ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บันทึกที่1 "ว่าด้วยการเลือกที่เรียนต่อ ม.ต้น"
บันทึกที่1 "ว่าด้วยเรื่องของการเลือกเข้า ม.ต้น"
--------------------------------------------------
--------------------------------------------------
*หมายเหตุจุดที่เป็นแถบสีดำสามารถลากคลุมเพื่ออ่านได้ไม่ได้เป็นคำหยาบคายแต่อย่างใด*
===========================================================
‣การตัดสินใจครั้งที่ยิ่งใหญ่สุดของเราๆในวัยย่างเข้าวัยรุ่นก็คือการเลือกที่เรียนต่อเรียน มัธยมต้นนั้นเอง
แต่ช่างน่าเสียดายคนส่วนใหญ่พ่อแม่มักจะเป็นคนเลือกให้
===========================================================
‣ด้วยการที่ผมเรียนอยู่ในโรงเรียนเครือสาธิตทำให้มีโควต้าเรียนต่อโรงเรียนในเครือเดียวกันขณะที่นั้งอยู่
ในคาบโฮมรูมเช้าเพื่อนด้านหน้าส่งกระดาษแผ่นหนึ่งมามันเต็มตัวอักษรสีดำที่เลือกโรงเรียนที่จะเรียนต่อ
ว่าจะไปเด็กกิจกรรม หรือ เด็กเรียน เห็นแล้วรู้สึกเครียดผานทำให้การตัดสินใจของผมที่เลือกจะเป็นเด็ก
กิจกรรมนั้นยากขึ้น
===========================================================
‣ในช่วงนั้นการไปโรงเรียนเด็กเรียน ในตอนนนั้นเป็นเครื่องหมายของความฉลาดหลักแหลม จบไปแล้ว
มีงานทำ เจริญรุ่งเรืองประมาณว่าจบไปแล้วเป้นหมอจ้ารวยจ้ารวย
===========================================================
‣การที่เลือกเข้าไปเรียนในโรงเรียนเด็กกิจกรรมสรุปได้ตรงๆเลยว่า เอ็งเรียนห่วยเรียนไม่ได้เรื่องแค่นั้น!จบ
===========================================================
‣PARODY OF THE YEAR: "จะไปเรียน ปสมเอ็งจะไปเป็นช่างตีเหล็กหรืออย่างไร"
(โรงเรียนกิจกรรมจะเน้นไปทางรำดาบ,โขน,รำถวายประกอบกับช่วงนั้นขุนศึกกำลังบูมสุดๆ)
===========================================================
‣โอเคขอยอมรับว่าผมอาจจะโค-ตะ-ระเรียนไม่เก่งมากแต่ผมก็ไม่ได้โง่แล้วผมก็ไม่ได้
จะไปเป็นนักดาบหรือไปรำดาบร่วมกับอ้ายเสมา ผมแค่ไม่ค่อยชอบเรียน วิทย์ คณิตเท่านั้น
บอกตรงๆตอนนั้นสมการ หรือการคำนวณค่าความดันอาการจากน้ำทะเลนี่ คิดทีไร
รู้สึกเหมือนไฟฟ้ามันช็อทในหัวแบบไม่มีSafty Cut
(ไม่มีการตัดก่อนสุกตายแหม่สนุกจริงอร่อยจริงเรื่องปิ้งจนไหม้และไม่มีการเตือนใดๆ)
แต่พวกวิชา ไทย คอมพิวเตอร์เล่น L เก่ง อังกฤษ นาฏศิลป์เรียกได้ว่าเป็นหนึ่งในใต้หล้า
===========================================================
‣โอเคงั้นเลือกเป็นเด็กกิจกรรมเลย
===========================================================
‣จบ
===========================================================
‣พูดเล่น
===========================================================
‣ไม่จบหรอกครับถ้าผมใจเด็ดขนาดนั้นคงไม่มานั้งเขียนนี่หรอกจนถึงตอนนี้หรอกครับ
คงจะไปเต้นรำกำเคียวอยู่ที่ไหนสักแห่ง
===========================================================
‣เรื่องจริงคือพอเริ่มตัดสินใจไปได้สักสองหรือสามวันมันก็เริ่มแกว่งเรื่องของเรื่องคือ
‣การตัดสินใจครั้งที่ยิ่งใหญ่สุดของเราๆในวัยย่างเข้าวัยรุ่นก็คือการเลือกที่เรียนต่อเรียน มัธยมต้นนั้นเอง
แต่ช่างน่าเสียดายคนส่วนใหญ่พ่อแม่มักจะเป็นคนเลือกให้
===========================================================
‣ด้วยการที่ผมเรียนอยู่ในโรงเรียนเครือสาธิตทำให้มีโควต้าเรียนต่อโรงเรียนในเครือเดียวกันขณะที่นั้งอยู่
ในคาบโฮมรูมเช้าเพื่อนด้านหน้าส่งกระดาษแผ่นหนึ่งมามันเต็มตัวอักษรสีดำที่เลือกโรงเรียนที่จะเรียนต่อ
ว่าจะไปเด็กกิจกรรม หรือ เด็กเรียน เห็นแล้วรู้สึกเครียดผานทำให้การตัดสินใจของผมที่เลือกจะเป็นเด็ก
กิจกรรมนั้นยากขึ้น
===========================================================
‣ในช่วงนั้นการไปโรงเรียนเด็กเรียน ในตอนนนั้นเป็นเครื่องหมายของความฉลาดหลักแหลม จบไปแล้ว
มีงานทำ เจริญรุ่งเรืองประมาณว่าจบไปแล้วเป้นหมอจ้ารวยจ้ารวย
===========================================================
‣การที่เลือกเข้าไปเรียนในโรงเรียนเด็กกิจกรรมสรุปได้ตรงๆเลยว่า เอ็งเรียนห่วยเรียนไม่ได้เรื่องแค่นั้น!จบ
===========================================================
‣PARODY OF THE YEAR: "จะไปเรียน ปสมเอ็งจะไปเป็นช่างตีเหล็กหรืออย่างไร"
(โรงเรียนกิจกรรมจะเน้นไปทางรำดาบ,โขน,รำถวายประกอบกับช่วงนั้นขุนศึกกำลังบูมสุดๆ)
===========================================================
‣โอเคขอยอมรับว่าผมอาจจะโค-ตะ-ระเรียนไม่เก่งมากแต่ผมก็ไม่ได้โง่แล้วผมก็ไม่ได้
จะไปเป็นนักดาบหรือไปรำดาบร่วมกับอ้ายเสมา ผมแค่ไม่ค่อยชอบเรียน วิทย์ คณิตเท่านั้น
บอกตรงๆตอนนั้นสมการ หรือการคำนวณค่าความดันอาการจากน้ำทะเลนี่ คิดทีไร
รู้สึกเหมือนไฟฟ้ามันช็อทในหัวแบบไม่มีSafty Cut
(ไม่มีการตัดก่อนสุกตายแหม่สนุกจริงอร่อยจริงเรื่องปิ้งจนไหม้และไม่มีการเตือนใดๆ)
แต่พวกวิชา ไทย คอมพิวเตอร์เล่น L เก่ง อังกฤษ นาฏศิลป์เรียกได้ว่าเป็นหนึ่งในใต้หล้า
===========================================================
‣โอเคงั้นเลือกเป็นเด็กกิจกรรมเลย
===========================================================
‣จบ
===========================================================
‣พูดเล่น
===========================================================
‣ไม่จบหรอกครับถ้าผมใจเด็ดขนาดนั้นคงไม่มานั้งเขียนนี่หรอกจนถึงตอนนี้หรอกครับ
คงจะไปเต้นรำกำเคียวอยู่ที่ไหนสักแห่ง
===========================================================
‣เรื่องจริงคือพอเริ่มตัดสินใจไปได้สักสองหรือสามวันมันก็เริ่มแกว่งเรื่องของเรื่องคือ
เราเป็นเด็กเพียงไม่กี่คนที่เป็นเด็กกิจกรรมท่ามกลางเพื่อนๆที่เป็ํนเด็กเรียน
คือมันเป็นเรื่องมันจะเป็นการเสียสละครั้งยิ่งใหญ่ที่ต้องเสียสละเพื่อนสนิทไปอีกหลายคน
เพราะไปถามใครๆก็เลือกที่จะเป็นเด็กเรียนกันทั้งนั้น ถามว่าและมันสำคัญยังไง?
มันสำคัญตรงที่เราจะหลุดออกจากฌโลกใบเดิมเป็นการพลัดพลาดจากเพื่อนครั้งใหญ่
ตอนนั้นผมคิดภาพไม่ออกเลยว่ามันจะเป็นยังไง หรือจะเนียนๆไปเป็นเด็กเรียนดี เพื่อเรียน
จบสูงๆจะได้มีงานทำดีๆมาช่วยที่บ้านไม่ก็นั้งจิ้นว่าสักวันเครื่องหมาย%มันต้องมาตอบแทนบุญคุณเรา
===========================================================
‣ตอนนั้นผมนี่รู้สึกว่าไม่แฟร์มากๆ
===========================================================
‣เย็นวันหนึ่งเพื่อนมาถาม"แกเป็นบ้าอะไรเนี่ยพึมพำๆอยู่คนเดียวทั้งวัน"
===========================================================
‣จบ
===========================================================
‣อันนี้จบจริงคือหลังจากโดนด่าว่าบ้าเราเลยเริ่มคิดได้ เห้ย!เบอร์ติดต่อเราก็มี
ดีไม่ดีโรงเรียนมันน่าจะใกล้กันด้วย(แต่ไม่รู้ทำไมตอนนั้นมันรู้สึกดราม่ามากๆ)
เลยตัดสินใจเป็นเด็กกิจกรรมแอบเหลือบๆดูมีรายชื่อไปรรเดียวกับเราทำไมมันเยอะจังวะ?
===========================================================
‣สรุปเราโดนเพื่อนหลอก
===========================================================
‣วันประกาศผมเลือกโรงเรียน คนเลือกไปเรียนไปเป็นเด็กกิจกรรมเยอะเกินจำนวนที่ต้องการ
อาจารย์ต้องสุ่มนักเรียน 2 คนไปเป็นเด็กเรียน
===========================================================
‣หนึ่งในสามคนนั้นคือผมและเพื่อนอีกสองคนขณะที่เซ็นต์ยอมรับข้อตกลงเสร็จนี่
รู้สึกเหมือนเพลงของ Amagedon มันโหมขึ้นมาเลยครับวางปากกาออมสิน(ได้ฟรีมาจากธนาคาร)
อย่างสโลว์โมชั้นและหันไปมองพระอาทิตย์เหนือเสาธงอย่างช้าๆพร้อมกับคิดว่าชีวิตใหม่ได้เริ่มขึ้นแล้ว..
===========================================================
‣หลังจากจากเปิดเทอมขึ้น ม.ต้นปี1 ได้ไม่นานก็ได้ทราบข่าวว่าเพื่อนทั้งสองได้ลาออกไปเรียนอินเตอร์แล้ว..
===========================================================
‣จบ...
===========================================================คือมันเป็นเรื่องมันจะเป็นการเสียสละครั้งยิ่งใหญ่ที่ต้องเสียสละเพื่อนสนิทไปอีกหลายคน
เพราะไปถามใครๆก็เลือกที่จะเป็นเด็กเรียนกันทั้งนั้น ถามว่าและมันสำคัญยังไง?
มันสำคัญตรงที่เราจะหลุดออกจากฌโลกใบเดิมเป็นการพลัดพลาดจากเพื่อนครั้งใหญ่
ตอนนั้นผมคิดภาพไม่ออกเลยว่ามันจะเป็นยังไง หรือจะเนียนๆไปเป็นเด็กเรียนดี เพื่อเรียน
จบสูงๆจะได้มีงานทำดีๆมาช่วยที่บ้านไม่ก็นั้งจิ้นว่าสักวันเครื่องหมาย%มันต้องมาตอบแทนบุญคุณเรา
===========================================================
‣ตอนนั้นผมนี่รู้สึกว่าไม่แฟร์มากๆ
===========================================================
‣เย็นวันหนึ่งเพื่อนมาถาม"แกเป็นบ้าอะไรเนี่ยพึมพำๆอยู่คนเดียวทั้งวัน"
===========================================================
‣จบ
===========================================================
‣อันนี้จบจริงคือหลังจากโดนด่าว่าบ้าเราเลยเริ่มคิดได้ เห้ย!เบอร์ติดต่อเราก็มี
ดีไม่ดีโรงเรียนมันน่าจะใกล้กันด้วย(แต่ไม่รู้ทำไมตอนนั้นมันรู้สึกดราม่ามากๆ)
เลยตัดสินใจเป็นเด็กกิจกรรมแอบเหลือบๆดูมีรายชื่อไปรรเดียวกับเราทำไมมันเยอะจังวะ?
===========================================================
‣สรุปเราโดนเพื่อนหลอก
===========================================================
‣วันประกาศผมเลือกโรงเรียน คนเลือกไปเรียนไปเป็นเด็กกิจกรรมเยอะเกินจำนวนที่ต้องการ
อาจารย์ต้องสุ่มนักเรียน 2 คนไปเป็นเด็กเรียน
===========================================================
‣หนึ่งในสามคนนั้นคือผมและเพื่อนอีกสองคนขณะที่เซ็นต์ยอมรับข้อตกลงเสร็จนี่
รู้สึกเหมือนเพลงของ Amagedon มันโหมขึ้นมาเลยครับวางปากกาออมสิน(ได้ฟรีมาจากธนาคาร)
อย่างสโลว์โมชั้นและหันไปมองพระอาทิตย์เหนือเสาธงอย่างช้าๆพร้อมกับคิดว่าชีวิตใหม่ได้เริ่มขึ้นแล้ว..
===========================================================
‣หลังจากจากเปิดเทอมขึ้น ม.ต้นปี1 ได้ไม่นานก็ได้ทราบข่าวว่าเพื่อนทั้งสองได้ลาออกไปเรียนอินเตอร์แล้ว..
===========================================================
‣จบ...
โดย บันทึกสีคราม..
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น