพร้อมยิ้มแย้มให้สนุ๊กและมินนี่ เพื่อนที่อยู่กลุ่มเดียวกับฉันก็ต่างพร้อมใจที่ยิ้มตอบฉันอย่างจริงใจ
“เอ่ออ ฉันขอไปเข้าห้องน้ำแปบนึงนะ พวกแกไปซื้อข้าวกันก่อนก็ได้ จองที่ให้ฉันด้วยล่ะ”
“โอเคจ้า รีบไปรีบมานะ” สิ้นเสียงนุกฉันก็รีบเดินไปเข้าหองน้ำอย่างรวดเร็วปานจรวด
“คอน คอนสนใจเราบ้างได้ป่ะ ตั้งแต่คบกันมาอ่ะคอนไม่เคยสนใจเราเลยนะ!” ฉันต้องชะงักฝีเท้าอีกครั้งที่ได้ยินคำนี้ พี่คอนเน่ทะเลาะกับพี่เพรทเซลหรอ ฉันยืนหลบอยู่ข้างกำแพงเพื่อที่จะฟังคำพูดทั้งหมดของพี่ทั้งสองคน
“เราก็สนใจเพรทแล้วไง”
“สนใจอะไร เพรทเห็นคอนคุยอยู่แต่กับเพื่อนอ่ะ ! ซ้ำยังเพื่อนผู้หญิงอีก”
“มี่ มันคุยกับเรามาตั้งนานแล้วนะเพรทก็น่าจะรู้”
“ยังมีอีกหลายคน เพรทไม่ได้หมายถึงมี่!!”
“หลายคนนั่นเราไม่ได้สนใจเลยนะ”
“ไม่ได้สนใจแต่ช่วยคุยกับเพรทหน่อยได้มั้ย คอนเคยให้เวลาเพรทมั้ย!!!” พี่เพรทพูดพร้อมกับพลักพี่คอน จนเขาต้องเซไปอีกทาง
“เราก็สนใจแล้วไง พอเราสนใจเพรทเพื่อนเราก็น้อยใจ พอเราสนใจเพื่อนเพรทก็น้อยใจ เห้ย เข้าใจเราบ้างดิ”
“แต่เราเป็นแฟนกันนะคอน!!” พี่เพรทตะคอกใส่พี่คอนอย่างดัง ดังจนคนที่เดินไปมาแถวนั้นหันมามองเป็นตาเดียว...
“ถ้าเป็นแฟนกันอ่ะ ก็เข้าใจเราด้วย”
“เออ! เพรทมันไม่เข้าใจคอนเอง เราเลิกกันเถอะคอน เพรทว่าเราไปกันไม่รอดหรอกถ้าเป็นอย่างนี้”
“อะไรนะ..”
“เรา !! เลิก !! กัน !! เถอะ !!” พูดจบพี่เพรทก็เดินออกจากตรงนั้นปล่อยให้พี่คอนยืนอึ้งน้ำตาคลอ...สงสารพี่คอนจัง
“พะ...พี่คอนเน่คะ”
“อ่ะ....ว่าไงจีจี้”
“คือ...จี้เห็นหมดแล้วจี้อยากปลอบพี่คอน...จี้สงสารพี่คอน” ฉันพร้อมกับกล้มหน้าเพราะความเขินอาย
“ขอบใจจี้มากเลยนะ แต่พี่ไม่เป็นไรหรอก เพรทไม่เหมาะกับพี่จริงๆ”
“พี่คะ....”
พรวด!!!
ฉันยังพูดไม่ทันจบคำ พี่คอนเน่ก็ลุกขึ้นมายืนตรงหน้าฉัน..
“ขอบคุณนะ...ปริ๊นเซสจีจี้” พี่คอนเน่พูดจบก็กอดฉันทันที ตอนนี้ฉันได้อยู่ในอ้อมกอดของพี่คอนเน่ ผู้ชายที่ฉันแอบชอบมานาน พี่คอนเน่ กอดฉันแน่นจนฉันแทบจะหายใจไม่ออก ฉันเอามือไปลูบที่หลังของพี่เชิงปลอบใจ ถึงตอนนี้ฉันก็อดสงสารพี่เขาไม่ได้
“พี่คอน...”
ความคิดเห็น