คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : 『CHANGE』- Chapter 10 ~ ♡ ~
“ปาร์คชานยอล! หยุดลากฉันเดี๋ยวนี้นะ”
“อีกสองนาทีเดี๋ยวฉันก็หยุดลากนายเองแหล่ะ”
“มันก็ถึงหน้าห้องฉันแล้วแหล่ะ !”
เมื่อครบสองนาทีชานยอลก็หยุดลากแบคฮยอนตามที่พูดจริงๆ ทั้งคู่ต่างหยุดยืนอยู่หน้าห้องห้องหนึ่ง ไร้ซึ่งคำพูด มีเพียงสองสายตาที่จ้องมองฟาดฟันกันอย่างไม่ลดละ
“รีบๆเอาคีย์การ์ดมาแตะแล้วเข้าไปในห้องเร็วๆเข้า”
“นี่ห้องฉัน ฉันจะเข้าไปคนเดียว วันนี้ฉันไม่ต้อนรับนาย!”
“พยอนแบคฮยอน อย่าทำให้ฉันต้องขโมยคีย์การ์ดนายมาถอดรหัสผ่านนะ รู้ไว้ซะด้วยไอ่เครื่องแตะติ๊ดๆเข้าห้องนี่มันคือเทคโนโลยี RFID ฉันขโมยคีย์การ์ดนายมาได้ รู้ว่าใช้คลื่นความถี่ที่เท่าไหร่ หาเครื่องอ่านคีย์การ์ดนายมาถอดรหัสแล้วก๊อปรหัสนั้นมาใส่คีย์การ์ดที่ฉันทำขึ้นมาใหม่ แค่นี้ฉันก็ได้คีย์การ์ดเข้าห้องนายอีกใบแล้ว ฉันเรียนวิศวะอย่าให้เอาความรู้ที่ได้เรียนมาพลิกใช้ให้มันเป็นสายมืดขึ้นมานะ”
คิดว่าเรื่องที่ชานยอลพูดซะยืดยาวนี่แบคฮยอนเข้าใจมั๊ย ?
บอกเลยว่าไม่สักนิด แต่เท่าที่ฟังแล้วแปลออกมาเป็นภาษามนุษย์ให้เข้าใจกันได้ก็คือชานยอลสามารถทำคีย์การ์ดเข้าห้องเขาขึ้นมาได้อีกอัน จะเปรียบเทียบก็คงเหมือนเอากุญแจไปปั๊มนั่นแหล่ะ - -
“ถ้ายังยืนจ้องหน้าฉันอยู่อย่างนี้ อีกสามวิฉันปล้ำนายอยู่หน้าห้องนี้แน่” คนตัวเล็กทำท่าฟึดฟัดเล็กน้อยก่อนจะรีบควานหาคีย์การ์ดเข้าห้องในกระเป๋าแล้วรีบพาคนอารมณ์ร้อนเข้ามาทะเลาะกันต่อในห้องทันที
“นายเป็นบ้าอะไรอีกชานยอล อยู่ๆมาอารมณ์เสียใส่แล้วลากฉันกลับห้องทำไม ฉันยังคุยธุระไม่เสร็จเลยนะ”
“คุยธุระ ??? ได้ข่าวว่าคุยกันตั้งแต่เช้ากลางวันเย็นยันมืดค่ำนี่ยังคุยกันไม่เสร็จอีกหรอครับคุณแฟน”
“มันเป็นงานนะชานยอล งานของมหาลัยเลยนะไม่ใช่งานเล็กๆของคณะ จะให้คุยกันสองคำแล้วเสร็จหรอ”
“แล้วทำไมต้องเป็นไอ่รุ่นน้องหน้าหล่อน้อยกว่าฉันคนนั้นด้วย”
“น้องแอลเป็นฝ่ายประสานงานระหว่างคณะวิศวะกับคณะนิเทศ”
“น้องแอล~ หึ! เป็นแค่ข้ออ้างของคนที่กำลังนอกใจ”
“ปาร์ค ชาน ยอล !!!” แบคฮยอนอยากจะทึ้งหัวตัวเองให้เป็นคนบ้ามันกับความงี่เง่าของแฟนตัวเอง ให้ตายเถอะ ทีตัวเองไปคุยกับสาวๆรุ่นน้องหรือโปรยยิ้มหว่านเสน่ห์ผู้ชายหน้าตาน่ารัก เขายังไม่หยิบยกมันขึ้นให้มาเป็นเรื่องทะเลาะกันเลย เพราะชานยอลเป็นคนเจ้าชู้แถมยังมีแรงดึงดูดให้เพศตรงข้ามและเพศเดียวกันได้หลงใหล อยู่ๆจะให้เลิกนิสัยแบบนี้ไปเลยก็จะใจร้ายเกินไป ต้องเข้าใจในจุดนี้แล้วค่อยๆให้คนเจ้าชู้ปรับตัวช้าๆ .. แต่แบคฮยอนคิดว่าวิธีค่อยเป็นค่อยไปสำหรับปาร์คชานยอลมันคงไม่เวิร์คซะแล้วล่ะ
“แล้วทีนายล่ะ ดีแค่สามวันแรกที่คบกันแล้วก็กลับไปทำตัวเหมือนเดิม ปล่อยให้ฉันโดนเอาไปเม้าทั่วมหาลัยว่าโดนหลอกฟันแล้วทิ้ง.... มันก็ไม่ผิดถ้าฉันจะมองใครสักคนเผื่อไว้หากอนาคตอันใกล้นี้จะได้สละโสดอีกครั้ง”
“พยอนแบคฮยอน !! คิดว่าฉันจะยอมให้คนอื่นได้ตัวนายไปง่ายๆงั้นหรอ”
“ก็หยุดงี่เง่าเรื่องบ้าๆนี่สักที แล้วก็ฟังที่ฉันพูดบ้าง !” ร่างสูงยอมสงบลงเมื่อเห็นน้ำตาที่คลอปริ่มอยู่รอบนัยย์ตาคู่สวยนั่น ปาร์คชานยอลกำลังปรับปรุงตัวเป็นคนดี ไม่อยากให้คนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแฟนของตัวเองต้องเสียน้ำตาเพราะต้นเหตุคือเขาอีก
มือใหญ่คว้าร่างเล็กเข้ามาไว้ในอ้อมกอดพร้อมกับยกมือลูบเรือนผมนุ่มเพื่อปลอบให้คนที่กำลังจะปล่อยน้ำสีขาวใสให้ทะลักออกจากดวงตาให้ใจเย็นๆลง ช้อนร่างเล็กที่กำลังสั่นสะท้านอยู่กับอกของตนขึ้นมาและพาไปวางไว้บนโซฟาตัวใหญ่กลางห้องอย่างนุ่มนวล ก้มกระซิบข้างหูเบาๆว่า ขอโทษ.. ชานยอลขอโทษที่ทำตัวงี่เง่าให้แบคฮยอนเหนื่อยใจแล้วเสียน้ำตานะ
“พร้อมจะฟังที่ฉันจะพูดบ้างรึยัง” เมื่อเห็นคนงี่เง่าพยักหน้าพร้อมที่จะให้ตนได้อธิบายเรื่องที่ทำให้ทะเลาะกันแล้ว เสียงหวานจึงพูดต่อทันที
“อีกสองเดือนจะถึงงานประจำปีของมหาลัยเรา แล้วทางคณะอาจารย์ก็เสนอมาว่าปีนี้ละครเวทีที่จะแสดงถ้าหากคณะนิเทศไปขอร้องให้คณะวิศวะมาร่วมแสดงด้วยก็คงจะดีนะ พี่ลู่หานรับหน้าที่เป็นเฮดของงานกำลังวางแผนจัดการเรื่องแบ่งงานให้แต่ละฝ่ายอยู่ เห็นพี่เค้ายุ่งๆฉันก็เลยเป็นตัวแทนไปคุยกับทางคณะวิศวะแทน ...”
“ฉันก็อยู่คณะวิศวะ แล้วทำไมไม่มาคุยกับฉัน”
“อยู่ให้คุยมั๊ยล่ะ หายหัวไปเลย.. อีกอย่างเรื่องกิจกรรมต้องติดต่อฝ่ายประธานคณะ น้องแอลเป็นรองประธานคณะนายนะ”
“อ้าว งั้นไม่ไปคุยกับพี่คริสล่ะ นั่นประธานวิศวะนะ จะคุยกับรองประธานทำไม”
“ฉัน.. ไม่กล้าเข้าไปคุยกับพี่คริส พี่เค้าดูน่ากลัวอ่ะ เลยฝากงานผ่านน้องเค้าแทน ก็เลยกลายเป็นว่าน้องต้องวิ่งวุ่นคอยส่งเอกสารไปมาระหว่างคณะนายกับคณะฉัน”
“ห้ามพัฒนาความสนิทกับไอ่รุ่นน้องคนนั้นไปมากกว่านี้เด็ดขาดเลยนะ”
“โธ่ ทีงี้ทำมาเป็นหึง ดีไม่ปล่อยให้ฉันท้องแล้วมีลูกกับน้องเค้าไปก่อนค่อยมานึกหึงได้”
“ขี้ประชดจริงๆเลย” ชานยอลดึงตัวอีกคนให้มานั่งตักแล้วจับให้หันหน้าเข้าหาตนเอง มือใหญ่ยกขึ้นลูบแก้มคนที่ทำหน้างอเบาๆ
“ฉันหึงยังดีกว่าไม่หึงเลยนะ”
“มีความสุขแค่สามวันแรกที่คบกัน หลังจากนั้นนายก็ไม่สนใจเลย.. ฉันก็น้อยใจเป็นนะ”
“ขอโทษ.. ให้โอกาสฉันอีกครั้งนะ แล้วสัญญาว่าจะไม่ทำให้แบคฮยอนเสียใจอีก” พูดจบก็ก้มหน้าลงเล็กน้อยเอาจมูกตัวเองถูกับปลายจมูกอีกคนไปมาเบาๆ
ปาร์คชานยอล ง้อวิธีนี้คิดว่าจะหายหรอ ?!
“ถ้ายังไม่หายงอนจะง้อแบบฟูลเวอร์ชั่นแล้วนะ” เสียงทุ้มกระซิบเข้าไปข้างหูเบาๆก่อนจะผลักให้อีกคนนอนราบไปกับโซฟาตัวใหญ่กลางห้อง รอยยิ้มเล็กๆที่มุมปากนั่นทำเอาแบคฮยอนถึงกับขนลุกซู่
ฟูลเวอร์ชั่นของชานยอลก็ไม่ต่างอะไรกับปีศาจแสนเจ้าเล่ห์นักหรอก !
♥
(ของแถมที่หายไปนานค่ะ แหะๆ ใครอยากอ่านแปะเมล์ไว้เหมือนเดิมเลยนะ)
......
..
.
“อยากทำตัวน่ารักเองช่วยไม่ได้... ยังไม่เช้าฉันไม่หยุดหรอกนะ”
เมื่อได้สัมผัสร่างกายนุ่มนิ่มของคนคนนี้ ชานยอลบอกได้เลยว่าการบังคับให้ตัวเองนั้นหยุดมันช่างเป็นเรื่องยากพอๆกับสอบไฟนอลเลย
.
.
.
“ภาคต่อของ Frozen ??”
“อาห๊ะ ตกลงนายจะเล่นรึป่าวล่ะ ถ้านายไม่เล่นบทเจ้าชายลำดับที่ 10 พี่ลู่หานจะให้น้องแอลมาเล่นแทนนะ”
แบคฮยอนตอบก่อนจะเดินไปยุ่งวุ่นวายกับเรื่องเอกสารอะไรสักอย่างต่อ ปล่อยให้ชานยอลยืนอ่านบทคร่าวๆที่แฟนตัวเล็กของตนเองเอามาให้อ่านดูก่อน ดวงตากลมโตแต่ดุดันไล่กวาดดูชื่อตัวละครและนักแสดงที่ถูกทาบทามไว้ไปเรื่อยๆ จะว่าไปบทของเขาก็โอเคนะ แต่ที่มันไม่โอเคเพราะตัวละครที่โผล่มาอีกตัวแล้วต้องเล่นประกบคู่กับแบคฮยอนของเขานี่แหล่ะ
อันนา – ลู่หาน
คริสตอฟฟ์ – เซฮุน
เอลซ่า – แบคฮยอน
เจ้าชายชาร์ล ณ เกาะทะเลใต้ - ชานยอล
แจ็คฟรอสต์ - คริส
คือจะเอาแจ็คฟรอสต์มาคู่กับเอลซ่าให้ได้เลยใช่มั๊ย แล้วคิดว่าบทเจ้าชายของเขาคือยังไง? ตัวประกอบหรือตัวร้ายที่ต้องต่อยกับแจ็คฟรอสต์เพื่อแย่งเอลซ่าล่ะ แล้วพี่คริสอย่างหล่อให้มาเล่นคู่กับแบคฮยอนถ้ารายนั้นเผลอใจไปกับความหล่อของรุ่นพี่คนนี้เข้าล่ะ ไม่ยอมหรอกนะ
ถ้าบทไม่เด่น ปาร์คชานยอลคนนี้จะทำให้บทตัวเองเด่นขึ้นมาเอง !
.
.
TBC
#changeCB
เรื่อง RFID อย่าไปสนใจมันมากค่ะ แต่ถ้าจะทำมันก็ทำได้จริงๆนะแต่ไม่ง่ายเหมือนที่ชานยอลพูดหรอก ฮ่าๆ
ละครเวทีหลุดโลกมาก อย่าเพิ่งเบื่อกันนะ มันจะเป็นเรื่องที่ปูไปสู่ตัวละครสำคัญที่ได้คิวแสดงแล้ว อิอิ
ขอบคุณทุกๆคอมเม้นเลยนะคะ ^^
ความคิดเห็น