คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : 『CHANGE』- Chapter 7 ~ ♡ ~
ฟ้าหลังฝน เขาว่ามักจะสวยงามเสมอ... จริงหรอ ?
.
.
หลังจากที่นั่งจ้องแก้วน้ำสีฟ้าทั้งสองแก้วอยู่นาน ในที่สุดร่างเล็กก็ตัดสินใจได้ว่าจะเลือกเสี่ยงแก้วไหนดี เมื่อตนหยิบแก้วทางด้านซ้ายมือของร่างสูงขึ้นมาดื่ม อีกแก้วที่เหลือมือใหญ่ก็คว้าขึ้นมาดื่มพร้อมกับเขาเช่นกัน
และไม่ถึงสามนาทีก็รู้ผล....
แบคฮยอนจ้องหน้าชานยอลเขม็ง สาบานอยู่ในใจว่านี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่ให้ชานยอลมาปู้ยี่ปู้ยำตัวเอง ยิ่งมองเข้าไปในตากลมโตคู่นั้นยิ่งอยากจะร้องไห้ แบคฮยอนรู้สึกว่าตัวเองไร้ค่ามากพอแล้ว กับแค่ผู้ชายคนเดียว ผู้ชายบ้าบอร้ายกาจปากร้าย ทำไมแบคฮยอนต้องมารักคนแบบนี้ด้วย มือเล็กชื้นเหงื่อได้แต่กำแน่น ปากบางเผลอเม้มเข้าหากันแน่นอย่างลืมตัวเวลาที่ตัวเองมีเรื่องให้เครียดหรือกำลังคิดมาก จ้องหน้าอีกฝ่ายอยู่นานนับนาทีจนในที่สุดก็ตัดสินใจที่จะเอ่ยปากยอมรับว่าตัวเองเป็นฝ่ายแพ้เกมนี้แล้ว เสียงเล็กกำลังจะเปล่งออกมาหากต้องชะงักไปกลางอากาศเนื่องจากคนตัวสูงตรงหน้าเอ่ยขึ้นมาเสียก่อน
“แบคฮยอน.. เกมนี้เราเสมอกันนะ ไม่มีทั้งผู้ชนะหรือผู้แพ้”
“ชานยอลอย่าบอกนะว่านายก็.....”
“ใช่.. มียาอยู่ทั้งสองแก้ว สรุปคือฉันก็กินยาปลุกเซ็กเข้าไปด้วยเหมือนกัน”
ถึงแบคฮยอนจะไม่เคยกินยาปลุกแต่ก็ใช่ว่าเขาจะไม่ล่วงรู้ถึงสรรพคุณของมัน แค่กินฝ่ายเดียวอีกฝ่ายมีสติ(?)ก็เล่นเอาแย่แล้ว แล้วนี่ทั้งสองฝ่ายต่างกินเข้าไปทั้งคู่ สตงสติไม่มี ฤทธิ์ยาจะหมดตอนไหนก็ไม่รู้ ถ้ารอดมาได้แบคฮยอนขอเอาไม้หน้าสามฟาดหน้าชานยอลสักทีเถอะ
“ชานยอล ! ห้ามเข้ามาใกล้ฉันเด็ดขาด !!”
“สายไปมั๊ยแบคฮยอน มาถึงขนาดนี้แล้ว”
“อืมมม ชานยอล....” ร่างสูงยื่นหน้าเข้าไปใกล้ร่างเล็ก ประชิดเข้าใบหูพร้อมกับขบเม้มน้อยๆ ก่อนจะเอ่ยกระซิบประโยคที่แบคฮยอนแทบจะลุกหนี แต่ติดว่าแข้งขาเริ่มไม่มีแรงแล้ว
“เริ่มมีอารมณ์ขึ้นมาแล้วสินะ”
“นายมันบ้าที่สุดปาร์คชานยอล อึกก.. อืมมมม” คนโชกโชนไปด้วยประสบการณ์ไม่รอช้า เมื่อเห็นว่าร่างเล็กตรงหน้าเริ่มหอบหายใจแรง ดวงตาคู่หวานเริ่มฉ่ำเยิ้ม หยาดเหงื่อเริ่มผุดขึ้นตามใบหน้า เจ้าตัวก็รีบก้มลงไปใช้ลิ้นร้อนของตนเลียซอกคอสวย มือไม้เริ่มซุกเข้าไปในเสื้อสีดำตัวบาง ลากไล้สัมผัสผิวกายไปทั่วจนคนโดนกระทำจำต้องครางเสียงหวานออกมา
“เห้ยๆๆ ไอ่ชานยอล อย่าเพิ่งมึงๆๆๆ มึงกลั้นใจแปปนึงนะ เดี๋ยวกูรีบไปเปิดห้องให้”
จงอินที่เดินไปส่งพี่ลู่หานและคยองซูกับเซฮุน เมื่อเปิดห้องวีไอพีเข้ามาเห็นชานยอลเริ่มบรรเลงบทรักกับคนตัวเล็กหน้าหวานทั้งจงอินและเซฮุนตาแทบถลนออกจากเบ้า ก็ใครจะคิดว่าระยะเวลาที่เดินไปลานจอดรถไม่ถึงห้านาทีด้วยซ้ำ ยาจะออกฤทธิ์ไวอะไรปานนี้
แล้วดูสิ เห็นแบคฮยอนเวอร์ชั่นนี้แล้วโคตรอยากเข้าไปร่วมวงด้วย บอกเลย !
คิมจงอินรีบวิ่งไปค้นคีย์การ์ดในห้องทำงานของตน ก่อนจะรีบวิ่งกลับไปยังห้องวีไอพีและเข้าไปตบหัวไอ่เพื่อนตัวดีเรียกสติกลับมานิดนึงเพื่อที่จะให้มันได้อุ้มแบคฮยอนไปบรรเลงเพลงรักต่อ
“อย่าหักโหมมากนะมึง กูสงสารแบคฮยอน” จงอินได้แต่ส่ายหัวเมื่อเพื่อนของตนท่าทางจะไม่หลงเหลือสติอีกแล้วเมื่อเข้าห้องมาได้มันก็พุ่งไปยังเตียงนอนทันที และเพื่อนที่ดีจึงได้แต่วางคีย์การ์ดไว้บนโต๊ะรับแขกเล็กๆภายในห้องไว้ให้ก่อนจะปิดประตูแล้วเดินกลับไปยังห้องวีไอพีเพื่อจะนั่งกินเหล้าที่ยังคงเหลือกับเพื่อนที่ยังเหลืออยู่อีกคน
“ไอ่ชานยอลแม่.งบ้าฉิบหาย แบคฮยอนตัวแค่นั้นไม่ฟังกูเลย กูว่ากว่าจะสร่างก็เกือบเช้าแล้วกว่าจะฟื้นกันคงอีกวันพอดี.. พรุ่งนี้ก็หน้าที่ของมึงแล้วนะเซฮุนว่าจะแก้ตัวกับแฟนมึงยังไงว่าน้องเค้าหายไปไหนทั้งวันทั้งคืน”
“ทำไมวะ ยาอยู่แค่สองสามชั่วโมงไม่ใช่หรอ กว่าจะเช้าก็สร่างหมดแล้ว” จงอินไม่ได้ตอบแต่กลับยื่นซองยาให้เซฮุนดู.. และนั่นก็ทำให้คนหน้าหล่อแทบหน้ามืด
‘ยาจะออกฤทธิ์และอยู่ได้นานถึง 12 ชั่วโมง’
เพื่อนมึงครับ ไอ่จงอินบอกให้หยิบสรรพคุณ 2-3 ชั่วโมง แต่มันเสือ.กหยิบ 12 ชั่วโมงมา ขอให้แบคฮยอนช้ำตายคาอกมัน !!
............
....
.
♥
(☆~ วิธีเดิมนะจ๊ะจะเมล์หรือทวิตตามสะดวกเลยแต่บอกด้วยว่าฉากแฟนซีตอนที่เท่าไหร่ ~☆ )
.
.
ค่ำคืนอันแสนยาวไกลและร้อนรุ่มของทั้งคู่ยังคงดำเนินไปเรื่อยๆ ทว่ามือของทั้งคู่ก็ยังคงจับกันแน่นราวกับว่านับจากนี้จะไม่มีวันปล่อยออกจากกัน...
ได้แต่หวังว่าเมื่อกลับสู่โลกแห่งความเป็นจริง มือคู่นี้จะยังคงประสานกันอยู่เช่นเดิม...
............
....
.
Xxxxxxxxx
“แบคฮยอน ตื่นเถอะ”
“........”
“แบคฮยอนครับ....”
“......”
“แบคฮยอนครับ ตื่นขึ้นมาอาบน้ำก่อนเร็ว”
“อือออออ”
เสียงหวานครางออกมาอย่างขัดใจเมื่อมีคนมากวนตอนกำลังนอน แบคฮยอนมีความรู้สึกว่าตัวเองเพิ่งจะได้นอนไปเพียงนิดเดียว ก่อนหน้านั้นไปทำอะไรมาก็จำไม่ค่อยได้หรอก แค่รู้สึกว่าเหนื่อย หมดแรง อยากจะนอนเพียงอย่างเดียว
“พยอน แบคฮยอน.... ตื่นก่อน !” เสียงทุ้มที่เพิ่มระดับความดังและแฝงไปด้วยความหงุดหงิดเล็กน้อยทำให้ร่างเล็กที่แสนอ่อนล้าจำต้องฝืนเปิดเปลือกตาขึ้น
“รู้ว่าเหนื่อย แต่ตื่นมาอาบน้ำล้างตัวก่อน แล้วค่อยกลับไปนอนต่อที่ห้องฉัน”
“ปาร์ค ชานยอล ?!” เมื่อเปิดเปลือกตาขึ้นมาเห็นคนที่กำลังพูดด้วยเป็นชานยอลที่อยู่ในสภาพที่สวมเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว แบคฮยอนแทบจะลุกขึ้นแล้ววิ่งหนีไปให้ไกลๆเมื่อระลึกถึงเรื่องเมื่อคืนได้ แต่แค่ขยับตัวนิดเดียวความปวดร้าวก็แล่นริ้วไปทั่วร่างทำให้ร่างเล็กได้แต่เม้มปากแน่นขย้ำผ้าปูเตียงจนเนื้อผ้าแทบจะขาดติดมือออกมา...
เจ็บใจ ทำอะไรไม่ได้เลยแม้แต่จะขยับตัว...
เห็นทีงานนี้แบคฮยอนจะต้องทิ้งความปากเก่งหยิ่งทะนงตัวของตนเองไปสักพักแล้วแหล่ะ..
“ลุกไหวมั๊ย” เสียงทุ้มเอ่ยถามไร้ซึ่งความหงุดหงิดต่างจากเมื่อครู่ แถมยังแอบเจือปนไปด้วยความห่วงใยจนแบคฮยอนยอมเอ่ยปากพูดออกมาตรงๆ
“ไม่ไหว... ไม่มีแรงเลย”
“งั้นเอางี้ แต่งตัวไปเลยละกัน แล้วค่อยไปอาบน้ำที่ห้องฉัน... เดี๋ยวฉันอาบให้” ชานยอลไม่พูดเปล่าค่อยๆพยุงคนหมดแรงให้ลุกขึ้นนั่ง มือใหญ่หยิบเสื้อผ้าของร่างเล็กขึ้นมาพร้อมกับทำท่าจะสวมใส่ให้ถ้าไม่ติดว่าอีกคนยังคงเอาผ้าห่มพันตัวเองไว้แน่นอย่างนั้น
“เอาผ้าห่มออก” คนตัวเล็กได้ยินคำสั่งแต่ก็ยังนั่งนิ่งเอาผ้าห่มปกปิดร่างกายของตัวเองอยู่อย่างนั้น.. ดื้อจริงๆเลย
“ไม่มีอะไรให้ต้องอายแล้วน่า ฉันทั้งเห็นทั้งจับทั้งทำรอยไว้ทั่วตัวนายขนาดนั้นแล้ว..” แบคฮยอนก็ยังคงไม่เอาผ้าห่มออกแถมยังส่งค้อนวงโตไปให้ชานยอลอีก
“ยังจะมาทำค้อนใส่อีก... เลือกเอาละกันว่าจะให้ฉันที่เป็นคนทำรอยทั่วตัวนายใส่เสื้อผ้าให้หรือจะให้ไอ่จงอินที่ยังไม่เคยเห็นแม้กระทั่งหัวนมนายมาเป็นคนใส่ให้”
“ปาร์คชานยอล !! ไอ่บ้านี่ !!” แบคฮยอนรวบรวมแรงอันน้อยนิดที่ยังคงเหลืออยู่ดึงผ้าห่มออกจากตัวก่อนจะโยนผ้าห่มผืนใหญ่ไปใส่หน้าชานยอล
“แรงยังดีขนาดนี้ใส่เสื้อผ้าเองเลยมา”
“อย่ามาใจร้ายกับฉันชานยอล! ทำกันขนาดนี้มารับผิดชอบเลยนะ”
“ถ้านายยอมให้รับผิดชอบ ฉันก็เต็มใจรับผิดชอบนายทั้งตัว...และอาจจะหัวใจด้วย” ร่างสูงใส่เสื้อผ้าให้ร่างเล็กไปพร้อมกับพูดเอ่ยไปด้วย เมื่อใส่กางเกงให้เสร็จชานยอลก็กระซิบบอกประโยคที่ทำให้ใบหน้าของแบคฮยอนเห่อแดงขึ้นมาด้วยความร้อน
“แต่ถือว่าเมื่อคืนพวกเราเร่าร้อนกันมากเลยนะ ฤทธิ์ยาต้องอยู่ได้ 12 ชั่วโมง แต่ว่าเราสองคนทำกันไปแค่ 5-6 ชั่วโมงยาก็หมดฤทธิ์แล้ว......”
.
.
TBC….
#changeCB
ต้องบอกก่อนว่ายาบอกอยู่ได้ 12 ชั่วโมง แต่ฤทธิ์ยาจะถูกขับออกมาทางเหงื่อเรื่อยๆ ถ้าทำเยอะเหงื่อออกเยอะมันก็ไม่ถึง 12 ชั่วโมงหรอก แล้วชานแบค 6 ชั่วโมงก็ทำเสร็จนอนพักสักแปปแล้วตื่นมาทำต่อนะ ไม่ใช่ทำตลอดไม่หยุดเลย น้องแบคผอมตายพอดี ข้อมูลทั้งหมดก็จากกูเกิ้ลนะ ไม่เคยมีประสบการณ์จริงใดๆทั้งสิ้น 555 ผิดพลาดยังไงก็ขออภัยนะคะ
Talk
เอ็นซีกากๆ ㅠㅠ เค้นออกมาได้เท่านี้แหล่ะค่ะ หมดความสามารถแล้ว ฮ่าๆ
ร้อนแรงไปแล้ว เหลือความละมุนมุ้งมิ้งและดราม่าสินะ...
คอมเม้นให้กำลังใจหน่อยน้า แล้วจะรีบมาต่อให้ :’)
ความคิดเห็น