วันวานไดอารี่..

ลำดับตอนที่ #2 : บันทึกที่2 "ว่าด้วยการข้าเรียน มัธยมต้นปี1"

บันทึกเรื่องที่2 "ว่าด้วยการเข้าเรียน มัธยม ต้นปี1"
---------------------------------------------------------

*หมายเหตุจุดที่เป็นแทบดำสามารถลากคลุมเพื่ออ่านได้อาจมีบางส่วนมีเนื้อหาที่หยาบคายแต่อ่านได้ครับ*
 ============================================================
‣ทางด้านนนี้เป็นความทรงจำช่วง ม.1
============================================================
‣การที่ได้ขึ้นมัธยมนั้นเป็นอะไรที่ทำให้รู้สึกว่าชีวิตเปลี่ยนไปมากโดยเฉพาะผู้หญิง
มีโอกาศได้เป็นดอกไม้บานครั้งแรกกับการที่กฏของโรงเรียนทำให้พวกเจ้าหล่อน
ได้หลุดพ้นจากติ่งหูลงไปได้ และแน่นอน ยูนิฟอร์มจะเปลี่ยนจากประถมเป็นมัธยม
ได้หลุดพ้นจากชุดนางพยาบาล(ยูนิฟอร์มประถมผมคล้ายชุดนางพยาบาล)เป็น
ชุดคอซอง(แอร๊ยยย คอซอง!)ไม่รู้ว่าทำมเด็กประถมย้ายไปใส่ชุดมัธยมแล้วรู้สึก
เหมือนกับการที่ ยุ้ย ญาติเยอะออกอัลบัม "ยุ้ยเป็นสาวแล้วชุดที่1"
*หมายเหตุ"ผมอายุ13นะครับ"
============================================================
‣สำหรับางคนไม่ใช่ค่สาวขึ้นแต่แก่ขึ้นด้วย
============================================================
‣ส่วนชีวิตชาติชายของเราแม้จะมียูนิฟอร์มเหมือนเดิม(หรือบางทีอาจได้เปลี่ยนสีกางเกง)
แต่เราก็ได้เปลี่ยนจากพันธนาการจากทรงนักเรียนมาเป็นรองทรงสูงบ้าง(หรืออาจจะเป็น รด.)
============================================================
‣แหม่!เมื่อไหรจะได้หล่อบ้าง
============================================================
‣นอกจากนั้นการที่ได้เปลี่ยนทำเลห้องเรียนใหม่ก็เป็นเรื่องที่น่าตื่นเต้นมาก
(จริงๆมันก็ตื่นเต้นทุกครั้งที่ย้าย เพื่อได้นั้งกับคนที่แอบชอบด้วย//โรแมนติกจัด)
การเปิดเรียนวันเเรกนี่สิ่งที่สำคัญมากคือการรีบไปที่ห้องเรียนแล้วเลือกที่นั้ง
ต้องเลือกให้ดีเพราะถ้าหากเลือก หวงซุ้ยหวงจุ้ยไม่ดีก็จะมีผมตามมาอีกเป็น
เช่น ตรงนี้วิวดีหรือเปล่า ตรงนี้เย็นมั้ย ตรงนี้ติดผัดลม ตรงนี้ใต้แอร์ 
ตรงนี้ใกล้ทางออกโดดเรียนสะดวก ตรงนี้ติดกำแพงเอาหัวพิงได้
ตรงนี้หลังเสาแอบเล่นเกมสบาย(นี่มาเรียนหรือมาเที่ยวรีสอร์ต)แล้วต้องตัดสินใจให้เร็วด้วย
เพราะเหล่าเพื่อนร่วมห้องจะทยอยมากันเรื่อยๆเหมือนช่วงกระหน่ำซัมเมอร์เซล
(ที่สำคัญจะเซ็งมากถ้าแย่งที่นั้งกันแทบตายเข้าคาบแรก อ. จัดที่นั้งใหม่หมด/จบ.)
============================================================
‣ดังนั้นพวกเราจะลุ้นมากว่าจะได้เรียนที่ไหน
============================================================
‣ตารางเรียนนี่ก็สำคัญมันจะเป็นสิ่งที่กำหนดโชคชะตาว่าจะได้เรียนชั้นไหน
(ชั้นอะไรนี่มีผลมากเพราะถ้า โรงเรียนมี9ชั้นมีลิฟต์3ตัวขึ้นได้ครั้งละ10คน
ซึ่งโรงเรียนมีนักเรียนประมาณ2000คนแถมดีไม่ดีจะห้ามใช้ซะอีก)
การได้อยู่ชั้น9นี่ถือว่าเป็นสิริมงคลมากเพราะเลข9หมายถึง "ก้าว"ไม่ออก..
เพราะ*ูเมื่อยเดินขึ้นชั้น5ก็แทบจะไม่ไหวแล้ว
============================================================
‣ช่วงนั้นนนี่อยากจะร้องไห้มากทำไมต้องย้ายห้องตลอดไม่ว่าจะเรียนอะไรรู้สึกเหมือนเรียนพละ
หัวข้อวิ่งมาราธอนการกุศล
============================================================
‣สรุปแล้วถ้าหมดคาบคือเราก็ต้องหอบของย้ายห้องเรียนต่อไปบางครั้งต้องไปยื่มห้องพี่ ม.6ใช้ เวรี่อดสู่
============================================================
‣จริงแล้วมันก็มีทั้งข้อดีข้อเสีย ข้อเสียจริงๆเลยคือ แX่งโxด เหนื่อยอารมณ์แบบเดินขึ้นภูกระดึง
แล้วยิ่งวันไหนมีพรีเซนท์งานนี่อาการแบบว่า"เห้ยตูลืมเล่มรายงานไว้ห้องไหนวะ"จะเกิดขึ้นบ่อยมาก
============================================================
‣ส่วนข้อดีจริงแล้วเพียบเลย
      •ประการหนึ่งคือ:อู้กันฉิบหายเลยครับเปลี่ยนเคาบทีใช้เวลา15นาที
อารมณ์เดินขึ้นภูกระดึงกันแบบปางตาย โอ๊ยเหนื่อย โอ๊ยขอกินน้ำหน่อย
โอ๊ยต้องไต่อีกชั้น เห้ยแวะห้องน้ำหน่อย เห้ยไอ้จีลี่ทำไรวะตลกว่ะ ไหนๆวะ
เพราะฉนั้นพวกต่างต้องโดนคุณครูอบรมสั่งสอนอย่างสุภาพเป็นประจำวันว่า "ทำไมมาช้าจัง"
เราก็ได้แต่พูดถึงของความสูงและระยะทางระหว่างห้องเรียน
    •ข้อดีประการที่สองคือ:มีโอกาศได้ชมนกชมไม้ สาวชมหนุ่ม รุ่นพี่คนนั้นหล่อ รุ่นพี่คนนี้สวย ตามห้องเรียน
ต่างๆที่ผ่านมา โอ่ห์เปิดโลกทัศน์จริงๆทำให้มีความรู้คู่กับความรักไปในตัว(โรแมนติค จริงๆ)
    •ประการที่สามคือ:เราจะได้ไปนั้งเรียนโต็ะคนอื่น แรกๆไม่มีอะไรหรอก หลังๆ
เริ่มมีควา  มผูกพันุ์กับเจ้าของโต็ะที่ไม่เคยห็นแม้แต่รูปถ่าย จะเริ่มติดตามชีวิตผ่านสิ่งของในเก๊ะ
"วันนี้เรียนอะไร"อ๋อวันนี้มันมีพรีเซนท์งาน"อ้ะนี่มันจะเอาไปบอกรักสาวนี่" รู้สึกเป็นทีวีเรียลไทม์
(จริงๆไม่ต้องอ้างหรอกก็แค่เผือกเรื่องชาวบ้านเท่านั้นเอง/จบ.)
============================================================
‣แรกๆอาจจะบ่นทำไมต้องย้ายไปย้ายมาด้วยแต่หลังๆจะเริ่มสนุก เหมือนมีขบวนคาราวาน
อพยพกันไปตามเส้นขอบฟ้า(มองแล้วโอ่ห์ช่างสวยงาม/เพ้อ.)
============================================================
‣แต่สิ่งที่ผมลืมคิดไปคือ เสียค่าเทอมเท่ากันทำไมแทบไม่ได้ใช้ห้องประจำ?
============================================================
‣เออนั้นสิ/จบ.    
============================================================

 

‣
============================================================

โดย บันทึกสีคราม..