แค่คนเหงา

เนื้อเรื่อง

         ปลอบใจต้วเองทุกครั้งว่าไม่เป็นไร...ถึงเธอจะไม่มองเห็นค่าของฉัน  ฉันก็บอกตัวเองว่าไม่เป็นไร....  แต่ว่าถึงฉันจะอยู่ใกล้เธอเพียงใด...ดูเหมือนมันไม่มีค่าอะไรต่อเธอ   แล้วฉันควรอยู่ใกล้เธอไหม...ฉันคอยถามตัวเองเสมอ...เธอคงไม่รู้ถึงความเสียใจของฉัน..ว่ามีมากเพียงใด...
         เวลาที่เธอมีความสุข..เธอไม่เคยมองเห็นฉันเลย...ไม่เคยจะมาหาฉันด้วยซ้ำ   แต่ถ้าเธอมีความทุกข์..เธอจะคิดถึงฉันเป็นคนแรก....ฉันจะเห็นหน้าเธอเป็นคนแรกใช่ไหม...เธอเคยมองเห็นฉันในสายตาเธอไหม...
         ถึงฉันจะเป็นคนที่ไม่สำคัญบนโลกนี้  แต่ฉันก็อยากเป็นส่วนหนึ่งที่สำคํญสำหรับเธอ...ถึงจะเป็นแค่ตอนเธอเหงาแค่นั้นก็เถอะ....ถึงฉันจะไม่มีค่าอะไรในสายตาคนอื่น  แต่ขอมีค่าในสายตาของเธอจะได้ไหม...ถึงจะมีค่าไม่มากไม่มาย...แต่ก็ขอมีค่าแค่หางตาเธอก็ยังดี....
         ถึงฉันจะไม่มีความสำคัญต่อเวลาที่เธอมีความสุข...แต่ขอมีค่ต่อเวลาที่เธอไม่เหลือใคร...เธอจะยังมีฉันเสมอ....ถึงแม้ทุกวินาทีที่เธอหายใจเข้าออกจะเป็นเขา....แต่ในทุกวินาทีที่เธอไม่หายใจจะมีฉัน...เพราะฉันจะเป็นคนแรกที่ไปถึงเธอ...ถึงแม้เธอจะเห็นฉันเป็นแค่ต้นไม้...ไม่ได้สละสำคัญอะไรกับเธอ....แต่ฉันจะเป็นเรือ..เป็นบ้าน...ให้เธอได้อาศัย...
        ต่อให้ฉันเป็นแค่ดินที่ไม่มีค่าอะไร....ฉันก็จะเป็นดินที่ทำให้เธอปลูกอะไรก็งอกงาม...ฉันจะเป็นทุก ๆ ๆอย่างให้เพียงเธอ...แต่เธอจะรู้ไหม..ว่าสำหรับเธอฉันเป็นแค่คนเหงา...เพราะยามเธอเศร้าเธอจะมีฉัน...ฉันมันคงเป็นแค่คนเหงา...เวลาเธอไม่มีใครจะมีฉัน...