ขุนโจรพิชิตรัก YAOI

ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ ๕

ตอนที่ ๕

เรเวนนอนแผ่หลาบนเตียงกว้างโดยมีผ้าห่มนุ่มๆปกปิดท่อนล่างไว้ ข้างๆเขามีเจ้าหุบเขาที่นอนหันหลังเผยแผ่นหลังเปลือย กลางหลังมีรอยแผลเป็นขนาดใหญ่เหมือนกรงเล็บประดับโดดเด่น

จะไม่อะไรเลยหากเจ้าคนข้างๆนี่แหละที่ทำให้เขาเหนื่อยแทบไม่มีแรงแบบนี้!!

เขาจำอะไรไม่ได้เลยแม้แต่น้อย จำไม่ได้ว่าเซเรสบังคับจูบซ้ำแล้วซ้ำเล่า จำไม่ได้ว่าเขาถูกกัดบริเวณหัวไหล่จนจมเขี้ยวและมีเลือดไหล จำไม่ได้ว่าถูกข่วนจนแผ่นหลังเต็มไปด้วยรอบเล็บคมๆ หรือจำไม่ได้แม้กระทั่งถูกมัดตรึงไว้กับเตียงแล้วบรรเลงบทเพลงรักอันหนักหน่วง

จำไม่ได้เลยจริงๆ!!!

น้ำตาจะไหล ออกมาเปิดหูเปิดตาทั้งทีก็ได้เมียไปฝากท่านพ่อ และเมียนั่นก็ไม่ใช่คนอื่นคนไกลที่ไหน...เจ้าหุบเขามณีแดงผู้เลื่องชื่อ

เรเวนถอนหายใจอีกครั้งเป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้พลางมองสำรวจร่างเปลือยข้างๆ แผลเป็นกลางหลังนั้นคงได้จากการต่อสู้กับสัตว์ร้าย ไหล่ไม่กว้างมากนักทว่าดูแข็งแกร่ง บริเวณหัวไหล่กับต้นแขนมีรอยสักแปลกๆ หากจำไม่ผิดคงเป็นสัญลักษณ์ธาตุที่จะได้รับเมื่อสำเร็จวิชาธาตุ ท่อนแขนเรียวสมส่วน ช่วงเอวคอดกิ่วเหมือนผู้หญิง ส่วนตั้งแต่สะโพกลงไปถูกปกปิดด้วยผ้าห่มผืนเดียวกันกับเขา

หากพูดถึงวิชาธาตุแล้ว เป็นศาสตร์โบราณที่ผู้สำเร็จมีน้อยมาก เพราะต้องเป็นผู้ที่เข้าใจถึงหลักการอย่างถ่องแท้ การฝึกต้องคลุกคลีและทุ่มเทมากทีเดียว แต่เมื่อใดที่บรรลุวิชาแล้วก็จะได้รับสัญลักษณ์ธาตุเฉพาะธาตุนั้นๆ ซึ่งเรเวรเองก็ยังไม่เคยเห็นเลยสักครั้ง ผู้ที่สำเร็จวิชาธาตุจะสามารถควบคุมธาตุเหล่านั้นได้ตามใจชอบ เรียกได้ว่าเป็นศาสตร์ชั้นสูง

และผู้ที่สำเร็จวิชาธาตุนั้นต้องไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน

“เซเรส” เรเวนลุกขึ้นนั่งแล้วหันไปเขย่าแขนของอีกฝ่าย “เซเรส ข้ามีเรื่องจะคุยด้วย”

“...อือ” เซเรสขานตอบเสียงงัวเงียแล้วนอนเงียบไป

“เซเรส...เซเรส!!”

“อื้อ”

“เซเรส หากยังไม่ตื่นข้าไปแล้วนะ”

เจ้าหุบเขายันกายลุกขึ้นนั่งแล้วหันมาทางเรเวนทั้งๆที่ตาสองข้างยังปรือขึ้นได้ไม่ถึงครึ่ง “เจ้าไปไม่ได้หรอกเรเวน ตอนนี้ในร่างกายของเจ้ามีพิษเขี้ยวอ่อนอยู่ ซึ่งพิษนี้ฤทธิ์ไม่ได้อ่อนเหมือนชื่อ มันจะทำลายภูมิคุ้มกันต่างๆไปเรื่อยๆตามปริมาณของพิษ หากไม่แก้พิษเสียแต่ตอนนี้ภายภาคหน้าตัวเจ้าเองที่จะมีปัญหา”

“แล้ว...ไม่มีฤทธิ์อย่างอื่นใช่รึไม่?”

“ไม่มีฤทธิ์อย่างอื่น การแก้นั้นก็ทำง่ายๆ คนของข้าไปหาวัสดุที่ต้องใช้แล้ว รอแค่เวลากลับมาเท่านั้น...เจ้าไม่ต้องเป็นกังวลไป” เจ้าหุบเขาพูดทั้งๆที่ตาสองข้างปรือหรี่ลงเรื่อยๆจนปิดสนิท

ไม่ต้องกังวลงั้นรึ?

มีพิษอยู่ในร่างกายคงจะสบายใจได้ล่ะ!!

“เรเวน...”

“...?”

“เจ้าคงไม่อยากอุดอู้อยู่แต่ในตำหนัก ไปอาบน้ำกันเถอะ” ไม่รอคำตอบ เซเรสลงจากเตียงไม่ลืมคว้าเรเวนลงไปด้วย

“เฮ้ย! เดี๋ยว เจ้าก็อาบคนเดียวสิ!!” เรเวนร้องโวยวาย พยายามขืนตัวไว้แต่ก็สู้แรงมหาศาลไม่ได้ สุดท้ายถูกฉุดลากเข้าห้องอาบน้ำไปกับเซเรสโดยปริยาย

“เซเรส!!! มันหนาว!!!!!” เรเวนถูกผลักลงบ่อเล็กๆสำหรับอาบน้ำที่มีน้ำเย็นจัด

“แน่ล่ะ ก็มันแช่น้ำแข็ง”

เจ้าต้องบ้าไปแล้ว!!!!!!

อย่าได้หาความปรกติจากเซเรสเลย เพราะมันไม่มีอยู่จริง กร๊ากกกกก

รู้สึกสงสารเรเวนจับใจ แต่ต้องการความสะใจมากกว่า