คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : 『CHANGE』- Chapter 4
หนึ่งคนชอบว่าร้าย หนึ่งคนชอบประชด
.
.
“อย่ามาหลอกกันเลยแบคฮยอน.. ลีลาเด็ดขนาดนี้บอกว่าเป็นครั้งแรกของตัวเอง ใครเชื่อก็โง่แล้ว !”
“พอฉันพูดความจริง ก็หาว่าโกหก พอฉันพูดโกหกก็โง่เชื่อซะงั้น ดีเน๊อะ !”
“จะไปร่านกับใครก็ไป ! ฉันรำคาญ”
“พอไม่ให้ก็บอกเลิก พอให้ไปแล้วได้ไปแล้วก็ไล่ให้ไปหาคนอื่น พอไปหาคนอื่นจริงๆก็หาว่าร่าน นายจะเอายังไงกันแน่ ปาร์ค ชานยอล ?!”
.
สองชั่วโมงแล้วที่แบคฮยอนได้แต่นอนเจ็บใจอยู่บนเตียงคนเดียว ไร้เงาของคนใจร้ายที่ชอบพูดจากดูถูกตน.. เพราะหลังจากที่ทั้งคู่มีปากเสียงกัน ก็เป็นชานยอลเองที่เป็นฝ่ายเดินผลุนผลันออกจากห้องไป โดยไม่คิดจะหันกลับมาเหลียวแลถามไถ่อาการของร่างเล็กสักนิด
พอได้เสร็จก็หายหัวไปเลย ดีจริงๆ !
แบคฮยอนค่อยๆพยุงร่างของตนเองให้ลุกขึ้นเพื่อที่จะไปชำระล้างร่างกาย แต่เพียงแค่ขยับตัวนิดเดียวก็สร้างความปวดร้าวไปได้ทั้งร่างแล้ว.. ต้องเจ็บไปอีกแค่ไหนชานยอลถึงจะรับรู้ว่าทุกอย่างที่ทำไปเป็นเพราะแบคฮยอนรักชานยอล
ผิดด้วยหรอที่คนคนนึงจะรักอีกคนได้มากมายขนาดนี้ ?
จะห้ามหัวใจตัวเองไม่ให้รักต่อไปอีกแล้วได้อย่างไร ?
ใครก็ได้ช่วยบอกแบคฮยอนที ..
.
.
“อ้าว? แล้วน้องแบคฮยอนล่ะครับน้องชานยอล”
“แบคฮยอนหลับอยู่น่ะครับ คิดว่าอีกสักพักคนจะตื่น”
“งั้นไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่ถ่ายรูปเดี่ยวของเราไปก่อนละกัน”
คำตอบของชานยอลทำเอาเหล่าทีมงานอมยิ้มกันเป็นแถว ไม่ต้องขยายความให้มากนักทุกคนก็เข้าใจตรงกัน ก็เมื่อตอนบ่ายที่กำลังถ่ายภาพเซทคู่กับอยู่เล่นทำเซอร์ไพรซ์จัดบทเลิฟซีนให้ซะเร่าร้อนขนาดนั้น พอถ่ายเสร็จก็รีบฉุดกระฉากคนตัวเล็กออกไปอย่างรวดเร็ว ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าคิงกับควีนไปทำอะไรกัน..
.
ร่างเล็กค่อยๆพยุงร่างของตนมายังจุดที่กองถ่ายปักหลักอยู่ ภาพเบื้องหน้าคือหาดทรายสีขาวสวยน้ำทะเลสีฟ้าใส เวลานี้ใกล้ค่ำแล้วด้วย แสงอาทิตย์ยามโพล้เพล้ที่สาดส่องลงมายังพื้นน้ำสะท้อนภาพออกมาเป็นประกายระยิบระยับสมกับคำร่ำลือว่าเกาะนี้คือเกาะแห่งสวรรค์จริงๆ แล้วยิ่งริมหาดทรายสวยนั่นมีชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งยืนให้แสงอาทิตย์ยามเย็นส่องลงมาตามผิวกาย ยิ่งทำให้ภาพนั้นมีสเหน่ห์มากขึ้นไปอีก
“น้องแบคฮยอนครับ..” เสียงของหนึ่งในทีมงานดังแทรกเข้ามาภายในโสตประสาท จึงทำให้เจ้าของชื่อที่กำลังตกอยู่ในภวังค์กับภาพเบื้องหน้านั้นสะดุ้งน้อยๆ ก่อนจะหันมายิ้มให้กับชายหนุ่มรุ่นพี่ทีมงานอย่างเป็นกันเอง
“ว่าไงฮะพี่อูบิน”
“น้องแบคฮยอนไปนั่งพักผ่อนก่อนดีกว่า คงอีกสักพักกว่าชานยอลจะถ่ายเสร็จ”
ร่างเล็กพยักหน้ารับก่อนจะเดินไปนั่งใต้ต้นไม้ใหญ่ ลมเย็นๆที่พัดมาเป็นระยะๆทำให้เปลือกตาบางปิดลงอีกครั้ง
-- ต่อจ่ะ --
.
“อูบิน.. คุณไม่ต้องไปปลุกแบคฮยอนนะ เดี๋ยวผมจะเปลี่ยนคอนเซปที่ถ่ายนิดหน่อย”
เมื่อช่างภาพประจำกองหันไปเห็นควีนตัวเล็กนั่งหลับปุ๋ยใต้ต้นไม้ จึงรีบเอ่ยปากบอกคนที่กำลังทำท่าจะเดินไปปลุกเพราะเห็นว่าชานยอลถ่ายรูปเดี่ยวของตัวเองเสร็จเรียบร้อยแล้ว
อยากให้ภาพออกมาสวยหรือเป็นธรรมชาติก็ต้องรูปที่แอบถ่าย..
ดังนั้นยูฮวานจึงปิ๊งไอเดียวานขอให้ชานยอลไปนั่งข้างๆแบคฮยอนและก็ขอให้นั่งเป็นเพื่อนแบคฮยอนจนกว่าเจ้าตัวจะตื่น.. และชานยอลก็ไม่รู้ตัวเลยว่าระหว่างที่ตนนั่งอยู่กับแบคฮยอนนั้นทางทีมงานไม่ได้หยุดพักกองตามที่บอกตนเลยแต่อย่างใด ตากล้องมืออาชีพแอบกดชัตเตอร์เรื่องราวของทั้งคู่ลงในเมมโมรี่การ์ดเป็นที่เรียบร้อย
.
หลังจากที่ได้ยินช่างภาพประจำกองเอ่ยปากบอกให้ตนไปนั่งเป็นเพื่อนแบคฮยอนก็เกิดอาการงุนงงเล็กน้อย แต่ก็เดินไปนั่งข้างๆร่างเล็กแต่โดยดี มือแกร่งดันหัวเล็กๆที่พังกับต้นไม้ให้มาซบลงที่ไหล่ของตน นิ้วเรียวยาวค่อยๆเกลี่ยผมที่หล่นมาปกปิดใบหน้าหวานออก เผยให้เห็นผิวแก้มขาวอมชมพูน่าสัมผัส.. แสงแดดยามเย็นส่องสะท้อนผิวกายของร่างเล็กยิ่งชวนให้น่าหลงใหลยิ่งนัก และชานยอลเองก็ไม่สามารถห้ามใจตัวเองไว้ได้จึงค่อยๆก้มลงไปหอมแก้มนิ่มสูดเอาความหอมเข้ามาเต็มปอดก่อนจะเลื่อนไปยังริมฝีปากบางที่แสนหวานนั่น
“อ่ะ ! .. ชานยอล” สัมผัสอุ่นที่ริมฝีปากทำให้คนที่กำลังหลับใหลต้องสะดุ้งตื่นและยิ่งเห็นว่าคนที่แอบลักจูบตนตอนหลับเป็นชานยอลยิ่งตกใจเข้าไปใหญ่
“ขอโทษนะ.. ฉันทำให้นายตื่นรึป่าว”
“ป่าวหรอก” คนตัวเล็กตอบทั้งๆที่ยังก้มหน้าหลบความเขินอายที่ร้อนวาบบนใบหน้า
“งั้นเราไปถ่ายรูปกันเถอะ”
.
เมื่อทั้งคู่เดินไปหาพี่ยูฮวานกลับได้รับคำตอบว่าไปเดินเล่นกันเถอะ รูปเซทสุดท้ายใกล้เสร็จแล้วไม่ต้องรีบก็ได้ ทั้งชานยอลและแบคฮยอนเกิดอาการงงเล็กน้อยเพราะว่าวันนี้ทั้งสองคนยังไม่ได้ถ่ายรูปคู่กันเลย แต่ยังไม่ทันที่จะได้เอ่ยปากถามอะไรต่อ ช่างภาพวัยเกือบสามสิบก็เดินหนีหายไปแล้ว
“เราไปเดินเล่นกันเถอะแบคฮยอน”
.. ถ้าตอนนี้แบคฮยอนกำลังฝัน ก็คงเป็นฝันที่ดีที่สุดในรอบสองปีที่ผ่านมา
.. ถ้าตอนนี้แบคฮยอนกำลังฝัน แบคฮยอนก็ไม่อยากตื่นจากฝันนี้เลย
ฝ่ามืออุ่นของร่างสูงกุมมือเล็กไปตลอดทางเลียบชายฝั่งทะเล แบคฮยอนก้าวเดินตามชานยอลไปเรื่อยๆโดยไม่คิดที่จะเอ่ยถามว่าเมื่อไหร่จะหยุดพัก ถ้าเป็นไปได้ร่างเล็กก็อยากจะเดินอยู่อย่างนี้ตลอดไป..
แต่แล้วอยู่ๆชานยอลก็หยุดเดินและหันกลับมามองหน้าแบคฮยอนก่อนจะออกแรงฉุดกระชากแขนเล็กๆให้วิ่งตามตนไป
“อ่ะ ! ชานยอลไม่เอานะ แบคไม่เล่นด้วยนะ !!”
“นานๆมาทีนะแบค มาเถอะๆ”
“ไม่เอาอ่ะ !”
สิ้นคำปฏิเสธของแบคฮยอน ชานยอลก็จัดการอุ้มร่างเล็กขึ้นก่อนจะจับร่างนั้นโยนลงทะเลไป
“แค่ก แค่ก .. ชานยอล !!”
“ฮ่าๆๆๆ นายอย่าทำหน้าเหมือนลูกหมาตกน้ำอย่างนั้นสิแบค ตลกเป็นบ้า ฮ่าๆ” ชานยอลระเบิดเสียงหัวเราะออกมาดังลั่นไปทั่วบริเวณ แต่ก็โชคดีที่บริเวณนี้มีเพียงแค่ชานยอลกับแบคฮยอนเท่านั้น จะส่งเสียงดังออกมาขนาดไหนก็ไม่ส่งผลให้ไปรบกวนใครแน่นอน
.. นานแค่ไหนแล้วนะที่ผู้ชายคนนี้ไม่ได้เปล่งเสียงหัวเราะแบบนี้ออกมา
ชานยอลยืนขำแบคฮยอนอยู่นานและก็ไม่มีท่าทีว่าจะหยุดเสียที ร่างเล็กนึกหมั่นไส้อยู่ในใจจึงกวักน้ำทะเลสาดใส่จึงเป็นเหตุทำให้คนที่มัวแต่อ้าปากหัวเราะนั้นกลืนน้ำทะเลลงไปเต็มๆ
“แค่กๆ.. แบคอยอน !!”
“นายแกล้งฉันก่อนเองนะชานยอล แบร่ๆๆ”
ทั้งคู่วิ่งไล่กันอยู่ในทะเล ล้มลุกคลุกคลานอยู่อย่างสนุกสนาน เสียงทุ้มและเสียงหวานประสานกันอย่างลงตัว รอยยิ้มอันทรงสเน่ห์บนใบหน้าคมและรอยยิ้มหวานพิมพ์ใจของใบหน้าหวานยามต้องกับแสงอาทิตย์เวลาโพล้เพล้เช่นนี้ช่างเป็นภาพที่สวยงามเกินบรรยายจริงๆ
“จับได้แล้ว ! ดื้อไม่เปลี่ยนเลยนะนายน่ะ ..” ร่างสูงกอดร่างเล็กไว้จากด้านหลัง และเหมือนจะเพิ่งรู้ตัวว่าเมื่อครู่ตนเองได้เผลอพูดประโยคอะไรออกไปจึงทำให้ร่างในอ้อมกอดนิ่งไปทันที
“ชานยอล.. เรากลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ได้หรอ ?”
นานนับนาทีที่ร่างเล็กรอคอยคำตอบของอีกฝ่าย.. ชานยอลไม่ได้ตอบคำถามนั้นเพียงแค่จับให้ร่างเล็กหันมาเผชิญหน้ากับตนก่อนจะประทับริมฝีปากลงบนหน้าผากเนียนสวย และค่อยๆเลื่อนลงไปยังริมฝีปากเรียวบาง
พระอาทิตย์ลาลับขอบฟ้าไปพร้อมกับประโยคที่ร่างสูงทิ้งท้ายไว้ก่อนจะเดินจากไปโดยไม่คิดจะหันกลับมามอง ..
“เรื่องของเรามันจบไปแล้ว..”
“ชานยอลไม่ได้รักแบคฮยอนแล้ว.. เรื่องเมื่อก่อนจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมอีกได้ยังไง ?”
.. ไม่มีทางที่ชานยอลจะกลับมารักแบคฮยอนได้เลยหรอ ??
.. สักทางก็ไม่มีอีกแล้วอย่างนั้นหรอ ??
หลังจากที่แบคฮยอนได้สติ เจ้าตัวก็รีบวิ่งตามเจ้าของร่างสูงไปทันที
“ทำไมล่ะชานยอล ทำไม ??”
“.........”
“ชานยอลตอบฉันมาสิ ! อย่าเงียบอย่างนี้ได้มั๊ย ?!”
“ฮึกกก.. ชานยอล !”
“จะไปร่านที่ไหนก็ไป.. รำคาญ !!”
เพียงแค่ประโยคเดียวที่ตอบกลับมาทำให้แบคฮยอนหยุดชะงักไปได้ทันที
คำก็ร่านสองคำก็ร่าน.. ในหัวสมองของชานยอลคิดได้เท่านี้เองหรอ ?
“ชานยอลไล่ให้แบคไปร่าน.. แบคก็จะไป..”
.
.
ชานยอลยืนมองภาพตรงหน้าด้วยอารมณ์ที่แทบควบคุมไม่อยู่
สองมือกำแน่นและสั่นสะท้านไปด้วยความโกรธ
ลมหายใจที่เข้าออกนั้นสัมผัสได้ถึงอุณหภูมิที่สูงขึ้นตามอารมณ์โทสะ
จะมายืนโมโหเค้าทำไม? ในเมื่อตนเป็นคนผลักไสไล่ส่งให้เค้ามาทำแบบนี้เอง ??..
ริมหาดที่ปราศจากผู้คนยามวิกาลเช่นนี้ ยังคงมีสองร่างที่กำลังกอดรัดกันแน่น ภายใต้แสงจันทร์ที่สาดส่องลงมานั้นทำให้เห็นได้ว่าคนเรือนร่างเล็กนั้นเสื้อผ้าหลุดลุ่ยเผยให้เห็นไหล่ขาวเนียนเลยไปถึงตรงช่วงหน้าอกน่าสัมผัส ริมฝีปากของทั้งคู่กำลังประกบกันอย่างเร่าร้อน มือไม้ของทั้งคู่ต่างลูบไล้บนเรือนร่างของกันและกันด้วยอารมณ์ที่เริ่มสูงขึ้น เสียงครางหวานหูและเสียงนุ่มทุ้มของทั้งสองคนได้กรีดลงไปยังใจของคนฟังอย่างสาหัส...
“อืมมม.. แบคฮยอน”
“อืมมมม.. อูบิน”
.
xxxxxxxxx
“ไม่ดีเลยนะแบคฮยอนทำแบบนี้เพื่อประชดชานยอลเนี่ย” มือใหญ่จับมือเล็กที่กำลังไล่ปลดกระดุมเสื้อของตนออกให้หยุดการกระทำเหล่านั้น ดวงตาคู่คมส่งสายตาดุเพื่อเป็นการตำหนิแก่ร่างเล็กเบื้องหน้าตน
“หรือว่าพี่อูบินไม่อยากได้แบคฮยอน.. แบคไปหาคนอื่นก็ได้นะ”
“ไม่เอาน่า พี่แค่เป็นห่วงความรู้สึกเรานะ พี่ยังอยากเป็นพี่น้องที่รู้จักและมองหน้ากันติดอยู่”
“one night stand… แบคโอเคฮะไม่เป็นอะไร” เสียงหวานกระซิบเบาๆก่อนจะขบเม้มติ่งหูของอีกฝ่ายเบาๆเพื่อหยอกล้อให้ตากล้องตัวสูงมาเล่นกับตน
แบคฮยอนรู้ตัวเองดีว่ากำลังทำอะไร..
ถ้าจะโทษก็คงต้องโทษจิตใจของมนุษย์ที่ไม่เข้มแข็งพอที่จะทนต่อความเสียใจได้จนถูกความรู้สึกชั่วดีเข้าครอบงำ
แบคฮยอนก็เป็นอีกหนึ่งคนที่แค่อยากประชดประชัดชีวิตที่ไม่เป็นไปตามที่ตัวเองหวัง.. แค่นั้นเอง
และผู้ชายอย่างอูบินมีคนหน้าตาน่ารักมายั่วถึงตรงหน้าจะให้ยืนเฉย บอกไม่ทำก็คงจะไม่ใช่ แน่นอน.. เขาเป็นตากล้อง ไม่ใช่พระเอกซีรีย์พ่อพระนะ !
อูบินจับคางเล็กเชยขึ้นก่อนจะก้มลงไปประทับริมฝีปากของตนเข้ากับริมฝีปากนุ่มของอีกฝ่าย เมื่อริมฝีปากของทั้งคู่สัมผัสกันคนตัวเล็กก็ค่อยๆเผยอปากออกออกเล็กน้อยเพื่อให้อีกคนได้แทรกลิ้นเข้ามาภายในโพรงปากของตนอย่างรู้งาน ทั้งคู่ยืนแลกจูบกันอย่างเร่าร้อน มือไม้ของทั้งคู่ก็ไม่อยู่เฉย ต่างสอดเข้าไปในเสื้อผ้าและลูบไล้เรือนร่างของกันและกันด้วยอารมณ์ที่สูงขึ้น ร่างสูงละออกจากริมฝีปากบางก่อนจะค่อยๆไล่สูดดมกลิ่นน้ำนมหอมที่โชยออกมาอ่อนๆจากตัวร่างบาง อูบินอยากจะทำรอยตรงซอกคอขาวสักสองสามรอยแต่ก็นึกขึ้นได้ว่าถ้าทิ้งร่องรอยไว้ในที่เด่นแบบนี้ พรุ่งนี้ตอนถ่ายแบบสไตล์ลิสได้บ่นร่างเล็กนี่หูชาแน่ๆที่ต้องเสียเวลามานั่งใช้เครื่องสำอางมาทาปิดรอยที่เขาทำทิ้งไว้ นึกได้ดังนั้นตนจึงเลื่อนลงมายังไหปลาร้าสวยและเลือกที่จะดูดเนื้อติดกระดูกตรงนี้แทน
“อืมมม .. ทำไมทำตรงนี้ล่ะฮะ”
“ทำที่เห็นง่ายๆ พรุ่งนี้เราได้โดนพี่ทีมงานบ่นหูชาอีกแน่ อีกอย่าง..รอยก่อนหน้ายังไม่จางเท่าไหร่เลยนะ“
“ถ้ารอยใหม่ที่เด่นกว่านี้มันเป็นรอยที่พี่ทำ ผมก็ยอมโดนพี่สไตล์ลิสบ่นนะ”
“ชอบประชดอย่างนี้ไง ชานยอลถึงได้โมโหบ่อยๆน่ะ”
พอได้ยินชื่อของบุคคลที่สาม แบคฮยอนก็นิ่งชะงักไปเล็กน้อย อูบินจับสังเกตได้จึงดันคนตัวเล็กออกเล็กน้อยก่อนจะเปลี่ยนเป็นดึงร่างเล็กของแบคฮยอนมากอดพร้อมกับลูบเรือนผมนุ่มเบาๆไปด้วย
“เมื่อกี๊เห็นชานยอลตรงมุมมืดนั่นใช่มั๊ย” แบคฮยอนพยักหน้าน้อยๆเป็นคำตอบให้กับรุ่นพี่ตัวสูง
“หึ เรานี่มันแน่นอนจริงๆเลย .. แบคฮยอน ถ้ายังรักเขาอยู่ก็เลิกประชดแบบนี้เถอะ ยิ่งทำแบบนี้เขาจะยิ่งไม่เห็นค่าในตัวเรานะ ”
“แล้วจะให้ผมทำยังไงล่ะ ”
“เค้าไม่รักก็พอ หยุด เลิก .. ไม่มีผู้ชายที่ชื่อปาร์ชานยอลเราก็ยังอยู่ได้ เชื่อพี่สิ”
พูดปลอบไปมือก็ยังคงไม่หยุดลูบหัวคนตัวเล็ก ถึงจะเพิ่งเจอกันแต่อูบินเองก็รักและเอ็นดูแบคฮยอนเหมือนน้องคนนึง ไม่อยากให้แบคฮยอนลดค่าของตัวเองลงแบบนี้ … และไม่นานต่อจากนั้น พี่ชายตัวสูงก็รับรู้ได้ว่าเสื้อบริเวณหน้าอกตัวเองเริ่มเปียกชื้นจากน้ำตาของคนตัวเล็ก
โธ่ ควีนขี้แย !
“พี่อูบิน.. จะไม่ทำต่อจากเมื่อกี๊แล้วหรอ” เสียงเล็กอู้อี้ดังขึ้นจากอกของตนเมื่อปล่อยให้น้ำตาไหลจนตนเองพอใจแล้ว
“พี่คงทำไม่ลงแล้วแหล่ะ ควีนคนสวยร้องไห้ขี้มูกโป่งขนาดนี้แล้ว”
“งือออ พี่อูบินอ่าาาาา ~ มันไหลออกมาเองนะ ไม่ได้อยากร้องซะหน่อย” อูบินนึกหมั่นไส้จึงยีหัวคนตัวเล็กจนผมฟูไม่เป็นทรง นิ้วยาวยกขึ้นเช็ดน้ำตาให้คนขี้แยพร้อมกับส่งรอยยิ้มอบอุ่นไปช่วยปลอบประโลมคนเบื้องหน้าตนด้วย
“รักตัวเองให้มากๆนะแบคฮยอน มีอะไรก็มาปรึกษาพี่ได้”
เจอกันแค่สองวัน แต่อูบินก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าตกหลุมรักคนอายุน้อยกว่าคนนี้ไปแล้วมากขนาดไหน แต่ก็รู้ดีว่าอีกคนมีคนที่รักอยู่แล้วเต็มหัวใจ ถึงจะเข้าไปแทรกกลางได้แต่คงไม่ได้ครอบครองหัวใจดวงนี้เพียงคนเดียวทั้งใจอยู่ดี
สู้เป็นพี่น้องที่ได้ดูแลกันอย่างนี้ตลอดไป แค่นี้ผู้ชายตัวสูงอย่างอูบินก็มีความสุขแล้ว ..
จบจากทริปถ่ายโฟโต้บุ๊ครอบนี้ ถ้าผมไปแคสติ้งซีรีย์สักเรื่อง คิดว่าผมจะได้บทพระเอกมั๊ยครับ ?
.
.
.
TBC…
#changeCB
พี่อูบินชนะขาดค่ะ !
อยากถามว่า.. แบคฮยอนจูบอูบินถึงหรอคะ? ปีนไปยืนบนโขดหินป่ะ? 55555555 #แซะทำไม
คอมเม้นขึ้นเร็ว ตอนต่อไปก็มาเร็วนะจ๊ะ
ความคิดเห็น