คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1 : การมาถึงของจุดเริ่มต้น
“บนโลกใบนี้ ทุกคนไม่สามารถรู้ได้ว่ามีอะไรที่รอเราอยู่ อำนาจ โชคชะตา หรือ พลังบางอย่าง เจมส์ นักเรียนชายวัย 16 ปี ที่ใช้ชีวิตอย่างปกติตลอดมา จนกระทั่งวันหนึ่ง วันที่เค้ามีอายุครบ 17 ปี ทุกอย่างเริ่มเปลี่ยนไป เมื่อมีนักเรียนชายสองคนย้ายเข้ามาสู่โรงเรียนแห่งนี้ ไซด์ กับ เฮียม เรื่องราวจะเป็นอย่างไร การเปลี่ยนแปลงของเจมส์จะเป็นอย่างไร และ ไซด์ กับ เฮียม จะเกี่ยวข้องกันอย่างไร ติดตามความสนุกได้จาก The Mysticism Fond Charm เวทย์มนต์มหาเสน่ห์”
Chapter 1 : การมาถึงของจุดเริ่มต้น
ตี๊ดดดดดดดดดด ตี๊ดดดดดดดดดด ตี๊ดดดดดดดดด … เสียงนาฬิกาปลุกดังลั่นห้อง ในทุกๆเช้ายามเวลา 6:00 น.
ก๊อก ๆ ๆ ก๊อก ๆ ๆ “เจมส์แกๆตื่นรึยังว่ะ มีอะไรจะให้ช่วยออกมาช่วยฉันหน่อย” เสียงเพื่อนสาวร่วมหอนอนเดียวกัน เธอชื่อกิ๊ฟท์ ตัวเล็กๆ เอวบางๆ ผมสีดำน้ำตาล เก้ๆกังๆโก๊ะ และมีแฟนแล้ว 555555 บอกทำไม แหม่ไม่ได้แฟนเค้าหึงย้ะ “แปบๆ ใส่กางเกงอยู่รอเดี๋ยว” เมื่อผมเปิดประตูออกมาก็ไม่เห็นจะมีอะไร แม้แต่กิ๊ฟท์ก็หายไปด้วย “กิ๊ฟท์ แกจะให้ฉันช่วยอะไร เร็วๆ ฉันยังต้องรีบอาบน้ำไปโรงเรียนอีกน้ะแก แล้วยังมีอีกอย่างก็คือ” “HAPPY BIRTH DAY TO U HAPPY BIRTH DAY TO U HAPPY BIRTH DAY HAPPY BIRTH DAY HAPPY BIRTH DAY TO U…. แฮปปี้เบิดเดย์น้ะแก มีความสุขมากๆน้ะ ฉันขออวยพรต่อ ฉันขอให้แกมีแฟนหล่อๆ ฉันขอให้แกมีผู้ชายเย้อะๆ ฉันขอให้แกผอมไวๆ ฉันขอให้แกไม่มีสิวตลอดไป ฉันขอให้แกเรียนเก่งๆตลอดไป ฉันสุดท้ายล้ะ ฉันขอ….ฉันขอให้แกเป็นพ่อมดสมใจซักทีน้ะ 5555 ” 5555 เพื่อนของผมแต่ละคนมีใครสมประกอบ32ประการบ้างเนี่ย อันที่จริงกลุ่มผมมีด้วยกัน6 คน ชื่อแก็งโซดาลิส เป็นภาษาละตินแปลว่าเพื่อน ^^~ ในกลุ่มก็มี ดอกแก้ว หรือป้าแก้ว นางเป็นคนใจดีเป็นตู้ ATM ฉุกเฉินให้ผมด้วย555 คนที่สองชื่ออัญอัญ แต่ในกลุ่มเรียกอัญชะนี นางเรียนเก่งสุดในห้องเล้ยยย คนที่สามคือตรี เพื่อนๆเรียกกนกเพราะนางชื่อจริงว่ากนกพรรณ คนที่สี่ชื่อว่ามุก หรือเพื่อนๆเรียกว่ามณีฮุก เตี้ยสุดในกลุ่ม คนที่ห้าจูหลิน หรือสาวเดิ้งนางย้ายมาจากพิจิตรนู้นนน นางซื่อบ๊องและเก้ๆกังๆยิ่งๆเลย และคนสุดท้ายชื่อทราย เพื่อนเรียกไอ่อ้วน เพราะอ้วนสุดในกลุ่ม นางน่ารักออกแนวแบ๊ว หน้านางเหมือนอาซิ้ม555 ส่วนผม ผมชื่อเจมส์บอนด์ ผิวสีน้ำผึ้ง ผมหยักศก อวบๆ ตาตี๋ วันนี้ก็อายุครบ 17 แล้วสิน้ะ พวกเราอยู่ ม.5 เรียนสายศิลป์คำนวณ ณ โรงเรียนพัทลุง จังหวัดพัทลุง พวกเราไม่มีความโดดเด่นในหมู่สังคมเลยมั้ง 555 แต่พวกเราก็สวยเป๊ะ บ้าได้ใจเหมือนกันแหละ อ๊อ!ลืมบอก เดี๋ยวจะสงใสกันว่าทำไมผมมาอยู่กับกลุ่มผู้หญิง เจมส์เป็นเกย์น้ะ 5555 >////< เขินจัง แต่ก็ยังโสด แล้ะซิงด้วย 55555 บ้าแหละ 18+ได้ไง วันนี้คือวันที่ 2 สิงหาคม 2556 เป็นวันเกิดเจมส์เอง เกือบลืมแน่ะ อิอิ “แหม่ ทำฉันซึ้งตั้งแต่เช้ากันเชียวนะพวกแก” “แหม่ แกก็ไม่ได้เกิดทุกวันนี่จริงมั้ยล้ะ” จูหลินพูดขึ้น “ช่ายแล้วววววว เดี๋ยวฉันอาบน้ำแต่งตัวแป๊บนะ พวกแกลงไปรอห้องนั่งเล่นพรางๆก่อน มีข้าวอยู่ในตู้เย็น ถ้าจะเวฟก็จัดการกันเองเลยน้ะ” “รับทราบค้า ” หมดเสียงคำสั่งผม เสียงโหวกเหวกโวยวายของพวกนางทั้ง 6 กับกิ๊ฟท์ด้วยอีกหนึ่งก็ลั่นหอเกือบจะระเบิด….
…ประเทศไทยรวมเลือดเนื้อชาติเชื้อไทย เถลิงประเทศชาติไทยทวีมีชัยชโย … ‘นี่แกๆมีเด็กผู้ชายย้ายมาใหม่อ้ะ ห้องหนึ่งๆ หล่อน่ารัก เทห์ เรียนเก่ง โอ้ยสเปก ทั้งขาว ตี๋ ขนาดนี้ว้ายยยยย ‘ เสียงเด็กผู้หญิงห้อง 12 พูดขึ้นมา ผมอยู่ติดกับห้อง 12 เพราะผมเรียนอยู่ห้อง 11 โรงเรียนของเราในสายมัธยมปลายจะแบ่งออกเป็น 4สาย ดังนี้ คือ ห้อง 1-7 จะเป็นสายวิทย์ฯ-คณิตฯ โดยห้อง 7 เป็นห้องพิเศษ ห้อง 8-9 จะเป็นสายศิลป์ภาษาไทย-สังคมฯ ห้อง 10-11 จะเป็น “สายศิลป์คำนวณ” ก็คือจะเน้นในรายวิชาคณิตศาสตร์แล้วก็ภาษาอังกฤษ แล้วก็จะมีเรียนวิทย์ ฟิสิกส์ เคมี ชีวะ อย่างกะสายวิทย์ฯแต่เรียนเฉพาะในรายวิชาพื้นฐานทั้งหมด ส่วนสุดท้ายคือ ห้อง 12 -13 สายศิลป์ภาษา โดยจะแบ่งเป็นสามภาษาดังนี้ 1 ภาษาจีน 2 ภาษาเยอรมัน 3 ภาษาฝรั่งเศส มีน้อยนิดเฉพาะปีผมปีเดียว เพราะขาดบุคลากรด้านการสอนไป แต่รุ่นน้อง ม.4 ปัจจุบันก็จะเพิ่มภาษามาลายู และภาษาอังกฤษ(อังกฤษ 10 คาบต่อสัปดาห์)เพิ่มมาด้วย อยากเรียนง้ะ งิงิ ‘ใช่แกหล่อจังเลย’ ‘แกใครอ่ะ ’ ‘หล่อว้ายยยยยยยยยย’ คือหล่อขนาดนั้นเลยหลอ แหม่ใหม่ๆก็งี้แหละนางผู้หญิงพวกเนี่ย “อุ้บ! หล่อจิงเน้อะ ฉันขอไปอยู่กับพวกแกด้วยเพื่อนชะนี ”5555555555 ว่าแต่เขาอิเหนาเป็นเองชัดๆ มีนักเรียนเข้ามาใหม่ หน้าตานี่แหม่น่ารักน่าเอ็นดู ตรงสเป็คมากเลยล้ะ “แกๆเห็นยัง” กิ๊ฟท์ถามผมแล้วยกมือชี้ไปที่นักเรียนใหม่คนนั้น ”อืมๆ ทำไมล้ะ?” “น่ารักเน้อะแกว่าป้ะ” “ก็งั้นๆแหละ” หึ ทำเป็นหล่อน้ะเด็กใหม่ เดี๋ยวรับน้องซักหน่อยเล้ย “ชิ” “ชิไรว่ะ” “ป่าวๆก็ไม่ได้หล่อะไรมากมายนิ่ เห้อทำเก๊กหล่อเป็นบ้า” “แกเค้าหันมาดูอ้ะ อย่างกะรู้ว่าเรากำลังพูดถึงเขาแน่ะ” “แหม่ ห่างเป็นร้อยโยชน์ขนาดนั้นถ้าได้ยินก็ไม่ใช่คนแล่ว” พอผมพูดเสร็จเค้าก็ยิ่งจ้องมาที่ผม นี่ไม่ได้หลงตัวเองน้ะ หยุดคิดได้เลยย้ะ อันที่จริงเราก็น่ารักจริง ซี่งเป็นธรรมเรื่องดามากๆที่คนจะมองเรา หุหุ *o* “เอาล้ะวันนี้ครูก็มีเรื่องแค่นี้ เชิญนักเรียนเข้าห้องเรียนได้ค่ะ ตั้งใจเรียนกันนะค่ะ อย่าตีลังกาเล่นไปวันๆ ” หลังจากที่เค้านักจ้องผมอยู่นาน เมื่อครูปล่อยนักเรียนไปห้องเรียน เค้าก็ได้หายไปแล้ว เดินไปไหนว่ะ เร็วจังเลย หื่ม เห็นอยู่แว้บๆ ‘ตุ้บ’ “เห้ย ขอโทษนะ คือเราไม่ได้…” โอ้มายก้อดเด็กใหม่คนนั้นเองเดินมาชนเรา อันที่จริงเราถอยหลังไม่ดูเองมากกว่า 555 เราถูกสุด ช่างเห้อะ “ไม่เป็นไรคับ แค่หนังสือหล่นเดี๋ยวผมเก็บเองก็ได้ เอ่อนาย…” “อ่อเราชื่อเจมส์นะ หัวหน้าห้อง 11 ยินดีที่ได้รู้จัก” “ผมชื่อไซด์ เอ่อผมย้ายมาใหม่ ห้อง1ครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับเจมส์” “เจมส์ๆไปเรียนเหอะ เกือบจะสายแล้วนะเนี่ย เธอคงไม่อยากให้อาจารย์แม่บ่นหูฉี่หรอกน้ะ ” “ไปๆ เอ่อ..อ้าว หายไปไหนแล้วเนี่ย” “อ้าวอะไรของแกเนี่ยไปๆเรียนๆ”
‘ตึ่งๆ ๆ ๆ ขณะนี้เวลา 11:40 หมดเวลาในคาบเรียนที่สี่ ของนักเรียนมัธยมปลาย เชิญพักกลางวันได้ค่ะ’
“แกๆวันนี้กินไรกันดี “ จูหลินพูดขึ้นมา “ฉันกินร้าน 12 แน่นอน” ผมพูด “เอากระเป๋ามาเดี่ยวเรากับมุกเอากระเป๋าไปจองโต๊ะก่อน “ ทรายพูด “งั้นเดี๋ยวเราไปเอาส้อมแล้วกันกับป้าแก้ว” ตรีพูด “งั้นพวกเราไปซื้อข้าวพรางๆไป” ไม่ใช่พวกเราขี้เกียจน้ะ แต่พวกเราสลับหน้าที่กันทุกวันแบบนี้ประจำ “เอาอะไรจ้ะหนุ่ม”แม่ครัวถามขึ้นมา “ผมเอาแกงส้ม หมูทอด แกงจืดน้ะ” ‘เพล้ง’ “โอ้ย อะไรเนี่ย” “นี่นายเดินยังไงไม่ดูตาม้าตาเรือ เห็นไหมข้าวฉันตกพื้นไปแล้ว อือๆ” ผมพูดพร้อมทำท่าโวยวาย “เอาแบบนี้สองจานครับ นี่เงินครับ” เค้าหันมามองผมแล้วเดินไป “นี่นายคิดว่าจะไม่คิดขอโทษเราเลยหรอ ” เค้าหันมา “นั่นไง กินให้อิ่มนะข้าวนั่นสำหรับนาย สองจานคงจะอิ่มน้ะ” ตอนนี้ทุกคนในโรงอาหารหันมามองเราทั้งคู่เป็นจุดเดียวกัน “ฉันไม่รับ เอาข้าวของนายกลับไปด้วย’ “หึ” เค้าไม่ได้พูดอะไรเพียงสักนิด แค่หันมามองผมแล้วดูด้วยสายตาที่ดูถูกมาก “นี่ฉันยอมไม่ได้น้ะ อี๊ ตะบ้านั้นคือใครกันนะไม่เคยเห็นหน้า ฉันล้ะอยากจะต่อยเลยจิงๆ” หลังจากพักเที่ยงเสร็จ กลุ่มพวกผมก็มานั่งใกล้ๆอาคารศิลป์ต่อ ”ฉันพอรู้จักน้ะ” ตรีพูดขึ้น “เขาชื่อ เฮียม เพิ่งจะย้ายมาที่โรงเรียนเราวันแรก ขาว สูง จมูกโด่ง สีผมน้ำตาลประกายแดง รับกับใบหน้าที่ขาวม๊ากมากได้อย่างลงตัว ว้ายยย น่ารักที่สุดเลยล่ะ *0* ” “แต่นิสัยเนี่ยควรปรับปรุงนะ วันนี้มันวันอะไรเนี่ย แต่..!” “แต่อะไร” แก้วพูดขึ้น “ฉันคิดว่าฉันพบเนื้อคู่แล้วล่ะ ใช่เลย เค้าน่ะ” “เค้าคนไหน” แก้วก็ยังคงถามต่อ “ไซด์อ่ะ คนที่ฉันถอยหลังไปชนเค้าไง” “แหม่ๆ เค้ามาแค่วันแรกก็เริ่มเลยนะ” การที่กลุ่มพวกเรากำลังคุยอย่างสนุกสนานอยู่นั้น ไม่มีใครรู้ตัวเลยว่า มีคนยืนมองเราอยู่จากมุมตึกเรียนใกล้เคียง “ใช่แล้วล้ะ คนนี้แหละ เจมส์สินะ” ผมรู้สึกเย็นวาบไปทั้งตัว รู้สึกเหมือนความเย็นมันวิ่งผ่านเส้นเลือดทุกเส้น มันทรมานจริงๆ “ มันเริ่มต้นแล้วสิน้ะ แล้วเราคงได้พบกัน เจมส์…”
ความคิดเห็น