มุมหนึ่งของกาลเวลา

ข้อมูลเบื้องต้น

แต่งเพราะอยากแต่ง ไม่ได้แสร้งแกล้งว่าเก่ง เมาเหล้าเป่ากัญชาพาครื้นเครงเลยละเลงเป็นกวีจี้หัวใจ

เนื้อเรื่อง

อดีตมีเธอเคียงคู่
ฉันรู้ปัจจุบันเป็นไปไม่ได้ เพราะเธอจากฉันไปไกล แสนไกล คงไม่มีวันคืนมา
อนาคตยังมาไม่ถึง ฉันได้แต่คำนึงคอยท่า ได้แต่หวังว่าในมุมหนึ่งของกาลเวลา
เราสองยังครองรักสุขอุราชั่วนิรันด์
ในค่ำคืนยามฉันหลับฝัน ฉันพบเจอเธออยู่เสมอ แต่เมื่อตื่นจึงรู้ว่าพร่ำเพ้อ
ไม่มีเธอ ไม่มีเธอ เช่นในนิทรา
ในวันนั้นฉันมุ่งตามหามัน คือความฝันที่ฉันใฝ่หา จนทิ้งเธอไว้กับกาลเวลา
คอยลมพัดพาจากไป กว่าจะรู้เมื่อสายรักเราสลายเมื่อฉันได้คิด
ที่ผ่านมาฉันเองที่ทำผิดคงไม่อาจจะคิดโทษเธอ เสียใจ เสียใจ เสียใจเท่านั้น
ที่ฉันทำได้


ยินดีเจ็บนี้เพื่อเธอ

ยินดีรับคมดาบพันครั้งเพื่อเธอ
ยินดีพร่ำเพ้อเพรียกหา
ยินดีแม้เธอร่ำลา
ยินดีโศกาเพื่อเธอ


กวีผู้กล้า

ถือกระบี่ย่ำราตรีไปท่ำหล้า
แสวงหามรรคคาสู่จุดหมาย
ร่ำสุราเช้าสายมิเว้นวาย
มิตรสหายทั่วถิ่นแดนแคว้นทมิฬ
อันบุญคุณความแค้นแสนจับจิต
จักพิชิตใต้หล้าหามีได้
พันกระบี่เสียบร่างปักกลางใจ
เจ็บที่จิตใช่ที่กายสิ้นวายปราณ


จะยอมกล้ำกลืนฝืนใจ
สองเนตรหลั่งไหลสายโลหิต
เจ็บปวดรวดร้าวเศร้าชีวิต
ดั่งลิขิตฟ้ากำหนดรันทดใจ
ข้าหันหน้าปกป้องน้องด้วยรัก
ใช้แผ่นหลังให้หนุนพักรักษาแผล
แต่ท้ายสุดถูกเธอแทงแกล้งไม่แล
เสียบดวงแดทรุดเข่านั่งทั้งน้ำตา

ถูกคมดาบฟันฟาดพี่ไม่ว่า
สู้ต่อหน้าด้วยวิสัยชาติชายแท้
หากอ่อนด้วยคงต้องพ่ายสิ้นดวงแด
หากไม่แน่แพ้ไม่ว่าฆ่าไม่กลัว
แต่เจ็บใจเจ็บจิตไม่คิดว่า
ที่เจ็บกว่าคือคมมีดกรีดปักหลัง
ด้วยน้ำมือคนที่รักไม่คิดชัง
เธอไม่ยั้งแทงไม่นับดับอกเรา

แม้ไม่หวังให้เธอหวนคืนกลับ
ปล่อยเธอลับกลับโค้งสุดขอบฟ้า
ชาตินักรบฝังร่างกลบพสุธา
คงต้องฟื้นด้วยน้ำตาทาหลั่งริน
แม้อยู่ในขุมนรกตกหมกไหม้
แม้เมื่อได้สำเหนียกเพรียกโหยหา
จะปีนป่ายฝ่าเปลวไฟใต้โลกา
มาเพื่อเช็ดน้ำตาด้วยอาลัย