คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เปิดมาก็เป็นเรื่อง
“เวรเอ๊ย! มีเงินแค่นี้จะเอาไรกินวะ” หนุ่มน้อยปากบางอายุราวยี่สิบต้นๆ มองเงินในกระเป๋าตนเองที่มีเพียงไม่กี่พันวอนที่เขาจะต้องใช้จ่ายให้ได้ในหนึ่งเดือน ปกติแล้วในหนึ่งเดือนคนธรรมทั่วไปต้องใช้เงินเป็นหมื่นๆ แสนๆ วอน เด็กหนุ่มถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะตัดสินซื้อรามยอนกับน้ำเปล่าหนึ่งขวดที่ร้านสะดวกซื้อแล้วนั่งกินอยู่ด้านหน้าร้าน ทำยังไงได้จะอดก็กะไรอยู่ในเมื่อท้องมันหิว
“กินแค่นั้นมันจะอิ่มเหรอ” ชายหนุ่มมาใหม่หน้าตาแสนคุ้นเคยเดินเข้ามาพร้อมกับวางถุงขนมปังและอื่นๆ อีกนานาชนิดบนโต๊ะก่อนจะนั่งด้วยอย่างถือวิสาสะ
“ใครบอกให้นั่ง!”
“อยากนั่ง ทำไม!? เขียนชื่อติดไว้รึไง!”
“อืมม” ชายหนุ่มมาใหม่หน้าตาเหรอหราเมื่อได้ยินคำว่าอืม ไหนวะ ไหนวะ หันซ้ายหันขวามองที่เก้าที่ตนนั่ง แถมมีตัวอักษรเกาหลีเขียนติดเด่นชัด ว่า ‘จางอูยอง’
“...” พูดไม่ออกบอกไม่ถูกเลยทีเดียวมาเขียนไว้ตอนไหนฟร่ะ!
“จะตามผมทำไมนักหนาเนี่ย คุณมินจุน”
“คิดถึง”
“แค่เนี๊ย!”
“อยากกอด”
“เอิ่มมม”
“อยากหอมแก้ม”
“...”
“อยากจับกด -3-”
“เดี๋ยวแม่มก็จับกดน้ำสะหรอก รำคาญนะผมจะมีชีวิตของผมใจป่ะ! ตามอยู่ได้” อูยองทำหน้ามุ่ยใส่ก่อนจะซดน้ำรามยอนครั้งสุดท้ายแล้วหยิบสัมภาระตัวเองเดินออกไป
“ย๊า! ถ้าเดินไปอีกแม้แต่ก้าวเดียว จะให้ลูกน้องตามไปบุกถึงบ้านเลยเอา!” ร่างสูงประกาศกร้าวพร้อมกับลุกขึ้นชี้นิ้วไปทางอูยอง แล้วมันก็เป็นผล
กึก!
“...” อูยองหยุดเดินแต่ก็ยังหันหลังให้ร่างสูงอยู่ ร่างสูงเดินปรี่ไปที่อูยองยืนตัวแข็งทื่อไม่รู้ว่าเพราะกลัวหรืออะไร
“คืนนี้มาบ้านหน่อยสิ เราไม่ได้เจอกันนานแล้วนะ เค้าคิดถึง คิดถึง คิดถึงๆๆๆ” ร่างสูงทำเสียงออดอ้อนแต๋วแตกอุบาทสุดๆ
“ไม่!”
“ไปเหอะนะ” มินจุนเดินไปกอดเอวจากด้านหลังโดยที่อีกฝ่ายไม่ขัดขืน
“ไม่!”
“เดี๋ยวคืนนี้จัดให้ถึงใจเลย” เสียงอันแผ่วเบาจากการระซิบของร่างสูงทำเอาคนตัวเล็กหน้าแดงไปถึงใบหู ตอนนี้ร่างสูงได้ใจหอมแก้มฟอดใหญ่จนตัวเล็กแดกเถือกไปทั้งตัว
“นะ หรือนายไม่คิดถึงฉันอูยอง” ร่างสูงทำเสียงน้อยใจปนออดอ้อนแล้วมันก็ได้ผลสะด้วย
ตอนนี้อูยองเหมือนปุยเมฆที่ร่างสูงจะลากไปไหนกูก็ยอม พากูไปเถอะ ในขณะที่ร่างสูงจูงมือน้อยๆ เดินมาไม่กี่ก้าวอย่างหน้าตาชื่นบานของร่างสูงเพื่อที่จะไปรถของตนที่ตอนนี้ลูกน้องรอติดเครื่องไว้แล้ว แต่คนมันจะซวยก็ซวยจริงๆ
“อ๊ะ! พี่มินจุนนี่ค่ะ! มินจุนค่ะ เอมมี่เองค่ะจำได้ไหมค่ะ!” หญิงสาวนุ่งน้อยห่มน้อยเดินเข้ามาทักอย่างเป็นกันเอง อย่างกับรู้จักกันมาแปดชาติสิบชาติ
“เอ่อ…”
“เอมมี่ไงค่ะ ที่เมื่อคืนคุณเองก็ว่าเอมมี่บริการถึงใจดี! นี่ไงค่ะกระเป๋าที่คุณซื้อให้!” หญิงสาวเล่าย้อนอดีตวันวานที่แสนวาบหวามแถมยังชูกระเป๋าถือหนังจระเข้สุดหรูที่ผู้เคราะห์ร้ายเป็นคนซื้อให้
“….(._.;)…”
“ไอ้มินจุนนนนนนนนนนนนน!!!!! มึงตายยยยยยยยยยย!!!!”
“พระเจ้าช่วยด้วยยยยยยยยยยยยยยยย!.........แอ๊ก!”
นี่แค่เปิดเรื่องเฉยๆ จ้า สาระไม่มีฮ่าๆ แต่ก็นะ ฟิคหลายๆเรื่องไม่ค่อยได้เอาปู่กะด้งเป็นตัวหลัก แต่sfเรื่องนี้จะเองสองคนนี้เป็นตัวหลัก คาดว่าจะมีให้อ่านไม่เกินห้าตอน(ไม่แน่) อย่าลืมคอมเมนต์ติชม และให้กำลังใจด้วยนะจ๊ะ จุ๊บๆ!!!
ไรเตอร์รับรองว่าจะมาอัพถี่ๆ แน่นอนจ้า ^^
ความคิดเห็น