รักพ่อของคุณให้มากๆ - รักพ่อของคุณให้มากๆ นิยาย รักพ่อของคุณให้มากๆ : Dek-D.com - Writer

    รักพ่อของคุณให้มากๆ

    พ่อ...เป็นผู้ให้กำเนิดเรา เราอย่าเอาเยี่ยงอย่างแบบนี้เลยนะ

    ผู้เข้าชมรวม

    3,089

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    2

    ผู้เข้าชมรวม


    3.08K

    ความคิดเห็น


    26

    คนติดตาม


    6
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  16 ก.ค. 49 / 11:55 น.


    ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

      "รักพ่อของคุณมากพอหรือยัง"

      --------------------------------------
      ผมเดินออกจาก บ้าน  ในมือมีผ้าเช็ดหน้าสีชมพูที่ต้องการเอา ให้แฟนของผม


      เธอเป็นหญิงสวยมาก เป็นดาว คณะของมหาลัยของ เรา ก่อนผมจะออกไปพบเธอเธอโทรมาหาผม

      ผมจึงวางผ้าเช็ด หน้าที่ผมบรรจงพับไว้บนโต๊ะ


      หลังจากการพร่ำบอกรักกันด้วยถ้อยคำหวานหูเป็นเวลานานทีเดียว
      ผมปรี่ออกจากบ้านไปหาเธอ  โดยไม่ลืมผ้าเช็ดหน้าผืนนั้น

      ผมเห็นพ่อของผมถือมันออกมา    ในผ้าผืนนั้นมีรอย  เ ลื อ ด

      "พ่อทำอะไรหนะ"
      ผมโพล่งถามด้วยความ โมโห

      พ่อหน้าซีดทันที

      "ไอ้เหมียวหนะ มันโดนกัด พ่อเลยเอาผ้าไป เช็ดเลือด"

      "พ่อรู้ไหม ผมกำลังจะเอาไปให้ แฟน"

      พ่อเงียบ  ผมเกลียดจริงๆ เวลาพ่อเงียบ เมื่อจนกับปัญหา

      ความโมโหสั่งผม ให้ทำได้แม้กระทั่งจะตบหน้าพ่อ

      พ่อเบือนหน้า

      "พ่อขอโทษ มา นี่....."   พ่อยื่นมือมารับผ้าเช็ดหน้า

      "พ่อจะเอาไปซักให้ เอง"

      ผมโกรธ พ่อถึงกับไม่ยอมคุยกับพ่อเป็นเวลานานพอควรไม่ยอมลงจากห้อง  หมกตัวอยู่กับห้อง ทั้งวัน

      มีเพียงแม่เท่านั้นที่คอยส่งข้าวให้ผม 3 มื้อ

      ยามเมื่อผมมองตาแม่ครั้งใด  ดวงตาแม่จะแดงปรี่ด้วย น้ำตา ผมเริ่มรู้สึกว่า บางทีผมอาจ จะทำเกินไป

      พรุ่งนี้เป็นวัน วาเลนไทน์ ตั้งแต่ครั้งที่ผมเห็นแม่เสียใจ

      ผมก็รู้สึกว่าผมทำอะไรผิดไปหรือเปล่า

      ผมยอมออกมาจากห้อง  ในตอนเย็น

      ผมไม่เห็นพ่อ
      เดินออกมาที่บริเวณลานซักผ้า  กาละมังยังมีผ้าที่ยังไม่ซักหลายผืน ข้างๆ มีกอง เลือด อยู่

      และที่ราวตากผ้ามี ผ้าเช็ดหน้าของ ผม

      ถึงจะล้างรอยเลือดไม่ หมด  ก็ยังดีที่ พ่อยังห่วงใยผม ยังแคร์ผม อยู่

      พ่อผมอยากขอโทษ ครับ

      หันหน้าจะกลับเข้า บ้าน ก็พบกับแม่

      แม่ร้องไห้มา แต่ไกล  วิ่ง มากอดผม

      " พ่อเสียแล้วนะ"

      ผมอึ้ง

      แม่ลำดับเหตุการณ์ และทำให้ผมทราบว่า  พ่อเป็นโรคทางเดินหายใจติดเชื้อ

      รอยเลือดที่เห็นนั้นคือเลือดที่พ่อจามออกมา

      " พ่อกำชับแม่มา ตอนที่ลูกโกรธว่า อย่าบอกลูกเด็ดขาดว่าพ่อป่วย"

      "ทำไมล่ะครับ"

      "พ่อกลัวเราจะ เสียใจ จะพลาดโอกาสออกไปเที่ยวกับแฟน"


      ผมอึ้งเป็นครั้งที่สอง
       
      "พ่อบอกแม่ด้วยว่า  ถ้าพ่อเสียวันนี้  อย่าเพิ่งบอกลูก ให้ลูกไปเที่ยวกับแฟนก่อน

      พ่อไม่อยาก ให้ลูกเป็นทุกข์พลาดโอกาสอย่างนี้ พ่อบอกด้วยว่าพ่อซักผ้าเช็ด หน้า

      ให้แล้ว มันไม่สะอาด หรอก  แต่พ่อบอกว่าพ่อของลูกทำดีที่สุด แล้ว"

      ผมกอดแม่ ร้องไห้

       วันนี้จะเป็นวันวาเลนไทน์ที่อยู่ในความทรงจำตลอดไป

      --------------------------------------

      "พ่อ ผมขอโทษ"

      นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      คำนิยม Top

      ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

      คำนิยมล่าสุด

      ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

      ความคิดเห็น

      ×