คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Time2Love:1
“พระสนมาอเ้าเฝ้าพะยะะ” อรัษ์ร่าสูให่ไม่แพ้เสาสีแที่ั้ระห่าน้าายภายในห้อบรรทมอษัริย์ทรอำนาแห่โอน 'อ๊แทยอน' แ่็มิอาเทียบเทียมับพระอ์ไ้แม้แ่อย่าใ
“อืม ให้เ้ามาไ้” ษัริย์ทรอำนาสวมเสื้อลำลอลายมัริ้นทอเ่นลาอ นั่ที่เบาะหนานุ่มลาห้อบรรทมล่าวเพียแผ่วเบา ไม่นานผู้มาเยือนพร้อมบริวารนาำนัลสอนามเ้ามา
“เ้ามีอะไรรึ อูยอ” เ้าอห้อนั่ันเ่า้าย่อนล่าว้วยสีหน้ายิ้มแย้มะที่นาสนมนามว่า ‘าอูยอ’ ำลันั่ลามพิธี นายื่นล่อไม่สีแมาบนโ๊ะน้ำา นาัแรินน้ำาให้ับายรหน้าและนเอามธรรมเนียม
“ทำัวามสบายเถอะอูยอ” เ้าอห้อ
“หม่อมันเพียปรารถนาให้ท่านิมนมที่หม่อมันทำึ้นมาใหม่” นาล่าวอย่ายิ้มแย้มและสุภาพ
“้าเป็นนแรที่ไ้ลิ้มลอมันหรือป่าว”
“เอ่อออ...เมื่อรู่หม่อมันให้พระมเหสีิมมานะเพะ” นาล่าวอย่าระาปา เพราะเรว่านรหน้าะโรธ และ่อว่านาว่าไม่รู้ัาลเทศะ
“อะไรัน! ้าเป็นสอรอพระมเหสีไปเสียแล้วรึ” เ้าอห้อล่าวิอารม์ัน ทำให้อูยอยิ้มหวาน หน้าแระเรื่อเพราะวามเินอาย
“อร่อยมา เ้า้อทำมาให้้าิมบ่อยๆ สะแล้วละพระสนม”
“เพะ” ระหว่าที่ายรหน้านาไ้เสวยอย่าเอร็อร่อย แ่นาลับมีสีหน้าัวลอย่าเห็นไ้ั นพระอ์นา้อถามไถ่
“เ้ามีอะไระเอ่ย็พูออมาเถอะ อย่าไ้เรใ้าเลย”
“หม่อมัน ิว่าท่านน่าะไปที่ำหนัสนมยุนอาบ้านะเพะ” นาพูออมาอย่าิัแม้นรรหน้านาะไม่ใส่ใ
“ทำไมรึ ทำไมไม่เป็นำหนัเ้าเอละสนมอูยอ” เ้าอห้อพูอย่าเ้าเล่ห์พร้อมับยื่มาในมือ มีนาสนมที่ไหนบ้าที่บอให้พระสวามีอนไปนอนับหิอื่นที่ไม่ใ่นนอาเ้าอูยอ
“ือ หม่อมันิว่าหาพระมเหสีไม่สามารถ บาทีสนมยุนอาอาะ…..” ยัไม่ทันที่นาสนมอูยอพูบประโยลับถูเ้าอห้อัเือน
“เ้าอย่ามาแนะนำ้าเรื่อพรรนี้เลย แล้วอีอย่าพระมเหสีอ้า นาย่อมีว่าพวเ้าร้อยเท่าพันเท่า อย่ามิบัอาเทียบ!” เ้าอห้อเพียพูน้ำเสียราบเรียบแ่มันลับูมีมน์ที่ใรฟัแล้วะรู้สึถึพลัอำนา
“เพะ” อูยอมีสีหน้าหอยทันา่อนที่นาะล่าวลาไปพร้อมับนาำนัลอนา
“ึลลอ ้าะไปพบพระมเหสี”
“พะยะะ”เ้าอห้อล่าวเสียัให้อรัษ์นสนิทที่ยืนรเสามุมห้อไ้ยินเพื่อไปเรียมารเ้าเฝ้า
พระมหาษัริย์แห่โอนพร้อมอรัษ์ู่ายับบริวารมามายเินมาสู่ำหนัพระมเหสี โยมีนาำนัลำนวนหนึ่ยืนรอรับเส็ และหนึ่ในนั้นมีัุ(นาวัc9อะไรประมานั้น แบบอวุโส อายุ30+)หรือเรียอีอย่าหนึ่ว่า แนเมียบู(หน่วยานแนเมียบู ือนาวัที่วบุมพระมเหสี) ยืน้อนรับ่อนะเินนำทาเ้าไปในพระำหนั
ระหว่าที่พระราา(อใ้ำว่าพระราานะ ^^) เินเ้าไปพร้อมับอรัษ์และัุ พระมเหสีลุึ้นยืน้อนรับามธรรมเนียม
ภายในห้อบรรทมมีเพียพระราา พระมเหสี อรัษ์และัุ บรรยาศรภายในห้อวนอึอัที่อยู่ๆ พระสวามีทรอำนามาหานาอย่ามิไ้นัหมายแบบนี้ แ่็ยัเปื้อนยิ้มอพระราาอยู่
“เ้าัวลรึ นิุ” พระราารัสพร้อมรอยยิ้ม
“เป็นเ่นนั้นามที่พระอ์รัสแหละเพะ^^” ร่าบาที่นั่ันเ่าภายใ้อาภรหนาอบอย่าอ่อนโยน แม้แ่ัุยัอมยิ้มับารหยอล้ออทั้สอ(สมัยนั้นอะนะ แบบเรียบๆ) ร่าบารหน้าพระอ์ไม่ว่าเวลาะผ่านเนิ่นนานเพียใ พระมเหสีอพระอ์็ยัามผุผ่อราวับบัวาวบริสุทธิ์ที่บานสะพรั่พร้อมะทำให้บรราผึ้น้อยให่มาอมม เพียิพระอ์็นึหวแหนนรหน้า แม้มีเพียพระอ์เท่านั้นที่ไ้อมม็าม ไม่แปลที่ราวศ์ะมีารลุมถุนโยารแ่านับสาวสวยรวยารศึษา แ่พระอ์มิเยผิหวัหรือไม่ิอยาบอยเลิานอภิเษสมรสับพระมเหสีเลยั้แ่ษัริย์อ์่อนัแเรื่อพระมเหสีให้ แ่พระอ์รัและเทิทูนนาเสมอแม้พระอ์ะมิไ้เยอมมนรหน้าริๆ สัราเียว เพียเพราะพระอ์มิอาอยาให้นรหน้าบอบ้ำ
“มีเรื่อหนัใอะไรหรือเพะถึไ้มาหาหม่อมันเอ”
“้าะมาหาเ้าไ้้อมีเรื่อหนัใั้นรึ หืม” พระอ์รัสแหย่นรหน้าอย่า่อเนื่อ มีเพียลอยยิ้มบาที่อบลับมาแทนำพู
“้าิถึเ้า เพียเท่านั้นแล” พระอ์ยัื่มาและมอหน้าพระมเหสีอนเออย่ายยิ้มในใ แ่แทนที่นารหน้าะเินอายลับทำสีหน้าเป็นัวลนพระอ์้อรัสถาม “เ้ามีอะไรไม่สบายใั้นรึ หรือว่าเ้าไม่อบที่้ามาหาเ้า พระมเหสี”
“หาไม่เพะ เพียแ่ว่า…..บันี้มีุนนาน้อยให่ลือหนาหูเรื่อรัทายาท หม่อมันเป็นัวลเรื่อนี้เพะ” ใ่ พระมเหสีทรรู้ีว่าพระอ์ไม่เยมีบทรัับพระสวามีเลยสัรา แล้วพระอ์ะมีรัทายาทให้แผ่นินไ้อย่าไร
“ใรัน ที่บัอาลือเ่นนั้น” ถึปารัสแบบนั้นแ่พระอ์็ยัื่มาในมือและยิ้มบาให้ับพระมเหสี
“เอ่อออ….บาทีพระอ์น่าะไปำหนัสนมยุนอาไหมเพะ นาามสะพรั่พร้อมให้รัทายาทไ้” ถึแม้นะเป็นถึพระมเหสีอเ้าแผ่นินแ่ลับไม่สามารถทำประโยน์ให้ับแผ่นินไ้แม้แ่น้อย หิในโลนี้ะทำอะไรไ้เล่านอเสียาสืบทายาทให้สามี แ่สามีอหิไม่แะ้อหินั้นะไ้ทายาทไ้อย่าไร
“วันนี้เป็นอะไรันนะ ทั้พระสนมอูยอและเ้า่า็ปรารถนาให้้าไปเยี่ยมำหนัพระสนมยุนอา” พระราารัสเนื่อๆ พร้อมถอนหายใเฮือให่ สร้าวามลำบาใแ่นรหน้ามิน้อย แ่ถึระนั้นพระราา็เ้าใีว่าเพราะอะไร นอสะาำมั่น่อนวันอภิเษว่าพระอ์ะไม่ล่วเินหิามรหน้าพระอ์เพราะพระอ์ับพระมเหสีอภิเษันโยมิไ้เิาวามรั แ่ผ่านมาเนิ่นนานพระอ์ลับรู้ว่าพระอ์รัสสิ่ที่โ่เลาไป นรหน้าพระอ์่าเลอ่าหาที่เปรียบมิไ้ เหมาะสมที่ะเป็นพระมาราอรัทายาทที่สุ ‘้า่าโ่เลาอะไรเ่นนี้นะ’
“เอาละๆ ในเมื่อเ้าอยาให้้าไป ้า็ะไป แ่้าอยาให้เ้าำไว้พระมเหสี”
“เพะ?” พระราารัสพร้อมับยื่นหน้า(ะใ้ว่าพระพัร์็ระไรอยู่ ำว่าหน้าละันเนอะ)เ้าไปใล้พับพระมเหสี
“้าะรัและเทิทูนเ้าเสมอ เ้าทำนให้เป็นให่อย่าไ้ัวลนึิว่าเ้านั้น้อย่ำ เ้าเป็นพระมเหสีอ้า ันั้นเ้า็เปรียบเสมือนัว้า อย่าไ้ทำนให้เสื่อมเสียหรือหมอเพราะ้าอี” พระอ์รัสึ้นเพราะรู้ีว่าภายในิใอพระมเหสีิเ่นไรอยู่
“เพะ” ร่าบาอบเสียเบา
“เอาละ ้าลับ่อนละัน ืนนี้้าะไปามำออเ้า” ร่าสูยื่นมือมาลูบที่แ้มเนียนอพระมเหสี่อนะลุเินออไปาห้อบรรทม
ทันทีที่อรัษ์เินามร่าสูไป ัุนสนิท็่อยๆ เินมาระิบที่้าหูอร่าบา
“หม่อมันิว่า พระอ์ะมาอถอนำมั่นเสียอี” ัุล่าว
“บ้ารึ มินี พระอ์เป็นถึเ้าฟ้าเ้าแผ่นิน พระอ์รัสืนำมิไ้หรอ” ถึใอนอยาะให้ำพูอัุเป็นริเพียใ แ่วามริแล้วมันยานัที่ะเป็นเ่นนั้น
“เพะ พระมเหสีอหม่อมัน หม่อมันนี่แหละเพะะอยเีย้าพระอ์เสมอในยามที่พระอ์ทุ์ใ” ัุล่าวอย่าสนิทสนมพร้อมับอพระมเหสีแม้ไม่วร็าม แ่นาเลี้ยพระมเหสีมาใระทำไม
.........................................................................................................................
อนแรมาไม่หวือหวาเท่าที่วร -3- เพราะไรเอร์่วนั่นเอ (อ๊อ! โนถีบ) แ่อน่อานี้ะเ้ม้นึ้นเรื่อยๆ นะ๊ะ หลายนิว่าพีุ่เป็นหิอ่อ! แล้วพระสนมอูยอ! ละสิ ้อ่อยๆ ิามไปนะ เพราะเรื่อะ่อยๆ ลายปมออทีละนิ ิาม้วยน๊า
อัพภาพวามใล้ิอพระราาแทับพระสนมอูยอันีว่า
ความคิดเห็น