คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : 『CHANGE』- Chapter 6
ความรักไม่ใช่เรื่องล้อเล่น..
.
“โอ้โหเพื่อนกู... มึง.. เลวมาก !!”
และนี่ก็เป็นคำชมจากโอเซฮุนหลังจากที่ผมตัดสินใจเล่าทุกเรื่องที่เกี่ยวกับผมและแบคฮยอนให้มันฟัง ถ้ามันไม่เสียดายเหล้าในมือมัน ผมว่ามันคงสาดมาพร้อมกับคำด่าเต็มหน้าผมไปด้วยแล้ว.. ตอนนี้ผมอยู่กันที่ผับแห่งหนึ่งในโซนวีไอพีซึ่งผับแห่งนี้คือธุรกิจของเพื่อนอีกคนของผมกับเซฮุนครับ มันเพิ่งกลับจากญี่ปุ่นพวกคุณเลยเพิ่งเจอกับมันนี่แหล่ะ
“มึงอย่าล้อเล่นกับความรักแบบนี้สิวะไอ่ยอล”
“กูไม่ได้รักไง เลยเอามาเล่นแบบนี้เนี่ย”
“น่าสนุกออก.. ปกติมึงก็ไม่ได้เป็นคนดีอะไรแบบนี้นี่หว่าเซฮุน กูหนีไปญี่ปุ่นมานี่ตกข่าวอะไรรึป่าววะ” เพื่อนอีกคนในกลุ่มของผมเอ่ยปากขึ้น ทำให้ผมรู้ว่าตอนนี้ผมมีพรรคพวกเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งคนถ้วน
“เอ้อ! ไอ่จงอินยังไม่รู้นี่หว่า ไอ่ฮุนกับพี่ลู่หานเป็นแฟนกันแล้วเว้ย”
“โอ้โห !! หลังจากพยายามมาเป็นปี ดีใจด้วยนะมึง หวังว่าไม่ใช่สองอาทิตย์เลิกนะ กูเสียดายเวลาที่มึงตามจีบแทนฉิบหาย”
“ไอ่จงอิน ! อย่ามาทำนายอนาคตอัปมงคลให้กูแบบนี้”
“เพื่อนฮุนที่รักของกู มึงได้เป็นแฟนกับพี่ลู่หานแล้วสันดารเลวๆที่เคยทำร่วมกันมาจะเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้เลยหรอวะ” จงอินวางแก้วเหล้าในมือลง ก่อนจะกอดอกจ้องเซฮุนตั้งแต่หัวจรดเท้าราวกับกำลังจับผิดอะไรบางอย่าง
“พวกมึงยังเข้าไม่ถึงแก่นแท้ของความรักไง เลยไม่เข้าใจ”
“กูขอเดาว่า แบคฮยอนอะไรของไอ่ยอลเกี่ยวข้องบางอย่างกับพี่ลู่หาน....”
เซฮุนมันนิ่งไปเลยครับ.. คิมจงอินเป็นคนที่ถ้ามันนึกอยากจะวิเคราะห์อะไรใครสักคน จับจากคำพูดมองปฏิกิริยาแปปเดียวมันก็มองออกแล้วครับ ความจริงผมว่ามันควรไปเรียนพวกจิตวิทยามากกว่ามานั่งท่องสูตรสมการแมธที่ต้องใช้ในการคำนวณต่างๆของพวกวิศวะนะครับ แล้วส่วนมากที่มันวิเคราะห์มักจะถูกซะด้วยสิ
“แบคฮยอนกับพี่ลู่หานเป็นอะไรกันวะไอ่ฮุน ?” ผมเองก็อยากรู้เลยถามกดดันมันเข้าไปอีก
“พี่เค้าก็ไม่ได้ห้ามให้กูห้ามบอกอะไรหรอกนะ แต่ถ้ากูบอกไปมึงต้องเข้าใจด้วยนะว่ากูคือคนกลางอ่ะ แล้วถ้าเวลามึงมีปัญหากับแบคฮยอนมากูจะมองหน้าพี่ลู่หานติดได้ไงวะ มึงก็เพื่อนพี่เค้าก็แฟน มันแบบ......”
“เออๆๆ มึงรีบๆบอกมาเถอะ” ผมเพิ่งรู้เมื่อไม่นานนี้เองครับว่าถ้าเซฮุนมันกังวลเรื่องอะไรมากๆ มันจะพูดบรรยายออกมาเกินสองบรรทัด - -
“พี่ลู่หานกับแบคฮยอนเป็นพี่น้องกัน”
“อ้าว ไอ่ยอล มึงเคยคบกับแบคฮยอนมึงไม่รู้หรอว่าพี่แฟนมึงชื่ออะไรน่ะ” ไอ่จงอินเริ่มหันมาสวดผมแทนแล้วครับ
“กูรู้แค่ว่ามีพี่ แต่ไม่ได้ถามชื่อไม่เคยเห็นหน้าไม่เคยเจอตัวจริงเลย เห็นว่าพี่เค้าไปเป็นเด็กแลกเปลี่ยนที่จีนหรือไงนี่แหล่ะ กูก็ไม่ได้ถามอะไรมากเห็นว่าไม่ได้สำคัญเท่าไหร่”
“เห็นมั๊ย มึงก็คิดแต่แบบนี้ ในชีวิตมีอะไรที่สำคัญสำหรับมึงบ้างวะไอ่ยอล”
“พวกมึงไง”
“ถุย! ซึ้งมากครับเพื่อนมึง” จงอินกับเซฮุนได้แต่คว้าแก้วเหล้ามากระดกทีเดียวหมดแก้ว ก่อนจะเงียบกันไปสักสามนาทีจนเซฮุนเปิดประเด็นขึ้นมาต่อ
“แต่พี่เค้าพูดแปลกๆ พี่เค้าบอกว่ามีน้องแท้ๆคนนึงแล้วก็มีแบคฮยอนเป็นน้องอีกคนนึง”
“ก็แสดงว่าไม่ใช่พี่น้องกันแท้ๆไง” จงอินเอ่ยขึ้นมา
“จะว่าไปพี่ลู่หานกับแบคฮยอนก็ไม่มีอะไรเหมือนกันสักนิด.. แต่พี่น้องสมัยนี้ท้องเดียวกันยังหน้าไม่เหมือนกันก็มีเยอะแยะ พวกมึงจะมานั่งสงสัยกันทำไมวะ ควรวางแผนให้กูป่ะ จะได้เวลานัดแล้วเนี่ย กูควรทำอะไรก่อนดี”
ใช่ครับ เมื่อวานก่อนแบคฮยอนจะเดินหนีผมไป เขาได้ส่งสาสน์ให้ผมก่อนไปว่า ‘ พรุ่งนี้สี่ทุ่ม ฉันจะไป Fun Fact Pub แถวคังนัม อยากจีบจะเจอกันก็ได้นะ ’
วันนี้ผมถึงได้มานั่งรอก่อนถึงเวลานัดร่วมสองชั่วโมง ตอนแรกไอ่ฮุนกับไอ่จงอินถึงกับด่าผมชุดใหญ่ สองทุ่ม.. มึงไปผับตั้งแต่สองทุ่ม ?! ไปช่วยนักดนตรีสดเลือกเพลงที่จะร้องหรอ พอผมบอกว่าจะเล่าเรื่องทุกอย่างที่ยังไม่ได้บอกให้ฟังทั้งหมด พวกมันสองคนเลยยอม และดีที่ผับแห่งนี้ไอ่จงอินเป็นเจ้าของ ค่าห้องวีไอพีค่าเหล้าอะไรเลยไม่ต้องเสีย มันใจดีเลี้ยง และตอนนี้มันก็ใกล้สี่ทุ่มแล้วครับ ผมยังไม่รู้เลยว่าถ้าเจอแบคฮยอนจะเข้าไปจีบเขาด้วยวิธีไหนดี
ปกติผมแค่สบตา ยิ้มมุมปาก พยักหน้าให้ เท่านั้นผมก็ได้เพื่อนร่วมสนุกบนเตียงแล้วครับ..
แต่กลับแบคฮยอนไม่ใช่ ไปยืนสบตายิ้มให้ ร้อยทั้งร้อยปากเล็กๆนั่นได้สรรหาเรื่องมาพูดประชดให้ผมประสาทกินเล่นด้วยซ้ำ เอาตรงๆนะครับ ผมรับมือกับแบคฮยอนเวอร์ชั่นนี้ไม่ถูกจริงๆ
“ไอ่ยอลตลกว่ะ ถ่ายรูปมันตอนนี้อัพลงไอจีได้มะ ฮ่าๆๆๆๆ ไม่ได้รักครับแค่อยากได้ตัวเค้ามาครอบครอง แต่กระวนกระวายทำตัวไม่ถูกตอนใกล้ถึงเวลานัด” ผมหันไปทำตาขวางใส่ไอ่ฮุน แหมมม ทำเป็นปากดี ทีอยู่ต่อหน้าพี่ลู่หานนี่วิญญาณเทพบุตรเข้าสิง
“เห้ยๆๆๆ คนนั้นเด็ดว่ะ จะว่าน่ารักก็น่ารักจะว่าสวยก็สวย มาคนเดียวป่าววะกูจะได้ลงไปนัว” ไอ่จงอินพูดขึ้นหลังจากที่มันนั่งมองคนเดินเข้าเดินออกร้านมัน ลืมบอกไปครับว่าโซนวีไอพีจะอยู่ชั้นสองของร้าน ทำให้มองเห็นด้านล่างได้ค่อนข้างชัด แต่ห้องนี้ทำเลย์ดีสุดแล้วครับ เห็นทั่วทั้งร้านชัดทุกมุม
“ไอ่จงอิน ที่บอกว่าเด็ดคือเสื้อแขนยาวสีดำตัวเล็กๆนั่นป่าววะ” ผมปล่อยให้เซฮุนกับจงอินนั่งมองสาวๆหนุ่มๆตัวเล็กๆน่ารักๆตามประสาคนเจ้าชู้ ส่วนผมก็นั่งคิดหาวิธีเผชิญหน้ากับแบคฮยอนไป
“เออๆ คนนั้นแหล่ะ ตัวเล็กๆที่กำลังเดินเข้ามาพร้อมโปรยยิ้มส่งไปทั่วนั่น.. จะว่าไปหน้าคล้ายๆไอ่หมาน้อยที่ชอบนั่งเฝ้าห้องสมุดมุมในสุดเลยว่ะ กูไปแอบนอนแล้วเคยเห็นมันถอดแว่นอยู่ครั้งสองครั้ง หน้าแบบนี้เลย”
“คิมจงอิน.. คนนั้นแหล่ะ พยอนแบคฮยอน !”
“เห้ย! อย่ามาบ้า คนที่ใส่แว่นหนาๆ ไม่ชอบเข้าสังคม วันๆหาเจอได้ที่ห้องสมุดอ่ะนะ ?! พยอนแบคฮยอนคนวีรกรรมเด็ดที่ไอ่ชานยอลพูดถึง” เพราะจงอินไม่ได้มาวันที่มีประกวด มันก็เลยไม่รู้เรื่องความเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่ของมหาลัยครับ แต่มันจะรู้ไม่รู้ก็ช่างมันเถอะ มันบอกว่าแบคฮยอนมาแล้วผมก็รีบหันไปมองตรงทางเข้าร้านตามที่พวกมันสองคนกำลังพูดถึงทันที
“ชานยอลมึงไม่รักแบคฮยอนก็ไม่ต้องจีบ กูจะจีบเองเพราะกูรักแบคฮยอน”
“ไอ่จงอิน ! มึงเห็นหน้าไม่ถึงห้านาทีมึงรักเลยหรอ”
“รักไม่ต้องการเวลา มึงไม่เคยได้ยินหรอวะ”
“มึงห้ามยุ่งกับแบคฮยอน ! เพื่อนกูก็ไม่เว้นโว้ย”
“ฉิบหาย.. พี่ลู่หานมาด้วยว่ะ” สิ้นเสียงเพื่อนฮุน ผมกับจงอินก็หันไปมองตามทันที จริงด้วยครับ พี่ลู่เดินตามหลังแบคฮยอนมา พี่มาคุมซะด้วย.. แต่ผมสังเกตเห็นว่ามือพี่ลู่หานจับมือคนตัวเล็กอีกคนให้เดินตามมาด้วย
“ฉิบหายด้วยคน.. แฟนกูมาได้ไงวะ” คราวนี้เป็นผมกับเซฮุนหันไปหาไอ่จงอินพร้อมกับประสานเสียงกันถามขึ้นมาอย่างพร้อมเพรียง
“แฟน ??!!”
“เออ ไปเจอที่ญี่ปุ่น.. คนนี้รักมากว่ะมึง จริงจังด้วย”
ไอ่จงอินมันว่างี้ครับ.. แต่ก่อนหน้านั้นเหมือนผมจะเพิ่งได้ยินมันบอกว่ารักแบคฮยอน รักไม่ต้องการเวลาอะไรของมันอยู่เลย ผมบอกแล้วว่าสันดารผู้ชายที่แก้ยังไงก็ไม่หายก็เรื่องเจ้าชู้ๆทั้งๆที่มีคู่อยู่แล้วนี่แหล่ะครับ
xxxxxxx
“เซอร์ไพรซ์มาก สรุปน้องพี่สองคนเป็นแฟนกับเพื่อนเราหมดเลยสินะเซฮุน”
“ผมยังไม่ได้ตกลงเป็นแฟนกับใครสักหน่อยลู่เก่อ....”
หลังจากที่ผมกับจงอินลงไปรับสามหนุ่มตัวเล็กมายังห้องวีไอพีก็ได้ทำการเรียบเรียงความสัมพันธ์ของพวกเราหกคนกัน ก่อนจะได้ใจความว่า พี่ลู่หานมีน้องสองคนคือแบคฮยอนและคยองซู คยองซูคือน้องแท้ๆที่ไปเรียนอยู่ญี่ปุ่นและได้มาเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนที่มหาลัยของผม ไอ่จงอินที่เมื่อปิดเทอมบินไปเที่ยวญี่ปุ่นได้ไปพบรักกับคยองซูเข้าและนี่ก็เป็นเหตุผลที่มันบินกลับมาไม่ทันมหาลัยเปิดสองอาทิตย์เนื่องจากยังไม่อยากจากคยองซูมา แต่สุดท้ายคยองซูก็สร้างบิ๊กเซอร์ไพรซ์ให้มันเรื่องที่ได้มาเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนที่เกาหลี ส่วนผมเป็นแฟนกับพี่ลู่หานอันนี้ทุกคนรู้กันดีอยู่แล้ว และไอ่ชานยอลกับแบคฮยอนที่เป็นไม้เบื่อไม้เมากันอยู่
ระหว่างที่พูดคุยกันเรื่องจิปาถะทั่วไปอยู่นั้น ชานยอลก็ก้มหน้าก้มตาจิ้มโทรศัพท์ของตัวเองอย่างเคร่งเครียด เซฮุนก็อยากจะตะโกนถามเหลือเกินว่ามึงจะมาตั้งใจเล่นโทรศัพท์ตัวเองอะไรตอนนี้วะ แทนที่จะช่วยกันชวนพี่ลู่หานหรือแบคฮยอนคุย ไอ่จงอินอีกคน ไอ่นี่ก็ก้มหน้าก้มตาจิ้มโทรศัพท์ไม่สนใจแฟนตัวเองเลย แล้วปล่อยให้โอเซฮุนนั่งปั้นหน้ายิ้มกู้ชาติอยู่คนเดียวคืออะไรครับบบบบบ
แต่แล้วอยู่ๆชานยอลก็ลุกออกไปจากห้องวีไอพี ทำเอาคนที่นั่งคุยกันอยู่ต่างพร้อมใจหุบปากของตัวเองแล้วมองตามร่างสูงออกไปทันที และจังหวะนั้นเองที่จงอินเงยหน้าขึ้นมาจากโทรศัพท์และเอ่ยแหวกความเงียบขึ้นมาว่า
“อ้าว จะนั่งเงียบเหมือนไม่รู้จักกันทำไมครับ เสียบรรยากาศหมด คุยกันสิรู้จักกันทั้งนั้น แต่แหม ไม่คิดเลยนะว่าแฟนไอ่เซฮุนจะเป็นพี่ชายแฟนของผมเอง ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับพี่ลู่หาน”
เพื่อนมึงครับ ก่อนหน้านั้นที่ปล่อยให้กูกู้ชาติอยู่คนเดียวไม่มีอะไรเข้าหูมึงเลยสินะ กูคุยจนแทบจะวาดละติจูดบ้านแฟนมึงได้อยู่แล้วครับคุณจงอิน .. ผมก็ได้แต่ส่งคำพูดผ่านทางสายตาครับ แต่จงอินมันก็ตีความไม่ออกหรอก ช่างมันเถอะ ผมเลยละจากการมองหน้ามันมาเป็นโทรศัพท์มือถือในมือมันแทน โปรแกรมไลน์ค้างอยู่ครับ บ่งบอกว่าเมื่อกี๊ที่ก้มหน้าก้มตาแทบจะสิงกับโทรศัพท์คือมันคุยไลน์อยู่ ผมจะไม่อยากรู้เลยครับถ้าไอ่ดิสเพลย์คนที่มันคุยด้วยไม่ใช่ไอ่ชานยอล
คือมึงคุยไลน์กันทั้งๆที่นั่งอยู่ข้างกัน ??
“พี่ลู่หาน ผมอยากเข้าห้องน้ำอ่ะ พาไปหน่อยสิ” คยองซูหันไปบอกพี่ชายของตน คนหน้าสวยพยักหน้าก่อนจะลุกขึ้น
“เดี๋ยวผมไปเป็นเพื่อนด้วยดีกว่าครับ พี่แฟนสวยขนาดนี้ แฟนผมก็น่ารัก ปล่อยให้ไปกันสองคนมันอันตราย” ไอ่จงอินพูดครับ แหม่ะ เข้าทางพี่ได้เข้าจังเลยนะครับเพื่อนมึง แต่พอไอ่จงอินมันลุกขึ้นผมก็รีบใช้มือยาวๆของผมคว้าโทรศัพท์ของมัน ด้วยความอยากรู้อยากเห็นว่ามันคุยอะไรกับไอ่ชานยอล มันก็ไม่ได้ว่าอะไรครับพวกผมไม่มีความลับอะไรต่อกันอยู่แล้ว แต่การที่มันตบบ่าผมเหมือนต้องการปลอบใจสองสามทีก่อนเดินออกจากห้องนี่สิคืออะไร ?
หลังจากที่พี่ลู่หาน ไอ่จงอินและคยองซูเดินออกไปแล้ว ภายในห้องก็เหลือผมกับแบคฮยอนสองคน ผมก็ไม่รู้จะพูดอะไรกับเขาเหมือนกันครับเลยได้แต่นั่งก้มหน้าอ่านข้อความในไลน์ในโทรศัพท์ของจงอินที่มันคุยกับชานยอล และนั่นก็ทำให้ผมรู้ว่าไอ่จงอินมันตบบ่าปลอบใจผมเรื่องอะไร
‘ ไอ่ดำ มึงมียาปลุกป่ะ’
‘ มีอยู่ในห้องทำงาน มึงจะเอาไปทำไร ’
‘ เอาให้มึงกันมั๊ง ห่า เอามาให้แบคฮยอนกินดิ’
‘ จะเล่นพิเรนไรอีก’
‘ ไม่พิเรน นี่จริงจังมาก บอกมาอยู่ตรงไหนกูจะได้เดินไปหยิบ ’
‘ มึงนี่จริงๆเลย.. ลิ้นชักล่างสุด กล่องสีดำๆ มึงหาดู’
‘ ขอบใจ’
‘ มึงเอาที่มีฤทธิ์แค่ 2-3 ชั่วโมงพอนะโว้ย กูสงสารแบคฮยอน ไอ่เหี้ย’
‘ เออๆ.. เอ้อมึง ก่อนกูจะกลับมามึงกับไอ่ฮุนช่วยแยกพี่ลู่หานกับคยองซูออกจากแบคฮยอนให้ที พา ไปข้างล่าง ไปเต้น ไปเดินเล่น ไปทำอะไรก็ได้ กูจะได้จัดการกับแบคฮยอนได้สะดวก’
‘ สั่งขนาดนี้ ถ้าไม่ใช่เพื่อนกูนี่กูจับส่งตำรวจไปแล้วข้อหาก่ออนาจาร สัส’
‘ ผับก็ผับมึง อย่ามาเยอะ จัดการหน้าที่มึงให้เรียบร้อยก่อนกูกลับมานะ’
‘ ครับคุณชายยยยย’
ข้อความจบลงแค่นี้ครับ.. สรุปคือผมมีหน้าทำยังไงก็ได้ให้แบคฮยอนอยู่คนเดียวโดยที่ลู่หานจะไม่สงสัยและไอ่ชานยอลจะได้จัดการสะดวก เป็นบุญกูเหลือเกินที่ได้เกิดมาเป็นเพื่อนมึงเนี่ยปาร์คชานยอล !
Xxxxxxxx
“ถ้ากูเป็นแบคฮยอนนะ ตื่นขึ้นนึกเหตุการณ์ที่ผ่านมาได้ จะเอาตีนยันหน้ามัน ไอ่ห่า กูบอกให้จีบไม่ได้ให้ปล้ำ”
“มึงก็รู้ ปาร์คชานยอลนะเว้ย ฉลาดแต่เรื่องแบบนี้.. แต่กูว่าอีกไม่นานหรอกชีวิตไอ่ยอลจะรู้สึกขาดแบคฮยอนไม่ได้ ถ้าลงแดงตายกูจะสมน้ำหน้าให้”
“อ้าวเซฮุน ? มาอยู่นี่ได้ไง แล้วแบคฮยอนล่ะ” เสียงหวานเอ่ยขึ้นจากด้านหลังทำเอาสองหนุ่มที่ยืนรอบริเวณหน้าห้องน้ำสะดุ้งโหยงทันที
“คือ..พอดีแบคฮยอนบอกว่ามีเรื่องอยากคุยกับชานยอลแค่สองคน ผมก็เลยออกมาแล้วปล่อยให้สองคนได้เคลียร์ปัญหากันน่ะครับ”
“หรอ ?? แบคฮยอนบอกว่าอยากคุยกับชานยอลสองต่อสองเนี่ยนะ” พี่ลู่หานทำหน้าเหมือนสิ่งที่ผมพูดมันไม่ใช่ความจริง ซวยละ ความแตกตอนนี้ก็จะเร็วไปนะ
“พูดอย่างนี้แสดงว่า ก่อนหน้าจะมาที่นี่แบคฮยอนพูดอะไรกับพี่ลู่หานไว้แน่ๆเลย..” ขอบคุณคิมจงอินที่งัดเอาวิชาจิตวิทยามากู้สถานการณ์นะครับ
“ก็เพราะแบคไม่อยากเจอหน้าชานยอลสองต่อสองเลยลากพี่กับคยองซูมาด้วยนี่ไง แล้วทำไมอยู่ๆถึงอยากคุยกันเป็นการส่วนตัวสองคน”
“คนเราก็อย่างนี้แหล่ะครับ บางทีก็มีเรื่องที่อยากจะตกลงกันแค่สองคนให้เข้าใจตรงกันเสียก่อน ถึงจะสามารถเอ่ยปากบอกเรื่องเหล่านั้นให้คนรอบข้างสบายใจได้ ”
“คนอย่างชานยอลต้องใช้เวลาคุยกี่ปีถึงจะเข้าใจ.. พี่ว่าชานยอลหาทางอยู่กับแบคฮยอนสองต่อสองแล้วจะจับน้องพี่ปล้ำซะมากกว่า” พี่ลู่หานครับอย่าเพิ่งเดาทางพวกผมถูกสิ
.. เงียบกันทุกคน ไม่รู้จะเลี้ยวไปทางไหนต่อเลย
“แบคฮยอนน่ะถ้าไม่ได้รักชานยอลจริงๆคงไม่ยอมลดค่าตัวเองลงมาขนาดนี้หรอก ทำเป็นปากเก่งแต่พอเอาเข้าจริงก็ยอมชานยอลหมดแหล่ะ แต่พี่ขอบอกก่อนเลยนะว่าถ้าหลังจากรอบนี้ความสัมพันธ์ของสองคนนี้ยังไม่ขยับไปไหน พี่จะสั่งห้ามไม่ให้แบคฮยอนมาเจอหน้าชานยอลอีกเลย ฝากไปบอกชานยอลด้วยล่ะว่าพี่จะยอมครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายแล้ว และพรุ่งนี้ให้พาน้องพี่มาส่งด้วย ไม่เอาสภาพร้องไห้น้ำตาเต็มหน้านะ ขอสภาพอมยิ้มปริ่มไปด้วยความสุข ถ้าทำแค่นี้ไม่ได้ก็อย่ามาเจอกันอีกเลย... คยองซูกลับบ้านกัน ถ้าอยากเจอจงอินค่อยเจอกันที่อื่นที่ไม่ใช่ที่อโคจรแบบนี้”
เป็นชุดครับ.. ชุดใหญ่ด้วย ผมกับจงอินทำอะไรแทบไม่ถูกได้แต่เดินตามไปส่งทั้งสองคนที่ลานจอดรถ หลังจากที่รถคันสวยของพี่ลู่หานขับออกไปแล้ว ผมได้แต่ถอนหายใจก่อนจะหันไปมองหน้าเพื่อนผมที่ตอนนี้หน้าตาค่อนข้างจะซีเรียสนิดหน่อย ผมเดาได้เลยครับว่าเป็นเรื่องที่พี่ลู่หานยังไม่รู้ว่ามันเป็นเจ้าของผับ พี่เล่นตราหน้าว่าที่นี่เป็นที่อโคจรขนาดนี้ ไม่ใช่พรุ่งนี้เช้าเพื่อนผมเปลี่ยนจากเจ้าของผับเป็นเจ้าของสวนสนุกขึ้นมา พวกผมหมดที่นั่งกินเหล้าฟรีเลยนะ คนอย่างโอเซฮุนก็ปลอบใจเพื่อนไม่ค่อยจะเป็นเลยได้แต่ตบบ่าให้กำลังใจมันเบาๆสองสามที จงอินพยักหน้าตอบน้อยๆก่อนจะพูดให้ผมฉุดคิดถึงเรื่องที่น่าเป็นห่วงมากกว่าเรื่องนี้
“เรื่องอื่นเดี๋ยวค่อยคิด ไปหาไอ่ยอลก่อนดีกว่าว่ะ”
.............
....
.
“พยอนแบคฮยอน สนใจเล่นเกมอะไรกับฉันหน่อยมั๊ย”
“คนอย่างปาร์คชานยอลคงไม่มีเกมอะไรที่ขาวสะอาด”
หึ... ผมได้แต่กระตุกยิ้มเล็กๆที่มุมปาก หลังจากที่ผมเดินไปหายาที่ต้องการจากห้องทำงานไอ่จงอิน ผมก็แวะสั่งค๊อกเทลสีฟ้าสวยติดมือมาด้วยสองแก้ว แอบแวะเติมยาลงไปในน้ำสีสวยก่อนจะเดินกลับมาภายในห้องวีไอพีอย่างผู้ชนะ แค่แบคฮยอนยอมเล่นเกมกับผมก็เท่ากับผมชนะแล้วครับ
“เหมือนในหนังทั่วไปเลย ทายถูกก็รอด ทายผิดคือนายกินยาปลุกเซ็กเข้าไปแล้วฉันก็จะจับนายปล้ำ แค่นั้น”
“นายคิดว่าฉันจะพลาดท่าให้นายอีกงั้นหรอปาร์คชานยอล...”
“แน่จริงก็ลองสิ”
จุดอ่อนของแบคฮยอนก็ตรงที่นิสัยชอบประชดนี่แหล่ะครับ ผมจับจุดได้ว่าถ้าผมพูดประชดหรือท้าอะไรออกไป เค้าจะทำตามที่ผมพูดทุกอย่าง .. แบคฮยอนเอ๋ย จงพลาดท่าให้ปาร์คชานยอลคนนี้แต่โดยดีเถอะ
.
.
TBC …
#changeCB
จะพลาดอีกมั๊ยคะแบคฮยอน ? อะไรยังไงดี ~ ♥ คุณคือผู้ตัดสิน !
ขอบคุณทุกๆคอมเม้นเลยนะคะ :')
ความคิดเห็น