แล้ววันที่เธอจากไปพร้อมสายฝน

เนื้อเรื่อง

          ฉันรู้ดีว่าเขานัดฉันไปพบเขาที่ต้นไม้.....ที่เราสองคนรู้จักกันครั้งแรกทำไม.....ในใจของฉันคิดว่า.....เขาต้องการที่จะบอกลาฉัน.....เขามีคนใหม่แล้ว....แต่ฉันก็ยังไป....ไปเพื่อให้เขาบอกลาฉัน....
           ในวันนั้นฉันรอเขาใต้ต้นไม้....รอนานมาก....มันเลยเวลาที่เขานัดฉันไว้แล้วด้วยซ้ำ....แต่ฉันก็ยังรอเราอยู่ที่เดิม...ฉันรู้ว่าเขาต้องมาแน่นอน..เพราะเขาเป็นคนรักษาสัญญา....คงมีเพียงสัญญาเดียวเท่านั้นที่เขารักษาไม่ได้.....คือการที่เขาจะรักฉันเพียงคนเดียว....
            แล้วเขาก็มาถึง.....เราสองคนมองหน้ากัน...เขายังไม่ได้พูดอะไรน้ำตาของฉันก็หล่นลงมาที่แก้ม....แล้วเขาก็เอยว่าบอกกับฉันว่า......เราเลิกกันเถอะ...เราคงไปกันไกลกว่านี้ไม่ได้อีกแล้ว....ขอโทษน่ะที่รักษาสัญญาที่ให้ไว้ไม่ได้.....น้ำตาของฉันเต็มตามองอะไรไม่เห็นด้วยซ้ำ....มีเพียงเสียงสายฝน...แต่ฉันได้ยินที่เขาบอกกับฉันอย่างชัดเจน.....
            เขาบอกกับฉันว่าอย่าร้องไห้....แบอกฉันว่า...ไม่ใช่ฉันไม่ดีน่ะเพียงแต่ฉันดีเกินไป....ดีมากๆ   เขาบอกถึงไม่มีเขาฉันก็อยู่ได้....แต่ผู้หญิงอีกคนอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเขา....เขาต้องการคนที่เขาจะดูแลเธอ.....
             แล้วฉันก็พูดว่าก็ไปขออะไรสักอย่างได้ไหม...ขอกอดนายเป็นครั้งสุท้ายจะได้ไหม...ฉันคงไม่ขออะไรที่มากกว่านี้เพราะกลัวเขาจะลำบากใจ   แล้วเขาก็กอดฉันพร้อมพูดกับฉันว่าขอโทษ    ขอโทษ    ขอโทษ  ขอโทษนะฉันบอกเขาไปว่าไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้ว...ฉันเขาใจแล้วว่าเขารู้สึกผิด......แล้วเขาก็พูดว่าเขาต้องไปแล้วคน ๆ นั้นของเขารออยู่....ฉันไม่หันหลังมองเขาด้วยซ้ำ....ฉันกลัวฉันวิ่งเขาไปกอดเขา....พร้อมบอกเขา   อย่าไปน่ะ....อย่าไปจากฉันเลยฉันไม่ต้องการที่จะเข้าไปอ้อนวอนเขา...เพราะรู้ว่าถึงอย่างไรเขาก็ไม่กลัวคืนมาก....