คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : 『CHANGE』- Chapter 2
Bubble Pop! ~ ☆
.
.
“พยอนแบคฮยอน! หยุดเดี๋ยวนี้นะ”
ร่างเล็กเซไปตามแรงฉุดของอีกคนทันที ดวงตาสีรัตติกาลจ้องดวงตาคู่สวยตรงหน้าอย่างเอาเรื่อง
“นายทำอะไร !” ชานยอลบีบไหล่เล็กๆอย่างเผลอตัว ถึงแบคฮยอนจะเจ็บแต่กลับไม่ร้องขอให้ปล่อย ร่างเล็กเลือกที่จะตอบคำถามกวนประสาทกลับไปแทน
“ทำอะไร.. ก็ลงประกวดเหมือนนายไง”
“เพื่ออะไร ?!” ยิ่งได้ยินคำตอบที่กวนประสาทของร่างเล็ก ชานยอลจึงตวาดคำถามใหม่ออกไป
“เอ๊ะ! อะไรเนี่ย ฉันจะทำอะไรทำเพื่ออะไรมันก็เรื่องของฉัน !” แบคฮยอนดิ้นน้อยๆให้ตนเองหลุดออกจากมือแกร่งที่ยังคงบีบไหล่ของตนแรงขึ้นเรื่อยๆ
หมาบ้ากำลังเข้าสิงปาร์คชานยอล....
“ถอนตัวออกจากการประกวดเดี๋ยวนี้”
“นายมีสิทธิ์อะไรมาสั่งฉันชานยอล นายเลิกกันฉันไปตั้งสองปีแล้วนะ สิทธิ์ของนายมันหมดลงตั้งแต่วันนั้นแล้ว!”
ใช่... สิทธิ์ความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของมันหมดลงตั้งแต่วันที่ตนเองเอ่ยปากบอกเลิกแบคฮยอนในวันนั้นแล้ว
แล้วทำไมชานยอลต้องมาแสดงอาการหวงแบคฮยอนเหมือนเมื่อสองปีที่แล้วด้วย
“เจอกันในรอบต่อไปนะ.. คุณแฟนเก่า !!”
แบคฮยอนผลักร่างสูงให้ออกห่างจากตนเอง ก่อนจะรีบสาวเท้าออกจากพื้นที่ตรงนี้ให้เร็วที่สุด
แต่เสียงทุ้มที่ตะโกนไล่หลังมาแทบทำให้แบคฮยอนปล่อยโฮออกมาตรงนี้ซะให้ได้
“รอบหน้าก็อย่าลืมใช้ร่างกายของตัวเองให้กรรมการติดใจล่ะ !!”
“ฮึกกก.. ไอ่ชานยอล ไอ่ผู้ชายหูกางเฮงซวย !!”
Xxxxxxxxxxxx
“อยากเห็นหน้าแฟนเก่าแบคฮยอนจริงๆเลย แมร่งต้องโง่มากแน่ๆถึงได้ทิ้งแบคฮยอนไป... ว่ามั๊ยวะไอ่ยอล”
ชานยอลไม่ได้ตอบคำถามเพื่อนของตัวเอง เพียงแต่ส่งสายตาเคืองๆตอบกลับไปแทน
ถึงแบคฮยอนจะทำปากกล้าอวดเก่งกับตน แต่ถ้าเหตุการณ์เมื่อสักครู่ชานยอลไม่ได้หูฝาด ร่างเล็กๆนั่นตะโกนด่าเขากลับพร้อมกับเสียงสะอื้นใช่มั๊ย... พยอนแบคฮยอน ก็ยังคือ พยอนแบคฮยอน วันยันค่ำ ขี้แยเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน
อยากจะให้ถึงรอบต่อไปเร็วๆจริงๆเลย อยากรู้นักว่าแบคฮยอนจะงัดอะไรมาเล่นให้ได้อึ้งอีก
Xxxxxxxxxxxx
ในที่สุดรอบชิงชนะเลิศก็มาถึง ....
ผู้ประกวดแต่ละคนต่างงัดเอาความสามารถพิเศษออกมาโชว์กันแบบไม่ใครยอมใคร ถ้าในเวลาปกติชานยอลคงจะเพลิดเพลินไปกับการแสดงของสาวๆที่ต่างเต้นยั่วยวนเหล่าคณะกรรมการและผู้ชม แต่ตอนนี้ชานยอลกำลังตั้งหน้าตั้งตารอดูการแสดงของผู้เข้ารอบหมายเลข 4 ซะมากกว่า
แล้วการแสดงของแบคฮยอนก็มากกว่าที่ชานยอลคิดไว้....
ร่างเล็กในชุดเสื้อสีแดงแขนยาวตัวใหญ่แต่สั้นแค่ครึ่งตัว อวดหน้าท้องแบนราบชวนให้สัมผัสและถึงจะเป็นเสื้อแขนยาว แต่ด้วยความที่เป็นคอกว้าง.. กว้างมากจนเห็นไหล่เล็กๆและไหปลาร้าสวยได้รูป ไหนจะกางเกงขาสั้นที่ใส่มาอวดเรียวขาขาวๆนั่นอีก เจ้าตัวก็เข้าใจเลือกสีเสื้อผ้าจริงๆ เอาสีแดงมาตัดกับผิวขาวๆ ใครเห็นแล้วไม่ชะงักก็คงเป็นพวกตาบอดสี
ถ้าเป็นเมื่อสองปีก่อนชานยอลคงกระชากร่างเล็กๆนี่เข้ามากอดแสดงความเป็นเจ้าของไปแล้ว แต่ตอนนี้คงทำได้แค่.. ยืนดู
เพลง Bubble pop ของฮยอนอายังคงดังไปทั่วบริเวณ ร่างเล็กๆเต้นไปตามจังหวะเพลงพร้อมกับใบหน้าอันยั่วยวนราวกับตนเองเป็นหญิงสาวเจ้าของเพลงและกำลังขึ้นไลฟ์แสดงสด ดวงตาที่กรีดอายไลน์เนอร์อันเฉียบคมจิกตาใส่กล้องเล็กน้อยก่อนจะเปลี่ยนไปจิกตาใส่คนดูที่กำลังเคลิบเคลิ้มไปกับจังหวะดนตรีที่ตนเป็นผู้ควบคุมอยู่ตอนนี้ ยิ่งท่าที่วาบหวิวเซ็กซี่ เสียงกรี๊ดจากเหล่าสาวๆและเสียงเชียร์จากหนุ่มๆก็โผล่ขึ้นมาด้วยความถูกใจ ร่างเล็กยิ่งได้ยินเสียงเชียร์ก็ยิ่งได้ใจส่ายสะโพกให้แรงยิ่งกว่าเดิม ดวงตาที่เน้นอายไลน์เนอร์ก็ไม่วายจิกคนดูให้หลงสเน่ห์ตามไปด้วย
ปาร์ค ชานยอลอยากจะพุ่งเข้าไปจับกดกลางเวทีให้รู้แล้วรู้รอด !
.
.
และผลการตัดสินก็ออกมาตามที่ทุกคนคาดหวังไว้..
ปาร์คชานยอล ได้คะแนนโหวตให้เป็นคิงมากที่สุด
และพยอนแบคฮยอน ก็ได้คะแนนโหวตให้เป็นควีนมากที่สุดเช่นกัน
ภายในห้องพักผู้ประกวด หลังจากการประกวดจบลงก็ต่างทยอยเก็บข้าวเก็บของกลับกันไปหมดแล้ว จะเหลือก็เพียงแต่คิงและควีนที่เพิ่งจะให้สัมภาษณ์และถ่ายรูปเสร็จ เมื่อก้าวพ้นขอบประตูมาได้ มือหนาก็กดล๊อคประตูห้องพักทันที ก่อนจะรีบสาวเท้าเข้าไปประชิดกับร่างเล็กที่เดินนำตนเข้าไปก่อนหน้า
“แบคฮยอน นายทำแบบนี้ทำไม ?!”
ไหล่เล็กๆโดนมือของอีกฝ่ายบีบอย่างเคย.. เหมือนทุกครั้งที่ร่างสูงตรงหน้ากำลังโมโหและต้องการคำตอบจากตนเองให้เร็วที่สุด
“ก็ชานยอลชอบไม่ใช่หรอ ให้แบคแรด ให้แบคร่านแบบนี้น่ะ !”
และคำตอบที่ร่างเล็กตอบกลับมาก็ทำให้ความอดทนของชานยอลหมดลงทันที
“หึ! ไม่เจอกันสองปีทั้งแรดทั้งร่านเลยนะ.. ขอลองดูหน่อยละกันว่าร่านขนาดไหน”
ริมฝีปากเล็กถูกบดเบียดอย่างรุนแรง ด้วยความที่ไม่ทันได้ตั้งตัวจึงทำให้ลิ้นร้อนของอีกฝ่ายสอดใส่เข้ามาในริมฝีปากตนเองอย่างง่ายดาย ยิ่งร่างเล็กออกแรงผลักเขาออกมากเท่าไหร่ มือหนาก็กดศีรษะของร่างเล็กให้แนบชิดกับตนมากเท่านั้น
“อือออออ.. !”
กำปั้นเล็กๆระดมทุบอกอีกฝ่ายราวกับจะขาดอากาศหายใจ ชานยอลจึงต้องถอนริมฝีปากออกมาให้ร่างเล็กได้สูดอ๊อกซิเจนเข้าสู่ปอด
“แฮ่ก... ไอ่บ้าชานยอล!!”
“ปากว่างเข้าหน่อยก็ด่าแฟนเก่าเลยนะ.. ไม่ได้จูบด้วยสองปีรู้สึกว่ารสชาติหวานขึ้นเยอะเลย หึหึ”
เมื่อเห็นร่างสูงหัวเราะอย่างมีเลศนัย แบคฮยอนจึงรีบวิ่งไปยังประตูเพื่อจะหนีให้ตัวเองนั้นแคล้วคลาดปลอยภัยจากรังสีอันตรายที่เริ่มแผ่ออกมาจากอีกคน.. แต่ความเร็วก็สู้อีกฝ่ายไม่ได้อยู่ดี
“จะไปไหนจ๊ะคุณแฟนเก่าคนสวย.. มาให้อดีตแฟนลิ้มรสความร่านหน่อยสิ”
ร่างสูงผลักร่างเล็กให้นอนราบลงกับพื้นก่อนที่ตนจะขึ้นคร่อมพร้อมกับลิ้มรสความหวานในโพรงปากสีสวยอีกครั้ง หลังจากผละออกจากริมฝีปากแดงเล็กๆนั่นแล้ว ลิ้นร้อนก็ค่อยๆลากไล้ลงไปตามซอกคอขาวที่หอมหวานจนอดที่จะขบเม้มให้เกิดรอยไม่ได้
“หึ! อยากให้ฉันร่านมากใช่มั๊ยชานยอล ฉันจะสนองให้เป็นอย่างดีเลย”
เสียงหวานแหบพร่าเอ่ยขึ้นทำให้ชานยอลชะงักไปเสี้ยววิ และรู้สึกตัวอีกทีก็กลายเป็นตัวเองที่ลงไปนอนยังพื้นด้านล่างและคนตัวเล็กก็กลับมานั่งคร่อมร่างของตนแทน ริมฝีปากเล็กประกบจูบริมฝีปากหนาแทบจะทันที มือเล็กค่อยๆแกะกระดุมเสื้อของอีกฝ่ายออก และเมื่อถอนริมฝีปากออกจากร่างสูงแล้ว ลิ้นร้อนก็ไล่ไปตามซอกคอเหมือนกับที่ร่างสูงได้กระทำกับตนก่อนหน้าพร้อมกับขบเม้มบริเวณซอกคอจนเกิดรอยสามสี่รอย
“อืมมม แบคฮยอน....”
ชานยอลเผลอครางออกมาเมื่อมือเล็กไล้เลื้อยมายังบริเวณเป้ากางเกงของตน ความอัดแน่นที่แทบจะทะลุผ่านเนื้อผ้าออกมาทำให้แบคฮยอนยิ้มเยอะออกมาด้วยความสมเพศ ยิ่งเห็นชานยอลต้องการจะปลดปล่อยมากเท่าไหร่มือเล็กก็แกล้งบีบขย้ำแก่นกายของร่างสูงเล่นมากเท่านั้น และวินาทีนั้นเองทำให้แบคฮยอนต้องถูกสับเปลี่ยนตำแหน่งไปอยู่ด้านล่างอีกครั้ง
“ไปฝึกวิธีการยั่วอย่างนี้มาจากใครเนี่ย พยอนแบคฮยอน... ฉันเชื่อแล้วว่าหลังจากที่นายหายไปสองปี นายไปฝึกความร่านมานี่เอง”
“แล้วร่านแบบนี้ ชานยอลชอบมั๊ยล่ะ ?”
“หึ !”
ชานยอลไม่ได้ตอบคำถามของแบคฮยอน แต่ร่างสูงกลับดึงเสื้อผ้าที่ปกคลุมผิวขาวๆออก ลิ้นร้อนโลมเลียไปตามยอดอกสีชมพู ส่วนมือก็ไล่ลงไปบีบคลึงแก่นกายเพื่อกระตุ้นอารมณ์ของอีกฝ่าย
“อึก.. ชานยอล หยุดเดี๋ยวนี้นะ !”
เสียงหวานแหบพร่าและสั่นเทาไปด้วยแรงอารมณ์เอ่ยบอกร่างสูงที่ไล่ลงมาขบเม้มผิวอ่อนบริเวณหน้าท้อง เจ้าของชื่อยังคงทำเป็นหูทวนลมและขบกัดหน้าท้องเนียนนั่นให้แรงกว่าเดิม มืออีกข้างค่อยๆเกี่ยวเองชั้นในสีดำตัวเล็กนั่นออก...
แต่แล้วกิจกรรมทั้งหมดก็ต้องเป็นอัดหยุดชะงักลงเพราะเสียงเคาะประตูจากด้านนอก
“ไอ่ชานยอล มึงอยู่ข้างในป่าววะ ?!!”
“หึ.. เพื่อนมาตามแล้ว เสียใจด้วยนะที่ไม่ได้เข้ามาในตัวฉันน่ะ”
แบคฮยอนเอ่ยขึ้นพร้อมกับผลักคนที่คร่อมอยู่บนร่างของตนเองออกอย่างแรง ชานยอลนึกโมโหเพื่อนสนิทของตัวเองที่ดันมาขัดจังหวะทองซะได้ ร่างสูงไม่ได้สนใจเสียงเอ่ยตะโกนปาวๆของเพื่อนข้างนอกนั่นสักนิด เจ้าตัวกลับรีบลุกขึ้นแล้วเดินไปยังร่างเล็กที่กำลังใส่เสื้อผ้ากลับเข้าที่อย่างเดิม
แต่ยังไม่ทันที่จะได้ประชิดกับร่างกายของอีกฝ่าย เสียงริงโทนที่คุ้นหูก็ดังขึ้นมาทำลายความเงียบภายในห้อง
“ไอ่คุณเพื่อนชานยอล! กูรู้นะว่ามึงอยู่ข้างในน่ะ กูได้ยินเสียงโทรศัพท์มึง !!”
“เอ้อ !! กูก็ได้ยินแล้วเหมือนกันไอ่เชี่ยเซฮุน”
แบคฮยอนเดินมายังคนที่ยืนอารมณ์เสียอยู่กลางห้อง มือเล็กช่วยจัดเสื้อผ้าของอีกฝ่ายให้เข้าที่เข้าทาง พร้อมกับเอ่ยกระซิบประโยคที่ทำให้ชานยอลนึกสนุกขึ้นมาได้อีก
“อย่าลืมสิ คิงกับควีนยังต้องไปถ่ายภาพด้วยกันที่เกาะโบราโบร่าอีกนะ...”
“.. ไว้เราค่อยไปต่อกันที่นู้นดีกว่าเน๊อะ ปาร์ค ชานยอล หึหึ”
TBC ..
#changeCB
คำพูดของตัวละครค่อนข้างแรง แต่ถ้าไม่แรงก็เข้าไม่ถึงอารมณ์สิเน๊อะ
อย่าซีเรียสค่ะ ทุกอย่างมันคือสิ่งที่จินตนาการขึ้น เอ็นจอยในการอ่านเถอะ ~ ♥
หวังว่าจะไม่โดนแบนในเร็วๆนี้นะ ....
ความคิดเห็น