คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #27 : [Moment] ว่าด้วยเรื่อง 'เจอาร์-วอย'
ว่าด้วยเรื่อง ‘เจอาร์-วอย’
เจอาร์-วอย (JR-Voy) เป็นคู่ดูโอ้ต่างวัยจากศิลปินค่ายอาร์เอส มีสมาชิกคือ เจอาร์ กิตติกุลวงศ์ และ วอย เกรียงไกร อังคุณชัย มีเพลงที่เป็นที่รู้จักอย่างเช่น "I Love You", "Only You", "เด็กเจ้าปัญหา", "Ziggaza", "มาทำไม", "ล้น", "ไม่ทำร้าย"
(ขอบคุณข้อมูลจาก Wikipedia)
20 กรกฎาคม 2014
15.35 น.
ห้องรับแขก
สืบเนื่องจากเมื่อวันพุธที่ผ่านมา ซากุระ ริเอะและสุมิเระกำลังดู PV A.RA.SHI ของอาราชิแบบเพลินๆอยู่นั้น พอถึงท่อน ‘Step by Step’ ที่โอโนะ ซาโตชิร้องเท่านั้นแหละ ซากุระจึงให้ริเอะกด pause ทันที และเธอก็พูดต่อหน้าริเอะกับสุมิเระด้วยว่าทรงผมของโอโนะ ซาโตชิเมื่อสิบห้าปีที่แล้วเหมือนทรงผมของวอย เกรียงไกร อังคุณชัยอย่างมาก แล้วก็ให้ทั้งคู่ดูรูปหนุ่มวอยทั้งอดีตและปัจจุบันอีกด้วย
พอมาบ่ายวันอาทิตย์นี้ ริเอะก็อยากรู้ประวัติของ ‘เจอาร์-วอย’ เพิ่มเติม ดังนั้นเธอจึงควงแขนสุมิเระไปหาซากุระที่ห้องรับแขกด้วยกันเลย
“มิ้นท์จ๋า~ มาทำอะไรที่ห้องนี้จ๊ะ?” ริเอะเดินควงแขนสุมิเระพร้อมทักทายซากุระอย่างมีความสุข
“ฉันก็มารอริเอะซังที่ห้องนี้ไง พี่เป็นคนบอกเองนะว่าตอนบ่ายสามโมงครึ่งให้มาเจอกันที่นี่” แต่ในทางกลับกัน ซากุระก็ตอบกลับริเอะด้วยน้ำเสียงเย็นชา
ไม่เอาน่าซากุระ อย่าตอบกลับริเอะด้วยน้ำเสียงเย็นชาแบบนี้สิ...
“อ้าวเหรอ ขอโทษๆ เข้าเรื่องดีกว่านะ ช่วยเล่าประวัติของเจอาร์-วอยมาให้ฉันกับซูจังฟังได้ไหม” พูดจบริเอะกับสุมิเระก็ทรุดตัวนั่งลงไปกับพื้นอย่างช้าๆ
ซากุระอึ้งไปสามวินาที คงไม่น่าเชื่อเลยสินะว่าทำไมริเอะถึงมาสงสัยในเรื่องแบบนี้ด้วย...
“อืมมม...” ซากุระทำท่าครุ่นคิด “ได้สิคะทั้งคู่! มีความสงสัยในเรื่องศิลปินค่ายอาร์เอสยุค 90 ยุคแรกๆของกามิกาเซ่ และยุคปัจจุบัน ถามคิโนชิตะ ซากุระคนนี้ได้เลย!”
ทันใดนั้นเอง มิจิโกะกับคาเรนก็เข้ามาในห้องนี้กันพอดี
“อ้าว คุยเรื่องอะไรกันเหรอ ขอฉันคุยด้วยสิ” พูดจบคาเรนก็จับไหล่สุมิเระทันที
“คุยเรื่องเจอาร์-วอยอยู่น่ะคาเรน” ริเอะตอบตามความจริง
“เจอาร์-วอย?” คาเรนสงสัย “ชื่อยานอวกาศเหรอ”
“โธ่ คาเรนซัง...” ซากุระถอนหายใจและทำไหล่ห่อใส่คาเรน “ไม่ใช่แล้วค่ะ พวกเขาคืออดีตศิลปินดูโอ้ต่างวัยของเมืองไทยต่างหากล่ะ ไม่ใช่ชื่อยานอวกาศซะหน่อย”
“นี่คาเรนซังไม่รู้จริงๆหรือแกล้งหยอกเล่นมิ้นท์กันแน่เนี่ย” สุมิเระหันหน้าไปมองคาเรน
“ไม่รู้จริงๆ ฉันขอโทษด้วยนะมิ้นท์ ฉันให้มันเผาเป็นการขอโทษละกัน” พูดจบคาเรนก็ยื่นมันเผาให้ซากุระ
“ตอนแรกฉันก็คิดเหมือนคาเรนซังนะ แต่พอได้ยินคำอธิบายจากคิโนะจังแล้วซึ้งเลย ฮ่าๆๆ” มิจิโกะเสริม
“ขอบคุณค่ะ กำลังหิวพอดีเลย” ซากุระรับมันเผาจากคาเรน “เข้าเรื่องกันดีกว่านะคะ เจอาร์-วอย เป็นศิลปินดูโอ้ต่างวัยชื่อดังของค่ายอาร์เอส เดบิวท์ในปี ค.ศ. 1996”
“เฮ้ย เดบิวท์ในปีเกิดฉันด้วยอ่ะ โอ้มายก็อด~” สุมิเระเอามือทาบอกและทำหน้าตกใจเมื่อรู้ว่าเจอาร์-วอยเดบิวท์ในปีเกิดของเธอพอดี
“อย่างที่ทราบกันนะคะ มีสมาชิกสองคน นี่ค่ะ เจอาร์” ซากุระเปิดรูปเจอาร์ กิตติกุลวงศ์ หรือเจอาร์ เจอาร์-วอยในไอแพดให้ทุกคนดู
“หูยยย น่ารักอ่ะ!!” ทุกคนตะลึงในความน่ารักของเจอาร์เมื่อครั้นยังเป็นอดีต
“ใช่มั้ยคะ? ตอนนั้นพี่เจอาร์น่ารักจริงๆ หล่อด้วย แต่ปัจจุบันน่ะเหรอ ขอโทษที่ต้องดับฝันทุกคนนะคะ พี่เจอาร์ในตอนนี้คือทากะ One Ok Rock ผสมกับคุซาโนะ ฮิโรโนริก็มิปานค่ะ...”
“ไหนใครพูดถึงกิ๊กเก่าของฉัน?” พอซากุระพูดจบ อายะก็เท้าสะเอวและพ้อยท์ขาเข้ามาในห้องรับแขกให้ทุกคนดู พร้อมทำน้ำเสียงสุดแสนจะหมั่นไส้
“อะ...อายะซัง” ซากุระมองอายะแบบอึ้งๆ
“คุยเรื่องอะไรกันอยู่เหรอ” อายะกลับมาพูดด้วยน้ำเสียงปกติ
“คุยเรื่องยาน...อุ๊บ!!” มิจิโกะพูดยังไม่ทันจบก็ถูกสุมิเระปิดปากไว้เสียก่อน
“คุยเรื่องเจอาร์-วอยอยู่น่ะอายะซัง อดีตศิลปินดูโอ้ในเมืองไทย” สุมิเระตอบแทนมิจิโกะ
“อ๋อ เข้าใจแล้วๆ ขอร่วมวงเสวนาด้วยคนสิ” พูดจบอายะก็ทรุดตัวนั่งลงใกล้ๆคาเรน “ขอมันเผาอันนึง อ้ามมมมม~” และเธอก็หยิบมันเผาจากคาเรนไปกินอีกด้วย
“อายะซังมาก็ดีแล้วค่ะ ฉันจะได้แบ่งปันเรื่องความชอบของฉันให้เข้าถึงทุกคน แล้วฟูกะซังหายไปไหนคะ”
“เฮ้ๆ คุณสามี ไปตามคุณภรรยามาที่ห้องรับแขกหน่อยสิ” ริเอะสะกิดไหล่สุมิเระและแซวเธอ
“แซวหนักไปป่ะริเอะซัง?” สุมิเระทำหน้าเซ็งใส่ริเอะ
“แค่แซวเล่นเอง ฮ่าๆๆ โดนชงแค่นี้ทำเป็นเขิน นี่แน่ะๆๆ” ริเอะจิ้มแก้มกลมๆของสุมิเระอย่างสนุกสนาน
“ไม่เอาน่า ก็แค่พี่น้องกันเฉยๆ สามีภรรยาบ้าบออะไรเล่า~” สุมิเระเอานิ้วชี้ของริเอะออกไป
“สต็อปปปปปปป!!!” ซากุระตะโกนพร้อมชูกำปั้นทั้งสองข้างขึ้นมา “เข้าเรื่องได้แล้วค่ะ จะฟังต่อไหมคะ!”
“ฟังสิ” ทุกคนตอบพร้อมกัน
“นี่ฉันเพิ่งรู้นะเนี่ยว่าอายะซังก็ชอบคุซาโนะ” ซากุระมองไปที่อายะ
“ชอบสิ ชอบพอๆกับเทโกชิเลย แต่ฉันไม่สามารถให้คุซาโนะเป็นที่หนึ่งได้อ่ะ ก็เลยให้คุซาโนะเป็นที่สองซะเลย ฮ่าๆ แต่พอมาเจอคุซาโนะในภาพหนุ่มเซอร์นี่...ฉันถึงกับช็อกเลยนะ แต่ไม่ว่าคุซาโนะจะเป็นแบบไหนฉันก็ยังชอบเหมือนเดิม ว่าแต่เมื่อกี๊เธอบอกว่าคนที่ชื่อเจอาร์เหมือนทากะผสมกับคุซาโนะใช่ไหม ขอดูรูปหน่อย”
“นี่ค่ะ” ซากุระเปิดรูปเจอาร์ที่ค่อนข้างจะเป็นปัจจุบันในไอแพดให้ทุกคนดู
“เออว่ะ...” อายะทำหน้าอึ้งเมื่อเห็นรูปของเจอาร์ที่ซากุระเปิดให้ดู “เหมือนทากะผสมคุซาโนะจริงๆด้วย...”
“มิ้นท์” สุมิเระเรียกซากุระ “ฉันคงจะชอบพี่เจอาร์แล้วล่ะนะถ้าเธอไม่มาดับฝันของฉันเสียก่อน ฮ่าๆๆๆ”
“ต้องขอโทษทุกคนจริงๆด้วยค่ะ” ซากุระก้มหัวให้ทุกคน
“ทำไมพี่เจอาร์เซอร์ขนาดนี้ล่ะคิโนะจัง ตอนเด็กๆยังหล่ออยู่เลย” มิจิโกะพูด
“เรื่องนี้ฉันไม่รู้เหมือนกันค่ะ กาลเวลาเปลี่ยน คนก็เปลี่ยน ไม่มีใครเด็กตลอดกาลหรอกค่ะ” ซากุระยิ้มแบบเขินๆ
“แล้วพี่เจอาร์นี่ปัจจุบันอายุเท่าไร” คาเรนถามซากุระ
“อายุเท่าโทโมมิซังเลยค่ะ ยี่สิบเก้าปี”
“เอ๊ะ? ยี่สิบเก้าปีจริงๆเหรอ?” อายะสงสัย
“จริงๆค่ะ ฉันไปดูข้อมูลในวิกิพีเดียมาแล้วว่าพี่เจอาร์เกิดวันที่ 21 เมษายน ค.ศ. 1985 ค่ะ”
“งั้นก็อายุเท่ากับโจ๊กโซคูลด้วยน่ะสิ” สุมิเระพูด
“ใช่แล้วค่ะสุมิเระซัง” ซากุระยิ้มหวานให้สุมิเระ
พอซากุระตอบคำถามของทุกคนเสร็จ เธอก็เปิดรูปวอย เกรียงไกร อังคุณชัย หรือวอย เจอาร์-วอยในไอแพดให้ทุกคนดูพร้อมทำสายตาหยาดเยิ้มให้ทุกคน
“ส่วนนี่คือรูปพี่วอยค่ะ” พูดเสร็จซากุระก็หลับตาปี๋ทันที
“นี่ๆ เก็บอาการหน่อย รู้ว่าชอบ ไม่ต้องแสดงออกขนาดนี้ก็ได้” สุมิเระพูดกับซากุระด้วยน้ำเสียงอย่างเข้ม
พอสุมิเระพูดจบ ริเอะก็แอบมองคู่นี้อย่างเจ้าเล่ห์ด้วย
“โธ่...สุมิเระซัง ขอสักนิดนึงเถอะค่ะ ฉันชอบเขาจริงๆ” ซากุระตอบกลับสุมิเระด้วยการแลบลิ้น “คนนี้แหละค่ะที่ฉันบอกว่าเหมือนทรงผมของโอโนะ ซาโตชิเมื่อสิบห้าปีก่อนจริงๆ”
“ในพีวี A.RA.SHI น่ะเหรอคิโนะจัง” มิจิโกะสงสัย
“ใช่แล้วค่ะมิจิโกะซัง เหมือนมากเลยนะคะ แต่ทรงผมของโอโนะหนากว่า เดี๋ยวเปิดรูปให้ดูนะคะ” จากนั้นซากุระก็เปิดรูปโอโนะ ซาโตชิเมื่อสิบห้าปีที่แล้วกับพี่วอยให้ทุกคนดู (รูปเดียวกับตอนที่ 24)
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ เหมือนมาก” อายะพูดไปขำไป
“เหมือนจริงๆด้วย พี่วอยก็หล่อเหมือนกันนะเนี่ย” คาเรนทำสายตาหยาดเยิ้มใส่รูปโอโนะกับพี่วอยในจอโปรเจกเตอร์
“ขอบคุณค่ะคาเรนซัง” ซากุระก้มหัวเพื่อเป็นการขอบคุณคาเรน
“แล้วมีรูปปัจจุบันของพี่วอยไหม” มิจิโกะถาม
“มีสิคะ! นี่คือพี่วอยในปัจจุบันค่ะ” พอซากุระพูดจบก็เปิดรูปพี่วอยในอินสตาแกรมของเขาให้ทุกคนดู
“หล่อ...” อายะถึงกับทำหน้าเอ๋อใส่เมื่อซากุระเปิดรูปพี่วอยให้ดู
“หน้าเด็กกว่าพี่เจอาร์อีก...” มิจิโกะพูดเหมือนเสริมประโยคให้อายะ
“พี่เจอาร์กับน้องวอยสินะ...” ริเอะพูดติดตลก
“หน้าไม่ค่อยเปลี่ยนไปจากเดิมเท่าไหร่” คาเรนทำท่าครุ่นคิด
“หล่อจริงๆนะคะพี่วอยเนี่ย ฮ่าๆ” ซากุระหัวเราะแบบผู้ดี “เออนี่ ฉันมีเรื่องอะไรจะบอก”
“ว่ามา” สุมิเระพูด
“ฉันเคยเจอพี่วอยด้วยแหละค่ะ ตอนที่เขามาเที่ยวญี่ปุ่น ฉันก็คิดในใจว่าผู้ชายผมยาวเกือบถึงบ่า หน้าหวานนิดๆ เซอร์หน่อยๆนี่เหมือนพี่วอยจังเลย ที่ไหนได้พี่วอยนี่เอง”
“แล้วยังไงต่อ” ริเอะพูด
“ฉันก็ทักเขาค่ะ แบบ ‘นี่ใช่พี่วอยรึเปล่าคะ’ พี่เขาก็ตอบว่าใช่ และฉันก็พูดต่อว่า ‘ฉันเป็นแฟนคลับของพี่วอยค่ะ ขอถ่ายรูปด้วยได้ไหมคะ’ จากนั้นก็ถ่ายรูปด้วยกัน โมเม้นท์นั้นเป็นอะไรที่ฟินสุดๆแล้วค่ะ” ซากุระยิ้มพร้อมหลับตาปี๋อีกครั้ง
“ดีอ่ะ ดารานักร้องไทยนี่ขอถ่ายรูปได้ง่ายดีเนอะ” มิจิโกะยกนิ้วโป้งให้ซากุระ
“จริงที่สุดค่ะมิจิโกะซัง การขอถ่ายรูปกับดารานักร้องในเมืองไทยนั้นง่ายที่สุดแล้วล่ะ”
“มิ้นท์จัง ฉันสงสัยอะไรนิดหน่อย” อายะยกมือให้ซากุระ
“คะ?”
“เธอรู้จักเจอาร์-วอยตั้งแต่เมื่อไหร่” อายะถาม
“ฉันรู้จักพี่วอยจาก Mission 4 Project ก่อนน่ะค่ะ แล้วค่อยมารู้จักพี่เจอาร์ทีหลัง แต่ฉันก็ไม่รู้ตัวเองเหมือนกันว่าไปชอบพี่วอยตอนไหน ฮ่าๆๆๆ”
“ซะงั้น” อายะทำหน้าหงอย
“ที่เธอชอบพี่วอยเพราะโดนแนนซังไซโคให้รึเปล่า” สุมิเระสงสัย
“ไม่หรอกค่ะสุมิเระซัง แม่ฉันชอบพี่เจอาร์มากกว่าด้วยซ้ำไป” ซากุระพูดติดตลก “เอาล่ะ มาพูดถึงผลงานเพลงของสองคนนี้กันบ้างดีกว่า พี่สองคนนี้ก็มีเพลงฮิตค่อนข้างเยอะที่เดียวเลยนะคะ แต่เพลงนี้ฮิตที่สุดแล้ว ...มิวสิค!”
♪ Only You ก็อยากให้รู้ ว่าคิดถึงเธอทุกวัน Only You ก็น่าจะรู้ ว่าฉันเฝ้าคอยใครกัน เธอเท่านั้น เธอเท่านั้น คนเดียวและคนสำคัญ Only You ก็อยากให้รู้ ว่าคิดถึงเธอทุกวัน Only You ก็น่าจะรู้ ว่าฉันเฝ้าคอยใครกัน เธอเท่านั้น เธอเท่านั้น คนเดียวและคนสำคัญ...สำหรับฉัน ♪
“เพลงนี้มีชื่อเพลงว่า Only You ค่ะ ความหมายก็ตรงตามชื่อเพลงเลยค่ะ ฉันจะมีเพียงแค่เธอเท่านั้น”
“พี่วอยในตอนนั้นน่ารักจัง” มิจิโกะยิ้มหวาน
“แน่นอนสิมิจิโกะซัง ตอนนี้ก็น่ารักนะ” ซากุระก็ยิ้มหวานให้มิจิโกะเช่นกัน “แต่เพลงนี้ฉันยังไม่เกิดเลยนะ เพลงนี้สุมิเระซังเกิดพอดี ฮ่าๆๆ”
“มิตจี้ ฉันขอแย้ง” อายะยกมือทั้งสองข้างให้มิจิโกะ “พี่เจอาร์ในเพลงนี้น่ารักกว่านะ ไม่ได้ร้องเลย ยืนยิ้มแป้นอย่างเดียว”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ” ทุกคนหัวเราะ
“แต่ก็จริงอย่างที่อายะซังพูดนะ พี่เจอาร์ในเพลงนี้เอาแต่ยืนยิ้มอย่างเดียว ไม่ช่วยพี่วอยร้องเลย ไม่รู้ว่าเพราะเป็นคอนเซปต์ของเพลงด้วยหรือเปล่า เหมือนพี่วอยแอบรักพี่เจนี่ นางเอกเอ็มวีในเพลงนี้ แล้วพี่เจอาร์ก็เป็นพยานรักให้ทั้งคู่ ประมาณนี้แหละ” ซากุระอธิบายให้ทุกคนฟัง
“อ่ะจ้า โอเคซึ้ง” ริเอะทำท่าโอเคให้ซากุระ
“มาฟังเพลงต่อไปกันเลยนะคะ”
♪ อยากจะบอกว่า I Love You สั่นสั่นก็สั่น แต่ I Love You โธ่ก็อยากจะบอกบอก I Love You อะ อะอะอะอะ I Love You ♪
“เพลงนี้มีชื่อเพลงว่า I Love You ค่ะ ความหมายของเพลงก็ตรงกับชื่อเพลงเลย”
“มีเพลงอื่นอีกไหม” คาเรนยกมือ
“มีอีกเยอะเลยแหละคาเรนซัง เพลงต่อไปกันเลย”
♪ (หลบหน่อย พระเอกมา) จะเป็นซูเปอร์แมน จะทำทุกทุกอย่าง ให้เธอ (หลบหน่อย พระเอกมา) ไม่ว่าเรื่องอะไร ไม่ว่าเมื่อไหร่ ที่ไหนก็ได้เลย ♪
“เพลงนี้มีชื่อเพลงว่า หลบหน่อย (พระเอกมา) ค่ะ เพลงนี้อยู่ในโปรเจค The Next ของอาร์เอสค่ะ โปรเจ็คนี้มีในปี ค.ศ. 1997 ซึ่งฉันยังไม่เกิดเลย ฮ่าๆๆ”
“ขอความหมายของเพลงนี้หน่อย” อายะยกมือ
“ความหมายในเพลงนี้เหรอคะ...อืม อธิบายยากเหมือนกันแฮะ ประมาณว่า ทุกคนหลีกทางให้พระเอกคนนี้หน่อย อ่ะฮ้า~” พูดจบซากุระก็ลูบผมข้างขวาขึ้นด้วย
“ไม่ต้องมาทำเท่แถวนี้เลย” สุมิเระแซว
“บู่วววว” ซากุระเบ้ปากใส่สุมิเระ “เพลงฮิตของทั้งสองคนนี้ยังมีอีกค่ะ เพลงต่อไปกันเลย!”
♪ เจอเธอแค่วันนั้นก็ฉันไม่รู้เป็นไร หมอครับเข้าใจไหม ทำไมตั้งแต่วันนั้น ผมก็เดินงงไม่ตรงทาง ตรวจแล้วคิดว่ายังไง เจอเธออีกทีไร ก็มันทำไมจะต้องมีอาการ (Zig zig zig ziggaza) ต้องมีอาการ (Zig zig zig ziggaza) ทุกวันทำการ (Zig zig zig ziggaza) แค่เธอเดินผ่าน (Zig zig zig ziggaza) ♪
“ไม่ต้องงงค่ะว่าเสียง ซิกๆซ่าๆ นี่คืออะไร ชื่อเพลงอ่านว่า ซิก-กะ-ซ่า (Ziggaza) ค่ะ ความหมายของเพลงนี้ก็คือ เวลาที่เราได้เจอคนที่ชอบแล้ว จะมีการอาการมึนๆงงๆทำอะไรไม่ค่อยถูกอ่ะค่ะ อาการแบบนี้เขาเรียกว่า Ziggaza ค่ะ”
“งั้นตอนที่เธอเจอโคตะซังครั้งแรกก็มีอาการซิกๆซ่าๆแบบนี้น่ะสิ ใช่ไหมคิโนะจัง?” มิจิโกะสงสัย
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ ประมาณนั้นแหละค่ะ โคตะซังหน้าตาคล้ายมัตสึจุนมาก เวลาที่ฉันเจอเขาครั้งแรกก็มีอาการแบบนี้เลยค่ะ ซิก-กะ-ซ่า ค่ะมิจิโกะซัง ไม่ใช่ซิกๆซ่าๆ”
“ถ้าวันใดวันหนึ่งฉันได้เจอจิเน็น ยูริแบบใกล้ชิดสุดๆก็คงจะมีอาการอะไรนะ...ซิก-กะ-ซ่า ใช่ไหม?” คาเรนสงสัย
“ใช่ค่ะคาเรนซัง ฮ่าๆๆๆ ขอให้คำพูดที่คาเรนซังพูดเป็นจริงนะคะ”
“สาธุ...” คาเรนยกมือไหว้ระดับคิ้วให้ซากุระ “ขอให้เจอซากุไร โชแบบใกล้ชิดด้วย”
“พอเหอะคาเรน เริ่มเพ้อเจ้อละ” ริเอะสะกิดคาเรน
“ฮ่าๆๆๆๆ มาที่เพลงต่อไปกันเลยนะคะ เพลงนี้เป็นเพลงที่คัฟเวอร์ใหม่ค่ะ พี่เจอาร์น่ารักมาก มิวสิคสตาร์ท!”
♪ I told her that I was a flop with chicks. I've been this way since nineteen fifty six. She looked at my palm and she magic sigh. She said what you need is love potion number nine. ♪
“ใครรู้จักเพลงนี้บ้างคะ” ซากุระถามทุกคน
“ฉันเอง ฉันเคยฟังเพลงนี้เมื่อตอนเด็กๆ” อายะยกมือขวาให้ซากุระ
“แต่ฉันเพิ่งมารู้จักเพลงนี้เพราะเจอาร์-วอยนี่แหละค่ะ เพลงนี้มีชื่อว่า Love Potion No.9 ค่ะ ว่าแต่ทำไมต้อง No.9 ด้วยล่ะอายะซัง หมายเลขอื่นไม่ได้เหรอ”
“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันนะ ที่ Love Potion ต้อง No.9 เนี่ย เพราะว่าเลขนี้มีค่ามากที่สุดในหลักหน่วยล่ะมั้ง”
“อืม...เหตุผลของอายะซังก็เข้าท่าดีนะคะ อ๊ะๆ เพลงฮิตของสองคนนี้ยังไม่จบแต่เพียงเท่านี้นะคะ ยังมีอีกค่ะ มิวสิค!”
♪ มาติด ฉันเอาไหม (รับรองจะติดใจ) มาติด ฉันเอาไว้ (รับรองว่าปลอดภัย) มามามาติด ฉันดูไหม (รับรองไม่หนักใจ) มา มาติด ฉันดูซิ เย้~ ไม่เป็นไวรัสเกเรแน่นอน ♪
“เพลงนี้มีชื่อเพลงว่า Virus ค่ะ โดยส่วนตัวฉันชอบเพลงนี้พอๆกับ Ziggaza เลยนะคะ ความหมายในเพลงนี้ก็...” ซากุระทำท่าครุ่นคิด “มาติดหวัดกับฉันไหม รับรองจะติดใจค่ะ ฮ่าๆๆๆ”
“ความหมายแปลกดีอ่ะ งั้นเธอก็ติดไวรัสที่ชื่อสุมิเระแล้วสินะ ฮ่าๆๆๆๆ” ริเอะมองซากุระด้วยสายตาเจ้าเล่ห์
“ไม่ขนาดนั้นหรอกริเอะซัง ถ้าฉันติดสุมิเระซังอย่างหนักล่ะก็นะ ป่านนี้ฉันคงไม่ทำอะไรเลยนอกจากตามติดสุมิเระซังตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงยังไงอย่างนั้นเลย” ซากุระพูดติดตลก
สุมิเระยิ้มกรุ้มกริ่มให้กับคำตอบของซากุระ
“เอาล่ะค่ะ มาฟังเพลงช้าของสองคนนี้กันบ้างนะคะ ในบรรดาเพลงช้าของเจอาร์-วอยนั้นฉันชอบเพลงนี้ที่สุดเลย มิวสิค!”
♪ มาทำไมเมื่อใจไม่มีให้กัน ก็ปล่อยทิ้งฉันเอาไว้ตรงนั้น อย่ามองอย่าสนใจ จบไปแล้วเรื่องเรา ฉันคงไม่มีอะไร หยุดคำถามของเธอได้ไหม เพราะเธอก็น่าจะเข้าใจดี ว่าฉันไม่มีคำตอบ ♪
“เพลงนี้มีชื่อว่า มาทำไม ค่ะ มาทำไมไม่รักก็ไม่ต้องมา~ ...เอ๊ย! ผิดเพลงค่ะ ขอโทษ ฮ่าๆๆ” ซากุระก้มหัวให้ทุกคน “เพลงนี้อยู่ในโปรเจค The X-venture ของอาร์เอสเมื่อปี ค.ศ. 1999 ค่ะ ซึ่งฉันก็ยังเกิดไม่ทันอยู่ดี ฮ่าๆๆ ส่วนความหมายของเพลงนี้ก็คือ คนที่เราเคยรู้จักน่ะค่ะ มาตามตื๊อเราอยู่อีกนั่นแหละ แบบว่าเรื่องของเรามันจบไปแล้ว เราสองคนอย่ามายุ่งกันอีกเลย”
“คนที่เราเคยรู้จัก? แหม มิ้นท์จัง บอกว่าเป็นแฟนเก่าก็สิ้นเรื่อง” อายะพูดติดตลก
“ก็ประมาณนั้นแหละอายะซัง” ซากุระยิ้ม
“ความหมายเจ็บดีนะมิ้นท์...” คาเรนพูดด้วยน้ำเสียงอย่างเศร้าๆ
“เพลงช้าของเจอาร์-วอยนี่มีแต่เพลงเจ็บๆทั้งนั้นเลยนะคะ เพลงนี้ก็เจ็บเหมือนกันค่ะ ลองฟังดูนะคะ”
♪ ไม่เลย ไม่เลย ไม่ทำร้าย ฉันเลย แค่เธอไม่บอกกัน เธอไม่ใจร้าย ไม่เลย ไม่เคย เลยซักที ไม่ได้ทำร้าย ฉันเลย มีแต่จะหวังดี ปล่อยคนคนนึง โง่จนวันนี้ ก็ไม่ได้ทำร้ายเลย สักนิดเดียว ♪
“เพลงนี้มีชื่อว่า ไม่ทำร้าย ค่ะ อารมณ์ของเพลงนี้ประมาณว่า เพิ่งรู้ว่าเขาไม่ได้รักเราเลยสักนิดเดียว มาให้ความหวังกันทำไม แบบ...ไม่ได้ทำร้ายกันเลย ไม่ทำร้ายกันเลยสักนี๊ดเดียว~” ซากุระขึ้นเสียงสูง
“เจ็บอีกแล้ว อูยยยยย” คาเรนทำท่าเจ็บหน้าอก
“คาเรนเอ๊ย เวอร์อีกแล้ว” ริเอะเหล่มองคาเรน
“ริเอะ เธอก็รู้นี่นาว่าฉันเป็นคนอย่างไร ฉันจริงจังกับความรักมากๆเลยนะ” คาเรนพูด
“เดี๋ยวมาฟังเพลงช้าของเจอาร์-วอยอีกสักเพลงนึงนะคะ ฉันคิดว่าเพลงนี้ต้องเหมาะกับคาเรนซังแน่ๆ มิวสิค!”
♪ เธอคงไม่รู้ว่ารักเธอเท่าไหร่ มันช่างมากมายที่ใจนี้ เพียงอยากจะขอให้เธอคนที่แสนดี รับรักฉันไว้หน่อยได้ไหม เก็บไว้มันก็ล้น เพราะรักที่มีมันเกินจะเก็บในใจ ไม่บอกมันยิ่งล้น ขอร้องให้เธอมาช่วยแบ่งความรักไป ก็เพราะรักเธอมานาน ฉันรักเธอเกินจะเก็บไว้ ความรักที่มีให้เธอมันล้นใจ ♪
“เพลงนี้มีชื่อเพลงว่า ล้น ค่ะ ความหมายของเพลงนี้เหมาะกับคาเรนซังจริงๆนะเนี่ย เพราะว่าความรักของเราที่มีต่อเขานั้นมันล้นใจมาก และอยากให้เขารับความรักของเราหน่อยได้ไหม เพราะเก็บไว้มันก็ล้นใจจริงๆ ไม่บอกก็ยิ่งล้น เราน่ะรักเขามานานแสนนาน รักจนเกินที่จะเก็บเอาไว้ในใจจริงๆ”
พอซากุระพูดจบ น้ำตาของคาเรนก็เริ่มไหลออกมา...
“มิ้นท์...” คาเรนเงียบไปสักพักก่อนที่จะพูดต่อ “ความหมายเพลงนี้มันดีมากเลยอ่ะ เหมาะกับฉันจริงๆด้วย” พูดจบคาเรนก็ปล่อยโฮออกมา
“โอ๋ๆ ไม่ร้องนะคาเรน” ริเอะปลอบคาเรน “ฉันเข้าใจเธอนะ”
“มันซึ้งมากอ่ะ ซึ้งซะจนน้ำตาไหลเลยเนี่ย ฮ่าๆ” คาเรนพูดไปน้ำตาก็ไหลตามไปด้วย “ก็อย่างที่ฉันบอกไปตั้งแต่ก่อนเข้าบ้านนั่นแหละ ฉันน่ะเป็นคนที่มั่นคงในความรักจริงๆ พอได้รักเขาไปแล้วก็รักเลย ไม่เปลี่ยนใจแน่นอน”
“และเขาคนนั้นก็คือ มิยาอุระ โคจิ สินะ” อายะต่อประโยคให้คาเรน
“อายะซังนี่ล่ะก็...” คาเรนเขินพร้อมเบ้ปากเล็กน้อย
“แต่ยังไงเธอก็คิดกับโคจิแค่รุ่นพี่กับรุ่นน้องสินะ ไม่เป็นไรนะ” อายะปลอบคาเรน
“ลึกๆแล้วฉันก็แอบคิดไปมากกว่านั้นด้วยแหละอายะซัง ฉันคิดว่าคนอย่างฉันน่ะ ไม่ใช่สเป็กของโคจิซังแน่ๆ” คาเรนพูด
“คนอย่างเธอน่ะน่ารักจะตาย เพียงแต่ว่าไม่กล้าพูดคำว่ารักออกไปต่อหน้าเขาน่ะ...ใช่ไหม” ริเอะยิ้มให้คาเรน
“ก็...ประมาณนั้นแหละริเอะ แต่ตอนที่เอสึมิซังและผองเพื่อนจบการศึกษา ฉันก็รวบรวมความกล้าไปถ่ายรูปกับพวกเขาด้วยนะ”
“แต่โคจิก็บอกว่าเธอน่ารักดีนะ ฉันเองก็รู้จักกับโคจิมามากพอสมควรเลยนะ เพราะว่าเขาเป็นเพื่อนสนิทของยูยะ ฮ่าๆๆ ฉันรู้หมดแหละว่าโคจิชอบอะไร อาจจะไม่รู้ลึกถึงตับไตไส้พุงเท่ายูยะ แต่โคจิก็เป็นคนที่กันเองมากๆเลยนะ ส่วนบีม เอ่อ เรียวทาโร่น่ะ ฉันไม่ค่อยรู้เรื่องของเขามากนักหรอก รู้แต่ว่าเขาเป็นคนปากแข็งที่ชอบผู้หญิงตาสวยก็เท่านั้นเอง เห็นเขาแอบชอบซูจังด้วยนะ”
“ฉะ...ฉันเหรอ” สุมิเระชี้ไปที่ตัวเอง
“อื้ม ตาเธอน่ะสวยนะซูจัง” อายะทำตาวิ้งใส่สุมิเระ
“ตาของฉันก็สวยนะบีมซัง! ไม่สนใจตาของฉันบ้างเหรอ!” ซากุระโวยวายพร้อมชี้ไปที่ตาขวาของตัวเอง
“แหมแหมแหม มิ้นท์จัง ไม่ต้องออกอาการแบบนี้ก็ได้มั้ง ฮ่าๆๆๆ” อายะพูดติดตลก
“ก็บีมซังหน้าเหมือนขวัญใจของฉันอย่างพี่บีม กวีนี่นาอายะซัง ฮ่าๆๆๆๆ” ซากุระขำ
“เอ่อ ทุกคน เข้าเรื่องกันก่อนดีไหม” มิจิโกะที่เงียบอยู่ตั้งนานก็พูดขึ้นมาบ้าง
“อ๊ะ นั่นสินะมิจิโกะซัง เพราะคาเรนซังกับอายะซังแท้ๆเลยที่ทำให้ออกนอกทะเลไปไกลขนาดนี้ เข้าเรื่องดีกว่าค่ะ แล้วนี่ก็คือเพลงฮิตทั้งหมดของเจอาร์-วอยนะคะ มีทั้งเพลงเร็วและเพลงช้า ฉันก็เปิดให้ฟังแล้ว ยังมีอีกหลายเพลงเลยที่ฉันไม่ได้พูดถึง ถ้าอยากเข้าไปฟังเพลงอื่นๆหรือหาข้อมูลของสองคนนี้เพิ่มเติมก็พิมพ์คำว่า JR-VOY ในกูเกิ้ลละกันนะคะ วันนี้เป็นยังไงบ้างคะทุกคน ได้ความรู้เรื่องของสองคนนี้ไปเยอะมากไหม”
“เยอะมากกกกกก” ทุกคนตอบ
“การพูดถึงเจอาร์-วอยในครั้งนี้จะไม่เกิดขึ้นถ้าริเอะซังไม่สงสัยเรื่องราวของสองคนนี้ค่ะ ขอบคุณริเอะซังมากๆเลยนะคะ” ซากุระก้มหัวให้ริเอะ
“ไม่เป็นไรจ้า~” ริเอะโบกมือให้ซากุระ
“ถึงแฟนคลับเจอาร์-วอยทุกท่าน ขอโทษที่ทำร้ายพี่เจอาร์ไปเยอะขนาดนี้นะคะ ไม่ว่ากันนะ ฮ่าๆๆ แต่ยอมรับเลยว่าเมื่อก่อนพี่เจอาร์น่ารักจริงๆ เสียงก็ใสอย่างกับเสียงของผู้หญิง แล้วก็ขอโทษที่อวยพี่วอยเยอะไปนิดนึง ก็คนมันชอบน่ะค่ะ ฮ่าๆๆ แต่ยังไงฉันก็รักสองคนนี้นะ สุดท้ายนี้ก็อยากจะบอกว่า...จัดคอนเสิร์ตรียูเนียนอีกครั้งเถอะค่ะ แม้ความเป็นไปได้จะมีเพียงแค่ไม่ถึงห้าเปอร์เซ็นต์ก็ตาม ขอบคุณค่า~” ซากุระก้มหัวให้กล้อง
“ขอบคุณเธอมากเลยนะมิ้นท์ที่มาแบ่งปันความติ่งให้คนอื่น ฉันชอบเรื่องเล่าของเธอจริงๆ วันหลังหาเรื่องสนุกๆมาให้พวกฉันฟังอีกนะ” อายะจับมือทั้งสองข้างของซากุระ
“ไม่เป็นไรค่ะอายะซัง ขอบคุณอายะซังและทุกคนด้วยนะที่เสียสละเวลามาฟังความติ่งของฉัน ฮ่าๆๆๆ”
“ไม่เป็นไรจ้า เรื่องของเธอสนุกทุกเรื่องเลย~ ไปดูรีรันคอนเสิร์ตเมื่อวานนี้กันเถอะทุกคน” สุมิเระพูด
“อื้ม!!!” ทุกคนตอบรับสุมิเระ
หลังจากที่ซากุระอธิบายประวัติความเป็นมาของ ‘เจอาร์-วอย’ เสร็จแล้ว ทุกคนก็เดินไปที่ห้องโถงเพื่อไปดูรีรันคอนเสิร์ตเมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมากับโทโมมิกันต่อ
ความคิดเห็น