คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1 :: Begin began begun
1
-- begin began begun --
"เออ รู้แล้วหน่า"
"อย่ามาออกคำสั่งได้มั้ย"
"เลิกก็เลิกสิ เคยแคร์ที่ไหน" จบคำพูดหยุดความสัมพันธ์ มือใหญ่ก็ขว้างโทรศัพท์แสนแพงลงไปกระทบบนเตียงอย่างไม่ยี่หระ
"ผู้หญิงแมร่งจู้จี้อย่างนี้ทุกคนเลยรึป่าววะ น่ารำคาญชิบหาย" ทึ้งหัวตัวเองโดยไม่สนใจทรงผมที่จัดการเซ็ทมาจากช่างทำผมแถวหน้า คนหล่อทำอะไรก็หล่ออยู่ดี!
"เอาหน่าก็แค่นางแบบคนเดียว หน้าหล่ออย่างแกหาได้อีกไม่ยาก" เพื่อนผิวขาวราวกับสำลีปลอบใจพร้อมยกมือขึ้นมาตบบ่าที่สูงกว่าเลยหัว ถึงจะขาวแต่เตี้ยชีวีตก็ลำบากนะครับ
"แล้วนี่เมื่อไหร่จะเสร็จ จะให้นั่งรอจนตะคริวกินเลยรึไง" เรื่องเอาแต่ใจ เหวี่ยงๆวีนๆละยกให้พี่เค้าเลย ใครทำงานช้าก็ส่งคนไปไม่เคยยากอะไรสำหรับลูกเจ้าพ่อใหญ่แห่งกวางโจว
หล่อ รวย สปอร์ตกวางโจว นี่แหละ คริส หรือ อู๋ อี้ฝาน.... คนแมน
"นี่ค่ะ เซ็นตรงนี้ก็เสร็จแล้วค่ะ ต้องขอโทษที่ทำให้รอนะคะ" ปากกายี่ห้อดีถูกส่งให้มือหนาเซ็นลงบนกระดาษแผ่นบาง แค่กริ๊กเดียวเท่านั้น ร่างสูงก็ลุกขึ้นยืนเตรียมพร้อมจะออกไปจากสถานที่แสนอึดอัดนี่สักที ถ้าไม่ติดว่าเป็นพี่ใหญ่แห่งตระกูลอู๋จะไม่ยอมมานั่งเป็นหุ่นเชิด ปั้นยิ้มเพื่อเข้าสังคมอะไรแบบนี้เลย ธุรกิจไม่ใช่สไตล์ของคริส กาแล็คซี่คือที่สุด!
เพราะสำหรับคุณอู๋ที่นั่นมันมีสวรรค์รำไรรออยู่ทุกครั้งไป... กาแล็คซี่คือที่สุด
คริสหมุนตัวหมายจะเดินออกไปแต่กลับต้องหยุดชะงักด้วยแรงรั้งจากมือขาวของเพื่อนข้างหลัง
"หรือว่าถ้าผู้หญิงมันน่าเบื่อนัก ลองผู้ชายสักครั้งจะไปอะไรไป" ซูโฮคนเรืองแสงหยิบยื่นนามบัตรกลิ่นหอมยั่วยวนชวนฝันมาแปะเข้าที่มือใหญ่ของคริส แค่กลิ่นก็ทำเห็นกาแล็คซี่ที่ปลายหางตาอยู่ไม่ไกล
"โฮสต์คลับ?" เสียงใหญ่เอ่ยขึ้นด้วยความสงสัย ตลอดเวลาที่เติบใหญ่คริสเคยเชยชมแต่นางแบบหุ่นสวย ดารา นักร้อง แต่ดูสิ่งที่เพื่อนเตี้ยเสนอให้.. ผู้ชายงั้นหรอ?
"อืม ตามนั้น เจ้าของเป็นเพื่อนฉันเอง คนจีนเหมือนนาย รับรองความเด็ดโดยอี้ชิงคนงาม ถ้าเบื่ออะไรเดิมๆก็ไปลองอะไรใหม่ๆบ้าง ก็แค่นั้น" บอกเนิบๆแต่รู้สึกเหมือนถูกชักแม่น้ำทั้งห้า แล้วอย่างนี้คนไวไฟนำเข้าจากกวางโจวอย่างคริสจะไม่ไปลิ้มลองของใหม่ๆหน่อยหรือไง เสนอมาก็สนองให้ ยังไงก็ไปถึงกาแล็คซี่เหมือนกันนั่นแหละครับ :']
........................................................-- Belong to you --..........................................................
ขาแกร่งหุ้มด้วยกางเกงหนังสีดำเลื่อมเคลื่อนตัวไปยังช่องขาเข้าต่างประเทศหลังจากรับโทรศัพท์สายด่วนจากปักกิ่ง ผู้ชายหน้าสวยต้นเหตุที่ทำให้คริสหนีมาอยู่เกาหลีกำลังกลับมาป่วนชีวิตเขาอีกครั้ง คริสไม่มีทางมายืนหน้ามู่ทู่อยู่ตรงนี้แน่ถ้าไม่ได้รับคำสั่งเฉียบขาดจากพ่อของเขา ก็แน่ละลูกเพื่อนคนสนิทนิ สำคัญกว่าความรู้สึกของลูกชายตัวเองเป็นไหนๆ ร่างสูงถอนหายใจสองสามทีก่อนจะยกโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาบุคคลที่เขามารอรับ... แบบไม่ค่อยเต็มใจอยากมาเท่าไหร่
"นายอยู่ไหนเนี่ย?" กรอกเสียงใหญ่ถามปลายสายด้วยอารมณ์เนือยๆ
(อยู่... ข้างหลังนายอ่ะ) แรงสะกิดเบาๆทำให้คริสสูดลมหายใจเข้าออกทำใจไป 3 วิก่อนจะหันหลังกลับไปเผชิญหน้ากับตัวปัญหาข้างหลัง
"ฝานฝาน หนีห่าว ^^ คิดถึง มากอดหน่อย" พูดจบยังไม่ทันที่ใครให้อนุญาตร่างเล็กก็ถลาเข้ากอดคนตัวสูงเต็มอ้อมแขน ไอกู~ เด็กน้อยชะมัด ดูหน้าคนอื่นๆสิคิดไกลไปถึงไหนต่อไหนกันแล้ว
"ลู่หานปล่อยได้แล้ว อายคน" ร่างใหญ่ผลักหัวคนที่อายุน้อยกว่าไม่กี่ปีให้ออกห่างจากตนจนสามารถมองเห็นหน้ากันได้ชัด ใบหน้าขาวใสยังคงมีทีท่าว่าจะสวยขึ้นทุกวี่วันโดยไม่เกรงใจผู้หญิงคนไหนบนโลก ให้ตายเถอะ! ถ้าไม่ติดว่ามีลูกกระเดือกที่คอกับหนอนน้อยข้างล่าง พี่อู๋คงจับลูกเพื่อนพ่อคนนี้ทำเมียไปแล้ว... ถึงจะทำได้ก็เถอะ -.,-
"อายทำไม เมื่อก่อนทำมากกว่านี้ด้วยซ้ำ" ไม่ต้องตกใจหรอกครับ ก็บอกแล้วว่าถึงจะจับทำเมียได้ก็เถอะ แต่คริสก็ไม่เคยทำ จริงจริ๊งงงง! โอเค ยอมรับก็ได้ครับ - -* ...แต่มากสุดก็แค่คอ ต่ำลงไปกว่านั้นไม่เคยแล้ว ก็ดูหน้าเขาสิครับ สวยแบบนี้ใครจะทนไหวเล่า~
"ก็นั่นมันเมื่อก่อน แล้วนี่นายมาทำอะไร?" ลู่หานแยกยิ้มกว้างโชว์ฟันสวยถ้าไม่ติดตีนกาที่หางตานั่นชายอู๋คงจับมาจูบแล้วจริงๆ คริสยังคงหน้าเข้มไว้อย่างนั้นแม้ว่าภายในใจจะเต้นตุบตับสักแค่ไหน ก็เพราะอย่างนี้ก็เลยหนีมาเกาหลีนี่ไง
ลู่หาน... นายน่ะมันตัวแสบ ป่วนซะจนหัวใจฉันเต้นไม่ถูกจังหวะเอาซะเลย
อุตส่าห์หนีมาเกาหลียังจะตามมาทำให้ผมไม่เป็นตัวของตัวเองอีกทำไมก็ไม่รู้ ตัวป่วนสุดๆเลย
คริสยกมือขึ้นดันหน้าผากร่างเล็กตรงหน้าอีกครั้งด้วยความหมั่นไส้ คิดว่าตัวเองถ่ายโฆษณาคอลเกลอยู่รึไง ฟันขาวใสภายใน 7 วันน่ะ ไม่มีจริงหรอก! ลู่หานยกมือขึ้นลูบหน้าผากปอยๆก่อนจะยกยิ้มธรรมดาไม่มีตีนกาให้พี่อู๋อีกครั้ง
"ผมมา... หาเมีย" เสียงใสเอ่ยตอบเขินๆ แต่คนฟังกลับเงิบไปหลายวินาที What!? เมื่อกี้นายนี่ว่ายังไงนะ!?
"ฮะ!? นายมาทำอะไรนะ" คริสถามกลับไปอีกครั้งเพื่อให้แน่ใจ ถ้าคุณนึกกลับไปตอนเจอกันเมื่อกี้การแสดงออกว่าดีใจซะขนาดนั้นตอนที่ลู่หานเจอเขา มันทำให้คิดว่าคนหน้าสวยตรงนี้ชอบผู้ชายเสียเต็มประดา แล้วคำพูดว่า 'มาหาเมีย' นี่คืออะไร?
"ฝานฝานได้ยินไม่ผิดหรอก ผมมาหาเมียน่ะ" โอวมายบุดดาเบส! ผู้ชานหน้าสวยใสมีเมีย!! แต่เดี๋ยวนะ...
"เมียนายนี่... ผู้ชายหรือผู้หญิง?" นั่นแหละที่คุณอู๋ข้องใจ แล้วไม่ต้องคิดว่าผู้ชายหล่อ รวย สปอร์ตกวางโจว อย่างอู๋อี้ฝานจะอกหักนั่งกรีดแขนและร้องไห้ไปสามวันแปดวันหรอกนะ เขาท่องขึ้นใจเสมอว่าลู่หานน่ะก็เป็นแค่อดีต! ถึงแม้ว่าเด็กนี่จะมาทำให้ใจพี่คริสเต้นจนจับจังหวะไม่ได้แค่ไหน แต่ขอบอกไว้เลยว่า ลู่หานไม่ใช่สไตล์ของอู๋อี้ฝาน แน่นอน!
"เดี๋ยวฝานฝานเจอก็รู้เองแหละ แต่เอาจริงๆก็ยังไม่ถึงขั้นเมียหรอกนะ ผมแค่แอบรักเขาข้างเดียวเฉยๆ แต่เรียกแบบเผื่ออนาคตไปเลย" คนหน้าสวยกำลังกล่าวพร้อมรอยยิ้มกรุ้มกริ่มที่คุณอู๋ไม่เข้าใจเลยว่ามันใช้อะไรมายืนยันว่าคนๆนั้นจะสมยอมให้ลู่หานเข้าแทรกกลางเพื่อเปลี่ยนสถานะของตน ช่างเป็นการแอบรักข้างเดียวที่คิดถึงกาแล็คซี่มาก
"แล้วนี่จะมาอยู่นานแค่ไหน?" ร่างสูงเอ่ยถามพร้อมวาดแขนโอบไหล่ร่างเล็กแล้วก้าวเดินกลับไปขึ้นรถด้วยกัน
"อยู่จนกว่าจะได้รักมานั่นแหละ ^^ ว่าแต่... ฝานฝานยังตัวหอมเหมือนเดิมเลยเนาะ ยังอบอุ่นทุกครั้งที่อยู่ใกล้ๆเสมอเลย" คำพูดนั้นทำให้คริสเก็บสีหน้าแทบไม่ทัน
พระเจ้า! นั่นมันไหวหวั่นโคตรๆเลย
ลู่หาน... นายสนใจได้สามีแทนได้เมียมั้ย? จะได้จัดให้ตอนนี้เลย -.,-
........................................................-- Belong to you --..........................................................
กระเป๋าเดินทางสีขาวใบโปรดของลู่หานถูกวางลงบนพื้นห้องนอนหรูด้วยมือของบอดี้การ์ด แขกคนใหม่ของบ้านทิ้งตัวลงบนเตียงนอนคิงไซส์ด้วยความเหน็ดเหนื่อยทันทีที่ถึงห้อง นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขามาเกาหลีแต่เป็นครั้งที่นับไม่ถ้วนจนคริสต้องยกห้องนี้ให้เป็นของเขาไปโดยปริยาย กลิ่นเดิมๆกับบรรยากาศเดิมๆที่ไม่ว่าจะมากี่ครั้งก็รู้สึกดี ร่างสูงเดินเข้ามายืนข้างเตียงแอบขำเบาๆในลำคอกับความน่ารักของคนตัวเล็ก
"ที่นี่ยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลยนะ" ลู่หานชันตัวขึ้นนั่งทิ้งขาลงข้างเตียงแล้วเงยหน้าขึ้นบอกเล่ากับอีกคน
"แน่ละ ฉันกลัวว่านายกลับมาแล้วจะโวยวาย เลยสั่งให้แม่บ้านแค่ทำความสะอาดเฉยๆ"
"ขอบคุณนะครับ" แขนขาวยกขึ้นโอบกอดรอบสะโพกแกร่งจนหน้าสวยๆแนบชิดกับหน้าท้องของร่างสูง ถ้าวัดความสั่นไหวของหัวใจคุณคริสตอนนี้โดยใช้เครื่องวัดความไหวสะเทือน บอกได้คำเดียวเลยครับว่า 8 ริกเตอร์ พังครับพัง หน้าเน้อเห่อร้อนแดงเถือกยิ่งกว่าเชอรี่สุก ผิวนิ่มๆที่สัมผัสอยู่ตรงหน้าท้องแกร่งของผมมันช่างเป็นอะไรที่อยากพาลูกเพื่อนพ่อไปกาแล็คซี่ยิ่งนัก ด้วยความที่คริสคนแมนกลัวว่าร่างบางจะผันหน้าสวยๆออกมาเห็นหน้าแดงๆของตนจึงยกมือหนาขึ้นลูบกลุ่มผมนิ่มๆและนั่นทำให้คนแมนคิดผิด ยิ่งสัมผัสทำให้อะไรๆมันจะยิ่งก้าวไปไกลกว่าเดิม หวั่นต่อการตื่นตัวเป็นที่สุด!
...และนี่คงเป็นอะไรที่เข้ามาฉุดรั้งคริสไว้ได้ดีที่สุด
"คะ... คุณ เอ่อ... ขอโทษครับ" บุคคลใหม่ที่เข้ามาแบบไม่รู้เรื่องอะไรเป็นต้องชะงักกับภาพที่ได้เห็น ลู่หานคลายวงแขนออกจากสะโพกคริสช้าๆ และนั่น!
ฮูว~ ผมไม่ต้องปล้ำลูกเพื่อนพ่อแล้ว
"ไม่เป็นไร นายมีอะไรรึเปล่า?" คริสกล่าว ลูกน้องคนสนิทของผมเดินเข้ามาภายในห้องช้าๆด้วยความเกร็งที่เห็นได้ชัดก่อนจะเอ่ยธุระที่ตั้งใจมาบอก
"คือ... ลูกหนี้รายเดิมที่เราตามทวงอยู่ ย้ายบ้านหนีอีกแล้วครับ" สิ้นคำพูดของบอดี้การ์ด คริสถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย ลูกหนี้รายแรกและรายเดียวที่กล้าทำให้เขาหัวปั่นขนาดนี้ นับเป็นครั้งที่ 8 ได้แล้วกับการหนีหายไม่รับผิดชอบกับสิ่งที่ตัวเองทำไว้แบบนี้
"ไปตามหาให้เจอ ถ้าเจอครั้งนี้ฉันจะเป็นคุยเอง" เสียงใหญ่สั่งก่อนลูกน้องจะเอ่ยรับ โค้งเคารพแล้วเดินออกไปในที่สุด คริสหันกลับมาให้ความสนใจกับร่างเล็กที่นั่งตาแป๋วอยู่ข้างหลัง
"นายหิวรึเปล่า? อยากได้อะไรมั้ย?" คนหน้าสวยส่ายหัวก่อนจะทิ้งตัวลงนอนอีกครั้ง
"ไม่ดีกว่า ขอหลับสักตื่นแล้วเดี๋ยวตอนค่ำผมอยากไปไหนจะบอกนะ ฝานฝานมีอะไรก็ไปทำเถอะครับ ไม่ต้องห่วงผม" ลู่หานพูดพร้อมส่งยิ้มหวานให้ผู้ชายตัวสูง
ให้ตายเถอะ!... ผมกลัวว่าอดีตมันจะกลับมากินเนื้อที่ของปัจจุบันยังไงก็ไม่รู้
........................................................-- Belong to you --..........................................................
ร่างสูงเกือบ 190 ซม. วางกุญแจรถคันแสนแพงลงกับโต๊ะกระจกใสหลังกลับจากออกไปจัดการธุระข้างนอก ทิ้งสะโพกแน่นนั่งบนโซฟาด้วยความเมื่อยล้า ไปเซ็นสัญญาเรื่องธุรกิจตั้งแต่เช้า ช่วงบ่ายก็ไปรับลู่หาน ตกเย็นก็ไปจัดการเรื่องยุ่งๆ ช่างเป็นวันที่วุ่นวายเสียจริง ละแล้วสมองก็พลันนึกขึ้นได้ว่าตนไม่ได้อยู่ภายในบ้านหลังใหญ่นี้คนเดียวอีกแล้ว
"ลู่หานตื่นรึยัง?" คริสยกมือขึ้นเรียกคนใช้มาถามหาคนหน้าสวยที่สลบไปตั้งแต่บ่ายของวัน
"ตื่นนานแล้วค่ะ คุณลู่หานลงมาไม่เห็นคุณชายเลยฝากให้ดิฉันบอกคุณชายว่าจะออกไปหา อะ..เอ่อ.. เมีย" ร่างสูงพยักหน้าเข้าใจ มาวันแรกก็เห่อไปหากันจังนะ อยากรู้จริงๆเลยว่าจะน่ารักแค่ไหน สำคัญสุดเลยคือเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง!
ไม่ใช่อะไรหรอกครับ ด้วยความที่หน้าสวยซะขนาดนั้น แต่นิสัยออกจะแมนๆหน่อย เอ่อ... จะงุ้งงิ้งเวลาอยู่กับผมน่ะนะ ก็เลยเดาไม่ออกจริงๆว่าจะไปคว้าเอาเพศไหนมาเป็นเมีย แต่ก็คงจะเด็ดใช่ย่อยเพราะรายนั้นน่ะ รสนิยมสูงจะตายไป ผมก็เลยตกใจที่จู่ๆเขาก็มาบอกว่ามีเมียแล้ว มันก็... เจ็บหน่อยๆแหละ แต่เพราะมันเป็นแค่อดีต! ฮึบไว้ไอ้คริสฮึบไว้
หลังจากที่นั่งเปื่อยอยู่หน้าทีวีมานานจนเวลาล่วงเลยไปถึงสองทุ่มครึ่ง ถอนลมหายใจครั้งแล้วครั้งเล่ากับรายการสุดน่าเบื่อ ร่างสูงจึงตัดสินใจล้วงมือถือเครื่องบางจากกระเป๋ากางเกงขึ้นมาเพื่อโทรหาใครสักคนแต่แล้วก็ต้องแปลกใจเมื่อมีกระดาษแผ่นเล็กกลิ่นหอมคุ้นๆโชยมาแตะที่จมูก สมองก็นึกขึ้นได้ทันที
"โฮสต์คลับ" คริสจัดการล้วงนามบัตรสีสวยขึ้นมาแทน มองดูด้วยความสนใจ เอาวะ! อย่างน้อยก็ไม่ต้องมานั่งหายใจทิ้งอย่างนี้ ขอพี่ไปกาแล็คซี่ดีกว่า คิดได้ดังนั้นร่างสูงจึงลุกขึ้นก้าวขึ้นบันไดไปบนห้องเพื่อจัดการสารรูปตัวเองใหม่ทันที รอก่อนนะครับคนดี พี่กำลังจะไปหา~
........................................................-- Belong to you --..........................................................
รถสปอร์ตคันหรูเข้าจอดในลานแสนกว้างพร้อมด้วยรถเท่อีกสองคันที่ติดตามมา ชายสวมกางเกงยีนส์สีซีด เสื้อสีดำแถบขาวที่อกพร้อมโค้ทตัวยาวปะต้นขายี่ห้อดีก้าวขาลงจากรถด้วยท่าทางสง่าราวกับนายแบบชื่อดัง สายตาที่มองมากลายเป็นสิ่งเคยชินสำหรับคริสไปเสียแล้ว ผมหล่อ ผมรู้! ไม่ต้องมาหาว่าผมหลงตัวเองเลยนะ หรือคุณจะเถียงว่าไม่จริง?
"พวกนายรออยู่ข้างนอกนี่แหละ ไม่ต้องเข้าไปหรอก" ร่างสูงเอ่ยบอกบอดี้การ์ด 4 คนที่ตามมาดูแลเขา มันคงจะวุ่นวายน่าดูหากเข้าไปสอยใครสักคนด้วยผู้ชาย 5 คน แค่ผู้ชายสุดหล่อหน้าแมนคนเดียวก็พอแล้ว
"แต่เจ้านายครับ ผะ.."
"ไม่เป็นไรหรอก ฉันดูแลตัวเองได้ จะเป็นห่วงใครก็เช็คสภาพร่างกายคนๆนั้นด้วย ส่งคนไปดูแลลู่หานรึยัง?" คริสพูดแทรกขึ้นมาทันทีที่ลูกน้องต้องการจะเถียงเขา ก่อนจะเช็คถามความปลอดภัยของใครอีกคน
"ส่งไปแล้วครับ ฝ่ายนั้นบอกว่าตอนนี้คุณลู่หานอยู่ร้านกาแฟย่านกังนัมครับ" ร้านกาแฟเนี่ยนะ? โรแมนติกซะไม่มี จีบกันท่ามกลางกลิ่นหอมละมุนของเมล็ดกาแฟ ให้ตายเถอะ! ติดแน่ ได้เมียแน่ๆ
"อืม รออยู่ข้างนอกจนกว่าฉันจะออกมา ถ้าฉันเห็นใครแอบตามไปข้างในอย่ามาบอกว่าฉันไม่เตือนนะ" คริส กล่าวแล้วหมุนตัวเดินเข้าไปด้านในร้านทันที
คงเป็นโชคดีของอี้ฝานที่ปะเข้าให้กับซูโฮคนเรืองแสงคนเดิม มือขาวยกขึ้นกวักเรียกชายร่างสูงที่มาใหม่ให้เข้าไปหา เดินไปก็มองรอบๆไป เสียงเพลงที่ดังกระหึ่ม แสงไฟกวาดสาดส่องไปทั่วบริเวณ หญิงชายหลายคู่กำลังนั่งคุยกันอย่างเพลิดเพลินไปพร้อมๆกับแอลกอฮอล์ในมือ ด้วยความยาวของขาทำให้คริสถึงตัวซูโฮได้ง่ายๆ เขานั่งลงที่บาร์ข้างๆกัน
"มาลองของใหม่หรอ?" ซูโฮเอ่ยทักพร้อมยักคิ้วท่าทางป๋าๆดูแล้วแบล็คการ์ดลอยขึ้นมาติดหน้าไรงี้
"มันก็น่าสนใจไม่ใช่หรอ วันนี้ลู่หานมา เก็บกดโคตรๆ ได้ระบายออกหน่อยก็คงดี" คริสรับเครื่องดื่มสีสวยจากมือขาว กระดกเข้าปากแบบชิลๆแล้วกวาดสายตามองบรรยากาศครึกครื้นในคลับ มันก็คล้ายกับผับทั่วๆไป มีเพลง มีเครื่องดื่ม มีฟอร์ มีผู้หญิงและผู้ชาย...
"โฮตส์คลับที่นี่แตกต่างจากที่อื่นนิดหน่อยนะ" จู่ๆซูโฮก็เอ่ยขึ้นมาราวกับอ่านใจของคริสได้
"แตกต่างยังไง?" ร่างสูงเอ่ยถามพร้อมส่งแก้วเครื่องดื่มให้บาร์เทนเดอร์ทำหน้าที่ของตน
"ใครๆก็คิดว่าที่นี่เป็นโฮตส์คลับสำหรับผู้หญิงเหมือนที่อื่นๆทั่วไป มีแต่คนในเท่านั้นที่รู้ว่านอกจากเพื่อผู้หญิงแล้วยังมีเพื่อผู้ชายอีกด้วย แต่เด็กก็จะคนละชุดนะ ของหญิงก็ส่วนหญิง ชายก็ส่วนชาย" ทันทีที่เพื่อนหน้าขาวพูดจบทำให้คริสแทบจะตบโต๊ะแล้วพูดต่อเลยว่า 'บ๊ะ! ก็ว่าจะถามอยู่แล้ว' บอกได้เลยว่าคุณคริสกระจ่างแจ้งแจ่มพบสบสมัยสุดๆ
"ซูโฮฮยอง^^" ขณะที่คนหล่อกำลังนั่งพยักหน้าเข้าใจหงึกหงักอยู่นั้น จู่ๆก็มีผู้ชายผิวเข้ม ตัวสูง ตาคมเดินเข้ามาโอบไหล่เพื่อนหลอดไฟของผมจากด้านหลัง ซูโฮหันกลับไปยิ้มร่าให้เขาก่อนจะโอบเอวช่างดูสนิทสนม
"นี่เด็กฉันเอง ชื่อเทาน่ะ นี่เพื่อนฮยองนะ ชื่อคริส" คนตัวขาวแนะนำคนทั้งสองให้รู้จักชื่อเสียงเรียงนาม แต่แล้วก็มีบุคคลที่ 4 เดินเข้ามาทักซูโฮอีกรอบ
"อ้าว อี้ชิง นี่เพื่อนฉันที่เล่าให้ฟังน่ะ" เพื่อนผมก็แนะนำให้ทุกคนได้รู้จักกันอย่างรู้งาน อี้ชิงคนนี้สินะที่เป็นเจ้าของที่นี่ หน้าตา รูปร่าง ผิวพรรณดีเชียว -..-
"หนีห่าว ฉันชื่อจางอี้ชิง มาจากฉางซานะ ยินดีที่มีเพื่อนประเทศเดียวกันมาเที่ยวที่นี่ เทาก็เป็นคนจีนนะ มาจากชิงเต่าน่ะ" อี้ชิงคนงามอธิบายได้อย่างละเอียด คนฟังทำได้เพียงพยักหน้าแสดงความเข้าใจเท่านั้น คริสยิ้มให้เขาแล้วแนะนำตัวเองคืน ทั้งสี่คนนั่งคุยกันไปได้สักพักเทากับซูโฮก็ขอตัวออกไปก่อน เหลือเพียงอี้ชิงและชายอู๋เท่านั้นที่นั่งคุยกันอย่างถูกคอตามประสาคนบ้านเดียวกัน แต่ด้วยจุดประสงค์ลึกๆในใจของคริสคงไม่ใช่มานั่งแตกฟองกับใครๆ เขาเริ่มจะอดทนที่จะไปกาแล็คซี่ไม่ไหวอยู่แล้ว...
"อี้ชิง ฉันเพิ่งมาที่นี่เป็นครั้งแรก แนะนำเด็กให้ฉันสักคนสิ" หน้าคมเอ่ยบอก อี้ชิงก็จัดให้ตามคำขอ เพียงไม่นานก็มีเด็กผู้ชายหน้าตาหวานใสมายืนเรียงกันตรงหน้าคริสเพื่อให้เขาเลือก ตาคมจ้องมองพิจารณาความพอใจไปทีละคน คนนี้เตี้ย คนนั้นผอม คนโน้นคล้ำ ไม่มีคนไหนที่พอจะเป็นสไตล์ให้ชายจากกวางโจวได้สักคน สายตาคมมองคนสุดท้ายด้วยความเบื่อหน่ายจนต้องเสหน้ามองไปทางอื่น แต่แล้วก็ต้องหยุดทุกอย่างไว้เพียงแค่ตรงนั้น แค่ที่ๆนั้น แค่ผู้ชายหน้าหวานคนนั้น คริสกระพริบตาปริบๆกับใบหน้าหวานใสพร้อมรอยยิ้มจริงใจนั่น บอกคำเดียวเลยว่า... มันใช่!!
"ฉันเลือกคนนั้น" หน้าคมชี้นิ้วไปยังชายร่างสูงโปร่งที่กำลังเดินเข้ามาหาพวกเขา ราวกับจะหยุดโลกทั้งใบ ราวกับจะหยุดหัวใจของอี้ฝาน แค่เห็นหน้าก็รู้สึกเหมือนจะไปถึงกาแล็คซี่อยู่รอมร่อ ให้ตายเถอะ!! ผมจะเอาคนนี้ จะเอาๆๆๆ
"แต่คนนั้นเป็นเด็กใหม่นะ เพิ่งเข้ามาทำงานได้แค่ 3 วันเอง จะถูกใจนายหรอ" อี้ชิงพูดขัดขึ้นมาอย่างไม่รู้ความเป็นไปในหัวใจคริส แต่ก็ยอมกวักมือเรียกให้เด็กคนนั้นเดินเข้ามาหา พระเจ้า! ยิ่งเห็นหน้าใกล้ๆยิ่งใจสั่น อย่ามาบอกเลยว่าเป็นเด็กใหม่เพราะต่อให้เป็นแค่ลูกค้าคนหนึ่งในคลับนี้คริสก็ต้องสอยกลับไปกดให้ได้!
"คุณอี้ชิงมีอะไรหรอครับ?" หนุ่มน้อยหน้าหวานใสเอ่ยถามเจ้านายด้วยความสงสัยที่จู่ๆก็ถูกเรียกเข้ามาหา รู้สึกเหมือนจะมีลางสังหรณ์ว่าจะเจ็บตัวแปลกๆ
"ชานยอล คริสเขาอยากได้นายไปดูแลน่ะ" อี้ชิงคนงามเอ่ยปากตามความต้องการของลูกค้าที่ยืนเก็บอามรณ์ตื่นตัวอยู่ภายในเงียบๆ คริสทำได้เพียงยิ้มบางๆให้กับเด็กใหม่เท่านั้น
"แต่ว่าวันนี้ผมมีลูกค้าแล้วนะครับ" ชานยอลบอกปฏิเสธอ้อมๆด้วยหน้ามึนๆพร้อมกับยกมือเกาหัวแก้เขินไปพลางๆ แต่คิดหรอว่าอี้ฝานคนนี้จะปล่อยให้น้องยอลคนงามบอกปฏิเสธแล้วเดินหนีไปง่ายๆ ไม่มีทางครับ แบบนั้นไม่ใช่สไตล์ลูกเจ้าพ่อใหญ่กวางโจว
"อี้ชิง ถ้านายทำให้เด็กคนนี้ยอมไปกับฉันได้ ฉันจะตบรางวัลให้อย่างงาม" คริสโน้มลงไปกระซิบข้างหูเจ้านายใหญ่และแน่นอนว่าไม่มีใครกล้าปฏิเสธ
"ชานยอล ถ้าลูกค้าที่นายว่านั่นคือคนเมื่อวานละก็... ไปกับคริสเถอะ เดี๋ยวฉันจัดการทางนี้ให้" คำพูดแสนไพเราะแต่งแฝงไปด้วยการบังคับจากเจ้านายใหญ่คงไม่มีทางที่เด็กใหม่อย่างเขาจะกล้าปฏิเสธ ชานยอลกล่าวตอบรับอย่างลำบากใจ สุดท้ายก็ไม่มีทางเลือกอื่นใดอยู่ดี
หลังจากการเลือกตัวเสร็จสิ้น ทุกคนต่างก็แยกย้ายกันไปทำหน้าที่อื่นๆของตนเหลือไว้เพียงชานยอล เด็กดูแล คริสคนใหม่ที่แสนถูกใจหนุ่มใหญ่จากกวางโจว
"ไปกันเถอะ" นั่งได้เพียงไม่นานร่างสูงก็ลุกขึ้นชวนเด็กใหม่ออกไปจากที่นี่ทันที
"ไปไหนครับ?" ชานยอลถามตาใส ทำไมถึงได้ดูน่ารักขนาดนี้นะ ยิ่งทำให้คริสอยากจะเสร็จๆมันไปตรงนี้เลย
"ไปโรงแรม" คำตอบอย่างตรงไปตรงมาจากปากอี้ฝานทำให้หน้าหวานดูตกใจไม่น้อย
"เราไม่คิดจะทำความรู้จักกันหน่อยหรอ?" ค่อยไปรู้จักกันบนเตียงดีกว่านะหนุ่มน้อย...
"เริ่มเมื่อไหร่เดี๋ยวก็รู้เองละหน่า ไปได้แล้ว" คริสไม่ปล่อยให้อีกคนได้เถียง เขาเดินนำไปอย่างร้อนรน ก็ตอนนี้มันตีสองแล้วนะ ถ้าให้ช้ากว่านี้ก็หมดกันพอดีอารมณ์น่ะ เมื่อก้าวขาออกจากคลับแขนแกร่งก็ยกโอบไหล่หนุ่มน้อยหน้าใสแสดงความเป็นเจ้าของทันที ก็จะให้ทำยังไงได้ ผมกลัวบอดี้การ์ดจะเล่นงานหน้าหวานของผมน่ะ -//-
หลังจากรถคันหรูเคลื่อนตัวออกจากคลับได้สักพักเพื่อมุ่งหน้าไปยังโรงแรมชื่อดังที่คริสได้โทรจองไว้ ไม่ต้องแปลกใจครับ ก็เขาใช้จนเป็นลูกค้าประจำระดับพรีเมี่ยมเป็นที่เรียบร้อยแล้ว -.,-
"คุณชื่อคริสใช่มั้ยครับ?" ชานยอลเอ่ยถามหลังจากที่ปล่อยให้บรรยากาศมันเงียบสนิทมาหลายนาที
"ใช่ เรียกพี่คริสได้มั้ย อย่าเรียกคุณเลย ฉันเบื่อ" ก็ถูกยกยอให้เป็นคนใหญ่คนโตอยู่ทุกวัน สำหรับคนที่อยู่ในความสัมพันธ์ที่พิเศษก็อยากให้เรียกแบบพิเศษๆนี่หน่า เอาจริงๆผมอยากให้น้องยอลเรียกผมว่าที่รักแหละ -//-
"รถสองคันที่ตามมาข้างหลังนั่นบอดี้การ์ดหรอ?" ร่างโปร่งหันหลังไปมองด้านหลังแล้วเอ่ยถามด้วยความสงสัย ทำอาชีพอะไรนะถึงได้มีคนดูแลมากมายขนาดนี้
"ใช่ ที่จริงฉันก็ดูแลตัวเองได้ แต่ก็ไม่รู้ทำไมพ่อถึงต้องส่งคนมาวุ่นวายในชีวิตฉันนักก็ไม่รู้" คริสพูดพร้อมหักพวงมาลัยเข้าไปในโรงแรมที่แสนคุ้นเคย แสงสว่างแวววับของดวงไฟจากตัวอาคารทำให้ที่นี่ดูหรูหราและสวยงามเพิ่มขึ้นอีกเป็นเท่าตัว ชานยอลรู้ดีว่าค้างคืนที่นี่แพงสักแค่ไหน โรงแรมอันดับหนึ่งของโซลเชียวนะ แค่เดินผ่านก็เกร็งไปทั่วทั้งไขสันหลังแล้ว ผู้ชายคนนี้เป็นลูกเต้าเหล่าใครกันนะ ชีวิตถึงได้ฟู่ฟ่าขนาดนี้ ไม่ยอมทำความรู้จักกันก่อนซะด้วย - -*
คริสจัดการกับรถและห้องพักเพียงไม่นานทั้งสองก็มายืนอยู่ในห้องสวีทอันกว้างขว้างจนแทบจะเตะบอลในนี้ได้ ชานยอลมองไปทั่วห้องด้วยความตื่นตาตื่นใจ แต่สิ่งเดียวที่คริสอยากให้หน้าหวานรู้จักก็คงจะไม่ใช่อะไร... ห้องนอน
ความเหลอหลาในโลกที่กว้างใหญ่คงไม่ต่างอะไรกับความรู้สึกของชานยอลตอนนี้ เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าห้องไหนเป็นห้องไหน จนสุดท้ายคริสต้องเดินมาจับไหล่และดันตัวน้องยอลเข้าห้องนอนไปทันที และแล้วขนาดของห้องนอนก็ทำให้หน้าหวานอึ้งไปอีกสักรอบ พื้นที่นี่แทบจะนอนกันได้สัก 30 คน เตียงใหญ่ถูกตั้งไว้กลางห้อง ถัดจากเตียงไปคือกระใสบานใหญ่ที่มองทะลุออกไปเห็นกรุงโซลยามคำคืนได้อย่างชัดเจน เยเฮ่ทททท
"สวยมั้ย?" คริสเดินมาหยุดเคียงข้างกับร่างโปร่งที่ยืนชมวิวตรงกระจกก่อนจะเอ่ยถามและยกมือโอบรอบเอวหน้าหวานเอาไว้ ชานยอลพนักหน้าพร้อมรอยยิ้มหวานที่ทำให้คริสอู๋แทบระทวย ขึ้นเตียงกันเถอะน้องชานยอลล ล ~
"สวยครับ ไม่คิดเลยว่าผมจะได้มีโอกาสมายืนดูกรุงโซลในโรงแรมหรูขนาดนี้" คริสยิ้มบางๆกับคำตอบที่ดูราวกับฝันของเด็กน้อยคนนี้ แต่เอวนิ่มๆของชานยอลกำลังทำให้พี่เพ้อฝันครับ ได้โปรด..
"อยู่กับฉัน อะไรๆก็เป็นไปได้ทั้งนั้นแหละ" ร่างสูงพูดแล้วส่งมือใหญ่ขึ้นไปลูบผมอีกคนปอยๆ นิ่มชะมัด บอกได้เลยว่าตอนนี้สติพี่เริ่มออพซอซะแล้วละ ชานยอลอ่า...
"ดีจังเลยนะครับ ^^" แย้มยิ้มเห็นฟันขาวที่เรียงรายอย่างสวยงามครั้งแล้วครั้งเล่าก่อนชานยอลจะหมุนกลับมานั่งแหมะลงที่ปลายเตียง คริสเดินไปวางเสื้อโค้ทลงกับโซฟาตัวใหญ่ พรูลมหายใจควบคุมสติของตัวเองที่กระเจิดกระเจิงไปไกลเพราะขายาวๆ เอวนิ่มๆ ผมนุ่มๆ และริมฝีปากแดงๆของชานยอล อยากจะรู้จริงๆเลยว่าถ้าได้สัมผัสจะรู้สึกดีแค่ไหน
"มาเถอะครับ ผมรู้ว่าพี่อดทนมานานแล้ว" ก็ใช่ว่าหน้าหวานจะใสๆจนมองไม่ออกว่าอีกคนกำลังต้องการเขามากแค่ไหน
รีบชวนผมออกมาจากคลับโดยไม่คิดจะนั่งคุยทำความรู้จักกันขนาดนั้นแต่ตอนนี้ฝืนอดทนเอาไว้ทำไมกันละเนี่ย?
..............................................................................................
Talk with me
เห่นโล่ววววววว
อันข้านั้นเพิ่งแต่งฟิคลงเด็กดีเป็นครั้งแรก ด้วยความวอทนาบีไรท์เตอร์แบบสุดๆ
อาจจะยังแต่งไม่ดีเท่าไหร่นัก สัญญาว่าข้าจิพยายามพัฒนาให้มันดีขึ้น จะทำได้มั้ยนั้นก็อีกเรื่อง (?)
ยังไงก็ช่วยพิจารณาใส่ความคิดเห็นให้ข้าด้วย เพราะข้ามิอาจทราบได้จริงๆว่าที่ประพันธ์ออกมานั้นเป็นเยี่ยงไร
หรือหากมีบุคคลใดต้องการเวิ้น ติดแท็ก #ฟิคของคุณ นะจ๊ะ
ด้วยรักและอยากพักพิงใจ เลิฟยู แล้วเจอกันตอนหน้า กราบสวัสดี
ป.ล.จะไม่มีฟิคเรื่องนี้ในวันนี้เลยถ้าขาดแม่นางสนมของพี่คริส นางจัน เราเลิฟยู
ส่วนคนอื่นๆที่ให้กำลังใจเราบอกเลยว่าขอบคุณมาก มีเรื่องอะไรให้เคลียร์เจอกันในเฟส จุ๊บๆ
ความคิดเห็น