ดวงใจอัคคี

ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ

 

 

 

บทนำ

 

 

          แสงอรุณส่องผ่านกระจกใสที่กั้นระหว่างด้านนอกกับด้านในคอนหรูใจกลางเมือง... ที่มีหญิงสาวร่างระหงส์หลับอยู่ ในห่วงนิทรา...ใบหน้าสวยราวกับหงส์ฟ้า...คิ้วโค้งสวยรับได้รูปกับริมฝีปาก...กำลังขมวดเข้าหากันเพราะถูกรบกวนในขณะที่เปลือกตากำลังขยับลืมขึ้น...แพรขนตายาวงอนสวย...นัยน์ตาสวยคมสีน้ำตาอ่อนประกาย

 

          "หกโมงยี่สิบแล้วหรอเนี่ย"

 

                 เสียงหวานเอ่ยก่อนจะลุกขึ้นอย่างงัวเงียไปเข้าห้องน้ำ ทั้งๆที่ในใจอยากกลับไปนอนแทบขาดใจ... แต่วันนี้เธอมีสอบภาคเรียนสุดท้าย อีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า เธอก็จะพ้นรั้วมหาลัยแล้ว 

 

         "ทำไมป่านนี้แล้วยัยอลิซยังไม่มาอีกเนี่ย"

เสียงแหลมเล็กของสาวนาม สุพัตชราดังขึ้น เมื่อเพื่อนสาวของเธอยังไม่มา

 

          “แหม่แก...อีกตั้งสิบนาทีเดี๋ยวอลิซก็มา” เสียงหวานใสเปร่ยออกจากปากของสาวสวยนาม บุษรา ใบหน้าสวยหวานของเธอสง่างามราวกับเทพนิยาย...นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อน อ่อนหวาน แต่ไม่อ่อนโยน....

 

          “ให้มันจริงเถอะ...” สุพัตชราถอนหายใจ..."กี่ครั้งแล้วที่ยัยนั้นสายยย"

 

          “ฉันมาแล้ว” เสียงตะโกนลากยาวมาดังมาแต่ไกล

 

          “แกมาสายอีกแล้วนะ” สุพัตชราเอ่ย

 

          “โหย แก รถติดอ่ะ ฉันล่ะเบื่อจริง” หญิงสาวบอกบนหอบเนื่องจากที่รีบวิ่งมาหาเพื่อนสาว

 

        “ฉันว่าอย่ามัวช้ากันเลย รีบไปที่ห้องสอบกันเถอะ” บุษราบอกและจูงมือทั้งสองออกไปอย่างเร่งรีบ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ณ บริษัทกิตติรัตน์โสธารา

 

 

 

 

 

          “คุณอัคครับ” เสียงชายหนุ่มที่เดินเข้ามาทำให้ ชายหนุ่มอีกคนที่นั่งก้มหน้าอยู่กับกองเอกสารต้องเงยหน้าขึ้นมา

 

          “มีอะไร...วิน” เสียงทุ่มทว่าฟังแล้วดูน่าเกรงขามเอ่ยถามคนที่เข้ามาเยือนนั่นคือลูกน้องคนสนิทของเขาเอง

 

          “อีกห้านาทีจะถึงเวลาประชุมแล้วครับ” มาวิน ชัยธนากร เลขา หรือลูกน้องคนสนิทของ อัคคี กิตติรัตน์โสธารา บอกแก่เจ้านาย  อีกฝ่ายก็พยักหน้านิดๆ ก่อนจะลุกขึ้นเต็มความสูงเกินมาตราฐานชายไทยแล้วก้าวออกจากห้องพร้อมลูกน้องคนสนิทไปยังห้องประชุม

 

 

 

 

ณ  ห้องประชุม

 

 

 

          "ท่านประทานมาแล้ว" หนึ่งในลูกน้องบริษัทพูดขึ้น ทำให้ทุกคนที่กำลังเมาส์กันอย่างสนุกสนานต้องรีบวิ่งเข้าประจำที่อย่างรวดเร็ว

 

          อัคคี  กิตติรัตน์โสธารา เจ้าของบริษัทผู้สืบทอดต่อจากบิดา  เป็นหนุ่มไฟแรง ด้วยหน้าตาอันหล่อเหลาราวภาพเขียน และมีทรัพย์สินมากมายมหาศาล ทำให้มีหญิงสาวมากหน้าหลายตามาลุมล้อม แต่ด้วยนิสัยเย็นชา จึงไม่ค่อยมีใครได้ใกล้ชิดเขาเท่าไร 

 

          "เอาล่ะ ผมว่าเรามาเริ่มประชุมกันดีกว่า" เสียงเข้มเอ่ยกังวาลทำให้ทุกคนต้องมองไปที่เขาจุดเดียว และนั่งฟังอย่างตั้งใจ

 

          "ตอนนี้เราได้ร่วมงานกับบริษัท พัทรไพศาล ซึ่งทางนั้นเค้าต้องการร่วมมือกับเราออกแบบเพชร เพื่อที่จะนำไปขึ้นโชว์ที่ New York

ผมต้องการให้เราคัดตัวนางแบบและอุปกรณ์ในการจัดงานให้เร็วที่สุด" เสียงทุ้มบอกแกมสั่งพนักงานให้เข้าใจ 

 

          "มีใครจะเสนออะไรไหม...." ชายหนุ่มเว้นวรรคไป เพื่อหาคนตอบ แต่ก็ไม่มี "งั้นผมขอปิดการประชุมไว้เพียงเท่านี้ ถ้ามีอะไรเพิ่มเติมผมจะมาบอกอีกที สวัสดีครับ" ชายหนุ่มโค้งหัวหน่อยๆ ก่อนจะได้ยินเสียงปรบมือ พร้อมเดินออกไปจากห้อง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

          "โอ๊ย ในที่สุดก็สอบเสร็จซะที" เสียงใสพูดเจื้อยแจ้ว ขณะที่ก่อนหน้านั้นนั่งทำหน้าเครียดอยู่หลายชั่วโมง

 

          "ใช่ นี่ๆ ฉันว่าเราไปฉลองกันไหม" เสียวแหลมของสุพัชราเอ่ยขึ้น

 

          "ไม่!.." สองสาวพูดพร้อมกัน ทำเอาสุพัชราหน้าเสีย

"ไม่ปฏิเสธย่ะ" และสองสาวก็ได้ค้อนงามๆจากเพื่อนสาวอีกคน

 

         "งั้น 2 ทุ่มเจอกันที่เดิมนะจ๊ะสาวๆ" อิริสาเอ่ยบอกเพื่อนก่อนจะขึ้นรถและขับออกไป

 

          อริสา พัทรไพศาล หรือ อลิซ สาวแสนสวย เซ็กซี่ ซึ่งรวมๆแล้วในตัวเธอมันดูดีมากแถมเธอยังได้เป็นดาวคณะ อริสานั้นสวยหมดจดจนทำให้หลายๆคนอิจฉา มีคนขายขนมจีบให้ทุกวันไม่ขาดสาย หรือจะเรียกว่าหัวบันไดบ้านไม่แห้งเลยก็ได้ เพราะด้วยนิสันดื้อรั้น ไม่ยอมคนง่ายๆ ดีมาดีกลับ แต่ถ้าร้ายมาเธอก็จะร้ายกลับให้ถึงใจ ทำให้หลายคนหลายคนอกหักดัง เป๊าะ! เพราะโดนตอกกลับจนหน้าหงาย

 

          ถ้าจะถามว่าทำไมเธอถึงปฏิเสธผู้ชายทุกคนและโสดอยู่จนถึงทุกวันนี้ ก็เป็นเพราะผู้ชายที่มาจีบเธอแต่ละคนหวังอยู่แค่ตัวเธอ อีกอย่าง.... ไม่มีผู้ชายคนไหนที่โดนใจเธอสักคน!!!

 

 

 

 

 

 

 

 

ก๊อกๆๆ...

 

          "เข้ามาได้" เสียงทุ้มเอ่ยอนุญาติคนด้านนอกที่เคาะประตูอยู่หน้าห้อง ก่อนจะปรากฏชายหนุ่มชุดสูทสีดำเดินเข้ามาพร้อมเอกสารบางอย่าง

 

          "มีเอกสารจากคุณพลครับ" ชายผู้เข้ามาใหม่พูดขึ้น ทำให้อัคคีเงยหน้าขึ้นจากกองเอกสารที่อยู่บนโต๊ะ 

 

          "เอาวางไว้ แล้วนายก็ออกไปได้แล้ว" อัคคีเอ่ยสั่งลูกน้องก่อนจะก้มเซ็นเอกสารบนโต๊ะเหมือนเดิม

 

          เมื่อลูกน้องออกไปแล้วร่างสูงก็หยิบเองสารขึ้นมาอ่าน เมื่ออ่านจบคิ้มเข้มก็ขมวดเข้าหากันทันที และถอนหายใจออกมาคล้ายหนักใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

           "คุณพ่อขา" เสียงเจื้อยแจ้วเอ่ยมาแต่ไกล ทำให้คุณพล หรือ คุณพลวัติ พัทรไพศาล ต้องเงยหน้าขึ้นมามองบุตรสาว

 

          "ว่าไงลูก สอบได้ไหม" พลวัติพูดพลางหอมแก้มลูกสาวที่กอดเอวเขาอยู่ข้างๆ

 

          "ระดับอริสา พัทรไพศาลแล้วไม่ทำให้เสียชื่อหรอกค่ะ" หญิงสาวพูด พร้อมทำท่าทางมั่นใจตัวเองประกอบไปด้วย

 

          "ฮ่าๆๆ ลูกสาวพ่อเก่งอยู่แล้ว" พลวัติยิมให้บุตรสาวอันเป็นที่รัก ในตอนนี้สิ่งที่มีค่าที่สุดสำหรับเขานั้นก็คืออริสาบุตรสาวที่เป็นแก้วตาดวงใจของเขา เธอเหมือนแม่ของเธอมาก ภรรยาของเขาได้จากไปตอนที่เขาทำงานอยู่ที่ฝรั่งเศสโดยวันนั้นเป็นวันที่อริสาได้ลืมตาดูโลก เขาเสียใจมากที่ไม่สามารถทำหน้ามี่สามีที่ดีให้แก่เธอได้พอสมควร ตั้งแต่วันนั้นเขาก็สัญญากับตัวเองว่าจะดูแลอริสาให้ดีที่สุดจนกว่าชีวิตนี้เขาจะดับไป









เป็นไง รอไม่นานจริงไหมคะ 5555
เป็นไงบ้างคะ มันดีขึ้นหรือว่าห่วยกว่าเดิม T T 
ติชมกันได้นะคะ ผิดพลาดประการใดไรท์จะได้แก้ค่ะ


ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ ❤