สายฝนแห่งความเหงา

เนื้อเรื่อง

         สายฝนแห่งความเหงาได้หอบเอาความหวั่นไหว
หอบมาแล้วทิ้งไว้....ปล่อยให้ใจฉันนั้นเหงา
ความเหงาเจ้ารู้ไหม....เจ้าทำให้ฉันนั้นใจฉันเหงา....
เหงาน้อยนั้นพอทน.....เหงามาล้นทนไม่ได้
ความเหงาเธอรู้ไหม....เธอทำให้ฉันคิดถึงใครบางคน
คนที่ไม่เคยคิดถึงฉัน....คนที่ไม่เคยคิดถึงกัน
แต่ทำไมใจฉันยังเฝ้าคิดถึงเธอ....
เธอจ๋า...เธออยู่ไหน...ช่วยปัดเป่าความเหงาของฉันที
ให้ความเหงาในใจของฉันได้หายไป...เธอช่วยได้ไหมเธอ
แต่เธอคงไม่ได้อยู่ที่ตรงนี้...เธอถึงมองไม่เห็นว่าฉันเหงา
เหงาเพราะคิดถึงเธอ.....เหงาเพราะไม่มีเธออยู่ใกล้ ๆๆ
เหงาเพราะเธอจากฉันไป....เหงาเพราะใจเธอ..ไม่มีฉันอยู่เลย
ความเหงาเธอรู้ไหม..ว่าทำไมเธอต้องมากับสายฝน....
เพราะแค่เห็นหยดน้ำฝน...ใจฉันก็เหงาเพราะคิดถึงเธอ
เมื่อไหร่หรอฝนจ๋า....ที่ฝนจะไม่มาพร้อมความเหงา.....
เพราะฝนมาพร้อมความเหงาทุกที.....

                    ฝนจ๋าฝนรู้ไหม...
        ว่าคนที่ทำให้ฉันเหงาใจอยู่ที่ไหน
        คนที่ทำให้ฉันคิดถึงได้ทุกลมหายใจ
        คนที่ทำให้ฉันรเพ้อถึงทุกคืนวัน
        คนที่ฉันนั้นรัก......จนหมดใจ

            
               ฉันรู้เธอไม่เหงา....ใช่ไหมฝน...
        เพราะเธอมีเขาอยู่ใกล้ ๆ แต่ฉันสิไม่มีใคร
       มีเพียงความเดียวดายและความเหงาเป็นเพื่อนเอย
   
        อยาให้สายฝนมาพร้อมกับความชุ่มช่ำของหัวใจ...มาพร้อมกับใครที่ฉันคิดถึงเสมอ...กับมาพร้อมความรักของฉันและเธอ..เพราะอยากมีเธอเสมอทุกคืนวัน...ฝนจ๋าช่วยได้ไหม....ช่วยบอกฉันที.....