ขุนโจรพิชิตรัก YAOI

ลำดับตอนที่ #10 : ตอนที่ ๙

ตอนที่ ๙

ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ดูโดดเด่น เจ้าของเรือนผมสีดำสนิทตัดสั้นไม่เป็นทรงเช่นเดียวกับดวงตาสีดำทั้งดวงตาทอประกายเจ้าเล่ห์ และเขายังเป็นเจ้าของรอยแผลเป็นขนาดใหญ่บนแผ่นหลังของเจ้าหุบเขา

“ท่านฮาเดรียนเจ้าคะ ท่านเจ้าหุบเขาสั่งห้ามไม่ให้ใครเขาไปรบกวนบริเวณตำหนักเจ้าค่ะ” สาวใช้ที่นั่งอยู่หน้าประตูปรี่เข้ามาขวางก่อนที่แขกที่ไม่ได้รับเชิญจะเข้าไป

“เซเรสไม่ได้อยู่ในตำหนักเสียหน่อย หรือซ่อนใครไว้งั้นหรือ?” ฮาเดรียนเอ่ยเสียงเจ้าเล่ห์ หรี่ดวงตาลงจนนางสาวใช้ขวัญกระเจิงขนลุกซู่

แต่ด้วยบัญชาจากผู้เป็นนายที่จะขัดไม่ได้นางจึงกัดฟันดังกรอดแล้วยืนกราน “ท่านเจ้าหุบเขาบอกเพียงว่าให้ข้าเฝ้าหน้าตำหนัก ห้ามคนในห้ามออกคนนอกห้ามเข้า และคอยเข้าไปดูแลหากข้างในมีเสียงอะไรแปลกๆ นอกนั้นก็ไม่ได้ให้รายละเอียดข้าอีกเจ้าค่ะ”

ชายหนุ่มกระตุกยิ้ม “นั่นยิ่งน่าสงสัย...ข้าจะเข้าไป” เขาก้าวเข้าไปอีกสองสามก้าว แต่อีกฝ่ายเขามาประจันหน้าด้วยสีหน้าจริงจัง

“คงจะไม่ได้เจ้าค่ะ ข้าขัดคำสั่งเจ้าหุบเขาไม่ได้” นางจ้องตากับฮาเดรียนเขม็ง

“เอาล่ะไลล่า เจ้ารับใช้เจ้าหุบเขามานานเขาคงไม่ลงโทษเจ้าหรอก” ฮาเดรียนใช้ไม้อ่อนโน้มน้าวใจสาวน้อยตรงหน้า ใช่ว่านี่จะเป็นครั้งแรกที่เขากับนางปะทะกันเสียเมื่อไหร่ แต่ที่ผ่านมาส่วนมากนางก็ชนะ

“แล้วหากเจ้าหุบเขาลงโทษข้าล่ะเจ้าคะ? ท่านจะรับโทษแทนข้าหรือ? ท่านคิดว่ารับบทลงโทษนั่นได้หรือเจ้าคะ?” สีหน้านางยังคงราบเรียบเช่นเดิม ฮาเดรียนเหงื่อตก ถึงเขาจะก่อกวนและแกล้งเซเรสอยู่บ่อยครั้ง แต่ก็ไม่อยากมีปัญหาใหญ่หลวง และเขาไม่ชอบบทลงโทษของเซเรสเสียด้วย

“ทำไม่ได้ใช่หรือไม่เจ้าคะ? เช่นนั้นก็กลับตำหนักของท่านไปเถิด ได้ข่าวว่าท่านเพิ่งกลับมาคงเหนื่อยแย่ และท่านคงต้องเตรียมของบางอย่างให้เจ้าหุบเขาหลังเทศกาลจบ” นางพูดด้วยเสียงเฉียบขาด

ฮาเดรียนถอนหายใจและหันหลังเดินกลับ ก็ไลล่าดันนิสัยคล้ายน้องชายของเขา น้องชายที่คอบควบคุมความประพฤติเขายิ่งกว่าเป็นพ่อ น้องชายสุดโหดที่ฮาเดรียนเกรงใจเป็นที่สุด(กลัวน้อง) แต่ถึงอย่างไรเสียเขาก็ไม่ละทิ้งความพยายาม

ระหว่างนั้นเองที่คลื่นพลังจำนวนมากแผ่ขยาย อำนาจมืดที่หายไปนานกลับอยู่เบื้องหลังเขา จอมอสูรอยู่ที่นั่น ในตำหนักของเซเรส!!

ฮาเดรียนไม่รีรอที่จะพุ่งตัวกลับไปทางตำหนักของเจ้าหุบเขา ดันไลล่าออกห่างและผลักประตูเข้าไปด้านใน คลื่นพลังเข้มข้นทวีขึ้นเมื่อคนที่อยู่บนเตียงกว้างหมดสติ

แต่อีกอำนาจหนึ่งที่ดูดเอาคลื่นพลังนั้นไว้กำลังส่องแสง มันเป็นเกล็ดแวววาวอันเล็กๆที่ถูกทำเป็นจี้สร้อยหล่นอยู่บนพื้นข้างเตียง นั่นคือเกล็ดของราชามังกรที่ดูดซับพลังเวทย์ได้ ฮาเดรียนวิ่งเข้าไปหยิบมันขึ้นมาแล้วรีบสวมให้กับคนหมดสติ

คลื่นพลังค่อยๆเบาบางลงและจางหายไปในที่สุด ไลล่าเดินเข้ามากะพริบตาปริบๆเหมือนยังงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น “เอ่อ...ท่าเจ้าคะ”

“ออกไปให้ไกลจากที่นี่ มันอันตรายเกินกว่าที่เจ้าคิด” ฮาเดรียนตัดบท สาวใช้ไลล่าออกไปไกลจากตำหนักโดยทันที คราวนี้ถึงจะขัดคำสั่งเจ้าหุบเขา นางก็มีเหตุผลพอที่จะไม่ถูกลงโทษ

ฮาเดรียนถอนหายใจยาวเหยียด มองคนบนเตียงแล้วเหนื่อยใจ เซเรสคงไม่รู้ว่าชายคนนี้มีอำนาจบางอย่างที่ทำให้ตัวเซเรสเองต้องสูญเสียคนสำคัญไปหลายคน อาจเพราะเป็นมนุษย์จึงไม่อาจรับรู้ถึงอีกตัวตนที่หลับใหลอยู่ภายใน แต่สายเลือดมังกรเต็มตัวอย่างเขากลับสัมผัสได้ชัดเจนแม้ในยามที่อำนาจมืดนั้นถูกสะกดไว้ก็ตาม

...เซเรสก่อเรื่องยุ่งอีกแล้ว

ว่างายยยยยยยยย คิดถึงกันมั้ย? แหะๆ หายไปนานเลยเนาะ จีเองก็คิดถึงนักอ่านนะ คิดถึงพี่เซเรสที่มาแค่ชื่อตั้งสองตอน คิดถึงเรเวนตัวปัญหา คิดถึงตัวละครในเรื่องและคิดถึงเรื่องนี้มากๆค่ะ ฮึก ไม่ค่อยมีเวลาว่างมาแต่งเลยค่ะ พี่อินเทอร์เน็ตก็ใจดีมากๆ กว่าจะต่อได้นี่คือแบบ...

นิยายทุกเรื่องก็มีปม แน่นอนว่าเรื่องนี้ก็มีเช่นกัน แต่ไม่ได้มีแค่นี้นะคะ อยากรู้ก็ติดตามกันเอาเองเน้อ

ปล.อยู่ดีๆนิยายก็ถูกย้ายหมวดมาอยู่นิยายวายโดยอัตโนมัติ ขอบคุณเว็ปมาสเตอร์มากค่ะ แต่อีกหลายเรื่องที่เราแต่ง(แต่ไม่ได้อัพลงในนี้)ก็ไม่รู้ว่าจะอยู่หมวดไหนดี คงนิยายวายล่ะนะ //ทำหน้าคนดองนิยายแล้วเดินกอดไหจากไปเงียบๆ