Gokusen ยังคุมิ รีเทิร์น

ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1

คาดว่าฉากแรกๆคงพอเดาเรื่องออกกันแล้ว จุดเริ่มแรกก็คือ นักเรียนปี3ห้องD ของคุโระคินกะคุอินโคโตกักโคมันเฮ้วจัด อาจารย์ประจำชั้นโดนซะเละจนแกยกธงขาวขอลาออก ทำให้ต้องหาครูมาแทน

ซึ่งจริงๆแล้วต้องไม่ใช่ยังกุมิ (นางเอก) แต่เพราะบุพเพอาละวาด กระดาษปลิวว่อนลงตะกล้าคัดเลือกพอดี เลยได้มาเจอห้องเรียนนักเลงนี่

ฉากที่ลูกน้องสองสหายไปบอกข่าวดียังกุมิก็ฮาๆดี ที่เห็นเธอยืนพล่ามอยู่บนยอดเขานั่นก็ไม่มีอะไรมาก สื่อถึงความบ้าของยามางุจิ คุมิโกะ

"ครูน่ะ ได้อยู่กับพวกเธอท่ามกลางธรรมชาติ หัวเราะด้วยกัน ร้องไห้ด้วยกัน รู้สึกทราบซึ้งเป็นสุขจากก้นบึ้งจิตใจ.." บลา บลา บลา

พอลุกสมุนมาบอกข่าวดี ตอนแรกก็ดีใจ กรูได้เป็นครูม.ปลายแล้ว แต่ที่ทำหน้าเศร้าต่อ เพราะเธอกำลังกลุ้มใจ
ประมาณไม่ได้หร๊อก ชั้นไม่สามารถทิ้งเด็กน้อยตาดำเหล่านี้ได้ ชั้นสำคัญสำหรับพวกเค้า..

ไม่ทันขาดทำ... "คุณครู ยามางุจิ.. โหดร้ายไปหน่อย แต่ชั้นขอไล่เธอออก!" เหอๆ แบบว่าที่ผ่านมานี่ไม่ได้เป็นครูตัวอย่างที่ดีเล้ย ทำอะไรเผลงๆ เล่นไพ่ แถมพูดจาก็สุดแสนจะไม่ไพเราะ (พ่อแม่ยังกุมิตายแต่เด็ก เลยไปอยู่กับตาที่เป็นยากุซ่าตั้งกะเจ็ดขวบ)

สรูปแล้วเธอสำคัญตัวผิดนั่นเองค่ะ.. ฮ่าๆ
พอถูกไล่ออก ก็ประมาณ นี่เป็นบัญชาจากพระเจ้าใช่มั๊ยที่อยากให้ชั้นไปสอนที่กุโระคินกักโค เหอะ ๆ (ยังไม่รู้ตัว)

★－－－－－－－－－－－－－－－－－－－－－－－★

วันแรกที่ไปโรงเรียน เจอคู่ปรับเก่า หัวหน้าคนนั้นพอเจอปุ๊บก็จะไล่คุมิโกะกลับท่าเดียว แต่พอประธานโรงเรียนเข้ามา ชมๆว่า แหม..ความคิดดี เอาสาวๆมาปราบพวกนักเลงนั่น กลายเป็นความดีความชอบไป
หัวหน้ามันก็เลยจำใจให้เข้าทำงาน แต่มีข้อแม้ว่าต้องระวังไม่ให้ความลับที่คุมิโกะเป็นสาวยากุซ่าแพร่งพรายเป็นอันขาด (เพราะเมื่อคราวที่แล้วความลับแตกโผละ เป็นเรื่องราวใหญ่โตระดับประเทศ..)

แล้วก็ก่อนไปห้อง ก็สั่งให้คุมิโกะไปเปลี่ยนชุด เหตุผลคือ.. "เกิดไรขึ้น ใส่กระโปรงวิ่งหนีไม่ทันหรอก เหอๆ" อืม.... มีขู่ๆ

ไปถึงก็อย่างว่า บรรยากาศนักเลงเต็มร้อย พอยังกุมิเดินเข้าไป จิน(ฮายาโตะ)เปิดเลย
"โห่ เซ็งว่ะ ครูใหม่ อุตส่าห์ตั้งตารอ กลายเป็นผู้หญิงซะนี่" คือ อารมณ์ประมาณ เตรียมอุปกรณ์เต็มที่ กะว่าถ้าเป็นผู้ชายมา คงเอาให้ตายตั้งกะชั่วโมงแรก

"อ่ะ ดูดิ ทำตาปริบๆเลย จะร้องไห้แล้วๆ "
"แต่วางใจเถ๊อะ เราไม่เล่นงานผู้หญิงร๊อก"
ยังกุมิสวนกลับ "ถึงเตรียมมาขนาดนี้ ก็ไม่มีความหมายอะไรหรอกนะ"..
ชิ้งงงงงง...........ซึจิอารมณ์ปรี๊ดค่ะ เหอๆ แต่ฮายาโตะก็ห้ามไว้ก่อน "คู่ต่อสู้เป็นผู้หญิง น่าเบื่อจะตาย"..
สั่งปุ๊บ หยุดปั๊บ ยังกุมิก็เลยรู้ทันที ไอ้หมอนี่เป็นหัวหน้าแก๊ง

เริ่มเรียนวันแรกให้เขียนเรียงความ ตอนแรกจะให้เขียนเรื่องเกี่ยวกับความทรงจำชีวิตนักเรียนม.ปลาย
แต่ประมาณทุกคนบอกว่าไม่เห็นมีไรน่าสนใจ เลยเปลี่ยน เป็นให้เขียนความฝันในอนาคตแทน

เทปเป้บอกว่าอยากเป็นมหาเศรษฐี.. แต่มีคนนึงอ่ะฮา "ชั้นอยากเป็นเจ้าสาววว" แล้วซึจิก็ออกไปกอด "โอวว งั้นเป็นเจ้าสาวกรูที" ดูตอนนี้แล้วเราฮาอ่ะ ฮ่าๆ ๆ

แล้วก็มาถึงตอนที่คุมิโกะเริ่มเอะใจ ว่าทำไมริว(คาเมะ)ไม่มาเรียน ครูคนอื่นในห้องก็บอกว่าตั้งแต่มีเรื่องกะฮายาโตะ ก็ไม่มาอีกเลย (คนเสื้อน้ำเงินที่เข้ามาจ้อๆนั่นแบบว่าชอบคุมิโกะตั้งกะแรกเห็น)
ส่วนยัยครูเสียงแปร๋นๆนั่น บอกว่าชอบจินอ่ะ ฮ่าๆ "แบบที่ชอบเลยฮ้า"

ยังกุมิยังคาใจ.. เลยไปถามจินถึงในห้องเรียน..

"ถ้าการทะเลาะกับเธอ เป็นสาเหตุที่ทำให้เพื่อนไม่มาเรียนจริง ไม่รู้สึกอะไรบ้างเลยรึไง"
"ไม่เห็นเกี่ยว"
"ไม่รู้สึกเป็นห่วงเพื่อนบ้างรึ? เพื่อนร่วมห้องไม่ใช่รึไง?" ยังกุมิยังรุกต่อ
"เพื่อนรึ?".... จินทำหน้าเยาะๆ
"อืม..ไม่ใช่รึ?"
เพื่อนอีกคนพูดแทรกขึ้นว่า บางที ถึงแม้จะอยู่ห้องเดียวกัน ก็ไม่ได้หมายความว่าจะเป็นเพื่อนกันหรอกนะ
"หมอนั่น ไม่ใช่เพื่อน.." จินพูดได้อย่างไร้เยื่อไยมาก โฮ....ๆๆ



ทิ้งระเบิดไว้ แล้วจินก็จากไป พร้อมกับพรรคพวก
"สองคนนั้น เมื่อก่อนสนิทกันแท้ๆ" นักเรียนอีกคนพูดขึ้น
"งั้นเหรอ?"
"แต่เพราะริว.. เป็นคนทรยศน่ะสิ" (อะเหอะๆ ๆ)
"ทรยศ??"
แล้วเค้าก็พูดถึงเรื่องคาเมะต่อ ว่าตอนนี้ได้ข่าวว่ากำลังทำงานพิเศษที่ไม่ค่อยดีอยู่.. ประมาณนี้
ยังกุมิก็เลยไม่สามารถอยู่เฉย ไปคุ้ยๆแฟ้มประวัติ กะตามไปถึงที่ (ครูเสื้อน้ำเงินนั่นออกมาเป็นมารขวางนิดหน่อย จะชวนไปกินข้าว) แต่แห้ว ค่ะ 5 5 5

★－－－－－－－－－－－－－－－－－－－－－－－★

เดินไปหาบ้าน เจอะเข้าตกใจ บ้านคาเมะบะเร่อค่ะ .. คนที่บ้านคาเมะมาพอดี
"อ๊า.. คุณครูของโบะจามะเหรอคะ" กร๊ากกกก..... โนเนะจังฟะคาเมะ
"ตอนนี้ไม่มีใครอยู่บ้านเลยค่ะ ส่วนโบะจามะก็กลับบ้านเช้าตลอดน่ะค่ะ"
(กร๊ากกก... พิมอีกก็ขำอีก โบะจามะ)

คุมิโกะยังไม่ท้อ เดินหาคาเมะต่อ
ไปเจอะพวกจินพอดี กำลังขู่ไถเงินชาวบ้านอยู่..
พอบอกว่ากำลังตามหาริวอยู่ รู้มั๊ยว่าอยู่ไหน ไม่มีใครยอมบอก แต่จิน..แสนจะมีน้ำใจ
"ถ้าอยากรู้ขนาดนั้น จะบอกให้ก็ได้.. มันทำงานอยู่ที่ร้านfrentzen...อยู่ที่... " แล้วจินก็บอกให้ขึ้นรถไป
"นายนี่ เป็นคนดีจริงๆนะ ช่วยได้มากเลย ขอบใจนะ"
และแล้วยังกุมิก็โดนจินต้มซะเปื่อย โดนหลอกให้นั่งรถไปจนสุดสาย ไปไหนก็ไม่รู้.. เหอ ๆ

แต่เดินบ่นๆกลับมาก็เจอร้านที่ว่า.. แต่ก็โดนไม่ให้เข้า เนื่องจากแต่งตัวเรียบร้อยเว่อร์
เธอยังไม่ลดความพยายาม ไปหาทางเข้าหลังร้าน เจอคาเมะออกมาพอดี
"เธอเป็นใคร?" เหอๆ... คาเมะมองได้เฉยดีมาก เท่ห์ค่ะ เท่ห์ (กรี๊ดดดดด พอคาเมะออก จอยก็อาการออก นั่งเป็นอีบ้าหน้าคอม)

แล้วคุมิโกะก็บอกว่า นี่ๆ ตั้งแต่พรุ่งนี้ไม่ไปโรงเรียนเหรอ..
"โรงเรียน?... ชั้นน่ะนะ โดนบอกว่า..ไม่ให้มาโรงเรียนน่ะ"
"โดนส่งไม่ให้ไป ก็เลยไม่ไปหรอกเหรอ.. นายนี่เชื่องน่าดูนะ"... (ฮ่า ๆ ก็จินสั่งอ่ะฮ่ะ เลยไปไม่ได้)
คาเมะฟังแล้วปรี๊ด กระชากเสื้อเลย
"เธอมาเพื่อหาเรื่องกันรึไง?"
"ชั้นน่ะ ไม่ทะเลาะกับคนที่อ่อนแอกว่าหรอกนะ".. อะ เหอ ๆ เจ็บมั๊ยเมะ?
แล้วยังกุมิก็บอกว่าไม่รู้หรอกนะว่าเกิดอะไรขึ้น.. แต่ปล่อยไว้แบบนี้ดีแล้วรึ?
พยายามพูดโน้มน้าวให้คาเมะไปเรียน

คาเมะก็เถียงว่าเรื่องมันไม่สวยงามอย่างที่เธอพูดหรอก คนเราน่ะ มันเชื่อถือไม่ได้ คิดถึงแต่ตัวเองทั้งนั้นแหละ บลา ๆ ๆ
ประมาณว่ากรูไม่เชื่อหรอก

"ถ้างั้น ให้โอกาสชั้นได้มั๊ย?" ยังกุมิพูดออกมา
"โอกาส?" หันมามองอย่างอึ้งๆ
"ชั้นน่ะ จะไม่หักหลังเธอ ไม่ว่าเกิดอะไรขึ้น จะปกป้องแน่นอน.. ไม่ได้เหรอ?"
กำลังมองซึ้งๆ เสียงเจ้านายคาเมะก็ดังขึ้น
"ริวจัง.. ทำอะไรน่ะ ห้ามโดดงานนะ !"
"ขอโทษครับ".. เต่าหงอยๆ
"คนนั้น.. เพื่อนนายรึ?" แล้วยังกุมิก็บอกต่อว่า ถ้าเค้าเป็นเพื่อนที่ดีต่อนายจริงๆ ก็ไม่เป็นไร
แต่ถ้าไม่ล่ะก็ จะตัดความสัมพันธ์ซะเดี๋ยวนี้เลย
คาเมะหันมอมองอย่างอึ้งๆอีกครั้ง โอว ชีเด็ดมาก

"เลิกคบซะ แล้วไปโรงเรียนกัน" ยังกุมิพูดต่อ แต่คาเมะทำหน้าเศร้า ก่อนจะพูดตอบ
"ฉันเอง ก็อยากไปโรงเรียนนะ.."
"งั้นเหรอ?"
"แต่ว่า มันเป็นไปไม่ได้หรอก" คาเมะบอกว่าถ้ายังคืนเงินไม่หมด ก็ไม่สามารถเป็นอิสระได้
"เท่าไหร่เหรอ"
"ไม่เกี่ยวกับเธอนิ"
"เท่าไหร่กันล่ะ" เธอยังตื้อ
"สามแสนเยน" (นึกว่าจะตอบสามล้าน)
"สามแสน?.. แค่นั้น ก็จะสามารถเป็นอิสระได้ใช่มั๊ย?"
"อืม"
"ทำอย่างงั้น แล้วนายจะไปโรงเรียนได้ใช่มั๊ย?"
"อืม" พยักหน้า หงึกหงัก
"เข้าใจแล้ว".. ยังกุมิ ทำหน้าหมายมั่นมาก ชั้นจะเอาเงินมาใช้คืนให้ได้



★－－－－－－－－－－－－－－－－－－－－－－－★
แต่...
ไงคะ กลับไปถึงบ้าน เปิดบัญชีดู มีอยู่เฉียดๆเจ็ดหมื่น - -''
สรุปเลยต้องไปยืมเงินลูกสมุน ซึ่งแต่ละคนก็เต็มใจให้คุณหนูอยู่แล้ว
"ไปพวกเรา ไปขนเงินมาให้คุณหนูกัน!!"

แต่...
คนแรก.. สองหมื่นก่าๆ
คนสองแย่กว่า.. มีอยู่ไม่กี่พัน
คนสี่นี่ มาเป็นลอตตารี่
มิโนรุ.. มาเป็นกระปุกหมู เขย่าดูมีเกิน1000เยนป่าวหว่า ฮ่าๆ ๆ เศร้า...

หมดปัญญา เลยกลับไปหาคุมะนักเรียนเก่า(ภาคที่แล้ว) ไปถามหางานพิเศษ
คุมะก็แบบตัวเองยังเอาไม่รอด คุมิโกะเลยต้องหาเองต่อไป...