คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ตอนที่ ๘
ตอนที่ ๘
เรเวนตื่นขึ้นมาบนเตียงเช่นเดิม แต่แปลกที่ข้างกายว่างเปล่า คนที่นอนอยู่กับเขาทั้งคืนหายไป เหลือเพียงเขาที่อยู่บนเตียงว่างเปล่าขนาดใหญ่ เขามองซ้ายขวาเพื่อตามหาคนที่น่าจะอยู่ด้วยกัน แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่มีใคร
...เซเรสหายไป
กระดาษแผ่นเล็กลอยเหนือโต๊ะข้างเตียงตัวน้อย เรเวนคว้ามาอ่านแล้วสีหน้าหม่นลงอย่างเห็นได้ชัด ตัวหนังสือหวัดเพียงนิดแต่เป็นระเบียบเรียบร้อยบนแผ่นกระดาษเหมือนมีดกรีดหัวใจที่พองโตให้แฟบลง
‘ข้าไปทำธุระ ราวบ่ายๆจะกลับ แต่ไม่ต้องห่วงเรื่องอยู่ที่นั่น ข้าให้คนมาคอยรับใช้เจ้าที่หน้าตำหนัก หากมีอะไรก็เรียกได้ตลอด’
เซเรสช่างใจร้าย!!!
จะปลุกแล้วบอกด้วยตัวเองสักหน่อยก็ไม่ได้ หรือเขาไม่มีอะไรสำคัญพอที่จะปลุกงั้นหรือ?
หึ! ใช่สิ ก็แค่เจ้าชายหลงเมืองที่เจ้าช่วยไว้ ก็แค่มีความสัมพันธ์ทางกายไม่กี่ครั้ง ก็แค่นอนกอดกัน นอกจากนั้นก็ไม่มีสิ่งอื่นใดแสดงให้เห็นว่ามีความสำคัญอะไรเลย
เรื่องที่ช่วย ก็คงช่วยเพราะรักษาความสัมพันธ์กับแคว้น ส่วนเรื่องหลังนั่น เซเรสก็เป็นผู้ชายคนหนึ่ง อาจมองเรื่องสัมพันธ์ทางกายเป็นแค่ความสำราญ จะไปหากับใครที่ไหนก็ย่อมได้
เขามันไม่สำคัญ!!
เรเวนล้มตัวนอนลงอย่างหมดเรี่ยวแรง คว้าหมอนใบโตที่เซเรสเคยหนุนมากอดแน่น กลิ่นหอมอ่อนๆที่คุ้นเคยยังหลงเหลือยิ่งทำให้เขาเหมือนใจจะขาด ทำไมกันนะ? อยู่ด้วยกันแค่ไม่กี่วันแต่เรเวนรู้สึกอาลัยในยามที่เซเรสไม่อยู่ด้วย หรือเพราะเป็นคนเดียวที่อยู่ข้างๆขณะที่พลัดถิ่น แต่จะอะไรก็ช่าง ตอนนี้เรเวนน้อยใจเสียมากกว่า!!
“อึก...อะ เฮือก!” ลมหายใจติดขัดกะทันหัน เรเวนนอนเหยียดเกร็ง สองตาเบิกกว้าง ร่างกายปวดร้าวเหมือนมีบางอย่างจะฉีกร่างเขาออกเป็นชิ้นๆ ก้อนเนื้อกลางอกเต้นเร็วจนน่ากลัว ความทรมานที่เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆทำให้สติเรือนราง
เสียงเอะอะหน้าตำหนักดังขึ้นมา แต่เรเวนก็ไม่มีแรงพอที่จะสนใจเรื่องนั้น ประตูถูกเปิดเข้ามาในจังหวะที่สติเขาดับวูบไปพอดี เรเวนจึงไม่ทันเห็นว่าใครที่มาก่อกวนหน้าตำหนัก
เอาแล้วๆ เรเวนที่รัก อย่าเป็นอะไรไปก่อนที่พี่เซเรสจะมาดูใจนะ เดี๋ยวพี่เซเรสจีจะรับมาเป็นเมียเองค่ะ//ผิดๆๆ
ช่วงนี้จีไม่ว่างอย่างหนัก ตื่นเช้ามาตั้งแต่ตีสี่ทุกวันเพื่อไปดูแลงาน กลับบ้านแปดโมงกว่าเพื่อกินข้าว อาบน้ำ ทำงานบ้าน ยังไม่ทันได้พักก็ต้องออกไปทำงานอีกแล้ว กลับมาอีกทีก็เกือบหนึ่งทุ่ม ทำกับข้าวกินข้าวอาบน้ำเสร็จก็ปาไปสามสี่ทุ่มละ คราวนี้ท่านพ่อก็ไล่ไปนอน T__T เพิ่งได้มาเปิดคอมแต่งก็เมื่อกี้ แล้วพี่เน็ตที่รักก็ขาดๆหายๆ ดีที่วันนี้ไม่มีงานก็เลยมาอัพได้
ตอนนี้สั้นถึงสั้นมากๆ มีสองหน้าครึ่งเองล่ะ แต่ไม่อยากจะทิ้งช่วงห่างไปนานๆแล้วก็ไม่อยากลงเป็นเปอร์เซ็นต์เพราะเดี๋ยวดองยิ่งกว่าเดิม อีกอย่างมีนิยายที่งอกออกมาหลายเรื่องมาก เรื่องนี้คาดว่าถ้ายังเป็นตอนสั้นๆแบบนี้คงมีสักสี่สิบตอนจบ ซึ่งขณะนี้ไปได้แค่แปด...
เจอกันใหม่เมื่อพี่เน็ตใจดีให้น้องได้ใช้ค่ะ
ความคิดเห็น