thai of war

บรึ้ม!!เสียงระเบิดดังสนั่นที่ตรงตะเข็บชายแดนไทย "ไอ้แม้นมาเร็วเดี๋ยวเอ็งหัวกุดเอา"เสียงชายหนุ่มร้องขึ้นและรีบจับมือดึงตัวเพื่อนชายเข้าไปในห้างหลุม "เอ็งทำไรว่ะ ข้าจะยิงมันได้แล้วน่ะเว้ยไอ้กล้า"  ชายหนุ่มอีกคนพูดตะโกนแข่งกับเสียงระเบิดกับปืน "เฮ้ยสองคนนั่นอบ่าทะเลาะกันพวกวิวาสกับลังจะมาแล้วเตรียมซุ่มยิงได้" ผู้ชายเคราเข้มตะโกนขึ้นซึ่งอยู่ห้างหลุมใกล้ๆกัน "ครับผู้พัน!!" ทั้งสองคนตอบ นี่คือเรื่องบางส่วนของผมท่านคงจะพอรู้แล้วใช่ไหมครับว่าผมทำอาชีพอะไร ผมชื่อ กล้า ส่วนเพื่อนผมชื่อแม้นเราเป็นเพื่อนกันตั้งแต่สมัยเด็ก เราสนิทกันจนวางแผนชีวิตไว้ว่าจะเป็นครูแต่ชีวิตพลิกผันทำให้เราเป็นทหารได้ "เฮ้ยพวกวิวาสมาแล้วเตรียมยิง" ปึงๆๆๆๆปังๆๆๆๆ พวกชาวต่างชาติพากันตายหมดเพราะปืนM16ที่ซุ่มอยู๋ในห้างหลุมป ปัง!!ปืนลูกซองกระหน่ำ
เข่าห้างหลุมกระสุนปืนเฉียดหัวไอ้แม้นนิดเดียว "รีบขึ้นจากห้างหลุมเร็ว!!มันรู้ที่อยู่เราแล้ว เวลาผ่านไปหลายชั่วโมงจนถึงเวลา 17.00น.สงครามก็เบาลงพวกเราจึงไปที่ค่ายในป่า "ไรว่ะสงครามโลกครั้งที่สองดันเกิดแม่งพ.ศ.นี้ได้" ครับถูกแล้วยุดสมัยนี้คือช่วงที่อยู่ในสงครามโลกครั้งที่สอง "อย่าบ่น!รีบกินข้าวแล้วไปนอนซะพรุ่งนี้เราต้องไปที่วิวาสมิตรไปสมทบให้ได้" "ครับ!!นายทหารเกือบ 80 นายตอบพร้อมกัน" เวลา 20.00น.ทหารเกือบทุกนายเข้านอนหมด "มีอะไรรึกล้า"ผู้พันพูดเสียงหนักแน่น "ผุ...ผู้พันมีอะไรหรอครับ" ผมตอบเสียงตกใจปนแปลกใจ คิดถึงบ้านหรอเพิ่งมาอยู่แค่อาทิตย์เดียวก็ยังงี้แหละ" "ทำไมรู้ครับ"ผมพูดอย่างสงสัย "แววตามันบอก" ความเงียบปกคลุมสักพัก "เดี๋ยวขอตัวไปนอนก่อนน่ะครับ" ผมพูดอย่างรีบร้อนเพื่อทำลายความเงียบ "อืมไปสิดี๋ยวพรุ่งนี้ต้องไปสบทบกับวิวาสมิตรด้วย"  ผมเดินจากไปผู้พันก็เดินไปยังเต้นของผู้พัน ผมเข้าไปในเต้นแล้วก็นอนหลับแย่งเงียบ ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  เสียงเคาะกะละมังดังสนั่นทำให้ผมตื่นขึ้นมาเวลาเท่าไหร่ 05.30น.ผมดูนาฬิกาตัวเองแล้วหยิบปืนกับกระเป๋าออกมา "ไอ้แม้นตื่นเร็ว"ผมปลุกไอ้แม้น "อารายว้า......." ไอ้แม้นสะลึมสะลือ "เขาจะเดินทางแล้ว" จริงอ่ะ"
ไอ้แม้นกับผมเข้าขบวนอย่างหวุดหวิดทางไปวิวาสมิตรไม่มีศัตรูจึงเดินทางอย่างสบาย
"ถึงแล้ว" ไอ้กกเพื่อนร่วมเต้นบอก ผมเพิ่งเคยเห็นเต้นที่ใหญ่ขนาดนี้มาก่อนมีพวกวิวาสเต็มไปหมด ว้าว_____!! ทุกคนร้อง BE CONTINU