Jelly.Crunchy |รับวิจารณ์นิยายสไตล์เยลลี่กรอบ|♛

ลำดับตอนที่ #21 : |♛| คุณชิน TheTACHERS : พันธกิจสีเลือด|

TheTACHERS : พันธกิจสีเลือด

 

       สวัสดีค่ะไรเตอร์ชิน เยลลี่มาวิจารณ์ช้าเล็กน้อยยย เพราะติดเรียนซัมเมอร์และอะไรหลายๆอย่าง เปิดมาก็ถูกใจวลีเด็ดหน้าบทความซะแล้ว ไม่มีใครชอบโซ่ที่พันธนาการตัวเองแม้จะทำด้วยทองก็ตาม กรี๊ดดด เข้าเรื่องๆ

1.ชื่อเรื่อง (10 คะแนน) ชื่อภาษาอังกฤษง่ายและชัดเจน บ่งบอกตัวเรื่องดี แต่ชื่อภาษาไทยยังฟังดูพื้นๆไปนิด แล้วก็ไม่ให้ความรู้สึกว่ามัน'ฝังลึก'อยู่ในสายเลือด หรือเป็นภารกิจสำคัญอะไรขนาดนั้น ให้ 6 คะแนน

2.คำโปรยและบทนำ ( 10 คะแนน) - แนะนำเรื่องย่อๆทำได้ดีมาก สรุปเนื้อเรื่องได้กระชับชัดเจน แต่ถ้าจะให้ดีควรใส่รายละเอียดเจาะจงมากกว่านี้ อาจจะเป็นชื่อของภาคิน หรือหน้าที่แทชเชอร์ คิดว่าเนื้อเรื่องย่อยังน้อยเกินกว่าจะดึงดูดคนอ่านนะ แต่ว่าในส่วนของข้อมูลเบื้องต้น คำโปรยต่างๆเหมาะสมและน่าอ่านดีแล้ว เยลลี่ขอถือว่าตอนที่ 000 เป็นบทนำ เปิดเรื่องมาได้น่าสนใจจริงๆ ไม่มีข้อติเลย เอาไป 9 คะแนน ประทับใจมาก

3.โครงเรื่อง(30 คะแนน) - เป็นแนวๆกลุ่มคนกำจัดปีศาจ สืบทอดทางสายเลือด มีประเด็นปริศนาซ่อนอยู่ในประวัติศาสตร์ 500 ปีก่อน ก็ไม่ถือว่าแปลกใหม่โดดเด่น แต่ไรเตอร์สามารถผูกปมปริศนาให้คนอ่านลุ้นตลอดได้ และยังค่อยๆเผยทีละนิดๆน่าติดตามด้วย แต่ทั้งนี้อยากเตือนให้ดำเนินโครงเรื่องอยู่บนพื้นฐาน'ความสมเหตุสมผล'ด้วย ปมที่จะเฉลยนี้ต้องรวมถึง 'ทำไมแทชเชอร์กับปีศาจถึงเป็นศัตรูกัน' คนเราถ้าจะขัดแย้งก็ต้องมีต้นเหตุใช่มั้ยล่ะ ไม่ใช่ว่าทำสงครามตามล่ากันมาแต่ไม่มีสาเหตุอะไรเลย

         การดำเนินเรื่องไปแบบเรื่อยๆเอื่อยๆ ทิ้งท้ายให้ค้างแต่ไม่กระชับเรื่องให้ตื่นเต้นเท่าไหร่ แต่ไม่ช้าไม่เร็ว อ่านแล้วเข้าใจละเอียดดี เท่าที่อ่านคิดว่ายังขาดรายละเอียดบางอย่าง เช่นโลกในปัจจุบันคือที่นี่รึเปล่า หรือนี่คืออีกโลกไปเลย เชื้อชาติปะปนกันหรืออะไร ภาคินเข้าโรงเรียนใหม่โดยการแทรกในเทอมหรือทุกคนขึ้นชั้นใหม่พร้อมกัน? ในตอนที่ 17 การเดินชมโรงเรียนก็ยังไม่มีเหตุผลชัดเจนนัก เด็กห้อง 7 ส่วนใหญ่ก็เรียนอยู่ที่นี่แล้วทำไมต้องเดินชม ไรเตอร์มักใส่วงเล็บแทรกรายละเอียดซึ่งยังดูขัดๆอยู่ พยายามแทรกอธิบายเพิ่มเติมระหว่างตอนทีละนิดๆค่ะ ถ้าพูดถึงเรื่องสนุกก็สนุกและลุ้นดีนะ มีบู๊บ้างปริศนาบ้างคละกันไป แฝงมุขฮาพาเครียด เอ๊ย ล้อเล่น 55555

       ทั้งนี้ชื่นชมเรื่องข้อคิดที่แฝงเร้นในเรื่องมาก บางอย่างลึกซึ้งจนคาดไม่ถึงและยังอธิบายเหตุการณ์เข้าใจง่ายดี ให้ 25

4.ภาษา/การบรรยาย( 30 คะแนน) - หั่นเป็น 2 ส่วนดังนี้ค่ะ

-ภาษา การใช้คำค่อนข้างเวิ่นเว้อในบางครั้ง ควรกระชับคำมากกว่านี้ ตัดคำที่ไม่จำเป็นออกพอให้ภาษาสละสลวย แต่โดยรวมแล้วภาษาดีมาก ใช้ถูกบริบทและเข้าถึงอารมณ์ตัวละครดี ทั้งนี้มีสำนวนแปลกควรปรับปรุง เช่น

กลัวจะโดนคนชนหายไปเอาง่ายๆ/ กลัวจะโดนคนชนหายไปง่ายๆ

เสื้อกล้ามผุๆ / เสื้อกล้ามขาดๆ,เก่าๆ

พรายตาก็ระยับขึ้นมาอย่างนึกสนุก / ดวงตาพราวระยับขึ้นมา..

เรื่องเถือกนี้/เรื่องเทือกนี้,ทำนองนี้

กวนหนวดลวกๆ/โกนหนวดลวกๆ

พยักหน้าเงิบๆ/พยักหน้าเนิบๆ

         ควรลดภาษาวัยรุ่นลงบ้าง เพราะถึงแม้จะเป็นบทสนทนา แต่คำพูดคำจากลับจะวิบัติทั้งเสียงและคำมันก็ไม่ดีเท่าไหร่ นอกจากนี้เมื่อเป็นคำอุทานและขานรับการใช้วรรณยุกต์จะผิดพลาดไปเสียหมด ลองผันเสียงดูใหม่และใช้ให้ถูกบริบทสนทนาด้วย ควรแก้ไขดังนี้

ห๊า/หา ม๊ะ/มะ เหย/เฮ้ย ดิ้/ดิ๊ เฮ่ย/เห้ย ป๊ะ/ป้ะ

นะเนี้ย/นะเนี่ย จ้ะ จ๊ะ หยั่ง/อย่าง อุ้ยตาย/อุ๊ยตาย ฟร้า/ฟะ เรยนิ/เลยนี่

งัย/ไง เห๊อะ/เฮอะ เออหว่า/เออว่ะ

เล่นไรล่ะ ทำไรล่ะ ถึงเป็นภาษาพูดก็ควรใช้ ‘อะไร’

      นี่เป็นจุดที่อ่านแล้วขัดใจที่สุด ภาษามันไม่ไปทางวัยรุ่นคุยกันฮาๆอย่างที่คนเขียนตั้งใจ มันออกไปทางวิบัติผิดเสียงผิดภาษามากกว่า พยายามปรับปรุงนะ คำผิดพบน้อย เท่าที่เห็นเช่น

จัตตุรัส/จัตุรัส แปบเดียว/แป๊บเดียว

ป้อกเด้ง/ป๊อกเด้ง โทดที/โทษที พยาม/พยายาม

น๊อค/น็อก ฉะนัก/ชนัก

ผลลัพท์/ผลลัพธ์ สารยาย/สาธยาย

           การใช้สรรพนามแทนยังไม่ชัดเจน บางครั้งใช้ชายหนุ่ม หญิงสาว มากไปทั้งที่ตัวละครมีหลายคนในฉากเดียวกัน ทำให้เห็นภาพไม่ชัดไม่รู้ใครทำอะไร หากใช้คำที่บ่งบอกตัวตนหรือใช้ชื่อตัวละครไปเลยจะดีกว่า แรกๆพบเยอะมากหลังๆก็น้อยลงอ่านแล้วเข้าใจมากขึ้น แนะนำว่ากรณีที่ฉากมีตัวละครหลายคน ควรมีเครื่องหมายความคิด ‘__’ กำกับ จะได้เข้าใจว่าใครคิด

-การบรรยาย บรรยายเห็นภาพ ต่อสู้เป็นบู๊แหลก อารมณ์ตัวละครก็ชัดเจน ถึงจะใช้พระเอกเย็นชานิดๆก็ไม่เสียอรรถรส ชื่นชมเลยค่ะ จุดที่ควรแก้ไขก็แค่บางครั้งการบรรยายลึกซึ้งเป็นนามธรรมเกินไป เช่นตอนที่ 5 ไม่เข้าใจวิธีดึงโซลออกมา ตอนอื่นๆก็ยังอธิบายวิธีใช้โซลไม่ละเอียด อ่านแล้วมึนๆว่าตกลงโซลคืออะไรกันแน่ แต่ถ้าเป็นการอธิบายและเผยปมต่างๆเป็นลำดับขั้นอ่านแล้วเข้าใจดีมาก ให้ 27 คะแนน

5.ตัวละคร(20 คะแนน) - สิ่งที่ชอบที่สุดในเรื่องนี้คือ ตัวละครทุกคนเป็นตัวของตัวเอง มีลักษณะนิสัยที่ชัดเจน และมีอารมณ์หลากหลาย ภาคินเย็นชาแต่ก็ยังมีแง่มุมสุภาพ มีมุมอ่อนน้อม มีมุมโกรธและขัดใจ แต่ว่าการเลือกภาคินมาดำเนินเรื่องก็ต้องยอมรับข้อเสียที่จะเกิดขึ้นด้วย เพราะวิธีการดำเนินเรื่องที่ทื่อๆตรงๆเย็นชาขาดสีสันนั้นเป็นไปตามคาแรกเตอร์ตัวเอก แต่ดีที่ไรเตอร์ยังสอดแทรกอารมณ์ขันเป็นกระสาย โดยส่วนตัวคิดว่ามันยังไม่ได้ฮาแบบอ่านแล้วติด แต่อ่านเพลินและสนุกมีอารมณ์ร่วมไปด้วย

         ตัวละครอื่นๆก็มีบทเด่นกันพอสมควร ตรัณกวนประสาทตลอดกาล แม่เจ้าอยากต่อยหน้ารัณสักหน(?) สาก็ซึนเดเระชะมัด มินตราแบ๊วเกิ๊น โดยส่วนตัวชอบจักรา (ฮา) แต่ว่าบทภีลาเหมือนจู่ๆก็ขาดหายไป ไม่เห็นมีโทรตาม ไม่ได้แสดงความเป็นห่วงมากอย่างที่ฝาแฝดควรทำ อย่าลืมเพิ่มบทให้แม่ฝาแฝดด้วยล่ะ รู้สึกจะหายไปจากสารบบเลยทีเดียว นอกจากนี้ตัวละครก็มีพัฒนาการและรู้จักฝึกฝน ทำให้รู้ว่ากว่าภาคินจะเก่งก็สะบักสะบอมแอดมิทห้องพยาบาลเกือบครึ่งค่่อนเรื่อง สมจริงดีค่ะ555 ให้ 17

รวม - 84/100 คะแนน

             ความเห็นส่วนตัว - อย่างที่รีเควสมาว่าคนอ่านรู้สึกยังไงหลังอ่านจะตอบให้ตามตรง สนุกค่ะ อ่านแล้วรู้สึกว่ากำลังเสพผลงานของ'มืออาชีพ' รู้จังหวะดำเนินเรื่อง คลายปม สร้างปมใหม่ ให้บทบาทตัวละคร และมีชั้นเชิงในการเล่าเรื่อง แต่ถ้าถามถึงความน่าติดตาม มันยังไม่ 'มัดใจ' คนอ่านขนาดนี้ต้องแอดแฟบ อาจเป็นเพราะวิธีดำเนินเรื่องโดยภาคินมันเย็นชาเกินกว่าอารมณ์ขันจะฉุดไว้อยู่ คงเป็นรสนิยมส่วนตัวของเยลลี่เอง เวลาบู๊มันยังบู๊ไม่สุดทำให้อารมณ์มันส์เหมือนค้างๆขาดช่วง แต่ว่าภาษาบรรยายดีมาก และองค์ประกอบอื่นก็เป๊ะอ่ะ เป็นกำลังใจให้ สุดท้ายนี้เยลลี่ติเพื่อก่อไม่ได้มีเจตนาด่าว่าค่ะ

#แถมๆ เยลลี่ไม่สามารถเดาตัวนางเอกได้ คาดว่ายังไม่ออก แต่เชียร์ตรัณนะ! 2 คนนี้ไปไหนไปด้วยกันซะแบบอดคิดไม่ได้ 'ไอ้เพื่อนเลิฟ' กรี๊ดด สาววายชุ่มฉ่ำใจเหลือเกิน >///<

 

Little ✄ Theme