คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Help Me Please!! :: INTRO
INTRO
ผมลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความเมื่อยล้า ปวดหัว ปวดตัว และที่สำคัญ ปวดเอว เหมือนมีใครกระทืบผมมาเลยครับ เจ็บมากๆ ทันทีที่ลืมตาขึ้นมาสิ่งแรกที่เห็นคือแสงแดดอ่อนๆที่แยงตาทำให้ดวงตากลมต้องหลับลงไปอีกครั้งและลืมตาขึ้นไปใหม่
สิ่งที่เห็นคือเพดานด้านบนทาสีด้วยสีครีมอ่อนๆดูสบายตา ผมพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นนั่งด้วยความยากลำบากเพราะความรวดร้าวเข้าจู่โจมทุกๆครั้งที่ขยับตัว
ผมมองสำรวจไปทั่วห้องที่ไม่ใหญ่และไม่เล็กมากซึ่งไม่คุ้นชินเอาเสียเลย ไล่สายตาไปเรื่อยๆจนมาหยุดอยู่ที่ข้างตัวผมนี่เอง และสิ่งที่ผมเห็น...
ผู้ชายหน้าตาหล่อเหลาที่ใครเห็นเป็นต้องอิจฉานอนเปลือยอยู่ข้างๆผม แถมนัยน์ตาคู่คมสวยยังจับจ้องมองมาที่ผมตาไม่กระพริบพร้อมกับร้อยยิ้มตรงมุมปาก!!!
ผมคาดว่าตอนนี้หน้าตาผมคงเหวอเต็มที่แล้วแน่ๆเลยครับ ผมก้มมองสำรวจตัวผมเองปรากฏว่า ผมเปลือยเหมือนกันมีเพียงผ้าห่มผืนหนาที่ปกปิดร่างกายผมเอาไว้ ผิวขาวๆมีรอยจ้ำสีแดงช้ำพร่างพราวแทบไม่เหลือที่ว่างเลยสักนิด แถมด้วยรอยกัดจมเขี้ยวมีรอยเลือดซึมติดอยู่นิดหน่อยด้วย
ชัดเจนครับ!!
ไม่ต้องมีใครมาอธิบายอะไรผมก็รู้แล้วว่า
ผมกับมันมีอะไรกันแล้ว!!!!
ความเจ็บหนึบที่สะโพก รอยคราบเลือดและคราบของเหลวเหนียวๆสีไข่มุกที่ติดตามเตียง ผ้าห่ม และร่างกายของผมช่วยยืนยัน นั่งยัน และนอนยันได้อย่างดีเลยครับว่าเราได้กันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
T__T
ไม่นะ ชีวิตหนุ่มน้อยของโผมมมมมม
ความรู้สึกยวบยาบของเตียงเกิดขึ้นข้างตัวผมเมื่อคนที่นั่งพิงหัวเตียงอยู่ข้างๆเมื่อครู่ขยับเขามาใกล้ ผ้าห่มที่คลุมร่างหนาเอาไว้เหมือนกับผมร่นลงไปจนเกือบจะเห็นของสงวนใต้ร่มผ้า
แขนกำยำสอดเข้ามาที่เอวบางแล้วดึงไปกอดจนร่างทั้งสองแนบสนิทกัน ผมขืนตัวออกเล็กน้อยแต่ความเมื่อยล้าก็เข้าถาโถมใส่ผมทันทีทำให้ต้องให้คนข้างตัวกอดเอวอยู่แบบนั้นก่อนใบหน้าหล่อเหลาจะก้มลงไปที่ข้างหู
เฮือก!!
ผมสะดุ้งสุดตัวเมื่อปลายลิ้นร้อนตวัดเลียที่ใบหูจนหน้าแดงก่ำ ลมหายใจร้อนเป่ารินรดใบหูจนขนลุกซู่แต่ก็ทำอะไรไม่ได้มากนัก ผมออกแรงผลักอกหนาเบาๆ แขนกำยำคลายออกอย่างง่ายดาย
ผมน่ะเป็นผู้ชาย ถึงจะมีอะไรกับใครมันก็คงไม่เสียหายอะไรมากมายหรอก ผมเคยกับผู้หญิงมาหลายคนแล้วด้วย แต่ว่านี่มันเป็นครั้งแรกที่...
ผมมีอะไรกับผู้ชาย!!!
แต่ถึงจะเป็นผู้ชายก็น่าจะให้เป็นผมรุกสิ
ผมบ่นอยู่ในใจคนเดียวด้วยท่าทางไม่สบอารมณ์เท่าไหร่นัก
เซ็ง!!!
=__=
ผมจมอยู่ในความคิดของตัวเองโดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่าดวงตาคมของคนข้างๆจ้องมองผมแทบไม่ละสายตาไปไหน รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่อีกฝ่ายกำลังจะเอื้อมแขนมากอดเอวผมอีกครั้ง ผมจ้องมองดวงตาคู่นั้นแบบที่เหมือนมีมนต์สะกดไม่ให้ละสายตาไปจากเขาได้เลย
“...”
“...”
เมื่อต่างคนต่างเงียบไม่มีใครปริปากพูดอะไรออกมาบรรยากาศในห้องมันก็อึดอัดแทบบ้า และผมจะไม่ทนอยู่ในบรรยากาศแบบนี้ต่อไป!!!
“อะ...แค่กๆ”เสียงผมมันออกมาได้แค่นั้นก็เกิดอาการไอเพราะเจ็บคอเป็นอย่างมาก เสียงแหบๆแห้งๆเหมือนคนขาดน้ำมาสักสิบชาติ นี่คือเสียงของผมงั้นหรอ!!!
คนข้างๆผละออกไปแล้วเอื้อมมือไปหยิบเหยือกน้ำมาเทลงในแก้วก่อนส่งให้ผมดื่ม ผมรับมาดื่มรวดเดียวหมดแก้วเลยล่ะครับ ผมคอแห้องถึงขนาดที่แทบเปล่งเสียงไม่ได้เหมือนกับว่าใช้เสียงมากเกิน ก็จะเพราะอะไรอีกล่ะ
=__=
คิดแล้วก็หงุดหงิด
“เป็นอะไรมั๊ย?”เสียงเข้มกังวานน่าหลงใหลดังขึ้นจากคนข้างกาย
ผมหันไปมองสำรวจผู้ชายคนนี้ดีๆ นัยน์ตาคมเข้มสีฟ้าสดใสล้อมกรอบด้วยขนตาหนาเป็นแพรสีเงิน จมูกโด่งเป็นสันได้รูปสวย ริมฝีปากบางสีสดเผยอขึ้นเล็กน้อย เส้นผมสีเงินสะท้อนแสงแดดอ่อนๆนิดๆดูพลิ้วไหว ผิวขาวนวลเนียนดูน่าหลงใหลเป็นอย่างมาก เสี้ยวหน้าหล่อคมปนสวยสะท้อนแสง
ราวกับรูปปั้นที่พระเจ้าทรงปั้นขึ้นมาด้วยความประณีตบรรจง
ใบหน้าคมโน้มลงมาใกล้กับผมมากซะจนจมูกชนกัน ผมจ้องมองดวงตาคู่นั้นราวห้วงลึกที่ขึ้นมาไม่ได้ ริมฝีปากประกบกันแผ่วเบาแนบแน่น เขาดูดเม้มที่ริมฝีปากทั้งบนและร่างของผมอย่างอ้อยอิ่งก่อนสอดลิ้นเข้ามาพัวพันกับลิ้นของผม
ผมไม่ขัดขืน
ได้แต่ปล่อยให้เขาจูบต่อไป
เขาละริมฝีปากออกจากปากผมชั่วคราวแล้วกดจูบลงไปใหม่อีกรอบ ทำแบบนี้อยู่เนิ่นนานก่อนริมฝีปากสีสดจะผละออกไปแล้วมองผมและยิ้มออกมา
แขนแกร่งกำยำรวบร่างของผมที่เล็กกว่ามากเข้าไปนั่งเกยอยู่บนตักโดยหันหน้าเข้าหากันแล้วดึงเอวผมเข้าหาตัวจนร่างแนบสนิทกัน ลมหายใจอุ่นๆเป่าอยู่ข้างหู
ท่านี้ติดเรทครับ =__=
เราสองคนเปลือยด้วยกันทั้งคู่ซ้ำผมยังนั่งอยู่บนตักแกร่งอีกด้วย ซ้ำตำแหน่งที่ทับมัน...เอ่อ...
ฟู่...
ร่างกายผมสะดุ้งเฮือกเมื่อคนที่ผมนั่งตักมันเป่าลมเข้าหูผม ทั้งจั๊กจี้ทั้งรู้สึกเสียวแปล๊บๆแบบแปลกๆแล้วได้ยินเสียงหัวเราะหึๆดังลอดผ่านลำคอแกร่งออกมา
=__=**
ผมเอื้อมมือไปหยิบหมอนที่อยู่ข้างๆก่อนเอามาฟาดหัวคนที่ผมนั่งตักมันอยู่ มีความสุขมากใช่มั๊ยที่ได้แกล้งกันเนี่ย งั้นผมขอมีความสุขกับการฟาดหัวมันก่อนก็แล้วกัน
ผมรัวหมอนใส่ร่างหนาด้วยแรงที่ไม่เบานัก มือแกร่งที่กอดเอวผมอยู่ดึงหมอนออกไปจากมือผม แล้วโยนทิ้งข้างเตียง
หมดกัน!!!
อาวุธเพียงอย่างเดียวที่ผมหาได้ในตอนนี้!!!
เขารวบข้อมือผมไว้ด้วยมือเพียงข้างเดียวเพื่อไม่ให้ผมได้มีโอกาสหาอาวุธมาทำร้ายร่างกายอีกฝ่าย มืออีกข้างที่เหลือกอดเอวผมให้ร่างกายเราแนบชิดกันเหมือนเดิมแล้วก้มลงซุกที่ข้างใบหูผมอีกครั้ง
“หึหึ ทำร้ายร่างกายสามีแบบนี้ใช้ได้ที่ไหนกัน”
!!!!
สามี!!!
มันเรียกตัวเองว่าสามี!!!!
ผมดิ้นสุดชีวิตเพื่อที่จะได้หาอะไรอุดปากไอ้บ้านี่ แต่ดิ้นยังไงก็ดิ้นไม่หลุด บิดข้อมือก็แล้ว ขืนตัวออกจากมันก็แล้ว แต่มันไม่สะทกสะท้านอะไรเลยสักนิด
“ดิ้นมากนักเดี๋ยวก็จัดให้อีกรอบหรอก”
ทันทีที่มันพูดจบผมก็ชะงักทันที ผมคิดว่าสีหน้าคนที่ผมนั่งตักอยู่คงหื่นมากแน่ๆ แค่เสียงก็ขนาดนี้แล้ว ผมได้ยินเสียงหัวเราะดังหึๆออกมาจาลำคอแกร่งนี่อีกด้วย
ขนลุก!!
“นายจะเอายังไงกับเรื่องนี้ก็ว่ามา”ผมตัดสินใจถามออกไปให้จบๆเรื่องสักที น่าปวดหัว
“เอานายไง”พูดจบผมก็ดึงหมอนที่ร่างหนาพิงอยู่กับหัวเตียงขึ้นมาแล้วฟาดหัวสีเงินพลิ้วสลวยของร่างหนาด้วยแรงที่ไม่เบานัก ก่อนผมจะส่งสายตาจริงจังออกไปประมาณว่า ไม่เล่นด้วย
“อย่าทำหน้าโหดแบบนั้นสิ...เมื่อคืนไม่เห็นเป็นแบบนี้เลย”ประโยคแรกมันก็พูดปกติอยู่หรอกนะ แต่ประโยคหลังนี่ลดเสียงพูดราวกับบ่นเงียบๆคนเดียว
แต่อย่าลืมสิว่าเราอยู่ใกล้กันแค่ไหน!!!
ต่อให้พูดแบบไม่มีเสียงผมก็รู้ว่ามันพูดอะไร!!!
ผมเงื้องมือข้างที่ถือหมอนไว้ขึ้นและกำลังจะฟาดลงเต็มแรงแต่มือใหญ่ก็จับแขนผมไว้ทันก่อนอาวุธ(หมอน)จะฟาดลงหัวอีกครั้งและดึงหมอนในมือผมโยนทิ้งตามอันก่อน
ม่ายยยยยยยยยย
ผมมองตามหมอนด้วยสายตาอาลัยอาวรณ์ หมอนลูกพ่อ(?) ผมหันกลับมามองใบหน้าหล่อจัดนี่อีกครั้งและมันกำลังกลั้นขำเอาไว้กับท่าทีของผมเมื่อครู่ที่ทองตามหมอนด้วยสายตาเหมือนมันตายจากไป(?)
“เอาล่ะ งั้นมาเข้าเรื่องของเราเลยเป็นไง”เสียงเข้มติดเล่นๆแต่ทว่าทรงอำนาจพูดขึ้น ดวงตาคมสีฟ้าสดใสจ้องมองลึกเข้ามาในตาของผมทำให้ผมไม่อาจละสายตาไปไหนได้อีก
“มาเป็นคนของฉัน...มาคบกับฉันซะ!!!!”
!!!!!
“ไม่มีทาง!!!ฉันเป็นผู้ชาย...นายก็ผู้ชาย เราคบกันไม่ได้หรอก!!!”
“ทำไมจะไม่ได้...ในเมื่อฉันก็หล่ออกขนาดนี้ จะอายทำไมล่ะ”
“เหอะ อย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลยน่า”
“ฉันไม่ได้หลงตัวเอง...เพราะคนที่หลงฉันน่ะ...มันนายต่างหาก!!!”
!!!!!!
ไอ้บ้านี่
“แล้วนายคิดว่าแค่ความสัมพันธ์คืนเดียวมันจะไปรอดรึไงถ้าคบกันจริงๆน่ะ”ผมถามพลางใช้เหตุผล เราไม่เคยรู้จักกันมาก่อน เรื่องอะไรจะมาให้ผมคบกับมันกันล่ะ ก็แค่ได้ครั้งแรกข้างหลังของผมไปยังไม่ได้หัวใจซะหน่อย จะคบทำไมล่ะ
“หึ ครั้งแรกกับผู้ชายของนายฉันยังขโมยมันมาได้เลย...แล้วทำไมหัวใจของนายฉันจะขโมยมันมาไม่ได้ล่ะ”
!!!!!!!!!
>Hellnight<
แนะนำตัวอีกครั้งค่ะ ผู้แต่งชื่อ จี,เจ ค่ะ มีคนเดียวแต่สองชื่อ นี่เป็นนิยายเรื่องที่สองแล้วนะเออ พระเอกเรื่องนี้จะออกแนวโหดๆดุๆ ส่วนนายเอก ไปดูกันเอาเอง ฮ่าๆๆๆ(?) อ่านแล้วช่วยคอมเมนต์ เมนต์น้อยอัพที่ละน้อยและนานๆทีอัพนะคะ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยค่ะ
ความคิดเห็น